Spijt ervan.

Toen ik 13 was, was ik helemaal obsessed met MainStreet. Dat is nogsteeds zo, maar ik ben nu verstadig. Vorig jaar heb ik mezelf gesneden. Ik had wel vaker dingen op mijn arm gekrast mijn nagel, maar nooit met een mes ofzo. Ik heb paniek-aanvallen waarbij ik de raarste dingen doe. Geen vieze, maar dan heb ik snel de neiging om bijvoorbeeld random pillen te slikken etc. Ik weet dat het dodelijk is. ik probeerde me ook in te houden. Toen ik weer eens een aanval had, was het dichtste in de buurt een keukenmes. Ik pakte hem en zette hem in huid. Maar toch wist ik het te verbergen onder het avond eten. Pas 3 weken later ontdekte mijn moeder het. Ze verbood mij contact met mainiacs, en ik mocht niks meer met Mainstreet te maken hebben. Niks. geen filmpjes, liedjes, interviews, etc. Zelfs mijn posters werden afgenomen. Toen mijn paniekaanvallen erger werden, en ik zelfs depressie kreeg, ging mijn moeder uiteindelijk met mij naar een psychiater. Die vertelde dat mijn ergere aanvallen en depressie juist kwamen door het afnemen van mijn "uitlaatklep". Hij vertelde door het afnemen van mijn uitlaatklep alles zich in elkaar propt. Hij verplichtte mijn moeder al mijn mainstreet spullen terug te geven, en mij een M&G geven. Hij zei dat het mij goed zou doen. En dat deed het! Sindsdien slik ik geen pillen meer die ik niet nodig heb. Ook snij ik mezelf niet meer. Mijn leven is veel verbeterd. Ik heb nogsteeds depressie, en ook nogsteeds paniekaanvallen. Maar hetgene wat het meest veranderd is, is hoe ik nu naar MainStreet kijk. Ze waren eerst mijn idolen, en ik fangirlde zoveel. Nogsteeds! Maar ze zijn ook mijn savers. Mainstreet, Ik wil jullie bedanken voor de mooie tijden, tweets, etc. Maar het meest voor mij steunen, terwijl jullie het nieteens doorhadden. No matter what happens, ill be here. Because you were here when i needed you.