Heel goed meisje, Ik ben erg blij dat te horen. Je was een doodlopend pad ingeslagen, maar nu heb je de juiste weg weer gevonden. Ik denk dat je niet alleen jezelf gelukkiger maakt maar ook de mensen om je heen. Als je zo in de put zit dan ben je niet echt het zonnetje in huis en dat maakt iedereen een beetje ongelukkig.
Hou vol, het kan alleen maar beter worden en als je die nare dingen achter je kan laten, een plaatsje geven zoals ze dat noemen, dan ben je straks net zoals al die andere meisjes van jouw leeftijd. Niet altijd zal alles leuk zijn, maar genoeg fijne dingen om het leven de moeite waard te maken. Het mooiste komt nog!

Hey ! Ik doe voor alles me best en tot nu toe gaat het ook weer wat beter .

Beste meid, Het doet mij plezier dat het weer goed is tussen jou en dat Centrum voor Seksueel Geweld. Die mensen daar zullen je die ruzie niet nadragen. Ze begrijpen wel dat iemand met problemen zoals jij wel eens emotioneel kan zijn. Ik hoop dat ze jou op de ene of de andere manier kunnen helpen.
Jij moet er zelf uitkomen, maar het is wel fijn als iemand af en toe je hand vasthoudt en je de weg wijst.

Nu heb je dus ook nog anorexia. Dat heeft gevolgen voor je gezondheid, maar in de basis is het ook iets psychisch. Ik heb een nichtje die heeft het ook gehad, maar ze is er uit gekomen, heeft een man gevonden met een goede baan, en is nu de de moeder van twee schattige meisjes.

Wat bij jou de oorzaak is dat kan ik natuurlijk niet zeggen. Bij haar kwam het naar ik denk doordat haar vader teveel van haar verwachtte. Die druk kon ze niet aan. Ze is nog steeds erg slank maar wel gezond.
Ik hoop dat jij ook daar begeleiding voor krijgt.

Ik denk dat jij het vertrouwen kan hebben dat je er uit komt. Als ik zie hoe je nu praat en in het begin dan zie ik verbetering. Je bent wat optimistischer en misschien begin je te geloven dat je al die narigheid een keer achter je kan laten.
Voor je vriend is het ook leuker als jij niet al te mager bent ;-). Hij is erg begripvol en lief voor jou. Hij verdient het om iets te hebben om naar uit te kijken. Dat zou jou toch ook moeten motiveren, een goede vriendin voor die jongen te willen zijn.

Doe je best, met wat hulp en aanmoediging kan je heel ver komen als jij de wil hebt en de kracht. Het gaat niet van vandaag op morgen, maar je hebt tijd genoeg. Gewoon niet te ongeduldig worden.

Hey!
Ik denk dat mijn toekomst van zelf komt . Heb nog geen plannen of iets , maar ja ik ga het weer proberen met centrum seksueel geweld , ik heb me excuses ook aangeboden , en het gaat daar wel weer . Klopt je bent niet mijn dokter , maar misschien had ik het eerder moeten melden . Ik heb anorexia. En ik krijg er ook hulp voor . Ik vind je helemaal niet zo streng ofzo , k begrijp je wel , je wilt alleen maar helpen .

Ik ga het proberen dank u wel

Beste meid, De vraag is, hoe zie jij je toekomst? Zie jij een toekomst of denk je dat uit het leven stappen voor jou de beste oplossing is? Je vriend accepteert voor nu dat hij alleen maar naar jou mag kijken, maar dat is een te groot offer wat jij van hem vraagt.

Een einde aan je leven maken is geen optie. Daar verpest jij het leven van al die mensen die om jou geven zoveel mee, als jij een geweten hebt dan doe je dat niet. En waarom jezelf die 70 0f misschien wel 80 jaar ontnemen waarin je zoveel leuke en fijne dingen kan beleven?

Centrum voor Seksueel Geweld vertrouw je niet. Daar zal je wel een reden voor hebben, maar is dat echt een goede reden? Die mensen zijn er om te helpen. Echt jammer dat jij daar ruzie gaat maken.
Dan is de andere optie naar de huisarts gaan en daar een verwijzing naar een psycholoog vragen.
Ik heb jou het een en ander vertelt over wat ik denk waar jij mee zit, namelijk dat het een psychisch iets is wat kan veranderen en jou weer het leven teruggeven zoals elke meid van 16 dat heeft. Geloof jij dat? Als je dat gelooft dan kan je misschien zelf werken aan veranderen. Geloof je dat niet en wil je geen hulp, dan weet ik het ook niet meer.

Wat ik bedoel met dat er met jou lichamelijk niets mankeert is dat ik denk dat jij net zo gezond bent als elke meid van 16. Het probleem zit volgens mij in je hoofd en nergens anders. Ik ben natuurlijk niet jou dokter maar ik heb niets gelezen over lichamelijke klachten, alleen psychische. Voor lichamelijke problemen ga je naar de dokter, voor psychische naar de psycholoog, en dat is wat ik denk dat jij moet doen. Of wil je dat het blijft zoals het is?

Misschien vind jij mij wat streng deze keer, maar ik wil dat het beter met jou gaat en dat jij een goed leven krijgt. Als jij dat ook wilt dan moet je daar aan gaan werken. Lees wat J22 zegt. Die weet waar hij over praat. Hij heeft dat allemaal zelf meegemaakt.

Ik wens je veel wijsheid!

Ga dan naar fier.nl, zoals ik zei. Die organisatie richt zich op dezelfde problemen als dat centrum seksueel geweld doet, maar wel vanuit een andere denkmanier. Bovendien zijn het natuurlijk ook andere hulpverleners.

Echt doen!! Je bent een veels te slimme, moedige en getalenteerde meid om ons te verlaten! Accepteer hulp! Dit is altijd een teken van kracht, nooit van zwakte en deze hulp zorgt ervoor dat je hier veel sterker uitkomt. Lees mijn bericht van over vijf jaar nog maar eens terug!!

Ik had nog een vraag . Wat bedoelt je met je mankeert lichamelijk niks ?

Hey !
Nee , ik kom daar niet meer bij centrum seksueel geweld. Want ik vertrouw het niet meer .

Beste meid, Je zegt niet wanneer je die paniekaanvallen krijgt, maar ik neem aan dat het is wanneer je vriend te dichtbij komt, letterlijk gezien.
Jij hebt voor jezelf aangenomen dat lichamelijke intimiteit er niet inzit. Dat zeg je als het ware steeds tegen jezelf en hoe meer jij dat voor een feit aanneemt, des te sterker graaft het zich in in je hersenen.Het is als het ware een soort zelfhypnose.

Je mankeert lichamelijk niets en voor de rest ben je ook een normaal meisje van zestien. Dus dat er voor jou geen lichamelijke intimiteit kan zijn kan niet waar zijn. Jij hebt dat alleen maar jezelf ingebeeld door je trauma en zo is het voor jou een feit geworden.

Je hebt het verhaal van J22 gelezen, die zat ook in een diepe depressie toen hij zo oud was als jij. Hij heeft therapie gehad bij een psycholoog en nu is hij er doorheen gekomen.

Dit hier heeft jou misschien al geholpen om wat meer inzicht te krijgen, maar waar het om gaat is dat jij jezelf als het ware moet herprogrammeren. Van dat idee geen lichamelijke intimiteit, daar moet jij van af. Van die gedachte moet jij je bevrijden. Dat moet jij zelf doen. Of jij dat kan zonder hulp van buiten is de vraag. Alleen je vriend weet er van en die is ook maar een jonge jongen neem ik aan. Ik denk dat je er met meer mensen over moet praten, je hebt professionele hulp nodig. Wij hier zijn ook maar goedwillende amateurs.
Dat Centrum voor Seksueel Geweld, ben je daar nog welkom of heb je er geen vertrouwen meer in? Ik lees dat ze je kunnen helpen aan een psycholoog. Ik denk dat jij dat echt nodig hebt.

Hoe je verdere omstandigheden zijn, thuis, op school, met vriendinnen, dat speelt ook een rol. Als dat niet helemaal goed is dan wordt alles veel moeilijker. Als je gedragen wordt door een omgeving waar je vriendschap, begrip en liefde vindt dan gaat alles veel makkelijker en kan je meer hebben.

Ik hoop echt dat je durft te geloven dat jouw leven weer gewoon kan worden met uitzicht op een normaal leven zoals alle meisjes van jouw leeftijd dat hebben. Als je dat geloven kan dan ben je al een heel stuk verder en met wat hulp kan je daar echt komen.

Wij hier kunnen alleen maar wat stukjes schrijven, maar de mensen om je heen die zijn echt en die kunnen jou echt helpen. Als jij dat wilt en als jij ze de kans geeft. Waag het er op en vertrouw ze een beetje!

Hey!
Ja het heeft nog steeds invloed op mij, en ik wil mezelf echt onder controle krijgen , maar me paniekaanvallen. Krijg ik sinds een maand ook niet meer onder controle , en vind dat echt k*t want ik wil zelf alles onder controle hebben , en bij sommige dingen gaat dat niet , en dat is moelijk, en ja ik moet het accepteren dat ik het heb meegemaakt want ik kan niet terug in die momenten, maar het leven is hard echt hard .

Beste meid, Als ik het goed begrijp heeft de man/jongen die jou in de ellende heeft gestort een einde aan zijn leven gemaakt. Wellicht was hij een gekwelde ziel die niet meer met zichzelf kon leven.
Ik denk niet dat het jou voldoening geeft dat hij dat gedaan heeft, misschien wat opluchting dat hij er niet meer is.

Heeft het nog invloed op hoe jij je voelt? Huilen vind jij niet leuk, maar huilen kan je echt wel goed doen als je erg diep in de put zit. Het kan je opluchten en daarna voel jij je beter. Als je weer met je vriend bent, laat je emoties dan de vrije loop gaan. Als hij jou vasthoudt en liefkoost dan kan je ook huilen van geluk omdat hij er is en van je houdt.
Steeds maar je emoties onder controle proberen te houden en nare gedachten wegduwen of juist oproepen is helemaal niet goed. daar kun je zelfs lichamelijk ziek van worden.

Toen die man zich aan jou vergreep ging je dood van binnen zeg je.
Op dat moment was dat misschien een soort van zelfbescherming, je gevoel uitschakelen, maar dat is nu niet meer nodig. Het is gebeurd, er is niets meer aan te doen. Je moet accepteren dat je het hebt moeten ervaren. Nu kan je maar vooruit kijken en met hulp van je vriend weer iemand worden die naar een toekomst kan uitzien zoals elke meid van jouw leeftijd, met liefde en vriendschap.
Inderdaad, het leven is niet altijd feest, maar je bent niet alleen in de wereld en iedereen heeft wel eens zijn of haar depressieve momenten. Samen met de mensen om je heen hou je het vol en wordt het leven de moeite waard, ook voor jou.

Hey ! Ik kan wel proberen om dichter bij hem te zijn , maar ik vind huilen niet leuk , en je hebt ook wel gelijk , maar op dat moment dat ik ben verkracht, ging ik dood van binnen , ik ben er eigenlijk vanacht achter gekomen dat die zm heeft gepleegd , aan de ene kant ben ik blij , maar aan de andere kant weet k hoe moeilijk dit leven is , en zou ik er zelf ook een punt achter zetten . Maar ik ga het proberen om me emoties toch wel te laten gaan , en die masker kan ik niet zomaar afzetten want dat is voor mij te pijnlijk maar ik kan misschien wel kleine stapjes om te laten zien dat het leven niet alleen maar zonneschijn. En vrolijk is , maar ook pijn en verdriet kent.

Beste meid, Jij kan maar een oplossing zien voor jouw problemen en dat is uit het leven stappen. Voor jou is alles dan voorbij, dat klopt wel, maar voor je vriend en voor je moeder begint het dan pas.
Jij durfde je moeder niet te vertellen wat er gebeurd is omdat je haar niet bezorgd wilde maken. Wat denk je dat een moeder liever heeft, een dochter die iets ergs is overkomen en die ze in haar armen kan nemen om te troosten en te beschermen, of een dode dochter die ze moet gaan begraven? Zij en anderen die om jou geven zullen zich de rest van hun leven afvragen, Waarom? Hadden we het niet kunnen zien? Uiteindelijk komt je moeder het van je vriend wel te weten wat er gebeurd is en dat maakt alles nog erger. Voor haar!

Het is jammer dat je het niet verteld hebt. Die smeerlap is er mooi mee weggekomen en jij bent nu nog steeds zijn gevangene. Hij was de laatste die jou 'aangeraakt' heeft en nu mag niemand anders dat nog, zelfs niet die lieve jongen die een groot offer wil brengen omdat hij van je houdt.
Dat is onacceptabel, het mag gewoon niet.

Je hebt contact met het Centrum voor Seksueel Geweld lees ik. Maar dat gaat ook niet zo goed, je maakt er ruzie. Je moeder wil je niet in vertrouwen nemen. Aan je vader heb je ook al niets dus eigenlijk is je vriend de enige waar je nog wat aan hebt.
Wordt het dan geen tijd om daar je conclusies uit te trekken? Namelijk dat je hem kan vertrouwen en dat je bij hem veilig bent? Dat jij in je leven geen fysieke intimiteit kan beleven is iets dat jij jezelf ingeprent hebt. Het zit alleen in je hoofd. De geest is flexibel, vooral als je jong bent. Het kan veranderen.

Als je vriend je aanraakt, anders dan alleen je hand, dan ga je huilen. Omdat je dan die verschrikkelijke ervaring herbeleefd? Zoals ik al eerder heb gezegd, traumatische beelden en ervaringen kunnen geleidelijk aan vervagen. Echt weg gaan ze nooit helemaal, maar ze worden wel steeds zwakker.
Soms kan huilen bevrijdend werken. Alle narigheid die jij opgekropt hebt zitten in je hoofd komt naar buiten en dat maakt ruimte voor mooiere dingen.
Ik denk dat je echt moet proberen letterlijk wat dichter bij je vriend te komen. Naast hem zitten, tegen hem aan, hem een arm om je heen te laten slaan en je misschien zachtjes strelen, zou je dat echt niet aankunnen?
Misschien ga je dan huilen en nare herinneringen krijgen, maar die moet je dan wegjagen door te denken, Ik ben veilig bij hem, ik ben geborgen, hij houdt echt van mij. Misschien dat je tranen dan tranen van bevrijding worden.

Uit het leven stappen is echt geen oplossing. Die smeerlap heeft jou zoveel pijn en narigheid bezorgd. Gun je hem dat hij nu ook nog het leven verpest van de mensen die om je geven en van je houden? Hoe moeilijk het ook is, je moet het vol proberen te houden. Voor jezelf en voor de mensen die van je houden. Je moet ook niet steeds met dat masker van een leuk vrolijk meisje blijven lopen als je dat niet bent. Je hebt het verhaal van J22 gelezen. Hij heeft het ook moeilijk gehad maar hij is er uit gekomen.
Vecht voor je geluk. Voor de liefde van je vriend. Geef mensen de kans jou te helpen. Dat willen ze!

@TS:
Jij moet dringend een goede hulpverlener vinden om je geestelijke energie te hervinden, want hier ga je nooit in je eentje uitkomen.

Ik denk dat Fier! (fier.nl) je verder kan helpen. Je kan ook anoniem met hen chatten: www.chatmetfier.nl. Uiteraard kan je ook bij de Kindertelefoon terecht.

Zoek wel echt hulp!! Laat een vreselijke gebeurtenis uit het verleden niet jouw mogelijkheid tot liefde en levensgeluk in de toekomst blokkeren! Onze geest is veerkrachtig genoeg om toch nog een heel fijn en liefdevol leven in de toekomst te kunnen hebben, mits je dus nu hulp toelaat.
Sterkte!

Hey ! Ik heb wel is vaker tegen hem gezegd dit gaat niet werken maar hij wilt er alles aan doen , ze ouders zeggen ook dat hij eigenlijk gewoon blind is door mij omdat die geen andere weg meer ziet dan accepteren dat ik niet fysiek kan zijn . En dan dat stukje hulp niemand weer wat ik heb meegemaakt behalve me vriend , en ik wil het me moeder ook niet vertellen want dan gaat ze zich zorgen maken. En een vader heb ik niet die bedreigd mij ook alleen maar . Daarom mijn zelfmoord gedachten. Ik wil zo graag weg hier van het leven , of ik wil dat mensen me een keer alleen laten zonder dat er andere mensen in het huis zijn . Ik ga nog steeds kapot van binnen , me masker is weer gemaakt en kan ik weer vrolijk zijn . In de ochtend en middag tot in de avond en nacht want dan gaat die weer Af. Het is pijnlijk , zulke dingen . Maar het is niet anders . Heb net ook ruzie gekregen met centrum seksueel geweld. Ben ik ook hellemaal klaar mee , vertrouwens problemen worden steeds erger , maar ik vind altijd zo moelijk om dit te schrijven, en ik doe dan ook echt me best .

Beste meid, Helemaal niet aangeraakt willen of kunnen worden is een serieuze zaak. Dat kan echt niet zo blijven. Volgens mij zijn er therapien om daar overheen te komen. Ik denk echt dat jij daar hulp voor moet gaan zoeken.
Je hebt een hele lieve vriend dat hij dat accepteert, maar je moet begrijpen, zo kan je geen relatie hebben.
Het is echt mogelijk om er overheen te komen en te beleven wat het fijnste is in het leven, de warmte en de liefde van de ander te voelen. Dat moet jij jezelf niet voorgoed te ontzeggen en dat hoeft ook niet.

Het gaat om je toekomst. Die moet jij jezelf niet ontzeggen. Heb moed en zoek hulp. Het is er voor je en ze willen je helpen.

Hey ! Tnxx voor de felicitatie , nee ik kan geen kus of iets doen hij mag me eigenlijk niet eens aanraken. Behalve me hand . En nee toen dat gebeurde durfde ik er niet over te praten . En nu kan het wel met me vriend soms

Beste meid, Allereerst gefeliciteerd met je verjaardag!
Wat jij hebt dat heet een trauma, een geestelijke wond. Dat is iets waar je maar langzaam van geneest. De beste medicijn is iemand die om je geeft, van je houdt en teder en geduldig is. Jouw vriend is geduldig met jou, het lijkt mij een lieve jongen.

Gelukkig dat er lichamelijk niets met jou aan de hand is, je kan een leven tegemoet zien zoals elk meisje van jouw leeftijd.
Ik begrijp dat je nu erg veel moeite hebt met lichamelijke intimiteit. Dat herinnert je aan die nare dingen die met jou gebeurd zijn. Die mentale barriere moet langzaam slijten. Dat gaat tijd kosten en jij moet ook jezelf vertellen dat het met jouw vriend anders is dan toen je gedwongen werd tot dingen die jij niet wilde. Je moet vertrouwen gaan krijgen in je vriend en steeds een klein stapje verder gaan samen. Belangrijk is dat jij de controle hebt, maar toch moet je steeds iets verder gaan dan je eigenlijk aandurft. Lichamelijke liefde kan ook heel fijn zijn en gelukkig is dat voor de meeste mensen ook zo.

Een trauma is iets dat langzaam moet slijten. Die nare herinneringen moeten slijten, vervagen, en vervangen worden door mooie en fijne herinneringen. Kan je het aan als je vriend je liefkoost, streelt, zoent, of gaat jou dat nog te ver?
Uiteindelijk overwin je de herinnering aan die traumatische gebeurtenis. Dat kan alleen als er andere herinneringen voor in de plaats komen en het kost tijd. Die tijd heb je, je bent nog heel jong. Het gaat er nu om dat jij de kracht hebt om er overheen te komen. Die kracht heb jij als je de wil hebt.

Ik heb wel eens gezien dat ze kinderen een tekening lieten maken waarin ze een een nare gebeurtenis die ze hadden meegemaakt verbeelden. Vervolgens werd die tekening verscheurd of verbrand. Dat hielp om er mee om te gaan.
Wat je ook kan doen is het van je af schrijven. In feite is dat wat jij hier al hebt gedaan. Het zat alleen in je hoofd en nu zit het niet alleen maar daar maar staat het ook op papier. Dat helpt om het te verwerken en kwijt te raken.

Heb er na die gebeurtenis met iemand over kunnen praten? Is er iemand waar je altijd bij terecht kan als je het moeilijk hebt? Het zit in je en het moet er uit. Alles kan daar bij helpen. Jij moet weer licht gaan zien en gaan geloven dat het leven ook fijn kan zijn. Liefde en vriendschap, meer is daar niet voor nodig.

Ik wens je weer veel sterkte.

Hey kijk ik ben degen van wie dit is heb alleen een andere leeftijd gekregen :) maar ik kan het zelf het fysieke niet aan omdat ik ben verkracht ik heb het wel is geprobeerd maar dan begin ik gelijk te huilen eigenlijk.