transgender

Ik hoop dat ik hiermee alle kinderen steun die ook transgender zijn maar niets durven te zeggen tegen hun ouders. Ik kwam er in groep 8 achter dat ik al die tijd veel meer met jongens omging, maar ik realiseerde me nog niet dat ik transgender kon zijn want ik wist niet eens wat dat was. Later kreeg ik steets meer het vermoeden dat ik een jongen wou zijn maar ik dacht : laat nog maar ff Het gaat vast wel weg. Maar dat ging het niet. er kwam een heel leuk programma op tv toen ik net in de 2e klas zat. Het ging over transgenders en heete ' hij is een zij' toen kwam ik er dus achter dat het zo heete en dat ik het wel eenszou kunnen hebben. Maar ik durfde niet naar mijn ouders te gaan. Ik was al een keer bijna overspannen geworden omdat ik daarnaast ook nog in de problemen zat met pesten (want ik werd gepest, maar niet door genderdysforie) en ik mjjn cijfers waren daardoor ook niet hoog. Dat pesten is later opgelost met mijn mentor en ouders maar toen zat ik nog met het transgender gevoel..... mijn ouders houden niet zo van dat gevoeloge gepraat dus ik durfde niet naar hun toe. Ondertussen wisten albest veelmensen dat ik transgender wou zijn. Uitijndelink heb ik mijn ouders een brief gestuurd en ze vonden het goed! Het was een grote op luchting! Maar mijn moeder zij wel dat ze dacht dat ik het niet zou hebben. Dus ze wil eerst naar een gewoone psycholoog in plaats van een gender psycholoog. dat wou ik eigenlijk niet maar ik kan daar toch niet tegen in dus we gaan binnekort naar een gewone psycholoog. Ik ben wel opgelucht dat we tenminste naar een psycholoog gaan! :)