Het topic over tweelingszielen zegt mij niets; dat heb ik niet geschreven. Wel was ik degene die in het topic met S had gereageerd, dat ging over twinks.

De berichten worden inderdaad erg lang en veel. Ik merk dat die gedachten hierover deels naar de achtergrond zijn verschoven. Dat heeft waarschijnlijk te maken met het feit dat er binnenkort een nieuwe fase in mijn leven begint. Hopelijk kom ik dan uit deze sleur. Toch zijn die gedachten er nog steeds; ze zijn niet helemaal verdwenen.

Laatst zag ik in het nieuws dat Nederland op nummer vijf staat van de gelukkigste landen ter wereld. Dat zette me aan het denken over hoe slecht het op veel plekken in de wereld gaat. Als ik naar het nieuws kijk, hoor ik vaak over mensen die zijn doodgeschoten, neergestoken, oorlogen die woeden of natuurrampen die plaatsvinden. Het besef van hoe vervelend en hard de wereld kan zijn, maakt me soms best somber.

Dan vraag ik me af wat het nut hiervan allemaal is en dan kom ik tot het besef dat het geen nut heeft. Toch probeer ik er maar het beste van te maken, al lukt dat niet altijd even goed. Dat kan soms een eenzaam gevoel geven. Ik heb vaak gedachten die niet gezond zijn – dat is iets waar ik me bewust van ben en mee worstel.

Wellicht maak ik in de toekomst wel een nieuw topic aan.
Groeten, G

Dag Vriend, Je leest ook andere topics merk ik, bijvoorbeeld die van S. Ook die van dat meisje met die tweelingzielen. Mijn vakgebied is elektrotechniek, en digitale technieken zoals bij datacommunicatie, maar soms krijg ik het gevoel dat psychotherapie ook wel passend zou zijn geweest. Wij verschillend niet zo veel van elkaar, ook ik heb eerst als waarnemer de samenleving moeten bestuderen voordat ik deelnemer kon worden, wat ik eigenlijk nog steeds niet echt ben. Maar zo kan je wel beter dingen analyseren. Misschien dat zo'n instelling voor een arts ook voordelen heeft. Je moet je als arts niet te veel emotioneel betrokken voelen bij je patiënten, hoewel je wel compassie moet hebben. Hoe jouw eigen leven is geweest maakt ook verschil. Mijn tienertijd was niet zio geslaagd en dat maakt dat ik hier veel compassie kan voelen met jongeren in die leeftijd die het moeilijk hebben.

Het is wel een hele lange weg naar het specialist zijn begrijp ik. Daar moet je dus wel zin in hebben of een grote innerlijke motivatie voor hebben. Ik weet ook niet of ik het persoonlijk nou zo leuk zou vinden om precies te weten wat er allemaal mis kan gaan in het menselijk lichaam. Je moet geen hypochonder zijn.

Inderdaad had ik niet direct een scherp beeld van biomedisch technologie. Ik stel mij nu voor dat het een combinatie is van mechanica, digitale technieken en datacommunicatie in dienst van de medische wetenschap. Wat ze doen met die hersen-inplantaten lijkt mij daar een voorbeeld van. Zeker een interessant en veelomvattend onderwerp. Je kan ook sneller echt aan het werk na je studie. Dat soort technisch geschoolde mensen daar is veel vraag naar en ze halen die veel uit het buitenland. Indiërs en Chinezen zijn heel slimme mensen met een andere attitude naar studie dan hier in het westen met die zesjes cultuur. Men lijkt hier ook een sterkere voorkeur te hebben voor alpha en gamma vakken. Met mooie praatjes kom je daar al een heel eind, met bèta vakken ligt dat anders.

Ik heb in Den Haag gewoond en daar vlakbij is het Westlandse kassengebied. Als je daar rondrijdt dan ben je in een totaal kunstmatig landschap waar alles in dienst staat van de gecontroleerde plantenteelt. Wat mij daar intrigeert is de mate waarin de mens via de techniek de natuur controleert. Zo is dat ook met die biotechnologie stel ik mij voor. Je controleert de natuur, processen in het lichaam met technologische middelen. Zoals bijvoorbeeld een pacemaker, maar dan veel geavanceerder, hoewel die pacemakers van tegenwoordig ook geen simpele klokjes meer zijn.

Het is goed denk ik als je eens met die arts buurman praat. Die kan jou wel een goed beeld geven van wat arts zijn inhoud en als hij jou wat beter kent dan kan hij betere adviezen geven dan ik dat kan.

Als jij reageert op mijn bericht dan voel ik het als gepast om daar antwoord op te geven. Als je het wel weer genoeg vindt dan reageer je gewoon niet meer en dan reageer ik ook niet meer. Totdat jij weer wat te vertellen hebt. Ik ben geen stalker hoewel ik wel een zekere betrokkenheid voel, maar dat heb ik met meer hier.
Jouw topic heet "Gedachtes over de dood hebben". Ik hoop echt dat die gedachten een beetje naar de achtergrond verdwenen zijn. Jij denkt zelf van nut te kunnen zijn in de samenleving en dat denk ik ook van jou. Als je dood bent dan heeft niemand daar meer wat aan. Ik krijg het gevoel dat je nu meer naar de toekomst kijkt en misschien, als dat uitstapje met je oude vrienden goed uitpakt, dat je dan wat de persoonlijke relaties betreft ook weer wat positiever tegen het leven aan gaat kijken. Echt, het mooiste deel van je leven komt nog!

Door al die reacties begint dit topic weer erg lang te worden. Daar houden ze bij de moderatie niet zo van en bovendien, klopt de titel nog wel? Misschien zou je eens moeten gaan denken aan een nieuw topic, met een wat actuelere titel. Het is wel veel aangeklikt, dus de bezoekers hier vinden het wel interessant. Er zijn meer jongeren die met jouw soort problemen lopen maar die geen topics starten. Jouw topic en wat ze hier lezen kan ze helpen. Dus wat jij hier vertelt vertel je niet alleen voor jezelf. Ook zo ben jij van nut in de samenleving. In de Bijbel staat het al, een mens die voor zichzelf leeft die leeft voor niets. Jij geeft je leven zin door wat jij voor anderen betekent.

Je wenst mij een fijne dag. De zon schijnt al weer, de natuur ontwaakt steeds verder en er bloeit al van alles in mijn tuin met de belofte van een rijke oogst later dit jaar. Een mooie zonnige zondag dus en ook voor jou hoop ik. Jouw leven kan alleen maar mooier, beter en interessanter worden, welke keuze je ook maakt. Het beste dus verder en veel wijsheid!

Hallo H,

Om heel eerlijk te zijn, heb ik er niet eens over nagedacht dat mensen dronken konden zijn of andere vreemde dingen konden doen. Van eentje weet ik dat hij irritant kan worden als hij veel drinkt. Het is voor mij inderdaad de eerste keer dat ik met zo’n groep wegga. Het is een combinatie van jonge mannen en vrouwen. Er gaat één koppeltje mee.
Het zijn allemaal mensen die vwo hebben gedaan; met een groot deel van hen heb ik in de klas gezeten voordat ik naar de havo ben gegaan. Naar mijn weten zijn het gewoon beschaafde mensen; drugs, tabaksgebruik en die rotzooi verwacht ik niet. Vwo-jongens zijn niet per definitie nette jongens; ik heb ze namelijk wel voorbij zien komen. Hopelijk wordt het leuk, ik ben heel benieuwd.

Over de studie gesproken: volgens mij haal jij biomedische wetenschappen en biomedische technologie door elkaar. Bij biomedische wetenschappen sta je inderdaad in een lab, maar dat hoeft niet per se bij biomedische technologie, al kan het wel.

Nee, ik heb er niet met mijn buurman over gesproken. Ik denk dat de meeste specialisten wel wat ouder zijn dan 30, rond de 35 zou ik verwachten. Specialisaties duren tussen de 3 en 6 jaar. Voor de specialisaties die langer duren, zijn ze eigenlijk altijd intramuraal. In veel gevallen heb je daar een paar jaar ANIOS-ervaring voor nodig en vaak ook nog een PhD om kans te maken op een opleidingsplek en daarna volgt nog een specialisatie. Dat is dus een hele lange weg, waarbij je door heel veel verschillende hoepels moet springen.

Als je specialist bent, ben je letterlijk en figuurlijk gezien geen god. Er zijn best wel veel specialisten die werkloos zijn, en het is heel moeilijk om een vast contract te vinden (dit hangt af van de specialisatie). Bij specialisaties in de sociale geneeskunde, psychiatrie en huisartsgeneeskunde staan ze echter wel om je te springen, want daar is een tekort.

Ik denk dat smalltalk niet heel belangrijk is, maar het lijkt me wel handig om daar goed in te zijn. Smalltalk vind ik meer iets voor een verpleegkundige. Per specialisatie verschilt het heel erg hoeveel contact je met een patiënt hebt en of je een relatie opbouwt. Bij oncologie en revalidatiegeneeskunde zal de band met een patiënt veel sterker zijn dan bijvoorbeeld bij chirurgie of pathologie.

Ik heb zelf weleens gelezen dat naarmate artsen ouder worden, hun empathie afneemt en ze de pijnintensiteit lager inschatten. Dat is denk ik het psychopathisch effect waar jij het over had. Ik weet niet per se of dat iets goeds is. In mijn ogen lijkt het meer een manier om ‘kleine trauma’s’ te onderdrukken. Ik weet niet of dat bevorderlijk is voor het goed uitvoeren van een behandeling.

De vraag of het de moeite waard is om in al die nare ervaringen te duiken en te proberen ze op te lossen, stel ik mezelf vaak. In veel gevallen kun je ze niet echt oplossen, alleen uitstellen. Ik vraag me af of al die ervaringen die je als arts opdoet me op den duur zullen afbrokkelen. Ik vind het lastig om daar een antwoord op te vinden, omdat het subjectief is en per persoon verschilt. Misschien moet ik daar eens over praten met mijn buurman.

Als arts werk je telkens aan een individueel probleem. Maar als biomedisch technoloog probeer je oplossingen te vinden die maatschappelijk gezien nuttig zijn. Misschien kan ik op die manier een grotere bijdrage leveren.

Het is al heel laat en vannacht krijgen we een uur minder slaap, dus ik zal het hierbij afronden. Fijne dag verder!

Dag vriend, Zo te zien wil je aan de ene kant geneeskunde gaan studeren maar twijfel je er aan of jij daar wel het juiste karakter voor hebt.
Je zou je het als arts het liefst specialiseren, maar dat is wel een hele lange weg. Eerst de gewone artsenopleiding en dan specialiseren. Je moet wel van studeren houden!
Ik weet niet of jij je visie op wat het arts zijn inhoudt hebt opgedaan met jullie arts buurman als voorbeeld, maar of je goed moet zijn in small talk dat denk ik niet. Misschien op recepties ;-). Met de patiënten ga je als arts heel zakelijk om. Als huisarts 10 minuten per patiënt en dan de volgende. Als specialist 20 minuten en dan weer de volgende. Het is een soort lopende band werk.
Als er echt ingrepen verricht moeten worden (door de specialist) dan kan het wat anders zijn, maar of je echt een relatie hebt met je patiënt dat betwijfel ik. Met sommigen misschien. Het is meestal beter wat afstand te houden. Ik las wel eens dat een arts soms wat psychopathisch heeft omdat hij de patiënt pijn moet doen, zonder veel emoties, maar dat is wel voor het goede doel natuurlijk. Dat jij autistisch bent lijkt mij dus niet zo'n probleem. Je moet wel de druk aankunnen, maar als jij je vak beheerst dan kan je dat wel.
Ben je bang voor de hiërarchie en dat je niet voldoende tegenspel kan bieden? Als specialist ben je god, dus dan is er geen probleem meer wat dat betreft, maar dat moet je eerst worden natuurlijk. Ik denk dat je dan al gauw 30 bent.

Zelf denk je dat biomedische technologie beter bij je past. Misschien ben ik dat wel met je eens, maar dat is niet van belang. Je doet dan onderzoekswerk in een laboratorium in een wetenschappelijke setting. Naar mijn idee pas jij met je neiging tot exactheid daar heel goed in. Het is ook een stuk minder stressvol dan arts zijn. Als arts red je soms levens, maar soms verlies je. Je wordt geconfronteerd met nare dingen en je kan niet altijd redding brengen. Daar moet je tegen kunnen, je moet werk en privé kunnen scheiden. Voordeel is dat je als arts overal in de wereld kan werken.
Als biomedicus kan je ook wel wat meer van de wereld zien. Bij mij om de hoek woont een man die als virusdeskundige voor de Verenigde Naties heeft gewerkt. Nu is hij met pensioen, en dat is een heel ruim pensioen zo te zien.
Iemand anders die ik gekend heb is naar Amerika gegaan nadat hij in Leiden gepromoveerd was en is daar bij een farmaceutisch bedrijf gaan werken. Uiteindelijk kwam hij in de directie. Hij heeft verschillende medicijnen ontwikkeld.

Straks dus met je vriendenclub op vakantie. Je kijkt er naar uit, maar misschien ook wel met een zekere spanning. Ben je al eerder op die manier met vrienden op stap geweest? Jonge kerels die met een groep op vakantie gaan gedragen zich niet altijd netjes, dat weet jij ook wel. Zuipen, neuken en de beest uithangen. Maar, misschien zijn die vrienden van jou allemaal nette jongens. Wat zijn het voor jongens? VMBO of VWO en Gymnasium?
Zijn er geen meisjes bij? Hebben die vrienden geen vriendinnen? Dan kan er van alles gebeuren. Verrassend leuke dingen, maar ook minder leuke natuurlijk. Jullie zijn weg van huis en de sociale controle van de omgeving. Je voelt je vrij om te doen wat je anders nooit zou doen.
Als mensen dronken zijn kan er van alles gebeuren. Ik kende iemand die werd strontvervelend als hij dronken was. Sommigen worden gewelddadig, vooral als er ook drugs in het spel zijn.
Laten we aannemen dat het allemaal fatsoenlijke jongens zijn en dat het een leuke vakantie wordt. Het kan een stap verder zijn in je sociale groei en het accepteren van jezelf. Tenslotte zitten jullie een hele tijd samen en dan praat je wel eens en kom je toch dichter bij elkaar.

Met je rijopleiding gaat het op zich wel goed begrijp ik. Zo'n instructeur naast je kan stressvol zijn. Sommigen beseffen niet goed dat jij hun salaris betaalt. Mijn instructeur was ook een lompe kerel, maar uiteindelijk heb ik het wel gehaald. Ze waren tevreden over jouw vorderingen en dat kan ik mij wel voorstellen. Jij houdt je keurig aan de regels en de instructies. Dat jij een andere instructeur wilde daar hadden ze begrip voor. Dan heb je blijkbaar een goede rijschool gekozen. Examen straks gaat vast wel goed!

Ik ben benieuwd welke keuze jij uiteindelijk gaat maken wat je opleiding betreft. Op dit moment ben je een bescheiden en ook onzekere jongeman, maar straks dus die vakantie met vrienden en daarna studeren in een universitaire setting. Contacten met studenten, meedoen met activiteiten, en dan ontwikkelen je sociale vaardigheden zich vanzelf steeds meer. Je zelfvertrouwen neemt toe en je leert ook jezelf beter kennen.
Ik heb het al eens eerder gezegd, soms ben je een deelnemer in de samenleving, maar soms dan ben je anders, dan moet je leren hoe dat moet. Dan begin je als waarnemer, je kijkt, leert hoe mensen zijn, hoe ze met elkaar omgaan, en dan wordt jij uiteindelijk ook een deelnemer.

Ik wens je weer het allerbeste en bedenk, het mooiste deel van je leven moet nog komen. Tienertijd is soms leuk, maar niet altijd.

J15, gecondoleerd met je verlies van je vader. Het lijkt me niet makkelijk om je vader al op zo'n jonge leeftijd te verliezen. Sterkte! Wel fijn dat je een lieve vriend en oom hebt die je kunnen bijstaan.

M23, wat je schreef over de tropen had ik verkeerd onthouden toen ik aan het typen was. Je had dat inderdaad niet geschreven, excuses daarvoor.

Van de deelnemers die meedoen aan de toelatingsexamens in België mag ongeveer een derde aan de opleiding beginnen, mits het vergelijkbaar is met voorgaande jaren. Daar maak je meer kans dan in Nederland – het scheelt niet veel met België. De opleiding daar is in het Nederlands, maar sommige literatuur is wel in het Engels. Ik denk dat ik op zich wel kans maak, maar ik moet realistisch blijven. Op 15 april hoor ik of ik in Nederland ben toegelaten tot geneeskunde.

Ik denk soms ook dat biomedische technologie beter bij mijn karakter past. Bij geneeskunde moet je namelijk best wel assertief zijn en dat ben ik helemaal niet. Ook ben ik niet goed in smalltalk. En ik ben een beetje bang voor de hiërarchische ladder. In het begin kan je namelijk uitgekauwd worden als ANIOS en AIOS. Overigens vind ik het wel heel gaaf dat er zoveel soorten ziektebeelden zijn en dat je je op een deel van het lichaam kunt specialiseren. Dat lijkt me heel interessant. Natuurlijk zijn er ook nare momenten; soms kun je iets niet oplossen en dat lijkt me lastig. Daarnaast moet je ook telkens rekening houden met het tuchtrecht, zodat je niet wordt aangeklaagd.

Biomedische technologie lijkt me ook een leuke studie en ik verwacht dat daar meer mensen zijn die een beetje op mij lijken. Genoeg leuks dus qua opleidingen!

Bij mijn rijschool ben ik naar andere instructeurs gegaan en zij waren niet boos. Ze gaven me zelfs soms een compliment, dus dat was wel fijn. Naar de rijinstructeur waar ik eerst naartoe ging, ga ik niet meer. Bij hem werd ik helemaal overprikkeld, waardoor ik amper nog kon nadenken en rijden.

De vrienden met wie ik in de zomervakantie wegga, weten ook dat ik homo ben. In die groep zit ook de jongen die ik vroeger leuk vond, maar hij valt niet op jongens. Verder zit er niemand bij. Ze weten overigens niet dat ik autistisch ben, maar dat hoeft ook niet. Ik ben wie ik ben; daar hoeft geen stickertje op geplakt te worden.

Groetjes van mij

Doe geen domme dingen vriendje!
Overal is een oplossing voor.
Mijn verhaal is duidelijk. Ik ben mijn vader verloren enige jaren geleden.
Hield veel van hem en was mijn held. had gediend in het leger en uitgezonden geweest in allerlij toestanden. Hij kwam thuis en ging even met mijn broertje een frietje halen. hij is nooit meer terug gekomen.
Mijn broertje leeft nog maar kan niet meer lopen. Dat nu enige haren terug. Ik was gek, stapel gek op mijn vader. deden auto opknappen motoren, Ik had samen met mijn broertjealle ruimte. Totdat het voortbij was en ik alleen. want mijn moeder was van de wereld ( vond ik) en mijn broertje in het ziekenhuis met alle gevolgen van dien.
Ben opgevangen door mijn oom.
En nu? Ik woon bij mijn oom, heb het heel goed. kom elke dag bij mijn moeder en broertje. Zodra ik geld ga verdienen, onderhoud ik hun. Ik heb en super lieve oom en een lieve vriend.
Weet je... er is geen reden om jou zelf iets aan te doen. Mijn wereld storte in elkaar, Niet doen kerel! Er is vast iemand die van jou houd!

Geloof mj??
Knuffel van mij!!!!!

Leuk dat je blij was met mijn reactie. Ik vroeg mij al af wat het betekende. Tegenwoordig kan je hier ook die emoticons gebruiken, ik weet alleen niet hoe.

Dag vriend, Leuk dat jij toevallig ook aan Leuven dacht voor je studie. Voor Frans hoef je daar niet bang te zijn want het Franse deel van de universiteit in Leuven is afgesplitst en Louvain la Neuve geworden. Als er in Leuven niet in het Nederlands les wordt gegeven dan zal het in het Engels zijn, zeker niet in het Frans.

Of je bang moet zijn voor het toelatingsexamen zou ik niet kunnen zeggen, maar ik denk dat jij jezelf wat onderschat. Die andere studie die jij noemt lijkt mij heel interessant en misschien wel beter passen bij jouw karakter, maar dat is ook iets dat jij moet beslissen. Arts is een heel mooi beroep maar je komt wel in aanraking met veel narigheid en soms moet je gewoon vieze dingen doen. Uiteraard wordt je daar in je opleiding op voorbereid.
De jongen die ik noemde studeert inderdaad Archeologie, maar ik wilde het discreet houden omdat hij het misschien niet leuk vindt als ik hem zo nadrukkelijk noem.

Je hebt het over die ongeduldige rijinstructeur. Bij mijn rijlessen heb ik dezelfde ervaring gehad. Constant schelden en negatieve opmerkingen. Op een gegeven moment heb ik op het punt gestaan de auto te stoppen en uit te stappen. Jij betaalt flink voor die rijlessen en dan mag je een fatsoenlijke behandeling verwachten.
Naar mijn idee zijn die instructeurs allemaal gefrustreerde mannetjes. Zo,leuk is rijles geven nu ook weer niet.
Wat je zegt over de druk die die man naast je geeft dat herken ik ook wel.

Ik zei niet dat in de tropen alles beter was, dat is zeker niet zo, maar dat alles makkelijker was. De mensen nemen het leven minder zwaar, doen niet moeilijk over dingen, zomaar binnenlopen bij mensen is geen probleem en wat relaties betreft is alles ook makkelijker. Wat de seks betreft is alles daar ook minder problematisch. Structureel draag je in de tropen al minder kleren, dus de drempel is lager en seks wordt niet als een erg serieus iets gezien waar je moeilijk over doet.
Als je in een ander land bent, zoals bijvoorbeeld op Curacao, weg van huis, dan voel jij je een stuk vrijer. De druk van de sociale controle is weg. Misschien iets voor later, als je afgestudeerd bent. Ik kan het je aanraden.
Er was eens een serie over brugklassers op tv. Een aantal afleveringen speelden op Curacao. Dat kon je al een idee geven.

Of je binnenkort uit de kast gaat komen, je neigt er toe merk ik. Ik heb het wel meer gezegd, als jij gevonden wilt worden moeten ze je kunnen zien en andersom, als anderen weten wie jij bent dan vind je makkelijker wat je zoekt. Die vrienden waarmee je iets wilt doen in de zomervakantie, zit daar niet iemand bij waar je wat meer een klik mee hebt en omgekeerd? Misschien iemand die ook nog geen relatie heeft?
Vaak lees je hier van jongens die bevriend waren en ontdekten dat ze wat meer voor elkaar wilden zijn dan alleen maar vrienden. Hun vriendschap was geen toeval, onbewust voelden ze zich comfortabel bij elkaar zonder te weten waardoor. Later ontdekten ze waarom.

Jouw karakter is voor jouw gevoel misschien een drempel, maar mensen met autisme in zich zijn eerlijk, betrouwbaar en loyaal. Wat meer zoek je in een vriend?
Die vrienden waar jij contact mee hebt voelen naar jou idee wel hoe het met je zit. Ze gaan nog steeds met je om, dus blijkbaar maakt het ze niet uit. Ze zien jou nog steeds als een goeie kerel, alleen een beetje saai misschien.
Je bent nog jong genoeg en hebt nog kansen genoeg. Verstop je niet meer, maak contact, dan vind je. Heb echte belangstelling, dat vindt iedereen fijn.

Ik had een emoji gemaakt, maar zonder dat vraagteken. Blijkbaar werkt dat teken niet. Het was een emoji met een blij gezicht.

Hallo, je bent er nog (•?•)

Toevallig dat je België en Leuven ook noemde. In maart ga ik daarheen als alternatief, mocht ik niet toegelaten worden in Nederland. Ik bezoek dan een open dag en een meeloopdag in Leuven. Ik heb alvast naar de syllabus voor de toelatingsexamens gekeken en gezien dat België een aantal onderwerpen behandelt die ik niet heb gehad, vooral op het gebied van wiskunde. Voor de toelatingstoetsen moet ik daar een combinatie van wiskunde A, B en D beheersen. Ik blijf het vreemd vinden dat Nederland die vakken splitst.

De toelatingsexamens in België zijn begin juli. Eind mei ben ik als het goed is klaar met mijn centrale eindexamens, mits ik geen herkansing nodig heb, wat ik niet verwacht. Dat betekent dat ik een maand heb om me daarop voor te bereiden. Er wordt echter aangeraden om ongeveer 300 uur studietijd in te plannen. In april hoor ik pas of ik in Nederland ben toegelaten, dus ik heb dan relatief weinig tijd om me serieus op de Belgische examens voor te bereiden. Niet ideaal, of ik moet al beginnen voordat ik weet of ik in Nederland ben toegelaten.

Mijn Frans is niet goed, maar ik denk niet dat dat in Leuven (of Gent) een groot probleem zal zijn. Wel vraag ik me af hoe de onderlinge dynamiek en eventuele vooroordelen tussen Nederlanders en Belgen in de praktijk uitpakken. Belgen worden vaak als wat ingetogener omschreven, terwijl Nederlanders bekendstaan als lomper en directer in het uiten van hun mening. Zelf ben ik niet direct, eerder afwachtend.

Je schreef over die jongen van 19 – ik had in een eerdere reactie van jou al gelezen dat hij archeologie studeerde (ik neem aan dat je het over dezelfde persoon had).

Ik wist trouwens niet dat alles beter was in de tropen. Waarom is dat? Zelf ben ik niet van plan om daar te gaan studeren. Mijn andere optie is biomedical engineering (biomedische technologie) aan de Technische Universiteit Eindhoven, wat me ook erg interessant lijkt en is geen numerus-fixusstudie.

Ik vond het mooi hoe je het omschreef als een "comateuze toestand" – daar zit wel iets in. Het voelt soms echt alsof ik stil heb gestaan terwijl de rest gewoon doorging. Als ik om me heen kijk, zie ik dat bijna iedereen wel een relatie heeft (gehad) of op z’n minst enige ervaring heeft op dat gebied. Ik niet. Uit ongemak, uit schaamte. Schaamte voor wie je bent, is eigenlijk zo zinloos. Dat besef ik nu wel. Misschien had ik eerder moediger moeten zijn, mezelf minder moeten verstoppen. Maar ja, dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Vroeger kreeg ik wel vaker de vraag of ik een vriendin heb, maar dat gebeurd nu niet meer. Ik denk dat mensen daar zelf een conclusie uit hebben getrokken.

Ik zei telkens ‘vriendje’, maar ‘vriend’ kan ook. ‘Vriendje’ maakt alleen duidelijker dat het om een relatie gaat, behalve als het over een heel jonge leeftijdsgroep gaat, maar dat is nu niet het geval. Ik zoek gewoon iemand van mijn eigen leeftijd - iets jonger of ouder maakt me niet uit.

Volgens mij heerst er een mentale crisis. Altijd treurig om op het nieuws te lezen dat er weer iemand zijn of haar leven heeft beroofd. Het lijkt wel alsof steeds meer mensen in een soort van uitzichtloosheid verkeren.

Misschien moet ik eens van rij-instructeur wisselen en kijken of een ander beter bij mij past. Mijn huidige instructeur wordt snel boos en daar kan ik niet goed tegen; het overprikkelt me. Ik denk dat autorijden een stuk makkelijker zal gaan zodra ik mijn rijbewijs heb, omdat er dan niemand meer op mijn vingers kijkt en ik niet meer hoef te luisteren naar vage instructies.

Fijne dag nog!

Dag Vriend, Vaak heb ik nog aan je gedacht en mij afgevraagd hoe het met je gaat. In waar je mee bezig bent gaat het dus wel goed, hoewel niet helemaal zoals je wilt, maar emotioneel gaat het nog steeds maar matig.

Ik kan je heel goed begrijpen omdat ik in veel opzichten heel veel op jou lijk. Ik weet dus dat als je bent zoals jij bent dat je dan feitelijk in heel veel opzichten alleen in het leven staat. Je zegt het zelf al, de anderen zijn min of meer vreemden voor jou. Je hebt het gevoel er niet bij te horen. Je kijkt naar de andere mensen zoals een antropoloog naar mensen in vreemde culturen kijkt. Je bent geen deelnemer maar een waarnemer.

Jou maakt dat ongelukkig. Jij wilt iemand hebben waarmee jij je gevoelens en emoties kan delen en verlangens omzetten in ervaringen. Het punt is dat jij je opsluit in jezelf. Jij durft naar buiten niet te zijn wie je bent uit angst voor afwijzing of misschien omdat jij je voor je anders zijn en je anders gerichte verlangens schaamt. Zo blijf je natuurlijk voor altijd eenzaam en alleen.

Je zegt dat jij verlangt naar een lief vriendje. Het probleem is dat jij de fase in je leven waarin je vriendschappen sluit en met de seks en de liefde om leert gaan als het ware in een soort van comateuze toestand hebt doorgebracht. Je hebt verlangt, maar niets gedaan.
Hier op dit forum staat op Jongensvragen een topic, Young hearts. Dat is van een jongen van 14 die op jongens valt en heel graag die film wilde zien. Als je het niet gelezen hebt, dat gaat over twee jongens van 14 die bevriend zijn en merken dat ze iets meer voor elkaar voelen dan gewoon vriendschap.
Daar reageren ook twee jongens van 14 op die dezelfde gevoelens voor elkaar hebben. Die maken kennis met een jongen van 19 die ook een vriend heeft en die ze ook echt ontmoet. Die twee jongens hebben weer een vriend, een klasgenoot, die ook weer een vriend heeft waarvan hij denkt dat die ook gay is, net als hij. Met z'n vieren gaan ze naar die film en de kastvriend komt voor zijn vriend uit de kast. Het zijn voor mij allemaal schatjes, die jongetjes van 14 en ik hoop dat ze een fijn leven krijgen met veel liefde en vriendschap.

Dat is dus de fase waarin het voor jou had moeten gebeuren, de puberteit. Je seksuele ontwaken en het leren leven met hoe je bent en daar openlijk voor uitkomen.
Is het nu te laat? Het is nooit te laat maar het is wel moeilijker. Jij bent als het ware min of meer vastgeroest in jouw opwerpen van je beschermingswal naar de buitenwereld. Die wal moet eerst afgebroken worden.
Je wilt voor arts gaan studeren. Die jongen van 19 uit het verhaal hier boven studeert in Leuven. Het is een heel aardige jongen. Daar kan jij ook geneeskunde studeren als het in Nederland niet lukt met de numerus fixus, hoewel ze die daar ook hebben. Misschien kan jij hem daar ontmoeten. Ik weet hoe hij heet en wat hij studeert.
Een andere mogelijkheid is studeren op Curacao op de Caribbean Medical University. Dat is een Amerikaanse organisatie met dus een vestiging op Curacao. Misschien is het ook gemakkelijker om daar je rijbewijs te halen. In de tropen is alles makkelijker!
Als je in Nederland toegelaten wordt dan kan je ook genoeg medestudenten ontmoeten die min of meer zijn zoals jij. Je hebt het steeds over een vriendje. Wil je een jonger iemand? Voor een echt volwassen relatie moet je mentaal wel op hetzelfde niveau zitten. Als het alleen maar om de seks gaat is het nooit duurzaam en alleen maar praten en verbinden werkt ook niet, het moet allebei.

Jij hebt nooit seks gehad en zoals jij er tegen aan kijkt (vermoed ik) kan ik mij voorstellen dat jij je seksuele verlangens als ongepast vindt. Op z'n minst als ongewenst. Je eerste seksuele ervaring, als het daar een keer van komt, kan dan heel schokkend zijn en schuldgevoelens opleveren omdat je het gevoel hebt iets verkeerds te hebben gedaan. Dat is niet zo, zeker als het verlangen van twee kanten komt, maar het gaat om het gevoel. Het hoeft niet zo te zijn en het is nog ver weg ben ik bang, maar ik zeg het maar.
Er zijn heel wat films over dit soort zaken, jongens die worstelen met hun geaardheid. Je kan het zien in coming of age films. In het topic 'Jaloers' in het forum 'Verliefd & Verkering' Heb ik vertelt waar en hoe je die kan vinden. De films daar zijn speciaal gericht op m m relaties. Op Youtube staat ook het een en ander als je daar behoefte aan mocht hebben. Hoe het ook is, je bent nooit de enige.

Met je studie gaat het dus wel goed, maar leren autorijden is dus nog een probleem. Zelf ben ik de eerste keer ook gezakt, maar nu heb ik een rijbewijs en gaat alles prima. Het hebben van een rijbewijs is heel handig, vooral als je arts wilt worden. Gewoon doorzetten en dan lukt het wel een keer. Het kan zijn dat je autisme je in de weg zit, het kan ook de stress zijn.

Dat je het over Lee Child had wat Jack Reacher betreft dat begreep ik wel. Je plantjes zijn wat aan het kwakkelen begrijp ik. Ten eerste is het nu winter en dan is het eigenlijk te somber voor ze, dus nu het weer langer licht wordt en meer licht dan zullen ze misschien wel wat enthousiaster worden. En niet, jammer dan. De varen kan daar beter tegen dan de gatenplant. Regenwater is beter voor ze dan kraanwater. Planten verzorgen vraagt wat kennis van zaken en inzicht in processen. Weinig licht, weinig voeding geven, vooral de varen, want geen groei dan nemen ze geen voeding op en vergiftig je de planten. De planten nemen niet alles op wat je aan voeding geeft en dat verzilt en verzuurt de potgrond. Dus elk jaar verpotten en af en toe de aarde uitspoelen door de pot een uurtje in een emmer lauwwarm water te zetten. Als de plant groter wordt, een nieuwe grotere pot. Ik denk dat je moeder je wel kan adviseren.

Ik weet niet of ik alles behandeld heb, maar als er nog iets is dan weet je waar je mij kan vinden. Misschien dat dit je nog een soort van verbindingsgevoel geeft. Ik weet niet hoe je heet, waar je woont, hoe je er uitziet, maar je liet mij wel in je ziel kijken en dat geeft mij het gevoel dat ik je ken. Het is natuurlijk niet wat jij echt wilt, maar het is iets. En zoals ik zijn er meer en jongens die verlangen naar jouw vriendschap, die bestaan gewoon ook. Iedereen verlangt naar iemand om van te houden en naar om van gehouden te worden. Iedereen kan liefde geven, jij ook, en liefde ontvangen is waar iedereen naar verlangt.
In het forum 'Mijn ouders' staat een topic 'Verlul hier je ouders' staat het verhaal van een jongen van 13 die weggelopen is omdat hij het thuis niet uit kon houden. Hij kreeg geen liefde. Nu zit hij in Spanje bij een man die blijkbaar wel om hem geeft. Je kan dat lezen in het topic 'Mijn nieuwe thuis' in het forum 'Op jezelf'. Ik denk wel eens, hoe erg moet het zijn als je als jongen van 13 met een wildvreemde op reis gaat naar Spanje en daar aanbelt bij een andere man die je nog nooit gezien hebt. Het is iets dat veel vragen bij mij oproept, maar als die jongen een thuis heeft gevonden en daar gelukkig is, wie ben ik dan?

Het is een heel verhaal geworden, maar jij bent het waard. 's Morgens maak ik altijd een wandeling door het park en langs het strand bij mijn huis. De zondag na kerst liep liep ik over een pad door de duinen toen ik op een open plek een jas zag liggen. Een mooie gevoerde jas, zag er uit als nieuw. Er naast lag een vape apparaat. Wie laat 's nachts bij 2 graden zijn jas achter in de duinen? Dat kon maar een ding zijn, die persoon had geen jas meer nodig. En inderdaad, later die dag las ik dat ze een dode man op het strand hadden gevonden. Een man, maar iemand vanaf 18 noemen ze een man. Daar denk ik nog vaak aan. Ik kon natuurlijk niets doen, maar het is zo verkeerd en zo verdrietig als iemand die stap doet. Waarom vraag je je dan af? Ik hoop dat jij nog genoeg uitdaging in het leven blijft zien om dat nooit te doen. Jij bent intelligent, je hebt de samenleving wat te bieden en je ouders houden van je. Er is iemand die jij nog niet ontmoet hebt, of misschien wel maar je herkende het niet, die verlangt naar jouw vriendschap. Mis de kans niet die te ontmoeten! Misschien straks in de zomervakantie, de gelegenheid om jezelf wat meer te laten zien zoals je hier gedaan hebt? Maar, moet je echt zo lang wachten?

Ik zag dat ik een foutje had gemaakt: ik schreef Jake Reacher, maar dat moest natuurlijk Lee Child zijn. Ik kan slecht tegen fouten, dus bij deze mijn correctie.

Het is alweer een hele tijd geleden dat ik actief was op dit forum en reacties plaatste.

In de tussentijd is er niet veel veranderd. Ik voel me nog steeds eenzaam, heb last van depressieve symptomen en mijn rijlessen gaan nog altijd slecht.

Gelukkig heb ik op dit moment geen passieve suïcidale gedachten, al verschilt dat per week.

De plantjes die ik heb gekocht, probeer ik goed te verzorgen, maar ik denk dat ik iets verkeerd doe. Ze zien er niet meer zo mooi uit als toen ik ze kocht. Maar goed, het is een leerproces—misschien hoort dat erbij.

Op een positieve noot: school gaat best prima. Anderen zouden zeggen dat het goed gaat, maar ik ben daar zelf wat terughoudender in.

De eenzaamheid weegt wel zwaar. De vrienden die ik op de middelbare school had, zie ik eigenlijk alleen nog op feestjes en spreek ik verder nauwelijks. Logisch, want zij zitten nu op universiteiten of hogescholen en hun leven is veranderd. Gelukkig hebben we iets samen gepland in de zomervakantie. Hopelijk wordt dat leuk; ik ben benieuwd.

Op de vavo spreek ik ook mensen en ben zelfs al twee keer uitgenodigd voor een feestje. Ik was ook gevraagd om te gaan karten, maar dat was echt niets voor mij. Ik bakte er niks van en vond het vooral heel stressvol, dus dat doe ik nooit meer.

Toch heb ik vaak het gevoel dat ik nergens echt bij hoor—zowel op school als bij mijn sportteam. Iedereen praat en lijkt moeiteloos met elkaar te verbinden, terwijl ik meer observeer en me een buitenstaander voel. Soms voelt het alsof ik een andere taal spreek dan de mensen om me heen, alsof ik net buiten hun belevingswereld val. Ze praten over dingen waarin ik me niet herken—avonturen op feesten, relaties en ervaringen met vrouwen, onderwerpen waar ik weinig over mee kan praten. Ik zou zo graag eens een echte verbinding voelen, maar dat lukt me niet. Daardoor voel ik me eenzaam, zelfs als ik genoeg mensen om me heen heb. Ik praat zelf niet veel en luister meestal meer.

Het verlangen naar een lief vriendje heb ik nog steeds, maar ik heb geen idee waar ik hem zou kunnen ontmoeten. Hopelijk wordt dat makkelijker als ik straks op de universiteit zit.

Ik heb besloten dat ik geneeskunde wil studeren, omdat ik het menselijk lichaam heel interessant vind en omdat het echt iets toevoegt aan de maatschappij. Op 15 april hoor ik of ik ben toegelaten, want het is een numerus-fixusstudie. Mijn vader vindt het geen goed idee, maar ik mag zelf een keuze maken.

Mijn rijlessen gaan slecht; ik heb er echt geen talent voor. Ik kan mijn aandacht er moeilijk bij houden en raak snel overprikkeld door alle informatie. Toch blijf ik lessen, omdat het me uiteindelijk wel handig lijkt om een rijbewijs te hebben.

De meeste auteurs die je noemt, ken ik niet, behalve Douglas Adams en Jack Reacher (al heb ik nog nooit een boek van hen gelezen). Ik heb The Hitchhiker's Guide to the Galaxy thuis liggen, dus misschien lees ik die nog als ik het wat rustiger heb. Op dit moment heb ik het namelijk best druk.

Het is weer een redelijk lange update geworden. Ik heb geen idee of je hier nog actief bent.

Dag vriend, Ik ben altijd blij om weer wat van je te lezen want dan weet ik dat je er nog bent. Deze keer vond ik je post zelfs wat aan de optimistische kant, je ziet het leven toch wel weer een beetje zitten. In ieder geval denk je aan de toekomst. Kenmerk van een depressie is dat je niet meer aan de toekomst denkt.
Je hoeft niet uit beleefdheid wat te posten hoor. Als je de aandrang krijgt om wat te vertellen dan doe je het en als je die drang niet hebt dan laat je het. Als ik wat van je zie dan lees ik het en zolang het mij toegestaan wordt geef ik antwoord. Van jou kant geen enkele verplichting.

Dat je die herkansing niet gedaan hebt is niet erg. Je hebt een goed resultaat gehaald en die cijfers daar kijkt later niemand meer naar. Fijn dat je ouders en je broer blij waren met je resultaten. Dat moet je toch blij gemaakt hebben. Je wilt zo graag dat ze trots op je zijn.

Dat Usenet is niet iets waar je op geabonneerd moet zijn. Jullie provider heeft een nieuwsserver waar je op kan inloggen. Daar heb je de link naar de nieuwsserver voor nodig en een nieuwslezer. Om in te loggen heb je de gebruikersnaam en het wachtwoord nodig dat bij jullie account hoort. Je vader zal het wel ergens hebben liggen.
Zelf gebruik ik XNews. Dat is wel wat gedateerd, maar het doet wat ik wil. Hier kan je de link voor een download vinden en informatie hoe het te gebruiken: newsgroupreviews.com/xnews-guide.html Het is shareware, dus geheel gratis. Hier kan je informatie vinden over nieuwsservers: nieuwsservers.nl Alles wat digitaal verzonden kan worden vind je op Usenet. Iemand noemde het de grootste copyright schending ooit.

Je vraagt welke detectives ik leuk vind om te lezen. Het liefst lees ik verhalen waarin het gaat om het oplossen van een puzzel, Wie heeft het gedaan. Problemen waar de hoofdpersoon mee worstelt, zoals relaties, drank en dat soort dingen daar heb ik geen behoefte aan. Dat vind je vaak in die Scandinavische boeken, te depressief vind ik. Het moet niet al te spannend worden, dat geeft mij te veel stress. Ik ben nog al stress gevoelig. Wat ik dan weer wel leuk vind zijn de boeken van Lee Child over Jack Reacher. Dat is een gewelddadige bruut die wel altijd opkomt voor de zwakkere en het kwaad bestrijdt.
Ook heel aardig vind ik de boeken van Robert van Gulik over de historische figuur rechter Tie in het oude China. Verder: Douglas Adams, Lilian Jackson Braun, Andrea Camilleri, Diana Capri, Edgar Wallace, Erle Stanley Gartner, Dorothy Gilman, Robert Goddart, Sue Grafton, David Hewson, Donna Leon, Ellis Peters, Mickey Spillane, RexStout, om er een aantal te noemen. De boeken van Haruki Murakami en Umberto Eco lees ik ook allemaal en meer boeken die n iet echt detectives zijn. In de boeken van Murakami en Eco zit toch ook altijd wel wat mysterie. Al die boeken komen van de nieuwsserver van mijn provider, gratis. Veel zijn wel nogal gedateerd. Mobiele telefoons? Computers? Nooit van gehoord. Maar dat geeft niet, het gaat om het verhaal. Op tv kijk ik naar de series Hawaii50 en NCIS op Star Channel op de kabel. Hawaii50 is soms wat te ruig naar mijn zin maar NCIS daar zit ook veel humor in.

Je gaat dus veilig met je ouders mee op vakantie. Ik heb het gevoel dat jij je zo langzamerhand wat los zou moeten gaan maken van je ouders. Je hebt in ieder geval een ervaring opgedaan, misschien dat je volgend jaar wat eerder actie onderneemt.
Jouw vader lijkt mij een dominant iemand en dat zal wel samenhangen met het werk dat hij doet. Daar zal hij ook zijn gezag moeten laten gelden en dan zit dat in je. Je zegt dat jouw vader en je moeder wel eens woorden hadden, maar je moeder accepteert natuurlijk ook niet zomaar alles en dat is goed. Op zijn werk krijgt je vader wellicht geen tegenspraak, maar je moeder kan niet ontslagen worden.

Je hebt moeite met schakelen en koppelen in de auto begrijp ik. Je schaamt je een beetje om met een automaat te gaan rijden? Mijn vorige auto was handmatig schakelen maar nu heb ik een automaat. Dat is heel comfortabel. Als jij nu goed leert om in het verkeer met die auto om te gaan dan kan je je daarna op het schakelen concentreren. Nu zit je dus met twee moeilijke dingen tegelijk. Zelf had ik dertig lessen nodig, maar nu gaat alles prima.

Ik had het eerder over het je losmaken van je ouders. Je durft niet te zeggen dat je op jongens valt, je durft niet te zeggen dat het autorijden wat moeilijk gaat, je durft niet te zeggen dat je wilt stoppen met je sport.
Sport is geen ontspanning meer voor jou en dan moet je eens goed nadenken waarom je er mee door zou willen gaan. Omdat je vader dat wil is de slechtste reden.
Persoonlijk heb ik totaal geen belangstelling voor spot. Nu is het Tour de France, Wimbledon, EK voetbal, als je de tv aan zet, maar ik kijk nergens naar. Misschien zou jij eens iets met natuur moeten gaan doen. Dat zijn allemaal rustige mensen die belangstelling hebben voor wat groeit en bloeit. Planten, dieren, allemaal zaken die geen stress geven, integendeel. In de natuur zijn is heel goed voor je. Ik hoorde toevallig vanmorgen iemand op tv vertellen dat die geuren die je ruikt in het bos stoffen zijn die in je bloed terecht komen en daar positief werken.

Er is hier wel eens een jongen die Archeologie studeert in Leuven. Thuis sliep hij altijd op een kamer met zijn broer waar hij een hele goede band mee heeft. De eerste tijd in Leuven op kot, zoals ze dat noemen, had hij veel heimwee en voelde zich heel eenzaam. Dat ga jij ook ervaren. Geleidelijk aan ga je anderen leren kennen en zal jij je wat minder eenzaam gaan voelen. Je kan lid worden van een studentenvereniging, maar ik vraag mij af of dat iets voor jou is. Misschien zijn er werkgroepen waar jij aan kan deelnemen. Dat is niet alleen maar zuipen en achter de wijven aan zitten zoals bij sommige studentenverenigingen. Misschien zijn er ook wel roze studentenverenigingen.
Kamers is een probleem ja, maar het hangt ook af van waar je gaat studeren misschien. Amsterdam zal lastig zijn, maar misschien is Twente beter te doen. Als het niet te ver is kan je ook thuis blijven wonen.

Thuis was het voor jou niet altijd gemakkelijk begrijp ik. Een broer van jou was een pestkop en het kan best zijn dat jou dat onzeker heeft gemaakt. Dat kan lang doorwerken. Mooi dat alles nu wat beter gaat. Als je ouder wordt dan ga je vaak ook wat meer nadenken over alles. Dat geldt zelfs voor je ouders. In ieder geval zijn er thuis ook dingen waar jij je geen zorgen over hoeft te maken. Dat gaan studeren duurt nog een jaar, dus daar hoef jij je nu nog niet echt druk over te maken al doe je dat misschien wel. Er zullen uitdagingen zijn, maar het is ook een grote stap naar volwassenheid en onafhankelijkheid en wie weet wie je allemaal gaat leren kennen, inclusief jezelf misschien. Fijne vakantie alvast gewenst!

Je hebt wel even achter de typmachine gezeten, dus vind ik het ook wel zo beleefd om wat terug te typen. Dankjewel voor je felicitatie. Uiteindelijk heb ik de herkansing laten varen en ben ik de toets niet gaan maken. Ik was een tijdje ziek geweest en daardoor slaap ik nog slechter dan normaal. Dus ben ik niet komen opdagen en had ik geen zin om het in het derde tijdvak te herkansen. Het was meer voor mezelf, maar soms lopen dingen anders dan ik van tevoren had gedacht. Mijn ouders waren inderdaad blij dat het goed ging, en een van mijn broers had mij ook gefeliciteerd.

Ik had nog nooit gehoord van Usenet/nieuwsgroepen van een provider. Volgens mij heb ik thuis geen abonnement op zo’n Usenet. Wat zijn detectives die jij leuk vond om te lezen en die je zou aanraden? Zelf heb ik maar een paar detectives gelezen. Een Scandinavische serie die ik erg leuk vond, was Wallander, maar die had ik als televisieserie gezien. Dat was al wel een paar jaar geleden. De boekenserie heb ik daarvan nooit gelezen.

Uiteindelijk heb ik besloten om nog een jaar met mijn ouders op vakantie te gaan. Ik had wel naar groepsreizen gekeken, maar hoe later je boekt, des te duurder het is. Mijn ouders hadden al een huisje gehuurd waar ik ook in kon. Er zijn ook geen extra vervoerskosten, want we gaan met de auto. Bij de meeste buitenlandse baantjes waar ik naar had gekeken, vragen ze ook om minimaal twee maanden en dat vind ik te lang. De les die ik ervan heb geleerd, is dat ik er eerder naar moet kijken. Normaal kijk ik ook niet naar vakanties, dus dat zat niet in mijn systeem.

Deze week heb ik ook een domper meegemaakt tijdens rijles. Mijn rij-instructeur zei dat het misschien een idee is om een keer in een automaat te rijden om te kijken hoe dat bevalt. Hij zei dat ik dat wel met mijn ouders moet overleggen, zij hebben de rijlessen namelijk voor mij betaald. Maar ik durf er niks over te zeggen tegen ze. Ik geef niet graag toe dat het niet heel spoedig gaat. Een ander ding wat ik ook niet zeg, is dat het fluiten bij de sport die ik doe als scheidsrechter mij helemaal overprikkelt.
Sinds ik 18 ben, moet ik twee keer scheidsrechter zijn per seizoen, dat was dus vorig seizoen pas de eerste keer voor mij. Die jaren daarvoor mocht ik tellen, wat veel minder stressvol is. Ik zie heel slecht wanneer de bal in of uit is. Mijn ogen zijn prima, het zit in de range van -1 en +0,75 voor het andere oog, dus een bril is niet nodig. Het gaat er meer om dat het te snel gaat en als ik overprikkeld raak, dat ik soms helemaal uit de situatie zoom. Spelers die in het veld staan, roepen ook allemaal dingen. Dat is ook een van de redenen waarom ik wil stoppen. De sport begin ik ook steeds minder leuk te vinden. Ik doe het onderhand al een dikke tien jaar. Van mijn vader mag ik alleen stoppen als ik er iets voor in de plaats doe. Mijn ouders vinden het heel belangrijk dat ik dingen met anderen doe, omdat ik dat niet veel doe. Aan de ene kant snap ik de gedachtegang wel, maar aan de andere kant, als ik iets niet leuk meer vind, snap ik het nut er niet van om door te gaan. Ik denk dat je met deze informatie al wel kan afleiden welke sport ik doe.

Ik hoop dat wanneer het studentenleven voor mij begint, het beter is dan nu en voorgaande jaren. Ik heb weleens gehoord dat de universiteit ook een hele eenzame periode kan zijn. Iedereen volgt een bepaalde hoeveelheid vakken met een groot aantal studenten – het ligt ook aan welke studie je doet. Als je daar geen connectie maakt, voel je je ook als een vis in het water. Maar van mijn vader weet ik dat hij zijn studententijd als leuk heeft ervaren toen hij op de universiteit zat. Het helpt tegenwoordig ook niet mee dat kamers vinden heel moeilijk is en als je er een kunt krijgen, kost het ook ontzettend veel geld.

Het klopt inderdaad dat mijn ouders redelijk welvarend zijn. Dat iedereen goed met elkaar omgaat was vroeger zeker geen sprake van. Nu is dat wel verbeterd. Mijn ouders maken nog steeds soms ruzie. Mijn moeder (en ik) doen soms dingen anders dan mijn vader en dan kan mijn vader boos worden. Het moet heel erg op zijn manier gaan en dingen moeten vooral niet onhandig zijn, anders wordt hij boos. Het zijn vaak communicatie problemen die tot frustratie leiden. Één broer was vroeger echt een etterbak - hij heeft mijn leven heel zuur gemaakt -, maar gelukkig is inmiddels de band wel wat beter.

Dag vriend, Ik ben erg blij weer wat van je te horen, met een titel zoals van dit topic weet je het maar nooit! Allereerst gefeliciteerd met het halen van je examens. Toen ik hoorde dat de examenuitslagen bekend zouden gemaakt worden moest ik nog aan je denken. Je bent nog ambitieus ook merk ik. Lage cijfers zijn wel genoeg voor velen, maar niet voor jou. Op zich een goede instelling, maar je moet het natuurlijk niet overdrijven.
Nog een jaar en dan de volgende stap. Ik neem aan dat je ouders ook blij waren dat het allemaal goed gegaan is. Je zegt wel dat je het gevoel hebt dat niemand iets om je geeft, maar je ouders houden zeker van je en je broers geven vast ook wel om jou.

Als ik zo lees wat jij allemaal doet, werken, gamen, sporten en wat ik het mooist vind, boeken lezen en dan niet flutboeken maar echte literatuur. Ik neem aan dat je weet wat Usenet is, nieuwsgroepen noemt je provider dat. Daar heb ik alweer een aantal jaren geleden een heleboel boeken op gevonden, duizenden inmiddels.Je leest ook Engels zie ik en dan kan je helemaal je hart ophalen. Elke dag weer tientallen nieuwe boeken. Van Zafon heb ik er ook een aantal, De gevangene van de hemel, De nevelprins, De schaduw van de wind, Het middernachtspaleis, Het spel van de engel, Septemberlichten.
Toen ik die boeken gevonden had heb ik gelijk een e-reader gekocht. Ik moet eerlijk toegeven dat ik vooral detectives lees. Die lopen altijd goed af namelijk en de geestelijke worstelingen van de personen in literaire boeken interesseren mij minder. Voor mij heeft het leven al genoeg uitdagingen om dan nog eens depressief te worden van zware boeken, daar heb ik geen zin in. Maar als jij de boeken van Zafon zo 'plezant' vindt dan zal ik ze toch eens ter hand nemen.
Het aardige van die boeken van Usenet is dat je er van alles tegenkomt. Boeken die je normaal gesproken nooit zou kiezen omdat je ze niet kent of ze je niet aantrekken. Zo heb ik bijvoorbeeld een biografie van Mao gelezen van meer dan 1000 bladzijden. Wat een smeerlap was dat!
Door het lezen van boeken verruimt je horizon. Ik ben meer een waarnemer dan een deelnemer als het om de samenleving gaat. Lezen leert je heel veel over hoe mensen denken en doen en waarom ze het doen. Dit forum is net zo iets. Ik heb hier heel veel geleerd. Daardoor begrijp ik jullie ;-).
Ik denk dat jij ook vooral waarnemer bent, maar ik zie dat jij graag deelnemer zou willen zijn, maar je hebt moeite om je plaats te vinden. Mannen leren elkaar het beste kennen en waarderen door samen dingen te doen. Jij doet aan sport, dan doe je ook samen dingen. Ik neem aan in teamverband, en dan moet je toch kunnen samenwerken. Je werkt ook, daarvoor geldt hetzelfde.

Je wordt gestimuleerd om wat in het buitenland te gaan doen in de vakantie maar je Frans is niet echt goed en in het Duits durf je niet zo goed. Volgens mij kan jij je heel goed verstaanbaar maken in het Duits maar wellicht heb je wat last van faalangst. De oplossing is gewoon doen. Hier waar ik woon kom je nog al eens Duitsers tegen en mijn Duits is ook niet geweldig maar we begrijpen elkaar best.
Als je naar buitenlandse tv programma's kijkt dan kan je kiezen voor ondertiteling. Zo hoor je de taal en zie je hoe het geschreven wordt. Daar kan je veel van leren. Het beste is naar het buitenland te gaan en daar je onder te dompelen in de taal. Het allerbeste is een relatie met iemand uit dat land, maar daar een paar weken er werken is ook al heel goed. Je werkt als bijbaan in de Horeca. Daar werken heel wat buitenlanders die gewoon Engels blijven spreken. De klanten moeten zich maar aanpassen. In Frankrijk accepteren ze dat niet lijkt mij, maar daar komen toch heel wat buitenlandse toeristen die geen Frans spreken. Dus daar is best wat te vinden. Je hebt al ervaring en spreekt Engels en Duits.

Om op een vakantie te gaan in een groep daar zie je tegen op en de spelletjesavondgroep heeft jou niet uitgenodigd. Dat is lullig, maar ik neem aan dat er op die spelletjesavond wel meer zijn die niet zijn uitgenodigd, niet alleen jij. De vraag is, wat verwacht jij van een vakantie? Wat denk jij dan te gaan doen? In de zon liggen, zwemmen, wandelen, musea bezoeken, boeken lezen? Misschien dat de spelletjesvrienden het gevoel hadden dat jij andere interesses hebt dan zij.
Ik kan mij voorstellen dat jij je eenzaam voelt omdat je beseft dat jij anders bent dan anderen. Het probleem is dat jij niet alleen wilt zijn. Je wilt iemand hebben die blij is om jou te zien en het fijn vindt om dingen met jou te doen. Ze zeggen wel eens dat er voor elk potje een dekseltje te vinden is, maar jij bent wel een moeilijk potje om daar het passende dekseltje bij te vinden. Maar, in Nederland wonen 100.000 jongens van 19, 100.000 van 18, enzovoorts. Daar moet toch wel iemand bij zijn waar het mee klikt! Mijn advies is nog steeds, accepteer hoe en wat je bent en verberg het niet. Dan weet die ander wie jij bent en is echt contact mogelijk.
Er zijn steden die jij graag met eigen ogen wilt zien. Zie je er tegen op om gewoon op de trein te stappen en er alleen naar toe te gaan? Is er niet iemand waar jij contact mee hebt en waar je tegen kan zeggen dat jij daar naar toe wilt gaan en heb jij zin om mee te gaan? Misschien dat jij niet assertief genoeg bent en je te snel laat ontmoedigen. Sluit ook meisjes niet uit. Als ik lees wat jij allemaal doet dan ben jij volgens mij iemand waarmee je over heel veel dingen een goed gesprek kan hebben. Ik denk nog steeds dat jij een te lage dunk van jezelf hebt.

Dat verschillende soorten Dreamersforum is wel vreemd, ze zijn ook heel verschillend wat lay-out betreft, maar ik ben blij dat ik onbelemmerd kan doortypen. Dat Dreamersforum zonder m is wel veel gebruiksvriendelijker, dus voor niet al te lange berichten gebruik ik dat nog wel, maar als ik een bericht van jou zie dan weet ik wel hoe laat het is. Met m moet ik dan kiezen. ;-)

Ja, sommige dingen die je hier leest grijpen je wel aan. Er was bijvoorbeeld ook een jongen van 15 die in een tehuis zat en last had van paniekaanvallen 's nachts, als hij alleen op zijn kamer zat. Ik vroeg hem of hij vrienden had. Nee, hij had geen vrienden. Die jongen is nog eenzamer dan jij bent. Zo verdrietig l en je kan er niets aan doen.
Je hebt het over neefje, gestorven aan kanker. Er was hier een jongen, 14 of 15 die was thuis bij zijn vriend aan het spelen toen dat vriendje opeens in elkaar zakte. Ook kanker. Later hebben ze met een kus in het ziekenhuis afscheid van elkaar genomen. Zo jong nog. Zijn stervende vriendje gaf hem de opdracht gelukkig te worden. Het ontroerde mij heel erg.
Dan was er die jongen die een neef had die stervende was aan anorexia. Hij wilde hem nog een laatste keer zien. Dat is gelukt, maar ook, zo verdrietig.
Die jongen met dat oog en die heup is niet gestorven aan zijn ziekte. Dat soort dingen daar ga je niet aan dood. Wel aan wanhoop.
Zoals ik al eerder heb gezegd, Je kind verliezen aan ziekte, ongeluk, of zelfgekozen dood, dat is het ergste wat er is.

Jij hebt het moeilijk, dat begrijp ik heel goed, maar jij bent intelligent, je bent gezond, je woont in een gezin waar jullie goed met elkaar omgaan en volgens mij welvarend zijn. Jij komt sympathiek op mij over en misschien zie je er nog wel goed uit ook. Op een gegeven moment ziet iemand dat. Misschien dat je het af en toe niet ziet zitten, maar je hebt een heel leven voor je, vol met mogelijkheden en kansen. Als je straks misschien gaat studeren dan kom je in een studentengemeenschap terecht. Mensen van jouw niveau. Daar wordt alles weer heel anders met nieuwe mogelijkheden. Heb een beetje vertrouwen in de toekomst en in jezelf. Durf wat, probeer wat!

Het is alweer een tijdje geleden dat ik iets van me heb laten horen, dus bij deze een update van mij. Wellicht heb je in jouw dorp of stad al de tassen en vlaggen in de lucht zien hangen. Op 12 juni was in heel Nederland de uitslag van de centrale eindexamens voor vmbo-tl, havo en vwo. Het vak waarvan ik dacht dat ik het heel slecht had gemaakt, viel gelukkig mee: het was een 6,5. Al mijn examens zijn prima gemaakt en ik heb voor elk vak het certificaat behaald. Ik ga een vak herkansen, omdat ik een hoger cijfer wil en het altijd kan proberen. Als ik genoeg certificaten heb, krijg ik pas mijn vwo-diploma. Nu is het nog even bikkelen om het laatste examen – de herkansing – van dit schooljaar goed te maken. Daarna heb ik vakantie en de afgelopen twee weken heb ik eigenlijk ook vakantie gehad, omdat ik wachtte op de uitslag van mijn centrale eindexamens.

De afgelopen tijd heb ik wat gewerkt, gegamed, gesport – helaas was deze week de laatste training van dit seizoen – en boeken gelezen. Ik ben op het moment "Demon Copperhead" van Barbara Kingsolver en "De schaduw van de wind" van Carlos Ruiz Zafón aan het lezen; ik vind "De schaduw van de wind" een erg plezant boek. Vakanties vind ik wel lastig, omdat ik niet zo goed weet wat ik met mijn tijd moet doen. Wat het ook lastig maakt – met name dit jaar – is dat ik zelf een vakantie moet vinden. Vroeger ging ik altijd met mijn ouders op vakantie. Dit jaar stelde mijn vader voor dat ik zelf iets moest verzinnen: bijvoorbeeld een vakantie boeken of in het buitenland werken. Bij de vacatures die ik heb bekeken in Duitsland en Frankrijk vragen ze naast Engels, wat ik prima beheers, ook de taal van het land. Van Frans weet ik nog hoe ik de werkwoorden van "zijn" en "hebben" moet vervoegen, maar daar blijft het ook wel bij. Alle andere informatie die ik in de onderbouw heb opgedaan, is uit mijn systeem verdwenen. Voor Duits heb ik wel goede cijfers gehaald, maar om een echt gesprek met iemand in het Duits te voeren, voel ik mezelf niet zelfverzekerd genoeg.

Een groepsreis met vreemden? Geen idee hoe dat is. Misschien is het leuk, maar misschien is het ook verschrikkelijk. Dat weet ik niet, want ik heb dat nooit gedaan. Mijn ouders hebben, toen ik jonger was, weleens tegen mij en mijn broers gezegd dat we ook met vrienden weg konden. Mijn broers hebben dat allebei ook al weleens gedaan. Mijn broers gingen ook met hun vriendin op vakantie. Één broer van mij die gaat dit jaar ook weer met zijn vriendin op vakantie.

Laatst hoorde ik dat zes mensen uit de spelletjesavondgroep samen naar een stad in het buitenland gaan die ik zelf ook weleens met mijn eigen ogen wil bewonderen zonder mij gevraagd te hebben. Dat heeft mij wel een tijdje achtervolgd, want ik vond het best pijnlijk dat ze mij niet gevraagd hebben. Ik vraag me op die momenten af of ik voor iemand wel iets beteken. Het had me leuk geleken om daar naartoe te gaan. Als mijn ouders over de vakantie beginnen, realiseer ik me dat ik eigenlijk geen hechte vriendschap heb. Dat vind ik best vervelend, want op die momenten voel ik me erg eenzaam.

Fijn dat deze site zonder problemen werkt. Wat ik vreemd vind, is als ik "dreamersforum" intyp, dat de linkjes die ik krijg allemaal dreamersforum met een "m" zijn. Maar wanneer ik "jonginforum" intyp, krijg ik dreamersforum zonder de "m".

Het klopt inderdaad dat mijn karakter en eigenschappen best passend zijn bij een econoom of een ander financieel beroep. Er zijn vast wel een aantal bedrijven die een maatschappelijke functie hebben, maar de meeste bedrijven handelen naar maximale winst en dat trekt mij niet. Ik denk er weleens nog over na.

Al die verhalen van mensen die je verteld hebt, zijn heftig. Ik hoop dat er een andere reden is dat die jongen met het luie oog en de degeneratieve ziekte op dit forum niet meer komt. Wellicht is die jongen van 15 gestorven door zijn ziekte. Het klopt inderdaad dat bij het overlijden van een jong iemand de omgeving lijdt. Ik heb het zelf van dichtbij gezien. Mijn neefje was een kleuter toen hij overleed aan kanker, die helemaal door zijn lichaam uitgezaaid was. Hij heeft een jaar in het ziekenhuis voor zijn leven liggen strijden. Toen hij overleed, is mijn tante in een depressie geraakt en opgevangen in een kliniek. Ze heeft nu ook geen contact met de familie meer.

Dag vriend, Bedankt voor je link. Ik gebruikte altijd dreamersforum.nl, maar dan zonder die m. Ik denk altijd dat iemand die hier iets post graag een reactie wil hebben. Als jij een heel verhaal schrijft en ik reageer daar niet op dan ben je teleurgesteld. Je zegt nu misschien dat het niet geeft, maar ik weet zeker dat het wel geeft en dus typ ik mijn verhaal gewoon opnieuw.

Jij zo schreef over wat jij allemaal doet als het om schaken gaat en later dacht ik, al dat soort dingen, analyseren, statistieken bijhouden, dat zijn typisch dingen die je ook bij economie doet. Iemand met een analytische geest en die goed is in wiskunde zou daar heel goed op zijn plaats zijn. Jij voelt daar niet voor omdat je de maatschappelijke waarde er niet van ziet, maar ik denk dat de maatschappelijke waarde er van juist heel groot is. In de samenleving gaat het er om dat iedereen daar in staat is goed te kunnen leven van een inkomen. Dat kan alleen als de economie goed draait. Of dat zo is hangt van heel wat dingen af en economen zijn daar heel belangrijk in. Ik zou er nog eens over nadenken als ik jou was. Volgens mij past dat heel goed bij iemand met jouw karakter en jouw vaardigheden.

Af en toe heb jij momenten van depressiviteit waarop je het niet meer ziet zitten en er liever niet meer bent. Zelf heb ik dat ook en ik denk dat elke mens zulke momenten heeft. Het is net als een sinuskromme, soms ben je opgewekt en soms dan zit je in de put. Bij mij zijn de amplitudes laag en duurt met meestal minder dan een dag dat ik somber ben, bij anderen zijn de amplitudes groter en dan kan er een moment komen dat je een definitief besluit neemt omdat je geen toekomst meer ziet en niet gelooft dat het beter kan worden. Manisch depressief heet dat. Volgens mij komt dat vaker voor bij artiesten. Die leven vanuit hun emotie.
Als iemand een einde aan zijn of haar leven maakt dan is dat heel erg. Zelf heb ik meegemaakt dat de tweelingbroer van een jongen die ik kende een einde aan zijn leven heeft gemaakt omdat hij van diefstal werd beschuldigd. Een jongen hier op het forum verloor zijn vriendin door een ongeluk. Op zijn school werd hij uitgelachen vanwege zijn verdriet. Toen heeft hij een einde aan zijn leven gemaakt. Wat ik vermoed is een Belgische jongen die eerst een lui oog had en toen ook nog een degeneratieve ziekte in zijn heup. Tenslotte kwam hij in een rolstoel terecht. Hij werd in contact gebracht met een meisje met een open rug, ook in een rolstoel. Ze werden verliefd. Daar ging het steeds slechter mee en tenslotte kon ze niets meer. Met hem ging het ook niet goed. Plotseling kwam hij hier niet meer. Ik vrees het ergste, dat samen uit het leven zijn gestapt. Ze waren pas vijftien..
Iemand die je kent en die een einde aan zijn of haar leven maakt is het ergste dat je kan meemaken. Het is niet alleen dat je iemand waar je om geeft verliest maar je voelt je ook, soms de rest van je leven, schuldig. Waarom zag ik het niet? Had ik niet iets kunnen doen? Soms kan het leven ondraaglijk voor je zijn, maar zolang er mensen zijn die om je geven mag je het niet doen. Zoek wegen om uit die put te komen.

Je begrijpt niet goed waarom jij niet die verbinding voelt die anderen wel voelen. Zelf heb ik dat ook, en misschien kan ik het wat verduidelijken. In je hoofd zitten spiegelneuronen. Die maken het mogelijk dat jij de emoties van de ander kan voelen, kan ervaren. Je voelt met die ander mee en voelt dezelfde emoties. Bij autisten werken die spiegelneuronen niet goed. Jij hebt moeite met non-verbale communicatie, de lichaamstaal. Daardoor ben je niet goed in staat om op de juiste manier te reageren als je iemand ontmoet. Vooral bijvoorbeeld als het om gevoelige zaken gaat, zoals seks, dan herken jij de signalen niet. De doorsnee jongen of meisje heeft het wel in de gaten als de ander wat wil. Autisten vaak niet, je spreekt de lichaamstaal niet.
Dat aanvoelen heet emotionele empathie en die hebben autisten niet of minder.Dat moet je dan compenseren met rationele empathie. Verstandelijk beredeneren wat bepaald gedrag betekent en hoe bepaalde ervaringen voor iemand voelen.

Een leven zonder stress, dat bestaat niet. Wat je moet leren is om daar mee om te gaan. Om te beginnen moet je zaken kunnen relativeren. Als jij je ergens zorgen over maakt dan moet je je af gaan vragen waar jij je precies druk over maakt en waarom jou dat zoveel stress geeft. Jij zit je nu al druk te maken over de data waarop jij je studiekeuze moet hebben bepaald. Dat duurt dus nog een jaar!
Stress is heel ongezond, daar heb je gelijk in. Het is ook heel moeilijk om er van af te komen als het in je karakter zit. Ik ben zelf ook een stressgevoelig iemand, maar het is wel minder dan vroeger. Stress ervaar je als je ergens niet de controle over hebt. Hoe ouder je wordt, hoe meer controle, vooral als je mooie diploma's hebt.
Er zijn planten die ze adaptogenen noemen. Die hebben een werking in het lichaam die zich aanpast aan de behoefte van het lichaam. Er zijn onderzoeken naar gedaan en die lieten zien dat het op moleculair niveau ingrijpt op bepaalde factoren die met stressreacties te maken hebben. Zoek maar eens op: Hoe werken adapogenen?. Een bekende adaptogene plant is de Ashwagandha. (Withania somnifera)
Het beste is natuurlijk als jij zelf in staat bent om je stress reacties onder controle te krijgen. Dat kan je leren.

Waar je hier over schrijft daar wil jij liever niet met je moeder over praten. Misschien zou je toch wat meer vertrouwen in je moeder moeten gaan krijgen. Moeders houden van hun kinderen en daar hebben ze alles voor over. Ze zal het fijn vinden als jij haar vertrouwen geeft, ook als jij dat eng vindt.

Ik ben blij dat jij mij deze link gegeven hebt. Ik heb alles kunnen typen zonder gedoe. De moderatoren vinden het wel vervelend, zulke lange verhalen, maar stiekem denk ik dat ze het ook wel interessant vinden. Weer eens wat anders dan hoe lang is je piemel en wat voor onderbroek heb jij. Ik denk dat je hier weer een hoop hebt gelezen om over na te denken, Graag gedaan!

Moderator

Waarom zouden we dit vervelend vinden?




 

Toen ik jouw reactie las, dacht ik al dat je dezelfde persoon was; dat kon ik zien aan jouw schrijfstijl. Vervelend dat je zo veel blokkades had. Ik vind het aardig van je dat je zelfs een tweede reactie schreef, omdat je dacht dat de eerste reactie niet was doorgekomen. Ik gebruik deze site zelf op mijn laptop en heb nog nooit last gehad van blokkades: https://m.dreamersforum.nl/.

Dat ik plezier in mijn werk moet hebben, vind ik ook belangrijk. Dan moet er natuurlijk wel werk te vinden zijn. Aan apotheker heb ik ook gedacht. Het probleem tegenwoordig is dat verzekeraars zelf bepalen welke medicijnen ze willen - dat zijn vrijwel altijd de goedkoopste - en die komen uit verre landen. Medicijnenfabrieken sluiten in Nederland, waardoor we heel afhankelijk zijn van andere landen. Daardoor is er een tekort ontstaan van medicijnen. Klanten/patiënten die te weinig medicijnen hebben, kunnen boos worden, wat ik wel begrijpelijk vind, alleen kan de apotheker daar niets aan doen. Daarnaast moeten de apothekers daardoor veel controleren of medicijnen die samengaan complicaties veroorzaken. Dus als iemand een verzekering aanpast, moet de apotheker onnodig veel gaan controleren. Hoe de industriële farmacie eruitziet, weet ik niet.

Op het moment voel ik me oké. Soms heb ik weken waarin het prima gaat en periodes waarin ik het licht niet meer kan zien. Dan stel ik me voor hoe mensen zouden reageren als ik er niet meer ben. Als ik daaraan denk, visualiseer ik veel verdrietige mensen, waardoor ik denk dat er wel mensen zijn die om mij geven. Dit soort gedachten heb ik al een aantal jaar; ze komen en gaan, zoals eb en vloed. Ik schrik altijd wel als ik suïcidale cijfers lees, dat het negen keer zo hoog is voor autistische mensen en daardoor een veel lagere levensverwachting hebben. Helaas snap ik (deels) waar die cijfers vandaan komen.

Hoe ziet mijn ideale leven eruit? Een leven met weinig stress en waarin ik gezond ben. Gelukkig zijn vind ik ook belangrijk, wat daarvoor nodig is, weet ik niet. Beide vormen - het solitaire leven en een kameraad - spreken mij aan. Alleen dan moet ik me wel verbonden voelen. Ik vraag me vaak af waarom ik die verbinding amper ervaar en anderen, zo lijkt het, meer verbinding vinden. Heeft dit vooral te maken met dat mijn hersenen anders zijn gebouwd? Of komt het ook door het buitensluiten wat ik vooral in mijn vroege jeugd heb meegemaakt? Ook vraag ik me af of ik dat op een gegeven moment wel meer ga ervaren.

Tuurlijk heb ik wel iets te bieden; ik kan een luisterend oor zijn. Ik bedoel meer dat als ik me slecht voel, ik het niet zeg omdat ik denk dat andere mensen dat niet prettig vinden. Toenadering wordt heel zelden gezocht. Als het gezocht wordt, is het in een WhatsApp-groepschat geplaatst, die eigenlijk alleen voor spelletjesmiddagen/-avonden is. Één-op-één contact wordt eigenlijk niet gevraagd. Heel soms vraag ik wel om met een individu af te spreken. Vaak hoop ik dan dat ze me wel voor iets vragen, maar dat gebeurt eigenlijk niet.

Ik ben geen lid van een schaakclub, maar speel wel soms in toernooien. Ik heb wel een vriend die bij een schaakclub zit en soms zegt hij dat er een toernooi aankomt. Hij is overigens de enige die heel soms toenadering tot mij zoekt. Tegen hem zeg ik het ook als ik mensen met titels versla, dat doe ik trouwens online.

Daar zou ik me inderdaad wel ongemakkelijk bij voelen, maar ik denk dat ze het daar niet over gaat hebben. Ik zou zeker niet alles zeggen wat ik hier heb gezegd. Bijvoorbeeld dat ik vaak aan de dood denk, zou ik niet tegen haar zeggen. Dat ik op mannen val, zou ik alleen zeggen als het gesprek die kant op gaat en dan zou ik ook zeggen dat ik op het moment niemand op het oog heb. Één broer heeft op het moment een vriendin de andere heeft op het moment geen relatie, maar hij heeft vroeger wel een vriendin gehad.

Die reactie van een J18 dat ben ik. Ik zag dat J18 en heb nog geprobeerd het te wijzigen maar blijkbaar was het toen al verzonden. Het intypen van mijn reactie ging zeer moeizaam, de zaak blokkeerde steeds. De reactie werd in eerste instantie ook niet geplaatst, dus ik dacht dat hij verdwenen was. Daarom heb ik hem opnieuw getypt via een andere Jongin website. Dat is een massief blok tekst geworden. Men zou eens kritisch naar de gebruikte tekstverwerkingsprogramma's moeten kijken. De een wil geen accenten, de andere wil geen alinea's maken.

Moderator

Dank je wel voor de tip. Ik ga er naar kijken, maar dat zal vanwege vakanties nog even duren.

Nog even een advies voor ts. ik lees dat je je eenzaam voelt. Dat is heftig en doet van alles met je.

Kijk eens op www.join-us.nu. Dat is een toffe organisatie die eenzaamheid onder jongeren aanpakt.  

Bij gedachten over zelfmoord natuurlijk kijken op www.113.nl