kop op

ik heb ook in een korte tijd mijn familie verloren door ziekte ruzies en scheiding daardoor ben ik erg verandert was altijd een meisje wat uitging feest maakte en zich nergens zorgen overmaakt, ik was altijd wel mollig geweest en heb daardoor anorexia gekregen heb het nu al bijna 7 jaar en ben er nog lang niet over heen ben nu wel weer gelukkig op gezond gewicht maar ze blijft altijd in mijn hoofd. ik ben altijd wel heel erg blij al klinkt dat raar dat ik niet de enige ben...als ik jou verrhaal lees ben jij eenzamer dan mij...ik heb mn vriendinnen en rest van familie nog. ik kan je misschien wel een tip geven dat doe ik elke week al6 jaar lang ik schrijf bijna elke dag brieven naar mijn dierbare en doeze in een envelop en doe ze in een plasticzak en stop ze dan bij mijn plekje onder de grond dr liggen nu al bijna 50 enveloppen met veel brieven er in...ooit als ik me weer gelukkig voel ga ik ze allemaal weer door lezen en verbranden het helpt mij nu al heel erg...ik je moet het niet opkroppen hoe moeilijk het ook is, desnoods ga je naar een lege plek heeen en schreeuw je en gil je keihard je woede er uit of ga je iets kapot maken wat al heel oud is en je mag gebruiken,,,je moet ook jhe woede kunnen uiten en niet alleen je verdriet..je kan erg boos worden op zoiets..ik zou je wel een dikke knuffel willen geven. maar ik wens je heel veel suc6 groetjess van een a

Kerst doorbrenge

Als je kerst niet wil doorbrengen met je Familie vanwege ruzie`s, doe dat dan ook niet. Probeer met je vrienden erover te praten en kijk of je kerst bij hen kan doorbrengen daar wordt `t veel gezelliger van en bovendien leuker. En Als je met kerst niet thuis bent begint je Familie ook te beseffen dat dit probleem voor jou heel serieus is. Daarna kom je terug naar huis. Als jij je ouders dan na kerst gewoon gerust stelt proberen zij ook een oplossing voor jou te vinden

je kan het wel!

hallo onbekende. Ik ken dat gevoel/die gedachten. Ik ben inmiddels ouder (dat betekend dus dat ik er overheen gekomen ben :-) Maar op jouw leeftijd, en zelfs later nog eens toen ik er als moeder ineens helemaal alleen voor stond, heb ik die gedachten ook weer gehad. Wat ik ervan heb geleerd in het leven, op een harde manier, is dat je voor jezelf leeft en niet voor anderen. het duurde een hele tijd voordat ik daar achter kwam en het is de moeilijkste tijd (tot nu toe) in mijn leven geweest maar ik ben er uiteindelijk wel heel gelukkig en ongelofelijk sterk uit gekomen. het is moeilijk je advies te geven omdat ik niet precies weet waarom je vind dat je leven kut is, kan me dat alleen voorstellen als je jouw leven te veel laat afhangen van anderen. Ik heb geleerd en besloten dat ik voor mezelf leef. En niet voor anderen. En daar heb ik me eerst ook heel eenzaam in gevoeld, maar nu ben ik super blij dat ik dat besloten heb! Niet helemaal zonder professionele begeleiding helaas, maar ik zag dat als een voordeel. Je eigen persoonlijke coach! Die, als het goed is, jouw leven weer waarde kan geven op jou eigen kracht. En van niks en niemand meer afhankelijk zijn wat betreft hoe je je voelt. Het leven is niet altijd super, het heeft goeie en slechte tijden. Maar van de slechte tijden leer je het meest en wordt je het sterkst. Het ontwikkeld je naar een zelfstandige onafhankelijke vrouw. En naar mate je ouder wordt, wordt het pas makkelijker. Neem je leven in eigen handen en bepaal zelf hoe jouw kerst er uit moet gaan zien. Het klinkt alsof je ook de problemen van anderen aantrekt, maar wat kan jou die problemen schelen als het niet jouw problemen zijn!? En, probeer er om te lachen. Als mensen ruzies maken, probeer ze te veranderen in grappige stripfiguren en lach er om hoe belachelijk ze zich soms maken ermee. Maak je leven lichter met humor, ook al lijkt het alsof er niks te lachen valt. Uit mijn ervaring kan ik je vertellen dat het over gaat. En misschien komt het weer eens terug, maar ook daarna gaat het weer over. Wees de baas over jezelf en vind uit hoe je dat kunt leren. Ik wou dat ik je meer kon bieden om je wijs te maken dat jij er toe doet! Iedereen heeft zijn reden van bestaan (ook de slechte en stomme en domme mensen) en iedereen heeft iets om te ontwikkelen (leren). Vraag maar eens aan mensen die goed voor jou zijn, waarom jij zo geweldig bent ;-) Succes, en vooral veel plezier! Want daar ga jij voor zorgen, toch? ;-)

Niet opgeven!

Hoi, Van zulke berichten schrik is zo erg. Opgeven is geen optie en dat is het belangrijkste wat je moet onthouden. Het is verschrikkelijk dat jouw situatie niet leuk is, maar er zijn genoeg dingen (zoals je zelf zegt: je opleiding en baantje) die wél positief zijn. Op de mooie dingen waar je van geniet moet je je focussen. Ondanks dat er ook dingen zijn waar je blij van wordt, is het heel ernstig dat je denkt aan zelfmoord. Ik raad je aan om er wel met iemand over te praten, dit hoeft geen psychiater te zijn. Is er misschien een vriendin? Vrienden hebben het vaak niet door, maar willen wel graag helpen als er iets mis is. De kans is groot dat jouw vrienden niet inzien dat je niet lekker in je vel zit. Als dat geen optie is, kan je altijd nog naar een vertrouwenspersoon op school. Als zelfs dát geen optie is raad ik je aan om erover te schrijven, zodat je je verhaal kwijt kan. Stop je energie en gevoelens in iets waar je van houdt, ga zoeken naar waar je van houdt en het belangrijkst: nooit opgeven, er zijn mensen voor wie je veel waard bent (zelfs als dat niet altijd zo voelt).