Graag gedaan. :-) Ik hoop dat het helpt. Laat maar weten als ik nog iets voor je kan doen.

Hey ik ben de topic starter weer en ergens weet ik ook wel dat ze het niet mogen doen maar toch.. maar ik zie wel of ik ga praten met me voogd heel erg bedankt meisje 18!

Als je verzorgers je slaan, dan overtreden ze zelfs de wet! Dat is helemaal geen toelaatbare manier om iemand op te voeden. Die voogd moet je dan wel serieus nemen: je verzorgers gaan echt te ver.

Hey ik ben de topic starter weer. Dankje dat je me niet irritant vind en juist zorgzaam en vriendelijk vind overkomen! Misschien willen me verzorgers het me leren door slaan gewoon als ze slaan dat het niet mag mja aan de andere kang kan dat ook weer niet want soms is er niks aan de hand maar goed.. en ja ik hoop dat als ik het zou zeggen (weet nog niet zeker of ik het ga doen) maar ik hoop dat ze dan naar me luistert.. heel erg bedankt meisje 18!

Je bent echt niet irritant. Je komt op mij over als een ontzettend zorgzaam, vriendelijk iemand. En zelfs als je wel irritant zou zijn, dan horen je ouders en verzorgers je te leren hoe je het beter kunt doen; ze hebben zelfs dan het recht niet om je zo slecht te behandelen.

Als je bij die voogd aangeeft dat je bang bent voor je verzorgers, dan zou ze daar rekening mee moeten houden. Ik denk niet dat ze dan tegen je verzorgers zal vertellen wat jij gezegd hebt.

Hey ik ben de topic starter weer. Ik wil wel proberen dat te zeggen tegen mezelf te zeggen alleen ik heb eigenlijk geen idee wanneer ik dat gevoel heb. Maar wil het wel proberen. En ja Nja ik weet niet of ik veel pech heb gehad of dat ik inderdaad onuitstaan baar en irritant en ga zo maar door ben. Misschien ligt het wel gewoon aan mij want het is best toevallig dat het steeds bij mij gebeurt waar ik ook kom.. ik wil Opzich wel proberen alleen met me voogd te gaan praten maar ben bang voor me verzorgers.. maar heel erg bedankt nogmaals meisje 18!

Jezelf leren respecteren lukt ook niet van de ene dag op de andere. Dat is echt iets wat je moet leren, zeker als je dat nooit thuis hebt meegekregen. Misschien helpt het (op de lange duur) om, iedere keer als je het gevoel hebt dat je minder rechten hebt dan anderen, iets tegen jezelf te zeggen als: 'Nee - ik mag er ook zijn.'

Ik denk dat je ook gewoon heel veel pech hebt gehad met de gezinnen waar je tot nu toe in bent beland. Er zullen ook echt goede pleeggezinnen zijn; in de meeste gezinnen is de situatie denk ik niet zo erg als nu bij jou. Als je er werk van wilt maken, dan kun je misschien proberen om die voogd apart te spreken als ze langskomt.

Ik hoop dat je me niet te opdringerig vindt; ik vind het gewoon echt erg wat er met je gebeurt en ik hoop dat je er ergens een goede oplossing voor zult kunnen vinden.

Hey ik ben de topic starter. Ik probeer mezelf ook echt te respecteren alleen het lukt me niet ik kan het niet. Ik weet ook niet hoe dat komt mja. En ja Nja wat je zei over jeugdzorg ik heb wel een voogd die komt eens in de zoveel tijd langs mja daar doe ik en me verzorgers tegen alsof alles goed gaat. Ik durf het niet te zeggen en mag het niet zeggen tegen der dat het totaal niet goed gaat hier. En ik heb eigenlijk ook geen zin meer in weer dat hele gedoe en dan als ik dan weer weg ben hier weer van voor af aan te beginnen. Ben Gwn bang dat het waar ik ook kom te wonen hetzelfde blijft.. maar heel erg bedankt meisje 18!

Het is inderdaad lastig om jezelf te leren respecteren in zo'n situatie. Maar je hebt er echt recht op. En dat jij dezelfde rechten hebt als anderen, betekent ook niet dat anderen daaronder zullen lijden. Het is heel goed mogelijk om jezelf én anderen te respecteren. Ik ken een aantal heel aardige, behulpzame mensen die niet over zich heen laten lopen. Dat is inderdaad helemaal niet eenvoudig om te leren, maar het is echt mogelijk.

Als je thuissituatie zo erg is, denk je dan dat het nuttig kan zijn om weer contact op te nemen met Jeugdzorg? Of heb je daar te slechte ervaringen mee?

Hey ik ben de topic starter. Je hebt wel gelijk als ik zag dat iemand anders gepest zou worden zou ik niet vinden dat die het zelf moet oplossen want dat lukt gewoon niet ik zou diegene dan wel helpen denk ik. Ik probeer ook echt om mezelf niet weg te cijferen maar het gaat gewoon heel moeilijk (sorry dat klinkt misschien best raar). Ik wil denk ik liever dat de mensen om me heen blij en gelukkig zijn en dan ikzelf pas. Maarja dat is eigenlijk niet heel goed denk ik. Het is gewoon heel moeilijk om mezelf te respecteren als anderen dat nooit hebben gedaan. En ik ga het denk ik ook wel zeggen tegen een andere leraar maar weet niet zeker. Tegelijkertijd is het ook bijna zomervakantie dus misschien gewoon na de zomervakantie moeten kijken hoe het dan gaat. En wat me verzorgers betreft het is hier nog niet zo erg als de situatie thuis was maar eigenlijk scheelt het niet heel veel.. dat is een van de grootste redenen om het niet tegen hun te zeggen.. maar heel erg bedankt meisje 18!

Nou ja, ze hebben geen gelijk dat je het zelf moet oplossen: je hebt te maken met een grote groep pesters die zich tegen jou richten, daar kun je in je eentje niet van winnen. Daar heb je hulp bij nodig. Als jij zou zien dat iemand anders gepest werd, zou je dan vinden dat die persoon het zelf op moest lossen? Sowieso: als je het zelf kón oplossen, dan had je dat denk ik al gedaan.

Ik bedoel ook absoluut niet dat het verkeerd is om anderen te helpen en om het belang van een ander voor dat van jezelf te stellen. Maar dat wil niet zeggen dat anderen van je mogen eisen dat je jezelf voor hen opoffert. En het wil ook niet zeggen dat je je problemen voor je moet houden en er andere mensen niet mee lastig mag vallen. Als je jezelf voortdurend wegcijfert, zorgt dat ervoor dat sommige mensen - zelfs zonder het zo te bedoelen! - over je heen gaan lopen en misbruik van jouw opofferingsgezindheid gaan maken, zonder je te bedanken. Dit kan op de lange duur eigenlijk alleen maar op ruzies en conflicten uitlopen. Geloof me, ik heb hier ooit een huwelijk van meer dan twintig jaar aan kapot zien gaan.

Waar je denk ik het beste naar kunt streven is een combinatie van goedheid en respect voor jezelf: het is lastig om die combinatie te vinden, maar het kan. Besef dat jij ook een plek in deze wereld hebt, dat je het ook verdiend om gehoord te worden, dat je dezelfde rechten hebt als anderen en dat niemand je mag dwingen om jezelf op te offeren. Als je die stevige basis hebt, dan kun je mensen helpen en hun belang boven het jouwe stellen zonder zelf gefrustreerd te raken en zonder over je heen te laten lopen. Uiteindelijk is iedereen zo gelukkiger.

Maar bij je leraren, verzorgers enz. hoef je jezelf echt niet op te offeren. Hoe jij je nu voelt, is veel en veel belangrijker dan de last die je hun zou bezorgen door het te vertellen. En als ik het even bij mezelf naga: als ik een leraar zou zijn en niet wist dat er iemand in mijn klas gepest werd, dan zou ik dat juist willen weten, zodat ik er iets aan kon doen. Datzelfde geldt als ik een verzorger zou zijn.

Hey ik ben de topic starter weer Ik weet aan de ene kant ook wel dat me mentor en andere leraren en me verzorgers wat aan zouden moeten doen maar misschien hebben ze wel gelijk dat ik het zelf moet oplossen. Of misschien hebben ze er geen tijd voor ik weet het niet.. en ja wat je zei over dat ik mezelf juist niet moet wegcijferen ik weet niet heb altijd gehoord eerst anderen helpen en dan pas jezelf.. en ja dat ik anderen niet lastig val het klinkt voor mij heel moeilijk om dat te geloven (ik geloof het natuurlijk wel maar ik bedoel meer zo van het ook echt te doen) en wat het bedreigen betreft zei bellen me steeds maar dan met prive nummer.. maar de berichten die ze sturen die heb ik nog wel maar ga daar nog liever niet mee na de politie.. heel erg bedankt nogmaals meisje 18!

Hé, dat je andere mensen lastig valt met je probleem is het laatste waar je je nu zorgen over hoeft te maken. Die pesters maken je leven kapot; daar horen je mentor, je docenten en je verzorgers iets aan te doen, punt. Doen ze dat niet, dan zitten zij fout, niet jij. Ik denk dus niet dat één iemand met een probleem beter is dan meerdere mensen: die mensen horen er te zijn om jou te helpen. Datzelfde geldt voor de Kindertelefoon en de politie.

Ik weet uit eigen ervaring helaas heel goed dat pesten je beeld van mensen aantast. Als je dit nu zijn gang laat gaan, dan is de kans groot dat je, wanneer je van school bent, niemand meer vertrouwt en je bij alle nieuwe mensen die je ontmoet, af zult vragen of ze je pijn willen doen. Dat is niet iets waar jij alleen last van zult hebben, maar ook de mensen met wie je contact zult hebben.

Gek als het ook klinkt - en dit heb ik wel bij meer mensen gezien -, soms is het voor iedereen beter om jezelf juist níét weg te cijferen. Ik heb te vaak ontzettend aardige mensen gezien die zich voor iedereen opofferen en daar uiteindelijk zelf kapot aan gaan.

Dus wat je ook doet, laat je alsjeblieft niet leiden door de gedachte dat je anderen lastig zou vallen; dat hoeft echt niet.

Ik ben inderdaad ook bang dat de politie er weinig werk van zal kunnen maken, maar misschien wel als je berichten laat zien en er als het kan namen bij weet. Schelden en zo zijn nog niet illegaal, maar zodra het bedreigingen worden, dan overtreden de pesters de wet. Maar ik kan me goed voorstellen dat je hier niet meteen zin in hebt; je kunt het misschien als laatste redmiddel in gedachten houden, voor als andere dingen niet werken.

Hey ik ben de topic starter weer. Bedankt dat je me niet als irritant ervaart. Het googlen is wel een goed idee dat ga ik wel proberen. Wat het pesten betreft ik wil het denk ik dan liever zo houden dan dat ik er nog meer mensen mee lastig val uiteindelijk is een iemand met een probleem beter dan meerdere mensen met het probleem van die ene iemand (tenminste denk ik..) de kindertelefoon ik weet het echt niet heb er niet zo fijn gevoel bij.. en wat die bedreigingen betreft het voelt alsof ik hun dan in de problemen help en of de politie wat wilt doen ik betwijfel het.. maar nogmaals heel erg bedankt meisje 18!

Ik vind je niet irritant, hoor. :-) Uiteindelijk is het jouw keuze wat je doet; bovendien ben jij beter bekend met de situatie dan ik.

Als je bang bent dat je verzorgers boos zullen worden, zou je ook eens kunnen googlen: ik geloof dat er sites bestaan waar je online therapie kunt krijgen. Dan hoef je niet fysiek ergens heen.

Het zou goed kunnen dat andere leraren hetzelfde antwoord zullen geven. Wat je dan misschien nog kunt proberen, is om aan die leraren te vragen om ook aan je mentor door te geven dat je gepest wordt: je kunt er dan bij zeggen dat je mentor er weinig aan doet. Misschien dat je mentor eerder iets zal doen als hij van meer mensen, met name collega's, hoort van het pesten. Dit kan ik helaas ook niet garanderen, maar misschien helpt het.

De Kindertelefoon kan ik wel echt aanraden. Dat kan allemaal anoniem en daar zitten mensen die meer weten over welke mogelijkheden je hebt dan ik bijvoorbeeld. Ik weet niet of het zin heeft, maar niet geschoten is altijd mis.

En ik blijf erbij dat je van die bedreigingen (zeker als je berichten of screenshots van berichten kunt laten zien) denk ik echt wel een zaak zou kunnen maken bij de politie. Dat is in ieder geval een laatste redmiddel.

Veel succes en nogmaals heel veel sterkte!

Hey ik ben de topic starter Ik wil Opzich nog wel nadenken om eventueel toch na een psycholoog te gaan maar ben tegelijk bang dat het niks word of dat me verzorgers boos zullen worden op me.. en ik kan nog wel proberen het tegen een andere leraar te zeggen maar ben bang dat ik precies hetzelfde antwoord krijg of dat die dan zegt van ja dat is iets wat je met je mentor moet bespreken. En de kindertelefoon bellen heeft denk ik niet zoveel zin. (Sorry dat ik zo irritant en lastig ben) Maar heel erg bedankt nogmaals meisje 18!

Graag gedaan! Ik snap dat het moeilijk is om naar een psycholoog te gaan als je moeite hebt om mensen te vertrouwen. Mijn persoonlijke ervaring is wel dat het best anders was om bij een psycholoog te zijn dan ik verwachtte. Ik durfde toen ook helemaal niet veel mensen te vertellen over mijn problemen, maar bij een psycholoog vond ik dat dat veel makkelijker ging, misschien omdat het meer voelt zoals bij een dokter praten over een ziekte waar je last van hebt: die mensen zitten er om je te behandelen en zullen dan ook niet vreemd reageren. Ik kreeg vooral veel praktische tips om mijn manier van denken te beïnvloeden.

Echt heel naar dat je mentor niets doet! Dat gebeurt helaas vaker, ik heb dat ook wel eens meegemaakt bij leraren. Wat je nog kunt proberen is om het aan andere leraren te vertellen: misschien zit er wel één bij die wel iets wil doen. Vervelend ook dat het ook in je nieuwe woning niet goed gaat. Je verzorgers zouden je bij dit soort pesterijen en bedreigingen moeten steunen, niet zeggen dat je je aanstelt.

Misschien kun je ook een keer met de Kindertelefoon bellen? Mogelijk hebben zij nog andere tips voor je.

Hey, ik ben de topic starter Allereerst bedankt meisje 18! Wat je zei over een psycholoog ik heb er al verschillende keren over nagedacht maar lijkt me niks eigenlijk ik heb heel erg moeite met iemand vertrouwen zegmaar. Daardoor klap ik dan helemaal dicht als ik diegene niet vertrouw dus het lijkt me eigenlijk niks dan word het alleen maar moeilijker denk ik.. Over het pesten. Ja heb al verschillende keren me mentor ingelicht over het pesten en hoe erg het is enzo. Zijn reactie is ongeveer steeds hetzelfde oh vervelend ik zal er meer op letten ( met andere woorden zoek het uit en val me der niet mee lastig) de mensen bij wie ik nu woon weten niks over het pesten en dat wil ik liever zo houden anders word er waarschijnlijk toch gedacht van ach joh stel je niet zo aan. (Ja hier waar ik nu woon gaat het ook nog niet helemaal goed nee..) En wat je zei over die elastiekjes dat ga ik proberen misschien helpt het. Heel erg bedankt!

Man, wat een heftig verhaal. Verschrikkelijk dat je dit allemaal hebt moeten meemaken. Ik wens je echt heel veel sterkte.

Ik ben zelf een tijdje depressief geweest, weliswaar niet zo heftig als jij. Het heeft mij enorm geholpen om naar een psycholoog te gaan. Misschien doe je dat ook al, maar zo niet, dan zou ik het overwegen.

Heb je je docenten en huidige verzorgers al over het pesten verteld? Wat er gebeurt is echt heel ernstig. Je hoeft dit niet te accepteren. Van die bedreigingen op internet kun je zelfs aangifte bij de politie doen; dat kan lastig zijn om te onderzoeken vanwege de anonimiteit op internet, maar misschien kunnen ze wel iets voor je doen.

Wat snijden betreft: ik heb wel eens de tip gelezen om, als je jezelf snijdt, in plaats van te snijden een elastiekje om je pols te doen en daaraan te trekken, zodat je het op een vrij veilige manier kunt afbouwen. Dan verwondt je jezelf in ieder geval niet echt. Natuurlijk is dat ook maar een tijdelijke oplossing, het doel is om ermee te stoppen. Ook hierbij kan een psycholoog denk ik erg helpen.

Hou vol! Echt, als ik je verhaal zo lees, dan lijk je me zo'n sterk iemand, ook al voel je je helemaal niet zo. Misschien helpt het om iedere keer als je depressieve gedachten hebt, 'stop' tegen jezelf te zeggen en dan iets positiefs over jezelf - zoiets heeft bij mij ook veel geholpen.

Nogmaals heel veel sterkte gewenst! Ik hoop echt voor je dat het beter voor je zal worden, want man, wat heb jij veel meegemaakt. Heel veel respect voor je!