J23 wat zeg jij allemaal? Waar staat het dan dat we beloond worden als je een ongelovige vermoord of haat? Islam is een geloof van vrede we haten niemand ook geen christenen, verspreid geen leugens als je niks weet over een geloof kom met bronnen.

Dag X21, Je wilt dood, maar je durft niet omdat je bang bent voor wat er daarna komt. Als dat je tegenhoudt, er komt helemaal niets. Moslims denken dat het leven een illusie is en dat het echte leven pas na de dood begint. Dat is pas de echte illusie.
De gedachte dat er na dit leven nog iets komt is bedacht om mensen te laten doen wat de machthebbers graag wilden dat ze doen. De Islam had veel strijders nodig en dan is het natuurlijk handig als die niet bang zijn voor de dood.
De gedachte dat je na de dood gestraft wordt voor wat je in je leven verkeerd hebt gedaan is ook heel handig voor de 'ideale' samenleving om mensen te laten doen wat je wilt dat ze doen en niet te laten doen wat je niet wilt dat ze doen.

Voor jou is het dus afgelopen als je dood bent. Maar, er is na jou dood zeker wel iets verschrikkelijks, voor je nabestaanden. Voor de mensen die jou kennen, die om je geven, die van je houden. Die zitten de rest van hun leven met schuldgevoelens en verwijten. Misschien heb je wat gelezen of gehoord over dat meisje van 10 in Vlaardingen dat mishandeld werd door haar pleegouders. Ze zocht overal hulp, niemand deed echt iets. Nu ligt ze in het ziekenhuis en overleeft het misschien niet. Hoe voelen die mensen die het maar gelaten hebben zich nu? Wat zou ik gedaan hebben? Een meisje van 10 dat overal liep te smeken om hulp! Zo is het ook met de nabestaanden van mensen die een einde aan hun leven gemaakt hebben. Je raakt het nooit kwijt.

Nu naar jou. Je bent blijkbaar een vat vol problemen en je hebt het gevoel niet verder te kunnen. Toch ben je er al 20 jaar. Je somt een heleboel narigheid op en dan is er blijkbaar nog meer. Een depressie is naar mijn idee het ergst want dat verlamt je en maakt dat je die andere problemen nog intenser voelt. Een depressie is het gevoel dat er geen toekomst voor je is en dat niets daar wat aan kan veranderen.
Het punt is dat alleen jijzelf er wat aan kan doen. Iemand kan je bij de hand nemen en je naar de goede weg leiden, maar dan moet je het verder zelf doen. Het gaat er om dat je met iets bezig bent wat je vooruit doet kijken. Als je een appelboom plant, in de winter, dan kijk je uit naar de bloesems in de lente. Je ziet de vruchtjes ontstaan en je ziet ze rijpen. Je kijkt uit naar de oogst. Die wil je meemaken. Tuinieren is bezig zijn met de toekomst, vooruit denken, plannen. Mensen die van tuinieren houden zijn lichamelijk en geestelijk gezonder, dat zijn bewezen feiten. In Engeland, en misschien ook in Nederland en Belgie, zijn er projecten in die zin voor mensen met psychische problemen. Die hebben goede resultaten. Ook omdat de mensen die daar aan meedoen lotgenoten ontmoeten en elkaar helpen.

Het punt is, heb je iets om naar uit te kijken, iets om voor te leven, dan wil je niet dood. De vraag is, heb jij iets om voor te willen blijven leven? Misschien zit je op school, misschien werk je. Je hebt ouders, je hebt familie, er zijn mensen die jou kennen. Die geven om jou en daar heb je contact mee neem ik aan. Wil je daar niet voor blijven leven?
Gezien wat jij vertelt over waar je allemaal mee zit neem ik aan dat je contact hebt met professionele hulpverleners. Heeft dat geen effect op hoe jij je voelt en hoe jij naar het leven kijkt?
Ik vraag mij af hoe jij je dagen doorbrengt. Ik veronderstelde dat jij nog studeert of werkt, maar misschien is dat niet zo en sluit jij jezelf op in je kamer, samen met je problemen. Sluit jij je af van toenadering door goedwillende personen zoals je ouders. Jij lijdt, maar zij lijden ook door hoe jij er aan toe bent en door hun onvermogen daar wat aan te doen. Hoe reageer jij daar op? Denk je daar niet aan of ben je bereid ze toe te laten in je leven?

Het leven op zich is zinloos. Je wordt geboren zonder dat je daar om gevraagd had, maar de meesten zijn wel blij dat ze er zijn. Er volgt een leven dat vreugde en verdriet met zich meebrengt. Leuke dingen en minder leuke dingen. Teleurstellingen soms als het niet brengt wat je er van verwachtte.
Jongeren zijn meestal vrolijk en optimistisch en het valt op dat mensen die met jongeren werken, zoals leerkrachten, meestal een positievere kijk op het leven hebben.
Jij staat aan het begin van je volwassen leven, als je tenminste de draad niet doorknipt. Als je gedwongen wordt die zestig jaar die je nog wel voor je hebt vol te maken, hoe zou je die dan willen invullen? Of denk je daar niet aan omdat je alleen maar een zwart gat voor je ziet? Je hebt het leven gekregen en dat was een groot geschenk. Je hebt het voorrecht hier in deze maatschappij te leven in plaats van in akelige landen waar je alleen maar nare dingen over leest en ziet. Daar zou je dankbaar voor kunnen zijn, maar dat hoeft niet.
Er zijn meer mensen zoals jij die pech hebben gehad omdat ze anders zijn en zich niet thuis voelen in deze maatschappij. Je kan dan de makkelijke weg kiezen en uitstappen. Je kan ook gaan zoeken naar iets dat jou uitzicht biedt op een leven dat jou wat voldoening kan geven. Je hebt hier je bericht gepost. Waarom? Om te zeggen dat je het niet meer ziet zitten? Of omdat je hoopt dat je wat geinspireerd wordt om toch nog wat licht te gaan zien en verder te willen? Ik kan je alleen maar woorden bieden, maar anderen in jouw omgeving die jou kennen willen jou misschien best wel een hand reiken. Open jezelf naar buiten en praat met mensen. Begin niet gelijk over al jouw problemen, maar vraag ze hoe zij naar het leven kijken. Wat zij er van verwachten. Of zij wel eens de neiging hebben om het maar op te geven. Toon oprechte belangstelling en zie het als een studie naar het leven en hoe daar mee om te gaan. Misschien ga jij jezelf dan ook beter begrijpen.