zoek vertrouwenspersoon

Jezelf niet verminken heb je echt niets aan je kan beter van je afbijten of een vertrouwenspersoon zoeken om mee te praten dat kan ook heel goed werken.

zelfde

Hey,
Ik heb hetzelfde probleem maar ik snij sinds mn 13e ik weet hoe moeilijk het is om te stoppen en hoe moeilijk het is om het te vertellen. Wat ik nu ga doen (misschien ook een idee voor jou) schrijf een brief naar je ouders en geef het aan ze net voordat je naar school gaat of net voordat je weggaat zodat ze hun reactie kunnen overdenken.

Xx goodluck and stay strong

bedankt

hoi

ik ben echt dankbaar dat jullie mij proberen te helpen. Jullie geven me het gevoel dat er toch nog mensen zijn die om mij geven. Ondertussen is het er eigenlijk niet echt beter op geworden. ik heb het aan mijn ouders verteld en ben naar een psycholoog geweest, maar daar ga ik gewoon niet meer heen. met mijn vrienden heb ik gelukkig geen ruzie meer. maar ik denk toch dat ik een vorm van depressie heb, ook ben ik aan het proberen om af te vallen door niks meer te eten. ik weet echt niet meer hoe het nou verder moet, wel bedankt voor de tips ik zal kijken of ik er iets mee kan. xx

niet snijden

 Hoi,

Je moet echt zo snel mogelijk stoppen met jezelf pijn te doen,

want het heeft geen zin en later moet je tegen de littekens aankijken.

Mijn tip is: koop een grote teddybeer, en als je dan behoefte hebt om jezelf te beschadigen, beschadig dan die teddybeer in plaats van jezelf. Zo kun je toch je frustraties kwijt en hoef je jezelf geen pijn te doen. 

En mocht je toch terugvallen, ga dan met je moeder praten. Je moeder zal je echt niet gaan bekritiseren en zal je alleen maar willen helpen. Maak samen met je moeder een afspraak bij een psycholoog. 

Desnoods verander je van school om een nieuwe start te maken. Mensen kennen je daar nog niet dus hebben ze niks op je überhaubt mee te pesten. 

Succes en doe jezelf geen pijn.

Groetjes

hulp

doe jezelf niks aan, alsjeblieft!

later (want ja, je haalt het)

moet je naar die vreselijke littekens kijken,

en ik weet dat het moeilijk is en dat je terugvalt, ik snij zelf niet maar ken een meisje die het doet en ik heb haar de tip te geven om een elatiekje om haar pols te doen, en waneer ze wil snijden, het elastiekje omhoogtrekt en loslaat, dat is al een stap verder, de 2e stap is om het je ouders te vertellen, het is moeilijk, maar waarschijnlijk maken ze zich al zorgen om je. Zij kunnen je steunen en helpen. en stap 3 is om met iemand te gaan praten, een psycholoog misschien? daar hoef je je niet voor te schamen, ik doe het zelf ook. ik wens je heel veel succes, en ik weet dat het moeilijk is om niet echt bij een groepje vriendinnen ofzo te horen, hou me op de hoogte en doe jezelf niks aan.

Liefs