Ik snap het het is niet makkelijk. Ik heb ooit een filmpje gezien waarin iemand een spreekbeurt deed over depressie en aan het einde van de spreekbeurt was de eerste die klapte de pester zelf miss werkt het je kan dan ook een stukje over jezelf vertellen hoe erg je er mee zit want als ze dat horen schrikken ze wel

Ik ben ook een hele poos gepest zelfs een keer in elkaar geslagen maar vaak uitgescholden, was een echt buitenbeentje. Mijn stiefvader heeft mij verplicht op kickboksen gezet, daardoor stond ik veel steviger in mijn schoenen heb in totaal 3 jaar lang gekickbokst. Ik weet dat als het er op aan komt ik mezelf en anderen kan verdedigen dat geeft mij een veilig gevoel. Probeer een vechtsport daardoor voel je je zekerder. Heel heel veel sterkte.

Ja zal ik doen heel erg bedankt meisje 18! Goed dat je niet over je heen laat lopen door die jongen meisje 15 sterkte!

Vandaag die jongen eens laten zien wie et stoer is. Ik Weet vechten mag niet maar dan moet men luisteren naar MIJN mening en die.opvolgen.

Meisje 14, helaas wel. Er zit een jongen in me klas die pest mij en krijgt het altijd voor elkaar mij woedend te krijgen.

Goed dat je erover nadenkt om een afspraak te maken. Laat het gerust weten als je nog vragen hebt: ik ben er voor je.

@meisje 15 Inderdaad, wat heftig. Ik ben het met je eens dat pesten een heel verkeerde manier van aandacht zoeken is. Hopelijk komt het allemaal goed; veel sterkte!

Heftig meisje 15! En ook heel raar dat je school er niks aan deed! Word je nu nog steeds gepest? En ja je heb eigenlijk ook wel gelijk meisje 18 misschien kan ik me huisarts idd wel vertrouwen en er maar gewoon een afspraak voor maken ik ga er in elk geval even over nadenken

Misschien vraagt hij wel waarom je je ouders niet mee wilt hebben. Als je dan zegt dat je thuis veel ruzie hebt en je niet denkt dat je ouders je hierin zullen steunen, dan zal hij daar naar ik aanneem rekening mee houden. Je kunt er misschien ook positief over denken dat hij er meer van zou willen weten: hoe beter hij jouw situatie begrijpt, hoe beter hij je behandeling kan afstemmen op je thuissituatie en je daarmee kan helpen. Hij zal als goede huisarts in ieder geval rekening houden met je thuissituatie als je hem daarover vertelt. Jouw belang hoort voor hem leidend te zijn.

Ik herken het. Nou begon het bij mij toen ik naar een andere school moest maar fietssleutels afpakken of doormidden knippen, slaan, schoppen en soms was het zelfs zo erg dat ik.van hun in me broek moest plassen of poepen. Hier deed de school ook niets mee (het was speciaal basis onderwijs) meestal was ik 2 uurtjes op school en werd.Ik naar huis gestuurd in een natte of vieze broek.Me moeder en de hulpverleners vinden het niet kunnen en sturen me naar een andere school (wel in hetzelfde gebouw helaas) ook daar gingen ze door maar lieten me wel gewoon nAar de wc gaan enzo. Toen kwam de 1ste klas. Ik was blij. Eindelijk geen gepest maar helaas. Ik werd na 3 weken al in elkaar geslagen. Ik ging naar een andere klas. Hier leerde ik totdat me aller grootste aartsvijand weer in de klas kwam. Hij pesten me. Het jaar was afgelopen en ik ging onderhand maar 3 uurtjes naar school. Ik kreeg veel praktijk buiten de klas en speelde spelletjes op de computer. Ik leerde dus niets. Dus snap hoe je je voelt. Maar ik denk altijd "'mensen die pesten willen aandacht. Alleen zoeken ze die verkeerd op. Hin zijn dus LAF" Probeer erover te praten! Succes

Ik hoop dat het helpt. En als ik een afspraak maak moeten me ouders dan niet mee? En verteld hij niks door aan me ouders? En als ik tegen hem vertel dat het thuis ook niet zo heel goed gaat wilt hij er dan niet meer van weten? Sorry voor zoveel vragen

Als je het prettiger vind om je ouders het niet te laten weten, dan zou ik proberen een afspraak te maken wanneer je ouders niet thuis zijn. Als je aan de huisarts/psycholoog vertelt dat je een moeilijke thuissituatie hebt en er met je ouders niet goed over kunt praten, kan die mogelijk zelfs wel samen met je een oplossing bedenken zodat je hulp kunt krijgen zonder dat je ouders er een probleem van maken.

In ieder geval goed dat je erover denkt om een afspraak te maken. Ik zou het echt doen: het kan ontzettend helpen.

Ja je hebt eigenlijk ook wel gelijk ik kan het in elk geval proberen en ja wie weet is het anders dan ik verwacht. Maar is het misschien ook een optie om wel die afspraak te maken om naar een psycholoog te gaan zonder dat me ouders het weten? En gelukkig dat je me niet lastig vind! Maar anders mag je het zeggen he?

Wat zwaar dat je ook nog zo'n moeilijke thuissituatie hebt. Echt naar dat je er dan zo moeilijk met je ouders over kunt praten.

Ik zou gewoon een keer een afspraak maken en het proberen. En als je daar dan terecht kunt, zou ik meteen iets zeggen als 'Ik voel me depressief'; dan denk ik dat je huisarts je vanaf daar wel verder kan helpen; je zult dan niet helemaal uit jezelf alles in één keer hoeven uit te leggen. Ik begrijp wel dat het lastig is om hierover te praten. Toch, bedenk: niet geschoten is altijd mis. Het is heel goed mogelijk dat het je wél lukt om erover te praten en de huisarts je kan helpen; als je het niet probeert, dan is die kans er niet.

Als ik vond dat je lastig was, dan zou ik niet reageren. Maak je daar geen zorgen over. :-)

Ja er is wel een reden waarom ik liever niet wilt waarom ze het weten. Namelijk ze zijn eigenlijk nooit thuis en als ze thuis zijn dan heb ik constant ruzie met hun t lijkt eigenlijk alsof ik alles verkeerd doe in hun ogen, ik wil ze niet nog meer in de weglopen dan ik nu al doe.. dus hou het liever maar voor mezelf lijkt me het beste. Ik zou idd kunnen proberen om op een moment dat ik alleen ben een afspraak te maken maar ik weet eigenlijk niet of het lukt vind het heel lastig om over te praten eigenlijk. Heel erg bedankt! En echt sorry nogmaals als ik je lastig val of lastig ben sorry!

Is er een reden dat je wilt dat je ouders het niet ontdekken? Als ik een ouder was, zou ik mijn kind niet verbieden om naar een psycholoog te gaan als ze zich depressief voelt. Ben je wel eens alleen thuis? Zo ja, dan zou je ook op zo'n dag eens een afspraak met je huisarts kunnen maken. Als je door een huisarts wordt doorverwezen, dan kunnen je ouders je moeilijk verbieden om te gaan. Volgens mij mag je op jouw leeftijd ook gewoon alleen naar de huisarts.

Lukt dat niet, of durf je het echt niet, dan zijn er ook nog plaatsen op internet waar je gratis online hulp kunt krijgen. Hier kun je bijvoorbeeld zelf modules doorlopen om je met je klachten te helpen: https://www.mirro.nl/zelfhulp/depressie/

Hey Ik probeerde het idd laatst maar je heb wel gelijk dat het nu nog niet meteen lukt maar k ga het wel blijven proberen. Ja ik ga het proberen maar waarschijnlijk word dat ook best lastig sorry. Hoe kan ik eigenlijk een afspraak maken bij een psycholoog zonder dat me ouders er achter komen? En hoe lang was jij dan depressief als ik het mag vragen? Maar als ik naar de huisarts ga komen me ouders er dan niet achter?

Dat werkte in ieder geval bij mij het best, ja, om te accepteren dat die gedachten er zijn, maar ze zo veel mogelijk te laten voor wat ze zijn en er niet door 'meegesleurd' te worden. Maar dat is lastiger dan het klinkt, dus voel je niet rot als het niet onmiddellijk lukt. Het is iets wat je kunt leren, maar waarvoor ook oefening nodig is.

Iets anders wat ik bij mijn psycholoog heb geleerd is om mezelf de volgende drie vragen te stellen bij depressieve gedachten:
1. Is het zo?
2. Zo ja, hoe erg is het?
3. Hoe kan ik er beter tegenaan kijken?
Dit is een hulpmiddel om zelf 'boven' je depressieve gedachten te gaan staan en ze niet de controle over jou te laten krijgen. Zo kun je steeds meer de controle terugwinnen over je gedachten.

Misschien zijn er in het dagelijks leven wel eens mensen die depressie niet serieus nemen - omdat ze niet begrijpen hoe ernstig het werkelijk is -, maar als je met jouw klachten bij een psycholoog komt, dan zal die je serieus nemen, echt waar. Ik werd ook serieus genomen en jij bent zo te horen al langer depressief dan ik en mogelijk zelfs ernstiger. Het is gewoon een ziekte in je hoofd, zo moet je het je voorstellen.

Als je nog een garantie wilt dat een psycholoog je serieus zou nemen, zou je ook eens met je huisarts kunnen gaan praten. Hoogstwaarschijnlijk zal die je doorverwijzen naar een psycholoog. Zelf ben ik daar ook via mijn huisarts gekomen.

Hey Maar dus gewoon proberen niet aandacht aan die gedachtes te geven? Ja maar ik ben best bang om hulp te zoeken om eerlijk te zijn en ben ook bang om de reacties want straks worden ze boos of denken ze dat het wel meevalt en ik alleen maar aandacht zoek ofzo..? Ik vind het in elk geval heel fijn dat je me begrijpt en probeert te helpen dankjewel! Een nieuwe school ga ik denk ik niet meer proberen want dan krijg ik weer eerst dat gezeur met me ouders en dan nog voor de nieuwe school terwijl het waarschijnlijk toch niet goed gaat op die nieuwe school. Heel erg bedankt!

Bij mij was het een kwestie van tijd en oefening. Ik probeerde zo min mogelijk aandacht te geven aan mijn depressieve gedachten en uiteindelijk zijn ze weggegaan. Het heeft wel tijd gekost en het lukte mij ook lang niet altijd: het is inderdaad heel moeilijk. Maar het heeft uiteindelijk wel geholpen.

Wat heftig dat het pesten zelfs nog erger lijkt te worden. Echt, ik beloof je dat het niet jouw schuld is, ongeacht wat die mensen tegen je zeggen.

Dat die vriend wil dat je hulp zoekt, is juist omdat hij om je geeft. Hij ziet je steeds ongelukkiger worden en dat vindt hij vreselijk voor je. Ik kan je echt aanraden om inderdaad hulp te zoeken, zoals hij zegt: je zult daar geen spijt van krijgen. Ik heb ook hulp van een psycholoog gekregen tijdens mijn depressie: daar heb ik heel veel hulp gehad om die gedachten te onderscheiden en mijn depressieve gedachten minder aandacht te schenken, wat het echt gemakkelijker maakte om mijn depressie te overwinnen.

Niet erg dat je even je verhaal kwijt moet, soms is dat nodig. Wat je meemaakt op school is ook gewoon erg en het is echt niet vreemd dat je daar kwaad of hopeloos van wordt.

Ik beloof je dat er hoop is. Blijf proberen hulp te krijgen van leraren en je ouders en geef de strijd niet op. Desnoods zou je ook weer een nieuwe school kunnen proberen. Bij geweld en bedreigingen mag je zelfs aangifte doen. Lukt dat niet, dan is mijn ervaring dat pesten op school uiteindelijk vaak minder wordt wanneer iedereen ouder wordt; gebeurt dat niet, bedenk dan dat je na je schooltijd vrij zult zijn om te gaan en staan waar je wilt en die pesters nooit meer zult hoeven te zien. Hoe het ook loopt, uiteindelijk zal het pesten echt stoppen. Hou daaraan vast, want echt, je verdient een gelukkig leven en ooit zul je het kunnen krijgen.

Hey Hoe is jou het eigenlijk gelukt om die gedachtes niet te geloven en de 'goeie' gedachtes wel te geloven? Ik kan idd proberen er minder aandacht aan te geven maar weet niet of het me lukt. Ja je heb denk ik ook wel gelijk maar het heeft denk je echt niks met mij te maken? Ik moet ff de afgelopen dagen van me afschrijven sorry hiervoor.. Het pesten lijkt steeds erger te worden.. vandaag bijvoorbeeld er werd weer eens wat over me gezecht en de hele klas moest lachen uiteindelijk zelfs de leraar.. zo blijven ze de hele tijd doorgaan en als ik dan iets terug zeg of boos word gaan ze me meteen agressief noemen nou ik weet niet hoor maar hun zijn degene die me steeds slaan.. me depressie is nu ook op een punt aangekomen dat ie echt 24/7 aanwezig is ik heb het gevoel dat ik elk moment kan breken.. eigenlijk me enige vriend zo ongeveer nog (die had ik ook in vertrouwen genomen en alles verteld) vind dat ik hulp moet gaan zoeken en zegt dat als ik het niet doe hij het voor me gaat doen.. hij weet dat ie het niet doormag zeggen maar heb zo gevoel dat hij het niet lang meer geheim houd.. en ik heb gewoon het gevoel alsof ik het niet waard ben ik het er eigenlijk ook geen zin meer.. en wil ook eigenlijk niet meer verder... in ben gewoon op.. of het überhaupt nog ooit beter word betwijfel ik.. (sorry voor me gezeik)