Dag vriend, Bedankt voor je link. Ik gebruikte altijd dreamersforum.nl, maar dan zonder die m. Ik denk altijd dat iemand die hier iets post graag een reactie wil hebben. Als jij een heel verhaal schrijft en ik reageer daar niet op dan ben je teleurgesteld. Je zegt nu misschien dat het niet geeft, maar ik weet zeker dat het wel geeft en dus typ ik mijn verhaal gewoon opnieuw.

Jij zo schreef over wat jij allemaal doet als het om schaken gaat en later dacht ik, al dat soort dingen, analyseren, statistieken bijhouden, dat zijn typisch dingen die je ook bij economie doet. Iemand met een analytische geest en die goed is in wiskunde zou daar heel goed op zijn plaats zijn. Jij voelt daar niet voor omdat je de maatschappelijke waarde er niet van ziet, maar ik denk dat de maatschappelijke waarde er van juist heel groot is. In de samenleving gaat het er om dat iedereen daar in staat is goed te kunnen leven van een inkomen. Dat kan alleen als de economie goed draait. Of dat zo is hangt van heel wat dingen af en economen zijn daar heel belangrijk in. Ik zou er nog eens over nadenken als ik jou was. Volgens mij past dat heel goed bij iemand met jouw karakter en jouw vaardigheden.

Af en toe heb jij momenten van depressiviteit waarop je het niet meer ziet zitten en er liever niet meer bent. Zelf heb ik dat ook en ik denk dat elke mens zulke momenten heeft. Het is net als een sinuskromme, soms ben je opgewekt en soms dan zit je in de put. Bij mij zijn de amplitudes laag en duurt met meestal minder dan een dag dat ik somber ben, bij anderen zijn de amplitudes groter en dan kan er een moment komen dat je een definitief besluit neemt omdat je geen toekomst meer ziet en niet gelooft dat het beter kan worden. Manisch depressief heet dat. Volgens mij komt dat vaker voor bij artiesten. Die leven vanuit hun emotie.
Als iemand een einde aan zijn of haar leven maakt dan is dat heel erg. Zelf heb ik meegemaakt dat de tweelingbroer van een jongen die ik kende een einde aan zijn leven heeft gemaakt omdat hij van diefstal werd beschuldigd. Een jongen hier op het forum verloor zijn vriendin door een ongeluk. Op zijn school werd hij uitgelachen vanwege zijn verdriet. Toen heeft hij een einde aan zijn leven gemaakt. Wat ik vermoed is een Belgische jongen die eerst een lui oog had en toen ook nog een degeneratieve ziekte in zijn heup. Tenslotte kwam hij in een rolstoel terecht. Hij werd in contact gebracht met een meisje met een open rug, ook in een rolstoel. Ze werden verliefd. Daar ging het steeds slechter mee en tenslotte kon ze niets meer. Met hem ging het ook niet goed. Plotseling kwam hij hier niet meer. Ik vrees het ergste, dat samen uit het leven zijn gestapt. Ze waren pas vijftien..
Iemand die je kent en die een einde aan zijn of haar leven maakt is het ergste dat je kan meemaken. Het is niet alleen dat je iemand waar je om geeft verliest maar je voelt je ook, soms de rest van je leven, schuldig. Waarom zag ik het niet? Had ik niet iets kunnen doen? Soms kan het leven ondraaglijk voor je zijn, maar zolang er mensen zijn die om je geven mag je het niet doen. Zoek wegen om uit die put te komen.

Je begrijpt niet goed waarom jij niet die verbinding voelt die anderen wel voelen. Zelf heb ik dat ook, en misschien kan ik het wat verduidelijken. In je hoofd zitten spiegelneuronen. Die maken het mogelijk dat jij de emoties van de ander kan voelen, kan ervaren. Je voelt met die ander mee en voelt dezelfde emoties. Bij autisten werken die spiegelneuronen niet goed. Jij hebt moeite met non-verbale communicatie, de lichaamstaal. Daardoor ben je niet goed in staat om op de juiste manier te reageren als je iemand ontmoet. Vooral bijvoorbeeld als het om gevoelige zaken gaat, zoals seks, dan herken jij de signalen niet. De doorsnee jongen of meisje heeft het wel in de gaten als de ander wat wil. Autisten vaak niet, je spreekt de lichaamstaal niet.
Dat aanvoelen heet emotionele empathie en die hebben autisten niet of minder.Dat moet je dan compenseren met rationele empathie. Verstandelijk beredeneren wat bepaald gedrag betekent en hoe bepaalde ervaringen voor iemand voelen.

Een leven zonder stress, dat bestaat niet. Wat je moet leren is om daar mee om te gaan. Om te beginnen moet je zaken kunnen relativeren. Als jij je ergens zorgen over maakt dan moet je je af gaan vragen waar jij je precies druk over maakt en waarom jou dat zoveel stress geeft. Jij zit je nu al druk te maken over de data waarop jij je studiekeuze moet hebben bepaald. Dat duurt dus nog een jaar!
Stress is heel ongezond, daar heb je gelijk in. Het is ook heel moeilijk om er van af te komen als het in je karakter zit. Ik ben zelf ook een stressgevoelig iemand, maar het is wel minder dan vroeger. Stress ervaar je als je ergens niet de controle over hebt. Hoe ouder je wordt, hoe meer controle, vooral als je mooie diploma's hebt.
Er zijn planten die ze adaptogenen noemen. Die hebben een werking in het lichaam die zich aanpast aan de behoefte van het lichaam. Er zijn onderzoeken naar gedaan en die lieten zien dat het op moleculair niveau ingrijpt op bepaalde factoren die met stressreacties te maken hebben. Zoek maar eens op: Hoe werken adapogenen?. Een bekende adaptogene plant is de Ashwagandha. (Withania somnifera)
Het beste is natuurlijk als jij zelf in staat bent om je stress reacties onder controle te krijgen. Dat kan je leren.

Waar je hier over schrijft daar wil jij liever niet met je moeder over praten. Misschien zou je toch wat meer vertrouwen in je moeder moeten gaan krijgen. Moeders houden van hun kinderen en daar hebben ze alles voor over. Ze zal het fijn vinden als jij haar vertrouwen geeft, ook als jij dat eng vindt.

Ik ben blij dat jij mij deze link gegeven hebt. Ik heb alles kunnen typen zonder gedoe. De moderatoren vinden het wel vervelend, zulke lange verhalen, maar stiekem denk ik dat ze het ook wel interessant vinden. Weer eens wat anders dan hoe lang is je piemel en wat voor onderbroek heb jij. Ik denk dat je hier weer een hoop hebt gelezen om over na te denken, Graag gedaan!   Moderator Waarom zouden we dit vervelend vinden?




 

Toen ik jouw reactie las, dacht ik al dat je dezelfde persoon was; dat kon ik zien aan jouw schrijfstijl. Vervelend dat je zo veel blokkades had. Ik vind het aardig van je dat je zelfs een tweede reactie schreef, omdat je dacht dat de eerste reactie niet was doorgekomen. Ik gebruik deze site zelf op mijn laptop en heb nog nooit last gehad van blokkades: https://m.dreamersforum.nl/.

Dat ik plezier in mijn werk moet hebben, vind ik ook belangrijk. Dan moet er natuurlijk wel werk te vinden zijn. Aan apotheker heb ik ook gedacht. Het probleem tegenwoordig is dat verzekeraars zelf bepalen welke medicijnen ze willen - dat zijn vrijwel altijd de goedkoopste - en die komen uit verre landen. Medicijnenfabrieken sluiten in Nederland, waardoor we heel afhankelijk zijn van andere landen. Daardoor is er een tekort ontstaan van medicijnen. Klanten/patiënten die te weinig medicijnen hebben, kunnen boos worden, wat ik wel begrijpelijk vind, alleen kan de apotheker daar niets aan doen. Daarnaast moeten de apothekers daardoor veel controleren of medicijnen die samengaan complicaties veroorzaken. Dus als iemand een verzekering aanpast, moet de apotheker onnodig veel gaan controleren. Hoe de industriële farmacie eruitziet, weet ik niet.

Op het moment voel ik me oké. Soms heb ik weken waarin het prima gaat en periodes waarin ik het licht niet meer kan zien. Dan stel ik me voor hoe mensen zouden reageren als ik er niet meer ben. Als ik daaraan denk, visualiseer ik veel verdrietige mensen, waardoor ik denk dat er wel mensen zijn die om mij geven. Dit soort gedachten heb ik al een aantal jaar; ze komen en gaan, zoals eb en vloed. Ik schrik altijd wel als ik suïcidale cijfers lees, dat het negen keer zo hoog is voor autistische mensen en daardoor een veel lagere levensverwachting hebben. Helaas snap ik (deels) waar die cijfers vandaan komen.

Hoe ziet mijn ideale leven eruit? Een leven met weinig stress en waarin ik gezond ben. Gelukkig zijn vind ik ook belangrijk, wat daarvoor nodig is, weet ik niet. Beide vormen - het solitaire leven en een kameraad - spreken mij aan. Alleen dan moet ik me wel verbonden voelen. Ik vraag me vaak af waarom ik die verbinding amper ervaar en anderen, zo lijkt het, meer verbinding vinden. Heeft dit vooral te maken met dat mijn hersenen anders zijn gebouwd? Of komt het ook door het buitensluiten wat ik vooral in mijn vroege jeugd heb meegemaakt? Ook vraag ik me af of ik dat op een gegeven moment wel meer ga ervaren.

Tuurlijk heb ik wel iets te bieden; ik kan een luisterend oor zijn. Ik bedoel meer dat als ik me slecht voel, ik het niet zeg omdat ik denk dat andere mensen dat niet prettig vinden. Toenadering wordt heel zelden gezocht. Als het gezocht wordt, is het in een WhatsApp-groepschat geplaatst, die eigenlijk alleen voor spelletjesmiddagen/-avonden is. Één-op-één contact wordt eigenlijk niet gevraagd. Heel soms vraag ik wel om met een individu af te spreken. Vaak hoop ik dan dat ze me wel voor iets vragen, maar dat gebeurt eigenlijk niet.

Ik ben geen lid van een schaakclub, maar speel wel soms in toernooien. Ik heb wel een vriend die bij een schaakclub zit en soms zegt hij dat er een toernooi aankomt. Hij is overigens de enige die heel soms toenadering tot mij zoekt. Tegen hem zeg ik het ook als ik mensen met titels versla, dat doe ik trouwens online.

Daar zou ik me inderdaad wel ongemakkelijk bij voelen, maar ik denk dat ze het daar niet over gaat hebben. Ik zou zeker niet alles zeggen wat ik hier heb gezegd. Bijvoorbeeld dat ik vaak aan de dood denk, zou ik niet tegen haar zeggen. Dat ik op mannen val, zou ik alleen zeggen als het gesprek die kant op gaat en dan zou ik ook zeggen dat ik op het moment niemand op het oog heb. Één broer heeft op het moment een vriendin de andere heeft op het moment geen relatie, maar hij heeft vroeger wel een vriendin gehad.

Die reactie van een J18 dat ben ik. Ik zag dat J18 en heb nog geprobeerd het te wijzigen maar blijkbaar was het toen al verzonden. Het intypen van mijn reactie ging zeer moeizaam, de zaak blokkeerde steeds. De reactie werd in eerste instantie ook niet geplaatst, dus ik dacht dat hij verdwenen was. Daarom heb ik hem opnieuw getypt via een andere Jongin website. Dat is een massief blok tekst geworden. Men zou eens kritisch naar de gebruikte tekstverwerkingsprogramma's moeten kijken. De een wil geen accenten, de andere wil geen alinea's maken.   Moderator Dank je wel voor de tip. Ik ga er naar kijken, maar dat zal vanwege vakanties nog even duren.   Nog even een advies voor ts. ik lees dat je je eenzaam voelt. Dat is heftig en doet van alles met je. Kijk eens op www.join-us.nu. Dat is een toffe organisatie die eenzaamheid onder jongeren aanpakt.   Bij gedachten over zelfmoord natuurlijk kijken op www.113.nl  

Dag vriend, Je stelt allerlei voorwaarden aan je keuze voor een passende verdere opleiding. Een aantal van die voorwaarden zijn in mijn ogen niet relevant. Hoeveel je gaat verdienen, of je er werk in kan vinden, een vast contract, daar zou je helemaal niet aan moeten denken. Je werk is iets dat je zoals het nu is moet doen totdat je 67 bent, en straks misschien nog wel langer. Waar het om gaat is dat je voldoening hebt in je werk, meer niet.
Als jij een universitaire beta opleiding hebt dan vind je altijd werk en heb je altijd een goed salaris. Kies met je gevoel. De praktijk leert ook dat je in je vak groeit. Hoe meer ervaring je hebt, hoe beter je wordt, des te meer heb je het naar je zin. Bovendien, er zijn genoeg mensen die niet meer het werk dien waar ze voor opgeleid zijn omdat ze voor andere opties kozen die hen meer aantrokken. Met een bepaald IQ en een goede opleiding kan je alles aan. Ik las eens dat iemand met een IQ van 125+ elke functie aankan.
Volgens mij heb jij dat IQ wel en dan ben je ook nog goed in wiskunde dus een technische opleiding moet jij gewoon aankunnen.

Iets in de zorg trekt je aan. Microbiologie, is dat misschien interessant? Er is veel onderzoek naar de oorzaken van veroudering. Iedereen is op zoek naar de wonderpil die je onsterfelijk maakt. Die komt er natuurlijk n ooit, maar er is zoveel meer op dat gebied. Apotheker is ook iets waar je aan kan denken. Hoe het daar met de kansen op een baan zit weet ik niet en je moet wel veel uit het hoofd leren.
Je hebt nog tijd om te zoeken, maar laat wel prevaleren wat echt belangrijk is, of jij je gelukkig kan voelen in dat werk. De rest is bijzaak.

Je wilt niet je hele leven alleen zijn. Dat is niet altijd een keuze. Niet alleen zijn, hoe stel jij je dat voor? Dat je een goede kameraad hebt waarmee je over van alles kan praten? Denk je aan een relatie met iemand?
Ik had het eerder over een passie. Als ik het zo lees is schaken wel een passie van jou. Als je lid bent van een schaakclub dan ontmoet je daar toch ook veel mensen. Daar zit vast wel iemand bij waar jij je wat meer op je gemak voelt. In de schaakclub heeft iedereen die passie. Die zullen jou toch niet nerdy vinden? Al ga jij wel erg diep heb ik het gevoel. Je daar voor schamen is flauwekul.
Je bent introvert en je wilt anderen niet tot last zijn. Misschien ben jij wat al te bescheiden en heb jij meer te bieden dan je denkt. Je wilt anderen helpen en dat begint met luisteren. Dit topic begon met dat je aan dood gaan zat te denken. Nu praat je daar niet meer over. Is dat omdat je hier je kan uiten en praten over wat je bezig houdt? Ik kan niet zo veel, maar wat jij zou moeten hebben is iemand waar jij mee kan praten zoals jij hier praat. Jij bent niet de enige die met zichzelf in de knoop zit. Jij kan anderen helpen en zo kan jij jezelf helpen en tot een contact komen.

Je vindt het niet eng om met je moeder te praten. Stel dat jij haar gaat helpen in de moestuin, jullie zijn aan het wieden, en ze begint over de liefde en hoe het wat dat betreft met jou zit? Je hebt wel eens gezegd dat je denkt dat jouw moeder wel een idee heeft van hoe het met jou zit. Als ze daar in die moestuin met jou over wil praten? Vertel jij haar alles wat je ook hier hebt verteld? Of vind je dat misschien toch wel een beetje eng?

Naar de Chelsea Flower Show kijken hoef jij niet van mij hoor! Ik heb er eens met jouw ogen naar zitten kijken en ik dacht, daar vindt hij niets aan. Een jongen die aan werktuigbouw denkt als studie gaat niet naar bloemetjes en plantjes zitten kijken.
Ik zet er een punt achter, de tekstverwerker begint moe te worden.

Dag vriend, Je bent op zoek naar een studie na je VWO, dat is goed, maar ik vind dat jij de verkeerde prioriteiten stelt. Je kijkt naar het salaris, is er genoeg werk na mijn studie, kan ik een vast contract krijgen, allemaal materiele zaken. Het belangrijkste is volgens mij dat je straks plezier in je werk hebt. De rest is maar bijzaak. Je vindt een vast contract ook belangrijk. Heb jij je hele leven al vooruit gepland? Kijk alleen naar wat jou aantrekt. De rest komt heus wel in orde. Dat jij mensen wilt helpen is mooi, maar er zijn meerdere manieren om mensen te helpen. Dit topic noemde jij "Gedachtes aan de dood hebben". Ik heb de indruk dat jij al weer wat positiever bent geworden. Gelukkig praat je niet eer over dood gaan maar ben je bezig met de toekomst. Omdat je hier kon vertellen wat je bezig houdt en je gehoor en respons krijgt? Mensen zitten met allerlei dingen, je kan het hier lezen. Ze verbergen het omdat ze niet zwak willen lijken en niet uitgelachen willen worden. Soms schamen ze zich. Door te luisteren en vertrouwen te winnen kan je iemand al helpen. Daar hoef je geen speciale studie voor te doen, maar het kan natuurlijk wel. Iets technisch lijkt je ook wel wat, maar je bent bang daar te dom voor te zijn. Wat is dat voor onzin? Je bent goed in wiskunde. Dan hoef je nergens bang voor te zijn want wiskunde is de basis. Als jij voor een beta studie kiest hoef jij je ook geen zorgen te maken over werkgelegenheid of je salaris. Een leven in je eentje lijkt jou niets. Hoe ziet jouw ideale leven er dan uit? Er zijn tegenwoordig steeds meer mensen, vooral in lanen als Japan en Korea, die voor een solitair leven kiezen. Ze hebben geen vaste relatie maar zijn onderdeel van een vriendengroep. Zie jij zo iets zitten, of heb je toch graag een soort van kameraad? Iemand die je alles kan vertellen en die er altijd voor je is, en omgekeerd natuurlijk. Ik zie wel eens een film waarin er conflicten zijn, gevaren die overwonnen moeten worden, en aan het eind sluiten de hoofdpersonen elkaar letterlijk in de armen. Dat ontroert mij vaak heel erg en ik vroeg mij af waarom dat was. Het is hetzelfde als waarom het jou zo raakt als je afgewezen wordt of niet uitgenodigd. Je beseft dan dat je anders bent, dat je niet hebt wat die anderen hebben, een liefdevolle relatie met mensen die veel voor je betekenen. Opeens besef je dat je anders bent, alleen. Je bent bang dat je een last bent voor anderen. Waarom? Heb jij echt niets te bieden? Soms vinden mensen het al fijn als er iemand is die naar ze wil luisteren. Je laat mensen niet snel toe. Zijn er dan wel eens mensen die toenadering zoeken? Dat zijn kansen! Geen bedreigingen! Ik had het er eerder over dat het goed is als je een passie hebt in je leven. Dat kan je werk zijn, maar ook wat anders. Schaken is voor jou een passie. Je bent lid van een schaakclub dacht ik. Dan willen ze toch best met jou praten over de zaken die jij noemde. Als jij openingslijnen vindt en je ziet dat een bekende schaker die opeens ook gebruikt dan geeft dat jou toch een heel goed gevoel! Je bent bang nerdy gevonden te worden, maar als je dat nu toch bent als het om schaken gaat, wat geeft dat? In die schaakwereld zal dat echt wel meer voorkomen. Je moet je nooit schamen voor wie en wat je bent. Is er niemand bij dat schaken waar jij je op je gemak bij voelt? Waar je mee kan praten? Ik had je geattendeerd op die Chelsea Flower Show. Ik heb daar gisteren een beetje met jouw ogen naar zitten kijken en doen dacht ik, een jongen die werktuigbouw wel interessant vindt die vindt hier niets aan. Dus laat het gewoon. Je moet geen dingen doen omdat anderen je dat zeggen. Je vindt het niet eng om met je moeder te praten. Al die dingen die jij hier en in andere topics verteld hebt, praat je daar ook met je moeder over? Ik denk van niet. Stel dat jij je moeder gaat helpen in de moestuin en ze begint over liefdeszaken. Voel jij je dan niet wat ongemakkelijk? Je hebt twee oudere broers en ik neem aan dat die allebei een vriendinnetje hebben. Jij dus niet. Je denkt dat je moeder wel een idee heeft hoe het met jou zit. Als jullie aan het onkruid wieden zijn, en ze begint daar over, wat dan? Hier laat ik het bij. Normaal reageer ik bij dreamersforum.nl, maar mijn reacties waren steeds te lang. Ik vroeg mij af waarom jij wel lange verhalen kon typen en nu ben ik bij JongTwente uitgekomen. Ik hoop dus dat het doorkomt. Het beste weer en niet teveel piekeren!

Ik heb de helft van mijn vwo-vakken dit jaar gedaan en (bijna) afgerond. Volgend schooljaar ben ik dus volledig klaar met het vwo. Als ik een numerus-fixus-opleiding wil gaan doen, moet ik me voor 15 januari hebben aangemeld bij Studielink. Als het geen numerus-fixus-opleiding is, kan ik me tot 1 mei aanmelden. Voor ik het weet, zijn deze data voorbij.

Ik weet dat er heel veel studies zijn. Ikzelf vind de site Studiekeuze123 prettig om doorheen te scrollen, omdat die een aantal zoekfuncties heeft, bijvoorbeeld: vooropleiding, soort studie, studierichting en opleidingsvorm. Wat ik heel lastig vind aan het kiezen van studies, is dat ik er vrij rationeel over nadenk: kan ik een vast contract vinden, is er werk in te vinden, en kan ik er een prima salaris mee verdienen? Dat zijn vragen die ik me stel, maar aan de andere kant heb ik ook intuïtie - het op mijn gevoel afgaan. Ik denk dat ik een combinatie moet vinden tussen die twee vormen.

Er zijn genoeg interessante studies te vinden, maar bijna nergens lees ik hoe gemakkelijk het is om daarna werk te vinden. Een paar studierichtingen heb ik zelf al weggeschreven: economie, omdat ik daar geen maatschappelijke waarde in zie en het alleen maar geld rondpompen is; talen, want daar kun je alleen docent of beleidsmaker mee worden; kunst- en cultuurrichtingen en iets als rechten vallen ook voor mij af.
Iets met gezondheid lijkt me het leukst, omdat ik in mijn leven (helaas) veel zieke mensen heb gezien, zowel lichamelijk als mentaal. Het lijkt me mooi om mensen daarmee te kunnen helpen. Een studie als geneeskunde is echter niets voor mij, omdat het te energieslopend voor mij is. Hoewel het me wel interessant lijkt om meer over ziektes te leren. Dan kan je denken aan iets als biomedische wetenschappen, dat is meer het onderzoek doen naar bepaalde ziektes en niet het diagnosticeren zoals artsen doen. Het probleem is dat het daar heel lastig is om een baan te vinden, want er zijn te veel biomedisch wetenschappers. Je hebt ook studies als gezondheidswetenschappen, dat heeft meer met het zorgstelsel te maken, maar dat lijkt me dan weer niet interessant. Iets als techniek kan ook, maar dan niet al te breed, zoals werktuigbouwkunde. Bij technische studies ben ik bang dat ik te dom ben, dat het te veel voor mij wordt om te verwerken. Hoewel ik wel gewoon prima cijfers haal voor wiskunde en wiskunde ook een leuk vak vind.

Verbinding met anderen ervaren, is denk ik iets anders dan gevoelens voor mensen hebben. Je vroeg of ik diepere gevoelens voor mijn moeder heb, wellicht een beetje. Als mijn vader een stomme opmerking maakt, waarvan ik zie dat ze het niet leuk vindt, zeg ik daar soms wat van. Ik weet dat ik introvert ben en het over het algemeen fijner vind om alleen te zijn. Maar een heel leven in mijn eentje is niet weggelegd voor mij. Ik heb wel eens gehoord dat mensen liever geëlektrocuteerd willen worden dan dat ze alleen zijn. Alleen zijn is inderdaad iets anders dan eenzaam zijn. Maar als ik me afgewezen voel, ervaar ik eenzaamheid. Dan heb ik het gevoel dat ik op niemand kan terugvallen en daarom ben ik ook hier.

Ik laat mensen niet snel toe, want ik wil voor niemand een lastpak zijn. Ook heb ik het gevoel dat ik niet zoveel over dingen te vertellen heb. Ik heb wel dingen die ik leuk vind, maar dat zeg ik niet graag, omdat ik me ervoor schaam. Ik analyseer ook graag openingen en gebruik dan miljoenen schaakpartijen voor win/remise/verlies statistieken. Ik heb zelf ook een keer een openingslijn gevonden die nog nooit gespeeld was en toen door de tegenstander van de wereldkampioen werd gespeeld. Ook heb ik een keer een lijn ontdekt waarbij je een pion weggeeft en veel druk kunt zetten, en die was pas twee keer gevonden. Alhoewel ik die lijnen vaak niet tegenkom, omdat mijn tegenstanders daarvoor al inefficiënte zetten maken. Dat soort dingen vind ik leuk, maar de meeste mensen vinden dat best nerdy en daar schaam ik me dan voor; ze vinden vaak andere dingen leuker.

Het lijkt me niet eng om met haar te praten, ik ken haar tenslotte al 19 jaar.

Ik zal er eens naar kijken. Ik had geprobeerd om het online te bekijken, maar dat kan niet, want ik woon in Nederland en niet in het Verenigd Koninkrijk en ik heb geen VPN-abonnement.

Dag vriend, De examens zijn in het algemeen wel goed gegaan begrijp ik, op dat ene vak na. Misschien is het minder erg dan je nu denkt en ik neem aan dat het niet in de weg van een diploma staat. Dan moet je nu dus serieus gaan nadenken over wat je wilt gaan studeren.
Als ik het goed begrijp heb jij nu een VWO examen gedaan, dus als je geslaagd bent dan kan je een universitaire opleiding gaan volgen. Je hebt wiskunde en natuurkunde in je pakket, dus je kan een technische opleiding gaan doen, maar bijvoorbeeld ook naar de Universiteit van Wageningen gaan. Daar wordt meer gedaan dan je misschien denkt. Ik kan mij niet voorstellen dat daar niets bij is dat jou niet aanspreekt. Het kan iets zijn dat bij jouw interesses aansluit en dat goed past bij jouw persoonlijkheid. Het moet natuurlijk ook praktisch haalbaar zijn.

Jouw persoonlijkheid is een soort van last die jij mee moet dragen. Sommige jongens gaan fluitend door het leven en die maken zich nergens druk over. Vrienden zat en alles lukt. Voor jou ligt dat anders. Je zegt dat je eigenlijk voor niemand diepere gevoelens hebt. Die anderen zijn er, ze spelen een rol in je leven, maar echte emoties heb je niet naar ze. Geldt dat ook voor je moeder?
Jij bent eigenlijk geboren om alleen door het leven te gaan. Schrik je van die opmerking? Dat geldt in ieder geval wel voor mij en ik denk dat wij veel met elkaar gemeen hebben. Daarom kan ik jou begrijpen.
Alleen zijn is niet hetzelfde als eenzaam zijn. Je bent eenzaam als je het contact met anderen mist en dat kan je ook hebben als je niet alleen bent en met veel mensen omgaat. Als je niet zo'n behoefte hebt aan contact met anderen dan ben je ook niet gauw eenzaam.
Alleen, als je niet uitgenodigd wordt terwijl anderen uit de groep wel mee mogen doen dan voel jij je afgewezen en dan voel je wel een soort van eenzaamheid.

Dat jij bijna moet huilen als je niet uitgenodigd wordt vind ik verdrietig. Ik ken je nu wel zo'n beetje en ik kan mij voorstellen waarom ze jou niet vragen. Jij zal nooit het middelpunt van het feest zijn dus denken ze laat hem maar. Je zegt zelf dat je nooit uitgaat met je sportvrienden, ook al vragen ze dat soms wel. Niettemin, als ze je links laten liggen dan doet dat pijn.

Je vindt het gek dat ik jou wel leuk vindt. Dat is omdat jij zo eigenaardig bent. Onbedoeld heb je soms iets grappigs.
Hier op dit forum ben je anoniem. Dat maakt dat jij jezelf meer bloot durft te geven dan gewoonlijk als je met anderen bent. In het dagelijks leven speelt iedereen de persoon die hij wil lijken voor de anderen. Dat hangt af van de situatie en wie de anderen zijn. De echte persoon kennen alleen de beste vrienden. Hier hoef jij geen rol te spelen en dus zie ik hier fragmenten van wie jij echt bent. Daardoor kan ik echte sympathie voor je voelen al zal ik je natuurlijk nooit ontmoeten. Maar, als ik sympathie voor jou kan voelen dan kunnen anderen dat ook. De vraag is of jij anderen in je leven wilt toelaten?

Je denkt er over om je moeder te gaan helpen in de moestuin. Ik weet zeker dat ze dat zal waarderen. Misschien komen jullie tot gesprekken. Lijkt je dat eng? Je zit met stress. Zo bezig zijn in de tuin is erg rustgevend.

Tenslotte, jij moet een passie hebben om je leven zinvol in te vullen. De komende week is in Engeland de Chelsea Flower Show. Dat is ook de opening van het society seizoen. Elke dag zijn er meerdere uitzendingen. De eerste vanavond om kwart over zeven op BBC 1. Kijk eens om te zien of je dat interessant vindt.

Ik heb al een tijdje niets van me laten horen, omdat ik het druk heb met de centrale examens. Eén examen heb ik heel erg verprutst, maar de andere examens gingen wel prima, hoewel ik niet scherp genoeg was. Door de examens ervaar ik zoveel stress dat ik met moeite in slaap val en heel gemakkelijk wakker word, waardoor ik een slaaptekort krijg. Als er niet zoveel druk op zou staan, zou ik waarschijnlijk veel beter presteren. Zoals je in mijn vorige bericht hebt kunnen lezen, ben ik van 5 vwo naar 5 havo gegaan. Ik deed trouwens nog vwo toen ik hem leuk vond; toen zat ik niet op de havo. Misschien ben ik daardoor nog banger geworden om te falen.

Het klopt inderdaad dat ik minder over situaties moet piekeren. Alleen is de vraag hoe ik dat kan minderen. Die lichamelijke klachten ervaar ik best vaak als ik fiets of het warm heb. Ik weet dan niet waar ik moet kijken. Ik moet het verkeer in de gaten houden, maar ik vind het niet prettig om naar anderen te kijken. Ik moet op een manier mijn stressklachten verminderen, maar ik weet niet zo goed hoe.

Ik wandel soms met haar, maar echt niet elke dag. Meestal wandel ik met haar als mijn ouders niet kunnen en ik wel. Als ik loop, doe ik één route die ongeveer 26 minuten duurt, soms wat langer als ze snuffelt. Ik heb soms het gevoel dat zij niet met mij wil lopen; dan begint ze een beetje te trekken en dat vind ik niet fijn. Het kan ook zijn dat ze me niet zo mag, omdat ik minder vaak bij haar ben dan mijn vader, die vaak thuiswerkt.

Die band die ik niet ervaar, gaat eigenlijk over iedereen: familie, gezin, kennissen, teamgenoten, vrienden - voor zover ik die heb - en anderen. Ik zit wel in een vriendengroep waarin we af en toe spelletjes spelen, maar zij hebben onderling ook contact. Als ik hoor dat ze iets gedaan hebben en ik niet uitgenodigd ben, breekt mijn hart en moet ik echt mijn best doen om mijn tranen te bedwingen.

Ik denk inderdaad dat ik niet onsociaal ben, maar sociaal zou ik mezelf ook niet noemen. Op de vraag: 'wat verwacht je van contact?' heb ik heel lang moeten nadenken. Bij elk soort contact heb ik andere verwachtingen. Van een kassamedewerker verwacht ik niet dat die iets vraagt over school, wat ik wel verwacht van mijn ouders. Sorry als dit een dom voorbeeld is, maar zo is het voor mij wel. Ik verwacht in alle gevallen dat contact verbaal of door lichaamstaal uitgedrukt wordt.

Mijn moeder heeft een moestuin, dus wellicht kan ik haar eens helpen met de planten. Waarschijnlijk zou ze het ook wel leuk vinden als ik meehelp. Alleen vraag ik me wel af in hoeverre ik haar kan helpen.
Ik ben van plan om een keer naar een tuincentrum te gaan, om daar te kijken voor planten die in mijn kamer kunnen.

Ja, dat vind ik wel een beetje gek, omdat ik dat nog nooit heb gehoord.

Ts j19 misschien kun je dan eens naar je buurman/huisarts gaan hoe dat zit met de geheimhoudingsplicht of hij dat toch tegen je ouders “moet” vertellen

Dag TS, Dit is mijn tweede reactie vandaag. In mijn vorige reactie was niet genoeg ruimte om alles te zeggen en ik weet dat jij alles precies wilt weten. Daarom ga ik je twee posts nog eens doornemen om te zien of er vragen in zitten waar ik een antwoord op kan geven.

Je wilt geen medicijnen nemen omdat het slecht is voor je lichaam. Daar kan ik het alleen maar mee eens zijn. De vraag is ook of een arts jou medicijnen zou voorschrijven. Volgens mij is dat niet de oplossing voor jouw probleem.

Je noemt jezelf een saai persoon en je denkt dat je daarom niet interessant bent voor anderen. Je vraagt je af waar het probleem zit. Nu zeg je dat je nooit een band met mensen hebt gevoeld. Heb je het nu over je ouders en andere familie? Ik las wel in je andere topic dat je op de HAVO een vriend had waar jij veel voor voelde. Je kan dus best emoties naar anderen hebben.
Het punt met autisme is dat je empathisch vermogen wat zwak ontwikkeld is. Heel empathische mensen hebben aan een half woord genoeg. Mensen zoals jij (en ik ook) hebben minstens twee woorden nodig en dan komt het soms nog niet over. Non verbaal gedrag herken je niet altijd en dat geeft misverstanden. De oplossing is rationeel empathisme. Je beoordeelt een situatie en je probeert rationeel te bedenken wat de ander voelt.

Je noemt jezelf saai, en misschien ben je dat in een zeker opzicht wel. Saaie mensen zijn vaak ook betrouwbare mensen. Je hebt wat aan ze, maar het zijn geen feestneuzen. Jij schaakt en je zat op school ook vaak te kaarten. Dat zijn toch dingen waarbij je contact hebt met anderen. Je doet ook aan sport, dus onsociaal ben je niet.
Wat verwacht jij van contact met anderen?

Een andere J23 hier adviseert jou vrienden te zoeken onder mensen die zo zijn zoals jij bent. Dan begrijpen jullie elkaar beter en misschien kun je dan een band ontwikkelen. Hij adviseert je ook om naar de GGZ te gaan, maar dat moet via de huisarts en dat wil je liever niet omdat hij jullie buurman is. Ik kan dat begrijpen, maar als de arts professioneel is kan hij dingen scheiden. De vraag is of dat wel nodig is. In mijn ogen ben jij intelligent genoeg om zelf te ontdekken wat jij eigenlijk wilt en kan.

Het probleem van de toekomst is voor jou dat er zoveel onzekerheden zijn. Dat vind ik eerlijk gezegd wel grappig. Dat is nu eenmaal de essentie van de toekomst, er zijn weinig zekerheden. De kunst is om zoveel mogelijk controle te krijgen over jouw toekomst en dat ligt in een goede opleiding.
Je weet niet wat je leuk vindt. Daar is een mogelijke oplossing voor.
Je maakt een lijst met alle mogelijke beroepen/studies die je kan bedenken. Vergelijk de bovenste twee met elkaar De minst aantrekkelijke delete je en dan vergelijk je de overgebleven optie met de volgende op de lijst, delete de minst aantrekkelijke weer, enzovoorts. Zo hou je de meest aantrekkelijke optie over.

Planten voor je kamer? Ga eens naar een tuincentrum. Kijk eens rond. Jullie hebben kippen, dus ook een tuin. Kan je daar niets doen? Waar het om gaat, het moet je bevrediging geven. Groenten en fruit kweken geeft een tastbaar resultaat. Dat is het leuke er van. Je bent ook fysiek bezig en stress geeft dat niet, integendeel, maar doet het juist verdwijnen.

Moderne plantenteelt in kassen is een combinatie van natuur en techniek. Voor een introvert iemand met een beta knobbel heel boeiend. Maar zoals gezegd, je moet het wel interessant vinden.

Ik vind jou wel leuk. Vind je dat gek? Sterkte en zorg dat je dat examen haalt!

Dag TS, Ja, ik heb mij vergist wat je opleiding betreft. Ik verwisselde jou waarschijnlijk met een ander wat dat betreft. Het spijt mij dat het jou zoveel onrust heeft bezorgd.
Wat mij opvalt is dat jij de neiging hebt om alles tot in details te analyseren en dingen die misschien anders hadden gekund niet achter je kan laten. Zelf heb ik dat ook wel een beetje, maar niet zo erg gelukkig. Ik weet niet of je de politiek volgt, maar die Omtzigt heeft dat ook. Ook hij heeft autisme in zich, maar voor iedereen met autisme uit zich dat weer anders.

Wat ik aardig vind aan jongens is dat ze over allerlei dingen niet moeilijk doen. Hebben ze eens ruzie met iemand dan rollen ze vechtend over straat, maar de volgende dag is alles weer vergeten. Jij vergeet niets en zit je maar af te vragen of je het misschien niet anders had moeten doen over dingen waar de meeste jongens hun schouders over ophalen. "Pech, volgende keer beter".
Het zou goed zijn als jij meer in staat bent om dingen af te sluiten. Gisteren is voorbij, er is alleen maar toekomst. Zo moet je denken. Het verleden reist altijd met je mee natuurlijk en daarom moet je geen dingen doen waar je later spijt van kan krijgen, maar op een gegeven moment moet je dingen afsluiten.

Dat steeds maar jezelf afvragen of je dingen wel goed hebt gedaan en of het niet anders, betere misschien, had gekund, dat geeft jou veel stress en stress uit zich in lichamelijke klachten. Je bent gewoon een gezonde jonge vent, maar door al dat gepieker en die onzekerheden zet je de verkeerde processen in werking.

Jullie hebben een hond en kippen. Hoe ga jij met die hond om? Wandel je wel eens met hem (of haar)? Dagelijks een uurtje of tenminste een half uurtje lopen is goed voor jou en de hond maakt het gelukkig. Met kippen kan je geen relatie hebben, die denken alleen maar aan eten. Toch kan het wel leuk zijn om ze te hebben en ze te verzorgen.

In mijn vorige reactie had ik het over planten. Voor iemand zoals jij kunnen planten een liefhebberij zijn die jou rust kan geven. Planten kweken, groenten, fruit, sierplanten, exoten, noem maar op, is iets waar je helemaal de controle over hebt. Mensen zijn een uitdaging voor jou, de interactie, het moeten anticiperen en reageren, maar planten zijn volledig passief. Resultaten geven je veel bevrediging. Als je er van eet, als je van de schoonheid geniet, als je de resultaten ziet van je zorg.
Het punt is wel dat jij daar iets voor moet voelen. De meeste jonge mensen zijn met andere dingen bezig. Met kinderen lukt het nog wel, maar als ze in de pubertijd komen beginnen ze belangstelling te krijgen voor andere dingen.

Op het VWO doe jij profielen met natuur en scheikunde en wiskunde liggen jou goed. Ik heb dat andere topic van jou nog eens opgezocht en ik zie daar heel veel positieve punten van jouw persoonlijkheid. Ik denk dat jij een heel interessant iemand bent om mee om te gaan. Met jou kan je praten over allerlei dingen. Alleen zie jij dat zelf niet jammer genoeg.
Vanuit jouw profiel kan je iets gaan doen in de richting van planten. Scheikunde en wiskunde komen daar heel goed van pas. Economie er bij kan je dan helpen bij een eigen bedrijf.
Voorwaarde is natuurlijk dat je iets kan voelen voor het kweken van planten.

Ik ga het afsluiten want de toegestane hoeveelheid tekst is bijna bereikt. Ik heb al wat weg moeten halen om dit nog te kunnen typen.
Denk maar eens na over wat jij misschien iets vindt waar jij een passie voor kan ontwikkelen en kom terug als wilt.

Ik verzin daar veel verhalen over.
Ik verzin wat er dan kan gebeuren.
Wie weet ga je dan als spook de grond in naar Doodstad!
Offfffff misschien ga je als skeletje naar het geestenfeest in hotel alduizendjaargesloten!
Ik vind het een heel normaal onderwerp maar dat kan voor jou weer anders zijn.
Praten helpt veel, maar je kan dus ook een antomie over de dood verzinnen zoals ik doe!
Weet je wat een antoniem is uberhaupt?
Sterkte! 🖐?🖐?🖐?B.

Jouw gedachten zijn voor mij heel herkenbaar. Voor wat ik begrepen heb passen ze goed in het fenomeen autisme. Ik ben zelf autistisch dus.

Mijn ervaring is dat het voor mij veel gemakkelijker is om om te gaan met mensen die ook neurodivers (autisme, ADHD, dyslexie trouwens ook) zijn. Dan merk je dat hun gedachtepatronen veel meer hetzelfde zijn als die van mij, vergeleken met mensen die neurotypisch (volgens hen het normaal, en ze zijn ook in de meerderheid) zijn.

Mijn punt is daarom vrienden te zoeken bij mensen met een vergelijkbaar brein. Ik heb er veel baat bij. Dan ben je ineens met een groepje mensen die je als helemaal normaal ziet en die jou ook gewoon veel gemakkelijker snappen.

De disclaimer: Ik ben geen professionele deskundige en daarom raad ik je aan goede deskundige hulp te zoeken. Die GGZ is er niet voor niets.

Succes en ik hoop dat je voldoende levensvreugde kunt vinden om van de gedachten over de dood afstand te kunnen nemen.

🤓

M23, we hebben al eerder een conversatie gehad. Ik denk dat je mij inderdaad bedoelde, want ik heb autisme en de andere dingen die je zei klopten ook. De topics 'Ik vind het leven ondraaglijk' en een ander topic waarvan ik de naam ben vergeten, zijn van mij. Toen was ik 18, maar inmiddels is de aarde alweer om de zon gedraaid en ben ik een jaar ouder.

Je verwijst in de tekst naar een jongen die vmbo deed en die nu havo doet/deed. Ik heb de tekst wel vier keer gelezen, maar ik zie nergens dat het over een jongen gaat. Verwees je naar de tweede alinea en bedoelde je mij? Ik had de havo afgerond en ben nu bezig met mijn vwo-diploma, dat ik in twee jaar doe. De ene helft van de vakken doe ik dit jaar en de andere helft het jaar daarop. Wat ik wil studeren, weet ik niet. Van open dagen word ik in ieder geval niet wijzer. Ik kan het overzicht niet bewaren en vind het heel moeilijk om in te zien wat ik later kan doen met de studies. En dan moet ik ook nog weten of dat leuk is, zonder dat ik ooit in dat vakgebied heb gewerkt. Op het moment werk ik in de horeca, maar dit wil ik niet mijn hele leven lang doen, dat is één ding wat ik zeker weet.

Je had het over dieren, wij hebben thuis één hond en een aantal kippen, maar de kippen zijn niet tam. Van dwergkwartels had ik nog nooit gehoord, maar ik weet ook niet veel over dieren. Je had het ook over dat bezig zijn met de toekomst belangrijk is, maar dan blijf je toch altijd in een onzeker bestaan? Ik weet niet zoveel van planten, maar zijn er planten die ik in mijn eigen kamer kan laten groeien en welke soorten planten zijn daar geschikt voor?

Het klopt inderdaad dat ik mezelf best veel terugtrek, zowel als ik alleen ben als wanneer ik met anderen ben. Dat ik veel pieker klopt ook; dingen die een paar jaar geleden gebeurd zijn, denk ik soms nog over na. Vaak gaat het piekeren over iets wat ik gezegd heb. Een voorbeeldje: ik zei 'Fijne avond nog', maar had ik 'Nog een fijne avond' moeten zeggen of 'Fijne avond'? Welke klinkt vriendelijker, dat vraag ik me dan af. En vaak kom ik dan tot de conclusie dat ik beter iets anders had moeten zeggen. Mijn brein analyseert veel en dat is heel vermoeiend.

J12, ik denk dat ik ook naar de huisarts moet gaan om doorverwezen te worden naar een psycholoog of een POH. Ik voel me namelijk al ongeveer vier jaar depressief en dat kan niet goed zijn voor het lichaam. Ik ervaar met regelmaat over heel mijn lichaam pijnlijke steken. Heb op het internet gelezen dat er best veel oorzaken zijn, maar deze zag ik er ook bij staan: stress, depressie, verdriet en angststoornis. Eigenlijk moet ik naar de huisarts. Alleen wil ik niet dat mijn ouders weten dat het slecht met me gaat. Mijn huisarts is mijn overbuurman, en mijn ouders hebben af en toe contact, dus dat vind ik eigenlijk niet fijn. En ja, ik weet dat zorgverleners geheimhoudingsplicht hebben. Goed om te horen dat het met jouw oom al wat beter gaat.

Heel vervelend om te horen maar een oom van mij zit ook in zo’n situatie alleen hij wil niet vertellen hoe en wat. M’n vader heeft hem geadviseerd om naar zijn huisarts te voor een verwijzing naar een psycholoog en dat heeft hij gedaan maar sloeg niet goed aan. Zijn psycholoog heeft hem toen weer naar een kliniek verwezen (ik weet niet of ik de naam mag noemen) en het gaat er daar heel heftig aan toe, maar hij voelt zich nu al een heel stuk beter maar gaat nog wel naar z’n eigen psycholoog

Dag jongen, Het is goed om met anderen te praten over jouw gevoelens.
Soms loop je met van alles rond, maar om gelijk met al je problemen in de openbaarheid te komen is een hele grote stap.

Ik vraag mij af of wij elkaar hier niet al eerder ontmoet hebben. Ben jij die jongen met autisme die verlangt naar een partner maar niets kan vinden en niet weet hoe iemand te vinden?

Jij bent iemand met bepaalde eigenschappen, emoties en gevoelens zoals elk mens, maar soms dan pakt die combinatie wat ongelukkig uit en maken die je het leven heel moeilijk tot bijna ondraaglijk. Je kan er voor kiezen om dan maar de makkelijkste weg te kiezen en te vluchten in de dood. De dood lost alle problemen op. Is dat echt een oplossing?

Iedereen vraagt zich wel eens af at de zin van het leven is. Een echt goed antwoord is daar moeilijk op te geven. Een antwoord kan zijn dat de zin van jouw leven ligt in wat jij voor anderen kan betekenen. Jij hebt het gevoel dat jij voor niemand wat kan betekenen, dat niemand behoefte heeft aan jouw bestaan. Voor jou is dan de conclusie dat je niets hebt om voor te leven.

Je denkt dat jij zo geworden door nare dingen die je meegemaakt hebt in je leven. De vraag is of die aanleg niet altijd al in jou zat, maar dat daar niet op de juiste manier op gereageerd is. Om ouders te worden heb je geen diploma's nodig en je kan geen enkele jonge ouder kwalijk nemen dat ze geen verstand hebben van psychologie, en opvoedingsproblemen. Ze zien dingen gewoon niet en denken alleen maar waarom is mijn kind zo lastig?

Nu zit jij dus met hoe je bent en je weet niet hoe het verder moet. Om te beginnen, als je iets hebt om voor te leven dan wil je niet dood. Iets hebben om voor te leven is vaak iemand, of iets, die op een of andere manier van jou afhankelijk is. Dat kan en vriend of vriendin zijn, maar ook een dier. Honden staan er om bekend mensen, ook eenzame mensen, heel gelukkig te maken. Voor jou zal dat geen optie zijn. Hebben jullie een tuin? Is daar misschien ruimte voor vogels, dwergkwartels bijvoorbeeld zijn heel leuk.

Misschien vind je dieren niets. Er zijn projecten voor mensen die psychisch vastgelopen zijn. Dat is tuinieren met anderen met dezelfde problemen. Je doet wat nuttigs en hebt contact met anderen die ook met zichzelf in de knoop zitten. Jij zou groenten kunnen kweken, tomaten kweken of iets dergelijks. Planten kweken is bezig zijn met de toekomst. Zaaien, planten, bloei, oogst. Je bent steeds bezig voor later. Voor iemand die geen toekomst ziet is dat belangrijk.

Misschien voel je daar ook niets voor. Heb je belangstelling voor techniek? Die jongen waar ik het hier boven over had had VMBO gedaan en deed nu HAVO. Dan heb je kennis en vaardigheden waar je anderen mee zou kunnen helpen. Huiswerkbegeleiding bijvoorbeeld. Anderen helpen geeft jouw leven zin.

Jij hebt moeite om contact te krijgen met anderen. Je denkt dat niemand in jou geinteresseerd is. Om te beginnen, ik ben in jou geinteresseerd en daarom schrijf ik dit verhaal. Jij komt als een sympathiek iemand op mij over. Je zou iemand moeten hebben waarmee jij over je problemen durft te praten. Als ik je verhaal zo lees dan ben jij erg naar jezelf gekeerd en zit maar te piekeren over van alles en nog wat. Zo kom je niet ver.
Als je wilt kan je hier terugkomen en misschien wat nader ingaan over waar jij allemaal mee zit. Jouw problemen oplossen kan ik niet, maar het is goed om die dingen eens op te schrijven. Probeer het gewoon eens.