Zou je wel weer met je mentor durven praten? Hij hoort je wensen serieus te nemen, bijvoorbeeld over communicatie met je ouders als je geen goede band met hen hebt.

Mijn ervaring met professionele hulp is trouwens wel dat het heel anders voelt dan 'gewoon' met een vreemde praten. Een psycholoog heeft bijvoorbeeld geheimshoudingsplicht. Bovendien is zo iemand een deskundige op het gebied van psychische klachten en zal hij/zij je dus niet veroordelen of je raar vinden. Je bent natuurlijk niet verplicht om hulp te zoeken, maar houd er rekening mee dat professionele hulp misschien anders is dan je denkt.

Ik wil niet naar een psycholoog omdat ik niet met een vreemde wil praten. Daarbij willen mijn ouders dan letterlijk alles weten wat er verteld wordt etc. En ik wil niet dat ze zo bovenop mn lip zitten. Ik kan niet goed praten met mn ouders en ik wil niet dat ze het te weten komen omdat ik het super ongemakkelijk vind om met hun te praten. Daarbij snappen zij het niet. Ik heb geen goede band met mijn oudere.

Hey meisje van 16, wat heftig voor je dat je met deze gevoelens loopt. Heel goed dat je hulp hebt gezocht bij je mentor. Wees alsjeblieft niet bang dat je hem lastig valt als je hem om hulp vraagt. Mentoren zijn er om je te helpen, zeker bij problemen als de jouwe.

Ik begrijp uit je bericht dat je je zorgen maakt over professionele hulp. Wil je vertellen waar je bang voor bent? Ik kan je uit eigen ervaring met depressie en zelfmoordgedachten vertellen dat het juist heel erg kan helpen om te praten met bijv. een psycholoog. Die kan je helpen om van negatieve denkpatronen af te komen en gelukkiger te worden.

Zoals jongen 13 zegt: als je echt niet wilt dat je ouders het weten, dan mag je dat tegen je mentor zeggen. Wil je meer vertellen over waarom je het voor je ouders wilt verbergen?

Als je met iemand wilt praten, kun je ook altijd bellen of chatten met de Kindertelefoon of met 113 Zelfmoordpreventie.

Heel veel sterkte!

Goed dat je het er al een beetje met je mentor over hebt gehad, maar probeer om de rest ook aan je mentor vertellen. Het is ook goed om het aan je ouders te vertellen maar zo te horen doe je dat liever niet. Zeg ook tegen je mentor dat je echt NIET wilt dat je ouders hier iets over te weten krijgen, hij/zij zal hier waarschijnlijk begrip voor hebben. Als je de rest van het verhaal niet aan je mentor durft te vertellen dan kun je het er misschien met de vertrouwenspersoon van je school het er over hebben. Misschien heb je ook een vriendin die je genoeg vertrouwd om het te vertellen. Heel veel succes, en mocht je het echt helemaal niet meer zien zitten bel dan 0800-0113

Al spreek ik niet uit ervaring (gelukkig) maar ik zou dit doen in jouw situatie. Jij hebt een serieus probleem, en daar moet iets aan gedaan worden. Als je zo rond blijft lopen zonder het tegen iemand te zeggen worden de gevoelens alleen maar opgekropt en wordt het steeds erger. Je hoeft niet bang te zijn om naar de mentor te gaan en al helemaal niet bang zijn dat hij je irritant vindt. Hij zal het juist waarderen dat je naar hem toe gaat. Ga alsjeblieft met je ouders praten, want het is ieders nachtmerrie als ouder zijnde dat je je kind verliest door zelfmoord. Je ouders gaan zich schuldig voelen en worden en vooral verdrietig omdat ze misschien niet de beste ouders zijn geweest, terwijl het niet aan hun ligt! Ga aub zo snel mogelijk hulp zoeken, ik wens je heel veel sterkte XX