Ik wil het eigenlijk niet met iemand van school erover hebben omdat het dan gelijk een heel gedoe wordt en ik wil er juist zo min mogelijk mee bezig zijn. Ik heb niet echt iemand om mee te praten en ik durf het ook niet goed, omdat m'n 'beste' vriendin het gelijk heeft doorgeluld nadat ik het als enige aan haar had verteld...

Wat fijn om te horen dat het al een stuk beter met je gaat. Heb je ooit je ouders bevraagt waarom ze zo reageren ? Of vraag de vertrouwingspetsoon op school eens of hij of zij je wil helpen met het gesprek, of in het algemeen

Ik heb nooit echt hulp ervoor gehad, mede doordat mn ouders het niet wilde weten. Ik denk wel dat ze het niet gemeen bedoelen maar dat ze er gewoon niet mee bezig willen zijn omdat ze dat makkelijker vinden. De reden weet ik eigenlijk niet zo goed, opzich gaat het goed op school alleen soms wat stress. Wel heb ik hoogsensitiviteit wat betekent dat ik voor alle soorten emoties gevoeliger ben dan andere mensen. Ik ben er zelf ook achtergekomen dat een hobby inderdaad helpt. Ik teken en schilder graag dus daar ben ik wel veel mee bezig, al is het daarmee natuurlijk niet opgelost. Dankje voor de lieve berichten allemaal, dat waardeer ik heel erg!

Heey, je zegt dat je je al eens eerder te maken hebt gehad met depressies. Om jou goed te helpen heb ik een beetje achtergrond info nodig dus daarom stel ik je even een paar vragen.

*Toen je eerder depresief was, heb je toen ( professionele hulp ) gehad?
* Heb je zelf een idee waar de depressies vandaan komen ( door een probleem, of door iets heftigs mee gemaakt te hebben?
*Je zegt ook dat je ouders er regelmatig grapjes over maken en dat jij dat erg vervelend vind? Ik begrijp dat je ouders er niets van willen weten. een kind met depressies is iets heel pijnlijks voor ouders, ze zien jou liever gelukkig. of denk je dat ze het niet zo bedoelen?


ik merk aan je verhaal dat je er tegen vecht, maar ik denk dat jij ook weet dat vechten tegen een depressie heel zwaar is. Maar onthou dat elke stap na de beteren/positive/gelukkig weg er een is. Het is een hele lange en moeilijke weg maar op het momment dat je er bent ben jij als mens gegroeit en sta je er boven.

terug vallen hoort er helaas ook bij maar vind de kracht en ga er voor


algemene tips
* Zoek afleiding hoe moeilijk het ook is. Ik ben zelf ook heel lang depressief geweest en toen mijn psycholoog vroeg heb je hobby's zei ik nee, nou ja als kind tekende ik graag. Die hobby moest ik van haar gaan oppakken. Ik zag het nut er niet van in ik lag immers liever op bed naar mijn plafond te kijken. ik ben die hobby's met moeite en ellende toch gaan oppakken en na een tijdje begon ik het weer leuk te vinden, ik begon met het zoeken van nieuwe vrienden en een sociaal leven opbouwen. In huiswerk kun je ook een goeie afleiding vinden.

wat ik hiermee eigenlijk wil zeggen is, laat je vriendschappen niet verwateren en blijf leuke dingen doen


ik hoop dat je er iets aan heb gehad

Ik hoop dat je je er snel overheen kunt zetten geef de hoop alsjeblieft nooit op :) komt zeker goed

Tja ik weet niet wat er is gebeurd Maar ik vindt het niet leuk voor je X.16