meisje 15

Niet willen praten is heel normaal, maar je zit in een visuele cirkel. Je wil er niet over praten maar doordat je er niet over praat blijft het in jou zitten en aan je knagen. dat gevoel is zelfs zo erg dat je er een einde aan wil maken.

Vrienden familie en hulpverleners vinden het echt niet erg je je problemen deeld met hun. Opscheppen doe je niet, opscheppen is iets erger of beter maken dan het is. Je probleem delen is iets heel anders en nogmaals ik vrees dat praten de enige optie is.

of probeer je problemen anders op te lossen of te verwerken door bijv te schrijven over je struggels

maar dat is het punt dus ik wil er niet met mensen over praten. ik zit niet te wachten op allerlei gesprekken en voor zover ik weet weet niemand het behalve 1 vriendin van me die denkt dat alles nu weer goed is. dus waarom zou ik dan het juist mensen gaan vertellen dan roep ik juist alles op me af wat ik absoluut niet wil. en het zou niemand toch boeien als ik wel zelfmoord pleeg. ik wil niemand er mee opscheppen met mijn verhaal. ik voel me gewoon niet meer thuis in deze wereld.....en dat kan niemand veranderen

heeeey, ten eerste wil ik even zeggen dat iedereen het waard is om te leven. Dus jij ook en vergeet nooit dat achter de wolken de zon schijnt, na slechte tijden komen beteren tijden en geloof me jij komt hier sterker uit!!

Voor je problemen weg rennen is heel makkelijk en ja ik heb het zelf ook heel lang gedaan. ik wou nooit na een psycholoog en al helemaal niet mijn problemen delen. totdat mijn mentor tegen me zei dat ik even mee moest lopen. hij bracht me toen na de maatschappelijk werker op school. Toen die vrouw vroeg hoe het met me ging, brak ik volledig en heb ik een paar weken achter elkaar elke week een gesprek gehad met deze vrouw. ze gaf me tips, advies maar ook ondersteuning Ze gaf me inzichten zoals ik dingen nog nooit had bekeken. Ze zei namelijk tegen mij jij wil dat je familie gelukkig is maar dat gaat niet als jij ongelukkig bent. In eerste instantie dacht ik bah wat een onzin, maar ze had wel gelijk. Wat ik eigenlijk wil zeggen is dat de stap na een psycholoog is erg groot. Maar kijk je hebt hier op het forum al iets verteld, dat is al een eerste stap in de goede richting.

Het komt goed maar je moet er wel hard voor vechten je kan het!!!

Ik sluit me aan bij jongen13, zelfmoord is niet de oplossing. Maar in jouw geval is uit huis gaan dat ook niet, denk ik. Praat met je psycholoog/vrienden/ouders of ook maar iemand over je gevoelens. Als je namelijk niets doet, zal er ook niets veranderen. Dat is nu juist wat je aangeeft als je zelfmoord wilt plegen, je wil dat er iets veranderd. Zet die negatieve energie die zelfmoord met zich mee brengt in positieve en ga het probleem oplossen in plaats van ervoor weg blijven rennen. Want, sorry als dit hard over komt, maar dat doe je in principe wel als je zelfmoord pleegt. Je zorgt niet voor een oplossing daarmee, maar gaat voor jezelf het probleem uit de weg en voor de mensen die achterblijven is het ongelooflijk moeilijk om met zoiets om te gaan.
Praat dus alsjeblieft met iemand, alleen zo kan je iets goed en structureel veranderen in je leven!

uit huis plaatsing wil ik al helemaal niet ik hou erg veel van mijn ouders. en als ik uit huis geplaatst zou worden zou dat het alleen maar erger maken en geeft dat me alleen maar meer redenen of zelfmoord te plegen

Wat je ook doet zelfmoord is NOOIT de oplossing, probeer een oplossing te zoeken waar jij je happy door voelt. Mocht het echt niet meer gaan ga je naar jeugdzorg en dan kunnen zij je verder helpen met uit huis plaatsing mocht je dat willen etc... je kunt in contact komen met hun via een vertrouwenspersoon op school.

suc6 laat je even horen hoe het gaat ?