We zijn niet zo heel erg open in dat soort dingen helaas. Er is weleens in het verleden over gepraat, en hij heeft zn excuses aangeboden, maar de volgende keer is het gewoon hetzelfde liedje weer. Ik ben ook best wel op mezelf (of hoe je dat ook zegt) dus als er iets is krop ik t op of ik vertel t aan een vriendin. Morgen heb ik gym en ben bang op de reacties van anderen op mn arm.. In ieder geval heel erg bedankt voor je reactie! :) Groetjes, Ts

Kun je er misschien eens met je gezinsleden over praten? Niet op een beschuldigende toon, maar gewoon door bijvoorbeeld uit te leggen dat je het vervelend vindt als je vader je zo belachelijk maakt. Hopelijk helpt dat.

Als je denkt dat je echt depressief bent/wordt, zou ik dat ook aan je ouders vertellen en kijken of jullie hulp kunnen zoeken, bijvoorbeeld van een psycholoog.

Veel succes en sterkte! Hoop dat dit goed komt.

Ik ben op dit moment een beetje depri, geen idee waarom maar zit ook niet zo lekker in mijn vel. Dat ik boos en verdrietig ben is omdat mijn gezinsleden me gewoon soms zo erg irriteren vooral mijn vader. Ik ben soms echt woedend op hem omdat hij me belachelijk maakt als ik een keer iets niet snap. Ik voel me dan gekwetst en boos tegelijk. Ik heb me zonet ook weer gesneden met een passer.. Chips. :/ Groetkes, TS

Ik zou echt proberen hiermee op te houden. Je kunt er littekens aan overhouden en nog belangrijker: je kunt een keer per ongeluk verkeerd snijden zodat je echt gevaar gaat lopen. Als het niet lukt om te stoppen, dan lees ik wel eens de tip om elastiekjes om je polsen te doen en daaraan te trekken als je jezelf pijn wilt doen. Dan voel je wel pijn, maar verwond je jezelf niet.

Dat je zo boos en verdrietig bent, heb je dat vaak? Of is dat gewoon iets wat je af en toe hebt?

Toevoeging: dat van dat elastiekje is natuurlijk wel bedoeld om het af te bouwen, niet als vervangende slechte gewoonte.