Meisje 14, ik weet dat alles nu misschien hopeloos klinkt, maar echt, dit kan goed komen!

Je hebt een erg zware tijd gehad en hebt het ook thuis niet makkelijk. Dat is een zware last om te dragen. Ik raad je als eerste aan: praat er met iemand over die je vertrouwt. Dat hoeft niet per se een ouder te zijn, maar het kan bijvoorbeeld ook een vertrouwenspersoon op school zijn.

Daarnaast: probeer op te houden met zelfbeschadiging. Je schrijft dat je er nooit meer vanaf gaat komen, maar dat kan wel. Ik heb wel eens de tip gehoord om elastiekjes om je polsen te doen en daaraan te trekken als je wilt snijden: dan voel je wel pijn, maar beschadig je je lichaam niet echt. Zo neem je het directe gevaar van zelfbeschadiging weg; hierna kun je proberen jezelf minder pijn te doen.

Ook raad ik je aan professionele hulp te zoeken, als je die mogelijkheid hebt. Ik ben zelf op jouw leeftijd ook depressief geweest en het heeft mij heel erg geholpen. Ik weet nu veel beter welke gedachtepatronen me depressief maakten en hoe ik die om kan keren.

Pleeg alsjeblieft geen zelfmoord! Het is goed dat iets je tegenhoudt: luister vooral naar die stem. Echt, je leven lijkt nu misschien hopeloos, maar je rouw zul je langzaamaan gaan verwerken, je kunt op een gegeven moment het huis uit als de situatie thuis zo slecht blijft, en je kunt ermee leren omgaan dat je de lat zo hoog legt. Er is hoop, eerlijk waar! Als je nu doorgaat met leven, zul je jezelf daar uiteindelijk dankbaar voor zijn, ook al lijkt dat nu niet zo.

Ik heb zelf meegemaakt dat depressies overgaan. Toen ik zelf 14 was, ben ik ook depressief geweest; nu sta ik denk ik sterker en gelukkiger in het leven dan daarvoor. Geef niet op! Je kunt hieruit komen!

Heel veel sterkte gewenst!