Hey TS, wat vervelend om te horen dat het niet goed met je gaat. Het kan heel eenzaam voelen om met dit soort gedachten en gevoelens rond te lopen, zeker als het lijkt alsof je bij niemand terecht kunt. Weet alsjeblieft dat je het niet alleen hoeft op te lossen. Ben je als eens bij je huisarts geweest om te praten over wat je voelt? Die kan je doorverwijzen naar de juiste hulp. Je kunt ook bellen of chatten met de Kindertelefoon of met 113.

Heel veel sterkte!

Hey, ik ben de schrijfster sorry dat ik zo lang niks van me liet horen ik heb jullie reacties wel echt gelezen en wil even bedankt zeggen dat jullie de tijd namen om te reageren Laatste tijd gaat het super slecht Ik zit echt niet goed in me vel, en met me zelfbeschadiging gaat het ook een beetje de verkeerde kant op.. verder zit ik ook gewoon met bepaalde gedachtes in me hoofd die echt niet oké zijn, maar ze zijn veel te sterk aanwezig dat het echt heel zwaar begint te worden. Om me heen heb ik niemand om mee te praten wat het nog lastiger maakt allemaal. Ik heb zo veel paniekaanvallen en geen idee waar het van komt.. ik denk gewoon doordat het teveel begint te worden want voor wie of wat doe ik het eigenlijk nog. Ik heb zo vaak het gevoel of niemand het door zou hebben als het gebeurt.. en nee jullie hoeven je echt geen zorgen te maken want ik ga niks doms doen maar toch het is gewoon heel naar. Sorry dat ik jullie lastig val haha

Meisje 17 ik zou met je ouders gaan praten zij houden van jou vergeet dat niet veel succes

Lief meisje, Fijn dat je wat hebt aan mijn reactie. Blijkbaar wil je er echt uitkomen en dat je dit schrijft geeft mij het gevoel dat je het kunt. Ik hoop echt dat je op kunt houden met jezelf pijn doen, dat lost helemaal niets op zoals je zelf al zegt. Misschien, als je zo iets aan voelt komen dat je dan gewoon even de deur uit moet gaan en een stukje gaan lopen. Kans dat je er geen behoefte meer aan hebt als je terug komt.
Is er geen park bij jou in de buurt? Ga daar eens naar toe. Kijk naar de mensen die daar met hun kinderen spelen, mensen die hun hond uitlaten, jongeren die daar genieten van hun jeugd en wees blij voor die mensen. Waarom zou dat niet voor jou weggelegd zijn? Je kan op je kamer gaan zitten treuren, maar dat kan net zo goed op een bankje op het park en misschien komt er wel iemand naast je zitten.

Of je zelf lichtpuntjes ziet dat weet ik niet, maar ze moeten er toch echt zijn. Je bent 17, al dicht bij volwassenheid. Je zit nog op school neem ik aan maar uiteindelijk dan heb je je diploma en ga je werken en wordt je zelfstandig. Wat jij dan met je leven doet bepaal jij dan helemaal zelf. Werk aan je toekomst en maak jezelf vrij van al die frustraties en narigheden.

Voor de meeste meisjes is er op een gegeven moment wel een jongen die dat meisje heel leuk gaat vinden. Misschien geloof je het niet, maar jongens zijn heel romantisch. Als er een verliefd op jou wordt zet hij jou op een voetstuk en droomt de hele dag van je. Niet alle jongens zullen verliefd op je zijn, sommigen willen gewoon een avontuurtje, maar dat zie jij vast wel en dan bepaal jij wat er gebeurt.
Heb je echt een vriend gevonden dan ben je niet meer alleen en dan zie je vast wel weer toekomst. Geloof daar in, geloof dat het beter gaat worden.

Voor veel mensen is het leven niet zo gemakkelijk. Volgens de Boeddha maakt verlangen je ongelukkig. Vooral natuurlijk verlangens naar zaken die erg ver weg liggen. Dat is vastgelegd in de vier edele waarheden. Zijn oplossing was ophouden met verlangen en dan ben je verlicht, maar dat is wel erg makkelijk gezegd. Om verlicht te worden moet je het edele achtvoudige pad volgen.
Zoek er eens wat over op, wie weet, misschien heb je er wat aan.

Ik wil geen boeddhist van je maken, maar er zit wijsheid in en dan heb je wat anders om je geest bezig te houden en op te houden met verder wegzakken in die negatieve spiraal. Boeddhisme is geen religie maar een filosofie.

Kijk gewoon eens, succes!

Heyy, allereerst echt super lief dat je reageerd! Vervelend dat het jou ook is overkomen van het pesten maar ben echt blij om te horen dat het bij jou inmiddels gestopt is!! Je tips die je geeft zijn inderdaad hele goeie tips en ik ga sowieso kijken of ik er wat mee kan doen mensen helpen is sowieso altijd een goed gevoel haha. Even terug komend op je vraag over waarom ik aan zelfbeschadiging doe, het begon zo’n 5 jaar geleden ongeveer dat ik het echt deed met snijden enzo maar als ik nu zo terug denk begon het eigenlijk al veel eerder, door middel van mezelf te slaan met me hoofd tegen de muur aan te bonken of slaan tegen de muur mezelf knijpen enz.. maar dat had ik toen nog niet bewust door eigenlijk, natuurlijk wel dat ik het deed maar dat het ook zelfbeschadiging was niet. Ik deed het toen vooral om mezelf te straffen, op een gegeven moment ga je al die mensen geloven die al die nare dingen zeggen en zoek je een manier om er mee om te gaan, daardoor word ik ook weer boos dat k dat doe en zo gaat het eigenlijk steeds verder en verder.. nu op dit moment is het vooral om te voelen klinkt heel raar sorry en niet alleen om gevoel te hebben ook bijvoorbeeld als het niet lekker gaat alle emotie enzo komen eruit en dan raak je zo erg in paniek en je weet het gewoon niet en dan zodra ik dus mezelf beschadig lucht het echt enorm op, maar na die tijd dan gaat het nog slechter meestal word je weer boos op jezelf enz.. (ik raad ook zeker niemand van jullie aan er mee te beginnen ookal zeg ik nu dat het oplucht echt probeer je gevoel op een andere manier te uiten) maar het is gewoon echt een verslaving geworden

Lief meisje, Dit is een heel treurig verhaal. Soms zijn mensen heel aardig en soms zijn ze heel gemeen. Iemand kan iets in zich hebben dat bij sommige mensen hele slechte instincten wakker maakt en vaak zijn het aardige en zachtmoedige mensen die dat lot treft. Ik heb dat zelf ook meegemaakt maar gelukkig is dat voorbij. Voor jou gaat het ook over als je naar een volgende stap in je opleiding gaat.
Ik neem aan dat je nu op een middelbare school zit. Bij beroepsopleidingen komt pesten veel minder voor. Iedereen wordt een keer volwassen en op dat soort opleidingen zijn de leerlingen/studenten al behoorlijk volwassen.

Jou overkomt dat ook, al zo lang en blijkbaar is thuis voor jou ook al geen veilige plek. Het is goed te horen dat je niet weer van plan bent om weer een poging te doen om een einde aan je leven te maken, maar je weet het maar nooit, dus ik blijf bezorgd. Doe het alsjeblieft niet. Waarom jezelf een toekomst ontnemen die jou nog van alles kan brengen. Laat die naarlingen niet winnen!
Er zijn zoveel jongens en meisjes zoals jij die geen liefde voelen in hun leven. Misschien kun jij ze straks gaan helpen, jij weet hoe het is. Als iemand een keer tegen je zegt: Ik hou van je, dan scheelt dat al zo veel, maar als niemand dat zegt? Zeg jij het tegen zo iemand en meen het!

Je zegt dat je aan zelfbeschadiging doet. Iemand die hetzelfde doet heb ik gevraagd waarom zij dat doet maar helaas heb ik geen antwoord gekregen. Is het om die andere pijn niet te voelen? Wil je jezelf straffen? Ik begrijp het niet.

Je weet niet meer wat je doen moet. In jouw situatie lijkt mij dat je echt hulp moet gaan zoeken. Wat de mogelijkheden zijn weet ik niet zo goed, maar je kunt terecht bij 113, bij de kindertelefoon, bij je huisarts, misschien bij een vertrouwenspersoon of hoe ze dat ook noemen bij jou op school, maar doe wat. Met in bed liggen kom je nergens.

Misschien kun je iets doen voor anderen zoals de hond uitlaten, op kinderen passen, boodschappen doen, iets waar je anderen mee helpt en blij maakt. Misschien dat je dan ziet dat je belangrijk voor anderen kan zijn en dat je gewaardeerd wordt. Heb je een baantje?

Meer dan een verhaaltje schrijven kan ik niet. Ik hoop dat je er wat aan hebt. Geef niet op, het kan alleen maar beter worden. probeer dat te geloven.