Praat erover met je ouders, echt waar. Neem ze even apart of samen wat jij fijner vind en vertel waarom je hieraan denkt. Samen naar een oplossing zoeken. Dit helpt echt, maar je moet wel het lef hebben om het te gaan doen. Denk maar: Als ik het niet doe ga ik dood, los ik niks op en doe ik mensen verdriet om niks. En als ik het wel doe, bestaat er een grote kans dat ik opgelost word en dat ik weer normaal verder kan leven.
Verder veel plezier maken met je friends en heel veel suc6 meid
X

Hoi s.,

Erg zwaar verhaal. Ook dat je vriendinnen het niet serieus nemen lijkt me heel moeilijk.
Laat ik maar beginnen met iets hoopvols: echt, dit kan overgaan. Het kost mogelijk wat werk, maar er is absoluut hoop. Dat kan ik je garanderen, want ik heb zelf toen ik veertien was in een vergelijkbare situatie gezeten als jij en ben volledig genezen. Sterker nog, ik denk dat ik nu gelukkiger en zelfverzekerder ben dan ooit.
Mijn eerste en belangrijkste tip is: zorg ervoor dat je ouders weten hoe slecht het met je gaat en ga dan samen op zoek naar hulp. Ik vond het zelf erg nuttig om naar een psycholoog te gaan: je kunt daar leren hoe je je gedachtepatronen kunt beïnvloeden.
Wat mij daarnaast erg heeft geholpen, is leren om niet meer in discussie te treden met mijn depressieve gedachten. Ik worstelde zelf ook met schuldgevoelens en ging dan iedere keer allerlei argumenten verzinnen waarom het allemaal zo erg niet was. Zo hield ik eigenlijk mijn obsessie in stand. Ik heb mezelf aan moeten leren om in plaats daarvan gewoon te zeggen "Nee, ik ben niet waardeloos/Nee, wat ik gedaan heb is niet onvergeeflijk" en het daarbij te laten. Die uitspraken geloof je misschien niet meteen helemaal, maar mijn ervaring is dat je depressieve gedachten hun macht kwijtraken als je ze niet de aandacht geeft waar ze om vragen. En uiteindelijk ben ik die uitspraken zo wel gaan geloven.
Heel veel sterkte en succes gewenst! Geloof me, depressies gaan over! Hou vol!