Meisje 13, zo hoog kunnen ze niet eens meten

mijn iq is waarschijnlijk 160. de test is nog niet officeel uitgevoerd maar ja alleen niemand van mijn vrienden is hoodbegaafd en zij vinden het irri als ik hun verbeter maar ik kan der niks aan doen (ik wordt geruikt als een lopende woordenboek)

IQ boven de 130 word als slim gezien. Echter is hoogbegaafdheid niet alleen een IQ van 130. Je moet op meerdere gebieden verder ontwikkeld zijn. Dus niet alleen toetsen goed maken, dan ben je wel slim maar niet hoogbegaafd. Als je als kleuter al kon lezen, schrijven, en toetsen goed maakte ben je op meerdere gebieden slimmer, dus word je als hoogbegaafd gezien. En ook al heb je de testen gedaan en kwam eruit dat je een lagere IQ dan 130 had, het is een moment opname. Een paar dagen later kon je de toets misschien wel halen. Groet K

@meisje18 voelt inderdaad anders. Bijv bij het huiswerk ben ik altijd veel verder dan de rest, meestal krijg ik ook een 'ander' soort toets waarbij de stof wat 'uitdagender' zou moeten zijn. Maar toch wel het grootste verschil is dat ik een jaar jonger ben dan iedereen. Vooral bij gym is dat vervelend, want fysiek zijn de anderen allemaal veel sterker dan mij.

@jongen 14 Dat is heel herkenbaar. :-) Hoe ervaar je dat? Zelf vond ik het eigenlijk niet altijd fijn, omdat het soms een afstand creëerde tussen andere leerlingen en mijzelf.

ben zelf ook hoogbegaafd ( mijn iq is 140). Alleen word ik meer gebruikt als een soort lopend antwoorden boek tijdens toetsen.

Ik ben nooit echt getest op hoogbegaafdheid, maar ben het waarschijnlijk wel. Ik zou mijn hoogbegaafdheid absoluut niet kwijt willen, maar het was voor mij niet altijd gemakkelijk: zeker op jongere leeftijd vond ik vaak moeilijk aansluiting bij leeftijdsgenoten omdat ik me naar mijn idee niet per se sneller, maar anders ontwikkelde. Vaak zocht ik juist het contact op met volwassenen, omdat die mijn manier van denken konden volgen. Ook was school soms erg frustrerend, vooral als ik iets al snapte en het dan toch nog heel vaak moest herhalen, terwijl ik daar niets aan had. Zeker op de basisschool begrepen veel leraren ook niet goed hoe ze met mijn hoogbegaafdheid om moesten gaan: mijn gedrag is zelfs wel eens letterlijk afgedaan als 'raar'. Dat heeft mijn zelfvertrouwen op jonge leeftijd best beschadigd. Gelukkig ben ik op een gegeven moment naar een andere basisschool overgestapt, waar de leerkrachten veel beter wisten hoe ze met mij om moesten gaan; dit heeft me veel geholpen.

Samengevat: hoogbegaafd zijn is voor mij aan de ene kant altijd fijn geweest, maar aan de andere kant soms ook lastig.

Maar goed te horen dat jij het er gemakkelijker mee lijkt te hebben, meisje 14!