Om te beginnen gecondoleerd met je moeder. Ik ben onlangs mijn eigen moeder verloren en dat is op mijn leeftijd al zwaar, dus het lijkt me al helemaal heftig als je dat zo jong meemaakt als jij.

Wat je voelt is zeker geen luiheid. De gevoelens van zinloosheid die je beschrijft, doen me inderdaad eerder denken aan iets als depressie. Daar heb ik zelf helaas ook ervaring mee.

Je plan om hulp te gaan zoeken is zeker een goed idee. Met de hulp van bijvoorbeeld een goede psycholoog kun je gemakkelijker de weg vinden naar herstel, en je (weer) gelukkiger gaan voelen.

Hier de meneer van 21 jaar.

Klinkt lastig, maar goed dat je wel boosts kan vinden. Blijf dat vooral opzoeken! Misschien dat er therapie bestaat dat die reset kan veroorzaken. Je leeft maar een keer, dus als therapie kan helpen met het beste eruit halen is dat in mijn ogen een hele goede keuze.

Hola,

Ik ben de plaatser van de topic, en wilde nog reageren op de meneer van 21 jaar. Mijn hobby is muziek, theater, fotografie en afspreken met vrienden. Het zijn dingen die mij ontzettend blij kunnen maken, en dat maken ze ook. Het is alleen toch dat ik nu die dingen anders "beleef" dan normaal. Recent ben ik naar een voorstelling geweest, en dat heeft mij echt weer een soort boost gegeven. Maar merkte alweer heel snel dat ik een soortvan "afdaalde" ofzo. Het afspreken met vrienden vind ik de laatste tijd ook lastig, uiteindelijk ga ik vaak nog naar onze afspraakjes maar zelfs dan voel ik mij soms gewoon leeg of er niet helemaal erbij. (Er zijn ook vaak zat keren dat ik een geweldige avond heb hoor haha) .

Met het respawnen bedoel ik het als reset. En dan gewoon dat ik er ben zonder deze moeizame dingen. Ik wil heel veel dingen ondernemen, maar merk dat ik veel dingen niet afmaak of laat liggen doordat ik mij zo voel. En als ik kon "respawnen" had ik deze dingen wel zonder enige moeite kunnen doen en er voldoening uit halen.

Mensen om mij heen hebben de bovenstaande "klachten" (zo noem ik ze maar) ook al bij mij opgemerkt, en maken zich zorgen om mij. Zij denken dat dat een oorzaak is van het overlijden van mijn moeder. Maar ik heb werkelijk geen idee waar het vandaan komt..

Ik denk dat je met het woord oorzaak het woord gevolg bedoelde dat je mogelijke depressie in onstaan vanuit die periode en dat kan heel goed zo zijn. Veel succes met juiste hulp vinden de klachten komen mmwel overeen met een depressie

Gecondoleerd nog met je moeder

Ik ken je situatie niet, maar heb wel eens vergelijkbare dingen gehoord/gelezen van mensen. Hulp zoeken en in therapie gaan is denk ik de beste oplossing.

Ik vroeg mij wel twee dingen af na het lezen van jouw verhaal (Ik ben geen psycholoog of sociaal werker oid, deze vragen zijn puur uit mijn eigen nieuwsgierigheid).

1. Wat maakt jou nu echt gelukkig, wat zijn je passies? Is er niet een hobby/interesse oid die ervoor kan zorgen dat je wel je bed uit komt?
2. Je benoemde dat je vaak de gedachte had over respawnen. Wat zou je dan anders doen?

Beste ts,

Het klinkt ieder geval dat je niet lekker in je vel zit. Ik denk dat het geen luiheid is eerder een depressie of richting een burnout. Als oorzaak door perfectionisme en je verleden. Ik zou zeker aanraden snel een verwijzing te vragen bij de huisarts. Wachtlijsten kunnen erg lang zijn. Zij kunnen je de handvaten geven die je nodig heb om dingen een plaatsje te geven, minder hoge eisen aan jezelf te stellen en weer gelukkig te worden. Het is een moeilijke stap ik weet het. Maar als je eenmaal bezig bent en het werkt ben je blij dat je het bent aangegaan