Lieve bezorgde jongeren,

Ik hoop dat je wel het gesprek aangaat met mensen in je omgeving. Dit is te groot voor iemand alleen. Heel veel sterkte

Ja, ik ben niet erg ervaren met discussies houden op forums, dus ik denk dat ik deze maar sluit. Veel succes verder allemaal.

Je zegt dat je open staat voor discussie maar we mogen het dan alleen met je eens zijn. Dat vind ik raar. Discussie is sowieso lastig op een forum, dat kan beter live idd .  maar ik wil je wel graag steunen. 

Wat bedoel je precies met: "Wat brengt een discussie jou ijgenlijk?"?

Wat brengt een discussie jou dan eigenlijk?

Voor wat voor discussie sta je dan wel open?

En ja, ik sta open voor discussie, maar niet voor mensen die me van gedachten proberen te veranderen. Mijn keuze staat vast.

Ik wil dood omdat ik geen nut zie in het leven. Ik wil dood omdat ik het leven saai vind. Ik wil dood omdat ik slechte cijfers haal op school. Ik wil dood omdat ik mezelf telkens teleurstel. Ik wil dood omdat de mensheid een vreselijke soort is. Ik wil dood omdat ik als er een hemel bestaat, niet oud er heen wil.

Nogmaals, ik ga met mijn plan door. Ik wil niet verder, ik wil het niet proberen

Hoi,

Jammer dat je zo bij je keuze blijft. Ik dacht dat je open stond voor een discussie... maar jouw antwoorden doen mij anders denken. Waarom vind je het leven trouwens saai? Jouw klachten lijken meer op een depressie, dan verveling. Weet je eigenlijk wel waarom je écht dood wil?

Je ziet nu misschien geen nut in het leven en geniet er nu misschien niet van, maar dat wil niet zeggen dat dat niet kan veranderen! Je hebt pas dertien jaar geleefd en echt nog niet alles gezien wat het leven te bieden heeft, geloof me. Ik snap dat je je nu zo voelt: ik zag zelf ook geen nut meer in mijn leven toen in depressief was en genoot er ook totaal niet van. Integendeel, iedere dag was ellendig. Maar ik ben mezelf nu zo dankbaar dat ik het heb volgehouden.

Probeer anders in ieder geval nog eens met je ouders en je therapeut over je zelfmoordgedachten te praten. Geef het nog een kans, alsjeblieft.

Hoi jongen van 13,

Wat vreselijk rot voor je dat alles om je heen saai is en vervelend met die slechte cijfers en de reactie van je ouders, en dat het lijkt of het nooit anders zal zijn. Heeft de zon nog nooit geschenen voor je? Heb je mooie herinneringen?

Je schrijft dat je een therapeut hebt omdat je je eerder gesneden hebt en zelfmoordneigingen had. Weet hij/zij hier al van? Of heb je het nog niet verteld?

Heb je misschien een oma, tante, oom, buurman, vriend of iemand op school die je vertrouwt. Kun je met iemand praten? Het lijkt me heel goed om zo'n grote onomkeerbare beslissing niet alleen te nemen. Er zijn zeker mensen om je heen die graag met je mee willen denken!

Het spijt me zeer. Maar ik blijf bij miijn eerdere keuze. Ik zie geen nut in het leven, ik geniet er niet van en het is ontzettend saai. Om deze redenen wil ik niet meer verder, en zal ik over drie weken erachter komen wat er na het leven komt.

Ik vind het jammer, dat je zegt dat er niks aan de wereldpopulatie verandert. Ieder mensenleven is belangrijk ook dat van jou! En ook al gaat het misschien nog zo slecht, je bent ook pas 13. Er ligt nog een heel lang en (ik weet wel zeker) gelukkig leven voor je.

Wil je die toekomst dan nu weggooien? Of ga je de uitdaging aan en klim je op uit het dieptepunt waar je nu bent beland.
Ik hoop dat je voor het tweede gaat, je bent het meer dan waard!

Oké, zeg me dan dit: wat wil je liever, dood zijn en misschien niets meer ervaren, of leven en gelukkig zijn? Ik snap dat dat laatste nu misschien onbereikbaar lijkt, maar als je nu zou kunnen kiezen, waar zou je dan voor gaan?

Als ik zwlfmoord pleeg ga ik gewoon weg. Het verandert niks aan de wereldpopulatie. En dat er maar 1 van mij is, wellicht. Maar die ene is er over vier weken niet meer. 

Oké, heel goed dat je al behandeld wordt. Kun je hier misschien met je therapeut over praten? Misschien kan die helpen. Maar alsjeblieft, pleeg geen zelfmoord. Geloof me, je gooit zo veel weg. Als je jezelf doodt, verdwijnt er een uniek persoon van de wereld, iemand met herinneringen en ervaringen die alleen jij hebt. En natuurlijk gooi je ook je toekomst weg: waarschijnlijk een hele hoop jaren waarin je nog van alles zou kunnen doen en meemaken en waarin nog heel veel aan je leven kan veranderen.

Denk je dat je gevoelens invloed hebben op je schoolcijfers, trouwens? Als dat zo is, zou ik dat ook met je ouders bespreken: ze zullen hopelijk begrijpen dat je hoofd in je huidige toestand niet heel erg naar goed presteren staat.

Hier de details: mijn ouders weten dag ik zelfmoordneigingen heb. Ze weten de ik mezelf heb gesneden. Ik heb een therapeut. Ze weten alleen niet dat ik nieuwe plannen maak. Ze denken dat het goed met me gaat.

Je hoeft je leven echt niet op te geven omdat het op school niet goed gaat! Iedereen heeft zijn of haar eigen talenten! Kun je misschien aan je ouders of als je dat liever doet aan een mentor of vertrouwenspersoon op school vertellen dat je het niet meer ziet zitten? Of misschien bellen met de Kindertelefoon? Er zijn vast dingen die je goed kunt, ook als het op school niet goed gaat. Je hoeft niet je leven weg te gooien alleen maar vanwege cijfers.

Begrijp ik goed dat je ouders kwaad op je zijn geworden vanwege je cijfers? Misschien kun je het gesprek aangaan met hen en jouw kant van het verhaal uitleggen. Vertel waardoor het volgens jou komt dat je veel onvoldoendes haalt: misschien is het gewoon te moeilijk voor je, misschien weet de stof je niet te boeien, of misschien verveel je je juist op school. Het kan van alles zijn. Probeer samen naar oplossingen te zoeken. Echt, ook al zijn je ouders kwaad op je, ze zullen echt niet willen dat je hierom zelfmoord pleegt! De reden dat ze kwaad zijn geworden is waarschijnlijk juist omdat ze van je houden: ze willen dat je een goed diploma haalt.

Echt, geef niet op! Dit kan echt goed komen! Als je nu geen zelfmoord pleegt, weet ik vrij zeker dat je jezelf er later dankbaar voor zult zijn dat je nog leeft!