Zelfmoord

Heyyy allemaal,

Ik wil even iets belangrijks met jullie delen, omdat het me echt raakt. Laat ik meteen eerlijk zijn: als je ooit aan zelfmoord denkt, alsjeblieft, doe het niet. Je bent zóveel meer waard dan je misschien zelf ziet. Laat me uitleggen waarom ik dit zeg.

Ik heb laatst een film gezien op Videoland die me enorm heeft geraakt: *Close*. Het is een prachtig maar ontzettend heftig verhaal over twee dertienjarige jongens, Rémi en Léo, die beste vrienden zijn. Ze doen alles samen: spelen, dromen, lachen, leven. Maar wanneer ze naar een nieuwe middelbare school gaan, verandert alles. Hun klasgenoten beginnen te roddelen en te pesten: “Zijn ze niet meer dan vrienden?” Dat onschuldige, pure vriendschap ineens in twijfel wordt getrokken, zorgt voor grote spanningen.

Rémi trekt zich weinig aan van de pesterijen, maar Léo raakt er compleet van in de war. Hij wil niet dat anderen denken dat hij homo is, en begint afstand te nemen van Rémi. Hij zoekt aansluiting bij andere vrienden en duwt Rémi steeds verder weg. Uiteindelijk leidt het tot een harde ruzie en zelfs een vechtpartij. Maar wat Léo niet doorheeft, is hoe diep Rémi hierdoor wordt geraakt.

En dan gebeurt het. Op een dag blijft Rémi thuis van een schooluitje. De klas krijgt ineens te horen dat iedereen terug naar school moet komen, en Léo voelt het aan alles: er is iets vreselijk mis. Als ze terugkomen, vertelt de juf dat iedereen’s ouders op school zijn. Het ondenkbare blijkt waar... Rémi heeft zelfmoord gepleegd. Léo breekt compleet. Hij voelt zich schuldig, denkt dat het zijn fout is, en worstelt met de gedachte dat hij nooit meer sorry kan zeggen. Hun vriendschap, hun herinneringen, alles blijft onafgemaakt.

Deze film hakte er echt in bij mij. Het laat zien hoe één daad zoveel levens kan beïnvloeden. Niet alleen die van jezelf, maar ook die van de mensen om je heen: je vrienden, familie, en zelfs mensen die je misschien niet zo dichtbij voelt. Rémi’s keuze laat een enorme leegte achter in de wereld van Léo, die zichzelf niet meer terugvindt.

En dat is waarom ik dit zeg: alsjeblieft, praat. Hoe zwaar het ook voelt, hoe uitzichtloos het ook lijkt. Praat met iemand die je vertrouwt. Er is altijd iemand die je wil helpen, of dat nu een vriend, familielid, docent, of zelfs een hulpverlener is. En weet je wat? Soms zijn het juist de mensen van wie je het niet verwacht, die er écht voor je willen zijn.

Deze film heeft me laten beseffen hoe belangrijk het is om je niet op te sluiten in je verdriet, en om ook altijd te kijken naar wat je voor een ander kunt betekenen. Je bent belangrijker voor mensen dan je misschien denkt. Echt waar.

Als je dit leest en je voelt je rot, weet dan dat je er niet alleen voor staat. Zoek hulp, praat, zet die stap. En onthoud: jouw aanwezigheid maakt een verschil, al lijkt het niet altijd zo.

Stay strong,
L