Beste vriend, Toen jij schreef dat het wel goed met jou ging maar dat je weer helemaal in de put zat toen jij hier terug kwam en je berichten ging lezen dacht ik dat het beter zou zijn als je daar dan maar mee stopte, maar ik begrijp dat het anders zit.
Nu heb je dus verwachtingen van die opleiding 'Design, Ambacht & Fashion' in Friesland. Het klinkt allemaal wel heel interessant en uitdagend en ik denk dat het leuker voor jou gaat zijn dan een baan in de verzorging. Op 28 januari hebben ze die open dag gepland en dan kan je daar eens gaan kijken.
Wat ik weet van die open dagen is dat de studenten daar dan ook aan meedoen en laten zien waar ze mee bezig zijn. Misschien kan je dan eens met sommigen praten en kijken hoe ze zijn en of jij het gevoel hebt dat je daar vrienden mee kan zijn.

Jammer genoeg zit jij nu al weer te denken dat het misschien wel weer helemaal verkeerd kan gaan. Je zit dus al weer te anticiperen op een mislukking en dat is helemaal fout!
Je weet wat commando's en mariniers in het leger doen. Die voeren de gevaarlijkste en meest risicovolle operaties uit die te zwaar zijn voor gewone militairen. Bij de politie heb je ook zo iets, de arrestatie teams.
Denk je dat die nooit bang zijn? Dat zijn ze heus wel, maar voordat ze aan een operatie beginnen bestuderen ze de hele zaak, de risico's, de dingen die fout kunnen gaan, wat ze nodig hebben, hoe ze het aan moeten pakken. Er wordt geoefend en alles wordt besproken en uiteindelijk doen ze het.

Jij bent een hele gevoelige jongen met heel weinig zelfvertrouwen. Die school daar in Friesland gaat een hele grote uitdaging zijn en die mag niet mislukken. Net als die operaties die commando's doen.
Je moet heel erg eerlijk naar jezelf gaan zijn en je zwakke punten erkennen en je afvragen hoe dat problemen kan geven. Zet op een rijtje waar jij het allemaal moeilijk mee kan krijgen en hoe je daar dan mee om kan gaan. Doe net als die commando's, bereid je voor! Weet waar je kwetsbaar bent.
Wat doe je als jij je medestudenten niet leuk vindt? Wat doe je als de leerstof moeilijker is dan je dacht? Wat doe je als je sommige dingen niet leuk vindt en dingen tegenvallen? Geef je het dan op? Zet je door? Zoek je hulp? Denk daar nu al over na.

Die reis naar Leeuwarden vanaf waar jij woont is eigenlijk niet te doen. Vanaf Medemblik (ik heb maar een plaats gekozen) is het 2 uur en 16 minuten reizen met tweemaal overstappen. Dat is niet vol te houden. De oplossing is daar op kamers gaan. Kan jij dat aan? Is dat financieel haalbaar? Als jij het echt wilt moet je die uitdaging aangaan. Misschien dat jij je in het begin eenzaam en ongelukkig zal voelen, maar dan moet je doorzetten. Je gaat er sterker van worden.
Het zijn dingen waar jullie thuis nu over moeten nadenken en straks in Leeuwarden over moeten praten.

Dan dit hier. Als jij dat fijn vindt dan ben ik hier voor jou. In een topic wat jou past en op de manier die jij graag wilt. Je kan met dit doorgaan, je kan wat nieuws beginnen ("Een nieuw begin") en je kan een tijdje pauzeren. Doe wat goed voelt voor jou en ik pas mij wel aan. Voorlopig heb je weer genoeg om over te denken en met de meisjes komt het ook wel goed. Gewoon een beetje geduld hebben, er is belangstelling voor jou. Je hoeft niet te wanhopen.

Veel sterkte en ik merk het wel als er nog wat is. Heb vertrouwen in jezelf.

J23, bedankt voor je reactie. Ik weet niet hoe maar soms heb ik die momenten dat ik in 1x helemaal down ben, en dan denk ik anders. Je kan zeggen dat ik minder moet nadenken, dat zou ik ook wel willen, maar ik heb nog steeds het gevoel in mijn achterhoofd dat volgend schooljaar net zo gaat zijn als dit schooljaar of in ieder geval het begin van dit jaar. Maar ook denk dat het compleet anders gaat zijn door de opleiding die ik kies, mede door de inhoud natuurlijk maar ook omdat het mij een opleiding lijkt voor excentrieke mensen. Maar ja die manier van denken had ik vorig jaar ook. Ik ga gewoon naar die opendag als dat ivm corona mogelijk is om een beeld te creëren. Of ik er de reistijd voor over heb zie ik dan wel. Voor de duidelijkheid, ik heb niet met haar gezoend, we wilde wel alleen een paar andere wisten ook hoe het ging tussen ons dus die stonden ons aan te moedigen ofzo, als ik dat zo kan zeggen. Toen waren we uit ons moment dus, ze zei dat ze er die avond nog op terug zou komen maar dat is niet gebeurt. Ik zal waarschijnlijk geen bericht meer plaatsen onder dit topic, over het algemeen misschien wat minder. Voor komende topics zal ik het onderwerp veranderen. Ik zal hier pas mee stoppen als het goed gaat en ik dat jou kan vertellen.

Beste vriend, Als jij hier je verhalen wilt posten en je wilt graag dat ik daar op reageer dan doe ik dat. Waar het mij om gaat is wat goed is voor jou!
Voor mijn gevoel zit jij veel te veel naar de negatieve kanten van het leven zit te kijken. Wat ik leuk vind aan jongens is dat ze zo ongeremd en laconiek zijn. Ze nemen de dingen zoals ze zijn en zitten niet steeds te denken over wat allemaal verkeerd kan gaan. Jij doet dat wel.
Jij bent een gevoelige jongen en heel onzeker. Jij voelt je veilig waar je woont, maar daar buiten wordt je angstig en onzeker. Daar moet jij aan gaan werken met de hulp die jij krijgt.
Jij hebt ook de neiging om te denken dat iets het helemaal is terwijl je dan later weer er achter komt dat het toch niet helemaal is wat je dacht.
Ik denk dat jij je niet te veel moet blindstaren op het idee dat er iets is dat helemaal ideaal is en je helemaal geeft wat je zoekt. Je volgt een opleiding die een beetje past bij wat je interessant en leuk vindt en die jij aankan. Daarna vind je werk en geleidelijk aan vind je dan je plaats in de samenleving.
Of je straks genoeg zal verdienen met dat werk is ook geen ding waar jij je druk over moet maken. Iedereen met een MBO opleiding verdient een goed salaris.
Dat meisje dat niets meer van zich laat horen daar moet jij ook niet over gaan zitten piekeren. Straks als je weer gaat 'zitten' dan zie je haar misschien weer. Zij heeft al met jou zitten zoenen en dat viel haar niet tegen. Ze komt vast wel weer eens naar je toe voor een vervolg. En indien niet, dan is er wel weer een keer een ander.

Opleiding is een serieuze zaak maar de rest, neem het gewoon zoals het komt, net als het weer.

Ik zou kunnen zeggen, denk eens na over al die dingen, maar je doet al niets anders, dus misschien moet ik zeggen denk eens wat minder na. Dat doen andere jongens ook.

Als jij wat te zeggen hebt hier dan lees ik het en dan krijg je een reactie zolang het kan. Vertrouw daar maar op! Als je dit topic deprimerend vindt dan kan je een nieuw beginnen met een positievere inhoud bij 'gevoelens' bijvoorbeeld. Dan kan je dit laten sluiten en ook dat bij 'studie'.
We zijn in een nieuw jaar en jij kijkt nu vooruit naar een nieuw begin. Het afsluiten van het oude, die topics van narigheid, die sluit je af en je begint opnieuw. Dat is het mooie, je kan altijd weer opnieuw beginnen. Leer van wat er fout ging en vergeet het verder.

Geloof een beetje in jezelf! Iedereen wil dat het goed gaat met jou en dat je toekomst hebt. Jij moet dat ook geloven!

Soms snap ik jou niet, heb ik gezegd dat ik afscheid neem van jou en dit forum? In die maand dat ik afwezig was, gesprekken heb gehad en heb nagedacht over mijn toekomst had ik zoals altijd het positieve ervan in mijn hoofd. Kom ik terug op het forum bedenk ik mij weer dat dat niet realistisch is en ik mij volgend schooljaar weer zo zou kunnen voelen als dit schooljaar. Ik weet nu ook niet meer wat ik ervan moet verwachten, raak ik door 2 uur reistijd per dag straks weer overspannen en heb ik nergens meer tijd voor, dan begint het weer van vooraf aan. Ik zit er weer eens doorheen met alles wat ik doe. Kan iets nog goed gaan en kan ik plezier hebben. Iemand waar ik van kan houden vrienden waar ik mee kan praten ongeacht hoe anders of normaal ze zijn. Tevreden zijn met mijzelf, allemaal verwachtingen die ik wil mee maken maar niet weet of ik dat ga. Als ik zoals nu denk zijn er zoveel mensen die zeggen dat het het waard is om te leven en ze blij zijn dat ze door hun depressie zichzelf niet hebben opgehangen. Ik zeg niet dat ik dood wil maar ook niet dat ik wil blijven leven. Het lijkt en voelt als een cirkel, zo blij de ene keer, waarna een teleurstelling volgt en ik weer ga na denken over alles dat verkeerd kan gaan. Weet verder niet wat ik nog moet zeggen ik denk nu zoveel na en ik weet niet hoe ik het moet verwoorden.

Beste vriend, Ik schrik er een beetje van dat jij weer depressief wordt als je naar dit topic gaat. In zekere zin begrijp ik het wel, daar staat het hele verhaal van je dromen die illusies zijn gebleken. Het is gebeurd, je kan er niets meer aan veranderen, je moet gewoon accepteren dat het een verkeerd verlopen avontuur is geweest.

Als je dat wilt dan sluiten ze dit topic en dan zakt het weg helemaal naar onderen en kan niemand er meer op reageren. Je hoeft het maar te vragen als reactie hier. Dan zie je het dus niet meer terug als je hier toch nog eens komt.

Zelf zal ik dan maar afscheid van je nemen en hopen dat alles de komende maanden beter voor je gaat worden. Wat die school in Leeuwarden betreft, elke dag op en neer van waar jij woont naar Leeuwarden leek mij een hele reis, maar als jij het er voor over hebt dan kan alles natuurlijk.
In het begin van het jaar hebben scholen altijd hun open dagen. Hoe dat nu zal zijn met die corona weet ik niet, maar als het er is dan zou ik eens gaan kijken om te zien hoe het is. Hebben ze geen echte open dagen dan zou je misschien eens kunnen vragen of je een keer mag komen kijken. Dan weet je waar je aan begint.

Dit wilde ik je nog even zeggen. Dan ga ik nu dus echt afscheid van je nemen. Jij bent een van die jongens die hier met problemen kwam en waar ik veel berichten mee uitgewisseld heb. Zo iemand leer je wat beter kennen en dan is het geen vreemde meer. Je gaat genegenheid voelen en meeleven.
Nu zet ik er dus een punt achter. Je schreef dat het in verschillende opzichten beter met je gaat en dat je het gevoel hebt dat die school in Leeuwarden iets voor jou kan zijn. Ik hoop dat het zo is en met wat hulp en mentaal wat sterker worden, waarom zou het niet? MBO vind ik nog steeds een goede opleiding en de sfeer zoals ik die ken was altijd goed. Friezen zijn best oke, dus dat zal echt het probleem niet zijn. Als je problemen hebt dan moet je er over praten en dingen niet voor je houden. Praten helpt, dus is er iets, praat!

Hier laat ik het bij. Forum heb je even niet meer nodig. Ik wens jou het allerbeste. Maak wat van je leven!

Dat ik positiever ben komt eigenlijk doordat ik zolang niets meer op het forum heb geplaatst en steeds weer geconfronteerd word met de rede waarom ik hier ben. Omdat ik mij kut voel, dat gevoel komt dan ook weer terug tijdens het schrijven naar jou of de voorgaande berichten die ik hier plaatste. Dat meisje reageerde verder weinig terug dus ik heb het gelaten voor wat het is, natuurlijk ben ik mijzelf niet als ik daarom niet zou twijfelen en van alles bedenken wat daar de rede van zou kunnen, ik vind het alleen jammer dat er altijd drank bij te pas moet komen. Wat school betreft, ik ben gewoon aanwezig bij de vakken en doe mee met de les en uitleg, alleen hebben toetsen en huiswerk voor mij niet echt nut meer. Wat bedoel je precies met dat ik niet elke dag op en neer kan reizen naar Leeuwarden? Heb verder weinig voorlichting gehad over de school en de opleiding, het introductie filmpje zag er leuk en gezellig uit en ik weet dat het circa een uur reistijd is, wat ik erg lang vind. Ik ben bang dat daardoor hetzelfde riedeltje gaat spelen als begin vorig schooljaar. Maar als het echt een leuke opleiding is heb je dat ervoor over lijkt mij, daarbij heb ik niets gehoord over dat de reis erna toe niet mogelijk zou zijn.

Beste vriend, Ik kan je niet zeggen hoe blij ik ben dat jij weer wat van je laat horen en dan nog met een positievere boodschap dan de laatste tijd gebruikelijk was. Je ziet weer licht en dat is heel fijn. Blijkbaar helpt die begeleiding toch wel. Zelfs heb je al een leuke ontmoeting gehad met een meisje en al wordt het niets dan was het toch bemoedigend dat ze wat in jou zag al was ze dan misschien dronken. Misschien dat ze na die snap wel weer eens contact zoekt en dat jullie vrienden kunnen zijn en de rest dat is verder jullie zaak natuurlijk. Ga er nou niet te veel over zitten nadenken of de boel zitten analyseren, je ziet wel of er iets van komt. Jij bent een jongen, zij is een meisje en bij dat feestje vond ze jou wel leuk, dus ben jij wel aantrekkelijk voor meisjes.

Wat ik ook fijn vind is dat je weer wat socialer bent geworden. Je gaat weer 'zitten' en je werkt, allemaal goede zaken. Die school daar maak jij je niet meer druk over en aan de ene kant is dat wel fijn, het gaf jou veel te veel stress omdat je steeds teleurgesteld werd en geconfronteerd werd met die slechte resultaten. Toch hoop ik dat je toch nog wel probeert om iets te leren, dat is altijd beter en houd je een beetje gedisciplineerd.

Je hebt het nu over een opleiding Mode en Interieur in Friesland. Die school staat in Leeuwarden. Dan kan je niet elke dag op en neer naar de school reizen als je in Noord-Holland woont. Zijn er dichterbij niet soortgelijke opleidingen? Kijk eens op studentum.nl
Het is in ieder geval goed dat je weer een doel voor ogen hebt en misschien dat jij bij die artistieke types meer op je plaats bent dan bij die alternatieve types van die vorige opleiding. Friezen zijn aardige mensen.
Je hebt geen belangstelling voor tuinieren, maar dat programma De Grote Tuinverbouwing van SBS6 is behalve de aanleg van een tuin ook het inrichten van een nieuw interieur. Je kan eens een keer kijken of dat je aanspreekt en het ontwerpen van een tuin is ook design. Kijk er eens naar met die blik. Zaterdag 5 uur en herhaling zondagmorgen.

Het is zo dat jongeren die het moeilijk hebben hier komen met hun problemen. Als ik jouw verhaal zo lees dan lijkt het er op dat het dieptepunt voorbij is en dat het een stuk beter gaat. Ik denk dat jij daardoor dit een beetje vergeten was en er niet meer naar keek. Je had het niet meer zo nodig. Alleen was het zo dat jouw laatste bericht hiervoor mij heel bezorgd maakte en ik dacht werkelijk dat jij misschien gedaan had waar je het steeds over had.
Dat jij hier niet meer, of niet meer zoveel komt, dat is niet erg. Voor de gezelligheid heb je andere dingen. Maar ik ben wel blij dat je het toch maar even gedaan hebt. Dat is toch een opluchting.

Blijkbaar heb je nog wat slaapproblemen. Wat je kan doen is magnesium gaan gebruiken. Een magnesiumtekort kan daar een oorzaak van zijn (en je gepieker natuurlijk). Er bestaat ook zo iets als Ashwagandha. Dat is een kruid uit de Indiase kruidenleer. Daarvan worden de wortels gebruikt. Ik heb die plant deze zomer gekweekt (een liefhebberij van mij), de wortels verpoederd en nu neem ik elke dag een schepje. De hele dag ben ik ontspannen en opgewekt. Je kan het ook als supplement kopen.

Ik wens jou het beste voor het nieuwe jaar en ik zie wel of ik nog wat van je hoor. Voorlopig weet ik dat het de goede kant op gaat met jou en dat was fijn om te lezen!

J23, ik houd het kort maar ik vind wel dat ik weer eens mag reageren. Fijne jaarwisseling. Ik heb een tijdje niet gereageerd, waarom weet ik zelf ook niet. De afgelopen weken gaat het wel, Denk ik. Ik krijg hulp zoals je weet bij bijna alles wat ik doe, ik vind het eigenlijk alleen maar irritant. Ik moet van alles maken en testen voor de psycholoog en een andere vrouw die mij hulp geeft met slaap oefeningen, daar heb ik simpelweg gewoon geen zin in. Ook zie ik er het nut er niet van in en voelt het als een standaard praatje. Ik zie wel hoe dat ze gang gaat. Zelfde geldt voor school, ik ga nog wel, maar alleen om vrienden te zien. De rest boeit mij niet meer, wat mij wel boeit is wat ik volgend jaar ga doen. Ik heb gesprekken gehad met mijn mentor en met het HC een beroepen test gedaan. Daaruit kwamen sociale beroepen, qua hulp verlening, maar ook in de horeca. En iets met mode. Ik heb verder gezocht op opleidingen die gericht zijn op mode, daar ben ik in mijn vrije tijd veel mee bezig dus dat lijkt mij voor nu een handige keuze. Daarbij, als ik denk aan sociale beroepen qua hulpverlening denk ik aan vorig jaar, en dat wil ik vermijden. Ook zie ik mijzelf niet in de horeca werken, het is wel gezellig maar zeker in deze tijd heb ik maar mijn twijfels erover. Ik merk ook steeds meer dat als ik aan beroepen gericht aan de opleiding denk dat ik dan altijd kijk naar wat ik er mee verdienen ga en of dat genoeg zou zijn om mijzelf mee te kunnen onder houden. Stom, want ik heb helemaal geen beeld van een gemiddeld inkomen en of dat genoeg is voor het onderhouden van een gezin. Maar ja, daar ben ik inmiddels ook wel achter, ik denk teveel na en vooruit over dingen waar ik nog helemaal niet mee bezig zou moeten zijn. Terugkomend op die opleiding ik heb iets gevonden met mijn mentor. Van wat ik nog weet was het “mode en interieur” in Friesland. Daar heb ik volgens mij eind januari een opendag van, ook kijken we naar een sociaal opleiding en iets in de horeca om eventueel een dagje mee te lopen. Sociaal gaat het ook beter, nog steeds gezeik met mijn voormalige vriendengroep. Ik heb ze al 2 maanden niet gesproken en ze ontlopen onder andere mij voortdurend. Maar eigenlijk vind ik het wel prima zo. Ik werk nog elke zaterdag en nu door de weeks omdat het vakantie is, sporten alleen door de lockdown niet meer. Gister zat ik met een groep om nieuw jaar te vieren, dat was ook wel gezellig. Ik merk toch dat ik mijzelf gek maak met mijn zelfbeeld terwijl dat eigenlijk helemaal niet nodig is, ik vind het moeilijk om dat over mijzelf te zeggen omdat ik dan het gevoel heb dat ik naast mijn schoenen ga lopen, terwijl ik mij al heel lang kut voel (nu niet gelukkig). De laatste paar avonden/weekenden dat ik heb gezeten merk ik wat meer aandacht, of ik heb het voorheen nooit gezien. Gister was het heel gezellig met een meisje, zij begon met aanraken enzo dus ik dacht dat zit wel goed. Ook had ik gewoon verteld dat ik nog nooit gezoend had, want dat zijn natuurlijk onderwerpen die we moeten bespreken op deze leeftijd. Onder andere zij geloofde mij niet, wat misschien een compliment is, even later vroeg ze me of ik ontgroend wilde worden. Maar al die andere gasten wisten daarvan natuurlijk dus die stonden te schreeuwen waardoor het m niet werd. Toch heb ik wel altijd mijn twijfels, het gebeurt altijd op dat soort avonden waar gedronken wordt, dus het zal vast wel door de alcohol komen. En dat ze er dan achteraf allemaal spijt hebben ervan. Rond het einde van de avond hing ze ook al een beetje rond een ander wat bij mij ook twijfels wekt. Deze ochtend snapte ze mij (snapchat) met dat ze geen idee meer had van wat ze had gezegd tegen mij, ik snapte de context er niet helemaal van, had ze spijt of…? Want natuurlijk weet ze wat ze heeft gezegd. Maar goed ik houd het hierbij, ik vind het fijn dat je aan mij denkt en sorry dat ik je zo hebt laten wachten als je je zorgen maakt. Het gaat hopelijk steeds een stukje beter.

Beste vriend, Het is al een hele tijd geleden dat jij hier wat gepost hebt en ik denk dus dat het helemaal niet goed gaat met jou. Ik heb het vermoeden dat jij niet meer naar school gaat en dat op zich is al iets waardoor je nog verder wegzakt in een depressie.
Je krijgt nu psychische hulp neem ik aan en ik hoop dat je daar wat aan hebt. Veel kan ik natuurlijk niet voor je doen, maar ik wil je toch laten weten dat ik af en toe aan je denk en mij afvraag hoe het met je gaat.
Jij bent een gevoelige jongen die alles wat hem overkomt heel sterk ervaart. Vooral negatieve dingen raken jou heel erg en doen jou aan jezelf twijfelen, veel meer dan zou hoeven. Als ik lees dat jij jezelf in je kamer opsluit en daar zit te huilen dan raakt mij dat. Jongens van zestien zouden niet op hun kamers moeten zitten huilen!

Ik denk niet dat jij nog hoopt over te kunnen gaan naar Havo 5 en het alternatief is voor jou een schrikbeeld zoals ik weet. Voordat je daar gekomen bent en een keuze moet maken heb je nog wel wat tijd en je krijgt hulp, dus misschien dat je uiteindelijk toch nog wel wat licht gaat zien. Ik hoop dat maar.

Wat ik hier schrijf is natuurlijk maar speculatie, maar ik heb angstige vermoedens. Ik weet niet hoe jij er nu aan toe bent, maar als je niet in staat bent om te reageren of niet wilt, dan is het goed. Weet echter dat ik je niet vergeten ben.

Ik wens je het allerbeste en ik hoop dat de kerstdagen toch gezellige dagen worden en dat je straks het nieuwe jaar met wat vertrouwen tegemoet gaat. Voor iedereen is een plaats in de wereld en iedereen kan wat geluk vinden in het leven. Jij ook!

Beste vriend, Wij praten nu al een hele tijd met elkaar via deze weg en ik heb al een heleboel dingen tegen jou gezegd. Geleidelijk aan begon ik mij af te vragen of jij daar wel wat aan hebt of dat ik het je soms niet juist moeilijker maak. Ik schreef bijvoorbeeld dat jij je best moest doen en een flinke kerel zijn, maar ik begon mij steeds meer af te vragen of ik jou daarmee juist niet onzekerder maakte.
Laatst schreef je dat jij hoog-sensitief bent en dat maakte mij er meer van bewust wat misschien wel goed voor jou kan zijn en wat zeker niet.

Je zit nog steeds te worstelen met wat je straks wilt gaan doen. Ik dacht laat ik eens aan Google vragen wat geschikt werk is voor gevoelige jongens, dus typte ik in: Werk voor gevoelige jongens.
Ik kreeg een hele hoop pagina's over hoog sensitiviteit. Bijvoorbeeld: hspenwerk.nl/hoogsensitief-welke-baan-past-bij-mij en ggznieuws.nl/vijf-banen-die-passen-bij-mensen-met-hoogsensitiviteit en educadora-webshop.nl/hooggevoeligheid-jongens
Je kan zelf ook proberen. Dan zie je misschien dat je niet echt in de put hoeft te zitten omdat er geen uitzicht is op een beetje fijn leven. Er zijn altijd mogelijkheden.

Jouw probleem is dat jij niet goed in staat bent om je te handhaven in een wat meer agressieve en assertieve omgeving. Dat is iets dat je kan leren, maar dat gaat natuurlijk niet in drie weken.
Wat in ieder geval goed is dat is dat jij niet meer gaat zitten stressen omdat je bang bent dat dingen niet gaan lukken. Doe wat je kan en als het niet lukt dan is dat jammer, maar niet het einde van alles.
Je zit nu op die Havo en hoe het ook gaat, je leert daar altijd wat en alles wat je leert daar heb je wat aan. Je zegt wel dat je 24/7 op je kamer zit, maar ik hoop toch dat je dat wel onderbreekt om naar school te gaan! Als is het moeilijk, je moet niet steeds de confrontatie uit de weg gaan. Ook daar leer je van.

Jij wilt niet alles vertellen tegen je therapeute wat je wel hier verteld hebt. Vooral begrijp ik omdat jij niet wilt dat je moeder ongerust wordt. Ik denk dat het verstandig is om het toch wel te doen. Als jij dingen achterhoudt dan krijgt die therapeute geen goed beeld van jou en kan ze jou niet echt goed helpen. Je kan natuurlijk zeggen: Ik denk vaak dat ik dood wil, maar je kan ook zeggen dat jij daar wel eens aan hebt gedacht. Dat maakt een heel verschil. Dan is er geen directe dreiging en hoeft ze het niet te melden.

Je noemt weer de politie, maar wat ik mij afvraag is of dat wel echt een serieuze optie voor jou kan zijn. Of jij daar wel de juiste persoonlijkheid voor hebt. Soms moet je accepteren dat je voor sommige dingen niet zo geschikt bent. Je wilt ook niet meer naar dat MBO, maar misschien moest je dat op dit moment maar even laten rusten. Dat is pas over een klein jaar en dan ben jij misschien al een ander iemand geworden. Op jouw leeftijd gaan de dingen snel.
Lees eens op die pagina's die ik genoemd heb wat daar gezegd wordt over geschikt werk voor hoog-sensitieve personen en kijk of er iets bij zit dat je aanspreekt.

Tenslotte, vraag jezelf eens af waar het voor jou echt om gaat in het leven en wat jij nodig hebt om gelukkig te zijn. Jouw oma kwam op jouw kamer omdat ze ongerust is. Ze houdt van je, net zoals je ouders en anderen, en ze wil dat het goed gaat met jou, dat jij gelukkig bent. Ze kwam zeggen dat ze er voor je is. Er is zorg om jou en zorg voor jou. Wat een mens echt nodig heeft is vriendschap en liefde, om te krijgen en om te geven. Jij krijgt.

Ik wil zoals je eerder al zei mijn gevoelens niet achterhouden, anders kan ik nooit geholpen worden. Maar ik wil gewoon niet over onderwerpen zoals zelfmoord of onzeker heden waar ik mee kamp praten. Wat ik hier tegen jou zeg wil ik dus in het echt het liefst voor mijzelf houden. Zo vroeg ze ook of ik wel eens online met iemand praat, ook op die vraag zei ik nee. Alleen maar omdat mijn moeder er bij zit, ze Heeft de plicht om wat daar besproken wordt voor zichzelf te houden mits de persoon zichzelf of andere in gevaar kan brengen. Wat bij mij dus wel het geval is, en als ik daar zeg dat ik liever dood wil dan ben ik bang voor de reactie van mijn ouders. Wat school betreft, ik heb geen motivatie of doel en om eerlijk te zijn maakt het mij ook niet meer uit. Ik wordt rustig als ik gewoon accepteer dat ik iets niet snap maar tegelijk gek omdat ik het gevoel heb dat ik het allemaal verkloot en niet weet waar ik ga belanden later. Ik loop vast met 2 keuzes: het mbo, waar ik het liefst nooit meer naar terug ga of op mijn 18e de politieopleiding volgen, waar ik momenteel mentaal niet voor in staat ben. Wat die 2 klasgenoten betreft, ontzettend kinderachtig en vals van ze. Niet alleen van hun, maar ook van mijn vriendengroep die ik niet meer spreek. Ik denk soms nog wel aan de momenten dat het wel leuk was met die groep, elke zaterdag wilde ik weg om te zitten, ook ivm dat meisje, waar ik nu vrede me heb. Ik hoop dat dat soort dingen nog eens terug komen, op wat voor manier dan ook, met die informatie hoef je niets te doen, wilde het alleen even kwijt. Mijn oma kwam dit weekend naar mijn kamer, waar ik 24/7 zit nu, ze zei dat alles wel goed komt. Alleen daar heb ik niet zoveel aan, ik wil weten op wat voor manier het goed komt. Ook zei mijn moeder gister tegen mij dat ze met mijn oude mentor had gesproken. Ze zei dat het anders moest, dat dit niet de juiste oplossing was en dat we samen naar de juiste gingen zoeken (zoiets), want heb er verder niet op gereageerd want ik zat er weer eens doorheen. Ik ga natuurlijk nog wel leren voor mijn toetsen maar ook accepteer ik het als het niet lukt en wil ik mij daar verder niet meer druk om maken, die tijd gebruik ik om te leren voor iets dat ik beter snap. Ik hoop ook dat het zo uitpakt als ik nu vertel. Ik hoop dat ik voor de kerstvakantie nog het gesprek met mijn oudmentor en mijn psycholoog heb gehad, zodat ik in de vakantie helderder ben en eens kan kijken naar mijzelf en waar ik naartoe wil.

Beste vriend, Geen leuk verhaal dat jij daar vertelt. Ik ben wel blij dat je het toch even komt vertellen. Ik zei het al eerder, jij bent iemand voor mij geworden dus wat met jou gebeurt laat mij niet onverschillig.
Jij hebt wel gezegd bij dat gesprek dat jij niet aan zelfmoord denkt, maar hier heb je wat anders gezegd. Als ik dan niets meer van je hoor dan wordt ik ongerust.
Ik begrijp dat jij dat niet wilde zeggen met je moeder er bij, maar straks bij de echte gesprekken moet jij toch helemaal eerlijk zijn, anders kunnen ze je niet helpen.
Ik vraag mij af, en dat vraag ik mij ook af bij anderen, vertel jij hier dingen die je niet tegen anderen durft of wilt vertellen? Dat denk ik. Soms moet je iemand vertrouwen en durven praten. Met echte mensen praten is toch het beste.

In je persoonlijke leven gaat het dus niet goed en op school gaat het daardoor ook niet goed. Het is heel vervelend dat jij zulke negatieve gevoelens hebt naar sommige docenten, dat is voor niemand goed en vooral niet voor jou zelf.
Ik begrijp dat jouw persoonlijke problemen veel stress geven en dat jij daardoor niet altijd in staat bent om dingen waar je mee geconfronteerd wordt te relativeren, maar in plaats daarvan zet jij je stekels op en is er een confrontatie.

Je zegt dat je gediagnosticeerd bent op hoog sensitiviteit. Ik heb al eerder gezegd dat ik het gevoel had dat jij een hele gevoelige jongen bent. Alles wat jij ervaart maakt veel meer indruk op jou en geeft je veel meer emoties dan bij wat minder gevoelige mensen. Ik ben zelf ook een gevoelig iemand en ik heb daar op gereageerd door mij in mijzelf terug te trekken. Ik kon dat doordat ik niet zo'n behoefte heb aan sociale contacten, maar dat kan niet iedereen. De meeste mensen zoeken toch naar de warmte van vriendschappen en liefdes.
Ik neem aan dat jij straks therapie krijgt en misschien dat jou daar geleerd kan worden om daar mee om te gaan.

Voorlopig zit jij daar op die school en je stoot steeds je hoofd. Die partner waarmee jij samen die opdracht moest maken had blijkbaar geen vertrouwen in jou en heeft het toen zelf maar gedaan. Persoonlijk vind ik dat systeem, samen een opdracht maken, niet echt een geweldig systeem. Misschien dat ze je willen leren samenwerken, maar er is altijd een die meer zijn of haar best doet en de ander die meer lijntrekt. Dat geeft altijd gezeur, tenzij het echt vrienden zijn. Bij jou was dat dus niet zo.
Dat het met die vakken steeds maar niet lukt is ook geen goed vooruitzicht als het om de rest van het jaar gaat. Wat jij nodig hebt is persoonlijke begeleiding van iemand die naast je gaat zitten en jou als het ware bij de hand neemt bij het huiswerk maken en studeren. Soms kunnen ouders dat, maar niet allemaal hebben ze daar de tijd of de kennis voor.
Het zou erg jammer zijn als daardoor dit jaar voor jou verloren gaat. Dan komt toch plan B in beeld, naar het MBO. De vraag is of het daar anders zal gaan. Ik hoop echt dat die therapie voor verandering gaat zorgen.

Jij zit met problemen en jij bent lang niet de enige helaas. Mensen zouden wat meer naar elkaar moeten kijken en wat meer in elkaar moeten vertrouwen. Hier kan je ook genoeg lezen over wat ook jongeren elkaar aandoen.

Het leven is niet altijd gemakkelijk. Vraag je af wat voor jou het belangrijkste is. Misschien is dat niet veel seks of een baan met veel geld maar andere dingen. Ik wens jou maar weer het beste en ik hoop dat je toch nog wat licht blijft zien.

Het gaat niet goed, zowel mentaal als op school, ik weet niet waarmee ik dit bericht moet beginnen… Op school merk ik gewoon dat ik teveel moeite heb met de vakken, van de bijlessen wordt je niet wijzer en die huiswerk klas zit vol met 13 jarige jochies met een bijdehante smoel en een fobie voor stilzitten. Ik irriteer mij daar mee aan dan dat ik mij kan concentreren op huiswerk maken. Ook merk ik dat ik mij steeds meer irriteer aan docenten en wordt ik daardoor sneller boos, wat weer zorgt voor een uitstuur formulier en een brief naar huis in het ergste geval. Dit is uitzonderlijk en geldt maar voor een paar docenten, maar onder dat paar valt wel mijn mentor. De docenten die niet bij dat “paar” horen daar heb ik het beste mee voort ongeacht hoe moeilijk ik het vak vind. Ook wordt ik nog steeds of alweer genegeerd, ik had een opdracht met èèn van hun, die moest vorige week worden ingeleverd en we moesten nog zo goed als beginnen. Nu heeft ze die alleen gemaakt zonder overleg en waarschijnlijk ook gewoon gezegd dat zij alles alleen moest doen. De consequenties daarvan weet ik niet, mijn hoofd zit te vol om daar uitleg over te vragen maar ik weet wel dat je zonder die opdracht niet overkan naar havo5. Ik had afgelopen week een gesprek met de psycholoog, maar ik kan er nog niet veel over kwijt aangezien het een kennismaking was. Wel vroeg ze of ik dacht aan zelfdoding, terwijl mijn moeder naast mij zat, toen moest ik wel even slikken maar ik heb toch nee gezegd. Ook vertelde mijn moeder dat ik als kind ben getest omdat ik altijd erg onrustig was. Slecht slapen, continu mijn bed uit ect. Het resultaat van die test was dat ik hoogsensitief ben, ik wil er verder niets over kwijt maar dan snap je misschien meer mijn kant. Wat mijn vrienden betreft, ik ga al heel lang niet meer weg. En ik weet niet hoe je dacht dat mijn vriend ook depressie had, dat is dus niet het geval. Nouja, ik zal vast genoeg vergeten zijn. Maar als dat weer in mij opkomt zal ik het vertellen. Omdat ik net gesport heb ben ik koeler in mijn hoofd, alleen dan. Vandaar dat ik een week geen berichten stuurde

Beste vriend, Je hebt al een week niets meer van je laten horen en dat maakt mij een beetje ongerust. Het zou natuurlijk kunnen dat alles nu goed gaat, maar dat geloof ik niet.
Je hebt vrijdag je eerste gesprek gehad met de psycholoog, heeft je dat wat moed gegeven?

Zondagavond hoorde ik in het programma Met Het Oog Op Morgen een gesprek met een pedagoog, Martin Schravesande, die onderzoek had gedaan naar thuiszitters. Dat zijn jongeren die zulke problemen hebben dat ze niet in staat zijn normaal mee te komen op school. Hij heeft een groep van twaalf jongeren een tijd een speciaal lesprogramma gegeven. Een van die leerlingen, Jochem, was met hem mee gekomen naar de studio. Die had ook last van wat 'verlammende faalangst' werd genoemd. Dat speciale programma heeft geholpen. Jochem deed Havo en volgt nu de Kunstacademie en dat gaat goed.

Toen ik daar naar luisterde moest ik gelijk aan jou denken. Ontmoeten zal ik je natuurlijk nooit, en echt kennen misschien ook niet, maar door wat je hier allemaal verteld hebt ben je iemand voor mij geworden en raken jouw problemen mij.

De website van Martin Schravesande is deze: https://opengeestig.nl/ en het boek over thuiszitters vind je hier: https://files.pgb.nl/app/uploads/2019/06/25163343/Leren-van-thuiszittersinitiatieven.pdf
Je kunt het downloaden, het is een pdf zoals je ziet, maar ik weet niet of het iets is voor jou. Het is meer bedoeld voor begeleiders.
Het programma Met Het Oog Op Morgen kan je terug luisteren. Het is het programma van 21-11-2021 en het gesprek met Schravesande en Jochem is vanaf ongeveer 17,54 minuten in het programma. https://www.nporadio1.nl/podcasts/met-het-oog-op-morgen/62355/met-het-oog-op-morgen-21-11-2021 (Hoef je het niet zelf te zoeken)

Of je hier wat aan hebt weet ik niet, maar jouw problemen laten mij niet onverschillig. Ik hoop dat je gesprekken met de psycholoog wat gaan helpen.
Denk er aan, je bent nog heel jong en er ligt nog een heel leven voor je waarin van alles kan gebeuren. Jij hebt het helemaal in eigen hand, en al wordt het misschien niet helemaal zoals je zou willen, het belangrijkste is dat er iemand is die van je houdt en dat er mensen zijn waar jij van houdt. De rest is minder belangrijk. Het beste!

Beste vriend, Je verhaal klinkt weer wat positiever en daar ben ik blij om. Ja, dit jaar voldoende afsluiten zal niet meevallen, maar er is nog tijd genoeg. Twee dingen zijn belangrijk, kun je het? Je docenten denken van wel, En, kun je de motivatie en de discipline opbrengen om te doen wat je moet doen? Je hebt nu van je studiebegeleiding een agenda gekregen en dat is mooi, dat helpt je vast wel, maar je moet het natuurlijk wel doen!

Dat gedoe met wel vrienden en niet vrienden en aardige medeleerlingen en niet aardige medeleerlingen klinkt erg ingewikkeld. Die jongens van het platteland zijn dus die jongens die elke dag veel te laat naar bed gaan begrijp ik. Fijn dat die wel aardig zijn, vervelend dat ze je jou verleiden tot dingen die slecht zijn voor je schoolprestaties. Dat laat naar bed gaan dus, maar gelukkig dat je moeder dat in de gaten houdt. Iemand moet verstandig zijn.
Jouw vriend heeft dus ook al last van depressies en richtingloosheid. Dat geeft in ieder geval een band en je kunt met iemand praten over je problemen die begrijpt waar je het over hebt.

Over praten gesproken, morgen dus je eerste gesprek met de psycholoog. Hier heb je al een heleboel verteld en dat is een voordeel. Dan je heb je alles al zo'n beetje op een rijtje staan. In het begin had je het er vaak over dat je er zo mee zat dat je nog geen seksuele ervaring had. Dat was een grote frustratie voor je. Ga je dat ook vertellen? Ik heb een vaag gevoel van niet ;-). Je moet natuurlijk wel helemaal eerlijk zijn, dat begrijp je toch wel? Anders kan je niet goed geholpen worden!

Hoe die beroepskeuzetest gaat worden weet ik niet, maar waarschijnlijk zit daar ook een persoonlijkheidstest bij. Misschien moet je een boom tekenen en vertellen wat je ziet in inktvlekken. Een Rorschachtest heet dat. Ik zag er niets in, hooguit een vlinder. Blijkbaar had ik geen fantasie of geen onderbewustzijn, dat kan ook.
Ze willen weten wat voor type jij bent (alfa, beta, gamma) en misschien gaan ze ook je IQ testen.
Wat er dan uitkomt is jouw interessegebied en jouw studiepotentie. Dat moet jij dan natuurlijk wel waarmaken.

Heb je die reactie gelezen van die J17? Die was hier maar heel even. Ik vond het heel leuk dat hij dat gedaan had en jammer dat het al weer weg is. Misschien vond hij het te herkenbaar. Onthou vooral dat hij het erg naar zijn zin heeft op het MBO. Als je het gelezen hebt dan weet je dat jij niet de enige die bent die met zichzelf worstelt. De een gaat heel anders om met tegenslag dan de ander.
Er is hier een jongen (bij 'Je lichaam') die toen hij bijna 14 was gediagnosticeerd werd met een lui oog. Voortaan moest hij een pleister op zijn goede oog en een bril met een dik glas dragen. Of dat niet genoeg was bleek hij daarna ook een aangetaste heup te hebben (Perthes) en kwam hij in een rolstoel terecht. Van de zomer is hij er aan geopereerd en moest hij 8 weken plat liggen voor driekwart in het gips. Hij kon niets meer. Die bril en die rolstoel heeft hij nog steeds, voor hoe lang??? Dank zij zijn ouders en goede vrienden heeft hij zich er doorheen geslagen en ziet hij weer toekomst.
Als je vrienden hebt en er zijn mensen die om je geven dan kan je veel aan. Jij hebt ook vrienden en mensen die om je geven. Je moeder gaat nu al met je sporten, zij doet alles voor je. Wees blij dat je gezond bent en dat je er niet alleen voor staat.

Heb vertrouwen in de toekomst, dan hoef jij je niet kut te voelen! Er is toekomst! Ook voor jou! Je hoeft er alleen maar in te geloven.

Hoi j23. Wat mij balancerende houdt weet ik ook niet, misschien dat dat aanbod komt bij die kinderpsycholoog. Ik kan ook niet voorspellen hoe dit jaar zal gaan qua cijfers. Zoals je al zei in een voorgaand bericht, ik moet geen verwachtingen trekken waarvan ik niet weet of ik ze ga halen, dat zou ook niet realistisch zijn. Zeker niet omdat ik er op dit moment dus niet goed voor sta, maar zeggen dat het niet meer te redden valt wil ik ook niet. De docenten hebben er vertrouwen in, en ik ook wel alleen als ik mij kut voel is het gevoel om niets te doen groter dan wel iets doen. De studiebegeleiding heb ik nog, ik heb gister een agenda gekregen voor alles wat ik moet doen per week. Wat de beroepskeuze betreft, ik wil er toch wel èèn doen, een professionele, misschien dat ik er wijzer van wordt. Ik moet alleen bedenken wanneer ik dat wil doen. Die vriendengroep is niet die van het platteland. Het was degene waar ik voor hun altijd mee zat. Degene van werk spreek ik bijna elke pauze, tenminste degene die nog wel op de middelbare school zitten. Net zoals die vriend, die heeft namelijk hetzelfde probleem en hij weet ook niet waar het vandaan komt. En dat andere, tja, kinderachtig en vals inderdaad. Maar ja dat zie ik meestal meteen bij iemand. Zo leuk zijn ze dus niet. Mijn mentorklas wel hoor, alleen de clusterklassen zitten vol met types die zich de beste vinden. En dat haat ik. Ik had dat verhaal van die jongen ook gelezen, maar ik ga vanavond sporten met mijn moeder bij een professionele trainer. Misschien dat het wat is, maar uiteindelijk hoop ik te weten hoe ik het alleen kan doen.

Beste vriend, Soms als ik wat wil schrijven dan denk ik: Zal ik dat wel doen? Jij bent zo'n gevoelige jongen dat ik bang ben dat als ik wat te direct ben dat jij dan gelijk weer in een depressie schiet. Ik ben in ieder geval blij dat jij je nu weer wat beter voelt, maar blijkbaar balanceer je continu op het randje.
Wat ik mij afvraag is wat jouw zo snel weer van slag kan brengen dat je het even niet meer ziet zitten. Ik kan mij voorstellen dat jij je op dit moment afvraagt waar het heen zal gaan met die Havo. Het begin is in ieder geval niet best, maar je ziet vaak dat leerlingen er het eerste kwartaal met de pet naar gooien. Dan krijgen ze hun kerstrapport, ze schrikken, ze krijgen thuis op hun donder en dan gaan ze aan het werk. Meestal komt het dan uiteindelijk nog wel goed.
Wat jouw probleem is weet ik niet. Je docenten denken dat jij het wel kan, maar met sommige dingen heb je toch wel wat moeite. Het kan ook zijn dat jouw onzekerheid je verlamt, of dat je gewoon de zaak niet goed aanpakt. Voor sommige vakken zou je nu toch wel voldoende moeten staan. Als dat niet zo is dan doe je echt iets fout. Heb je die studiebegeleiding nog waar je het over had?

Wat die beroepskeuze betreft, daar moet jij je niet op blindstaren. Het geeft aan in welke richting je interesse gaat. Er is altijd wel meer dan een studierichting waar jij gelukkig mee kan worden. Zelf heb ik elektrotechniek en ook digitale techniek, datacommunicatie, en dat soort dingen gedaan. Echter, planten en natuur hebben ook mijn belangstelling en dat zou ik ook leuk en interessant gevonden hebben. Nu is het een liefhebberij. Ook bouwkunde lijkt mij heel leuk. Huizen, gebouwen ontwerpen lijkt mij een heel uitdagend iets. Wat mij aantrekt is problemen oplossen, maakt niet zo veel uit wat.
Voor jou kan het ook zo zijn. In je dagelijkse leven kom je van alles tegen. Er moeten dingen zijn die jij interessant vindt en waar je wat langer naar kijkt. Doe je het liefst dingen met mensen? Wil je creatief bezig zijn? Wil je dingen maken? Daar moet je op voortbouwen.
Jij hebt niet echt een passie. Dat is jammer, dan zou het makkelijk zijn.

Met die vriendengroep waar jij je wat beter op je gemak voelde gaat het ook al weer niet goed begrijp ik. Ik dacht dat jullie op het platteland zo vriendelijk en gemoedelijk waren, maar blijkbaar is het haat en nijd. Die meisjes op jouw school doen ook al zo vals. Jammer! Is je ene vriend nog wel je vriend?
Probeer toch maar wat meer contract te zoeken met je klasgenoten. Begin met de jongens, de meisjes komen vanzelf wel. Dat helpt ook bij je studie!

Bij pesten staat het verhaal van een jongen die een actie begonnen is tegen pesten. Hij is vroeger zelf gepest en wat hem toen erg geholpen heeft is het aan Krav Maga gaan doen. Dat is een zelfverdedigingstechniek uit Israel. Dat lijkt mij ook wel iets voor jou. Je leert niet alleen fysiek weerbaar te zijn, maar dat geeft je ook heel veel zelfvertrouwen. Jij wilt maar wegkruipen, bijvoorbeeld in je sportschuur, maar dat is niet goed. Jij moet op een mannelijke manier sociaal met anderen om leren gaan en uitgedaagd worden. Krav Maga traint je ook mentaal en moreel.
Ik weet niet waar jij het dichtst bij woont, maar het kan bijvoorbeeld in Alkmaar, Assendelft, Haarlem, in Zaandam en in nog wat plaatsen.
Dat beheersen helpt je ook als je echt bij de politie wilt. Politie is teamwerk en daarom moet jij leren functioneren in een team. Wordt een flinke kerel! Dat kan jij best.

Vrijdag avond heb ik een afspraak met die persoon. Wat de resultaten daarvan zullen zijn weet ik natuurlijk niet, maar ik zal met de intake wel meer te weten komen. Mijn resultaten zitten inderdaad niet mee, maar ja, ik kan niets herkansen dus heeft het weinig nut om daar nog naar om te kijken. Ik zal mijn best doen voor wat komen gaat, mits ik niet weer in de put zit want dan heb ik er simpelweg de kracht niet voor en haal ik mijzelf alleen maar dieper naar beneden. En dat kan ik nu zeggen omdat ik mij beter voelde dan toen ik het vorige bericht typte maar er hoeft maar iets te gebeuren en ik voel me weer kut. Waar ik dit voor doe was een domme opmerking, ik bedoelde meer waarvoor ik dit moest doen omdat het alleen maar negatieve gevoel geeft. Ik weet niet wat ik wil waardoor het voor mij voelt alsof ik mij maar zo moet voelen omdat het niet anders kan. Wat de politie betreft, dat werk heeft eisen maar ik kan nu niets veranderen aan mijn mentale gezondheid. Ik moet inderdaad nog steeds niet denken aan het mbo, maar mijn moeder zei gisteren dat ze een goede beroepskeuzetest had gevonden, dus die zal ik binnenkort wel maken denk ik. En wat mijn “vrienden” betreft, die weten uiteraard niks van dit alles en staat hier ook los van. En ik vind het prima, als dit de manier van omgaan is dan moeten ze dat lekker doen. De hele groep is toch al uit elkaar gevallen. Maar uit het niets praten die 2 meisjes uit mijn klas ook niet meer tegen mij. Ik weet niet wat er bij die ene dwars zit maar ze heeft dus blijkbaar aan die andere verteld dat ze mij moeten negeren. Het zal je verbazen hoe rot zei is van binnen, dat wist ik al op de manier waarop ze over andere praatte en in hun gezicht poeslief deed. Maar ik zit met hun in de cluster klassen en daar spreek ik verder ook niemand dus dat wordt waarschijnlijk het opzetten van andere tegen mij.

Beste vriend, Ik ben blij dat ik weer wat van je hoor maar met wat ik lees ben ik helemaal niet blij. Toen je schreef dat je ging pauzeren met school en werk voelde ik al nattigheid maar je blijft hopen dat het vals alarm was.
Nu ben je dus weer teruggevallen in het gat waar je voor mijn gevoel aan het uit kruipen was, al vertrouwde ik al die dingen die je schreef over school en zo al niet helemaal. Het leek mij te veel wensdenken en goede voornemens waar niet altijd wat van terecht kwam.
Nu ga je dus naar een kinderpsycholoog al klinkt hoe jij daar over praat niet echt alsof je daar vertrouwen in hebt. Het is in ieder geval iemand die kennis van zaken heeft en je misschien kan helpen om je weer normaal te laten gaan denken. Inmiddels weet ik al heel wat van jou en die psycholoog moet daar allemaal nog achter komen. Dat gaat wel wat tijd kosten. Probeer zo eerlijk mogelijk te zijn in je gesprekken.

Ik denk nog steeds dat jij je druk zit te maken over zaken waar jij je niet druk over zou moeten maken en over zaken die op dit moment nog niet aan de orde zijn. In mijn ogen ben jij gewoon jezelf gek aan het maken.
Dat er raar uitzien op filmpjes is ook al zo'n obsessie van je. Als je zestien bent dan zit je tussen kind en volwassene in. Dan ben je niet op je voordeligst maar dat geeft niet. Je bent van lelijk eendje aan het veranderen in een mooie zwaan. Heel wat jongens en meisjes van jouw leeftijd zitten elke dag in de spiegel te staren en ontevreden te zijn. Dat hoort er nu eenmaal bij op jouw leeftijd.

Dan je opleiding. Nu zit je dus op de Havo, maar als dat zo doorgaat dan kom je natuurlijk niet ver. Je maakt je overal druk over, maar wat echt belangrijk is, goede prestaties halen op school dat raakt in de verdrukking.
Je vraagt je af waar je het allemaal voor doet. Dat lijkt mij nog al simpel, voor jezelf natuurlijk! Voor wie anders? Hoe meer diploma's jij haalt hoe meer jij straks de baas bent over jouw leven en zelf kan beslissen waar je werkt en wat je doet.

Je praat weer over de politie. Ik denk dat jij je toch eens moet afvragen of dat wel een reele optie is. Aan politiemensen worden strenge eisen gesteld. Jij zal toch heel erg moeten veranderen vergeleken met hoe jij nu doet wil jij daar aan kunnen voldoen. Het minste is toch wel er nu tegenaan gaan wat je school betreft. Een politieman loopt voor geen enkele uitdaging weg.

Je praat over MBO doen alsof dat het ergste is wat je kan overkomen. MBO is echt niet zo slecht hoor, dat kan best leuk zijn, mits je de passende opleiding kiest. Jij weet blijkbaar nog steeds niet wat jij straks voor soort werk wil gaan doen en dat maakt het wel lastig.
Heb je nu al eens gekeken op Studentum? Volg deze link eens dan krijg je alles te zien wat je allemaal in Amsterdam kan studeren op het MBO. https://www.studentum.nl/zoeken/mbo-amsterdam/a117-d86827
In jouw omgeving vond ik alleen 'Medewerker marketing en communicatie' als iets dat misschien wel past. Veva zou misschien ook wat zijn, maar dan moet je daarna in het leger.

Ik weet niet of je op dit moment nog de moed en de kracht hebt om wat te doen, maar je kan toch niet weg blijven kruipen voor de realiteit. Het is vervelend dat jouw vrienden je negeren, maar zo leuk ben jij op dit moment natuurlijk niet. Maken die jongens zich net zo druk als jij over al die dingen waar jij je gek mee maakt? Dacht het niet. Neem daar een voorbeeld aan!
Zal niet lukken op dit moment denk ik, maar ik hoop dat die psycholoog jou wat op weg kan helpen.

De opendag is ivm met corona verplaatst naar volgend jaar. Verder ben ik niets opgeschoten. Ik heb geen energie om aan school te werken, ik ben alleen maar over van alles aan het nadenken. Het is gewoon zo’n hopeloos gevoel. Alle hulp die ik tot nu toe aangeboden heb gekregen helpt niet, volgende week ga ik naar iets wat moet lijken op een kinderpsycholoog. Het helpt niet als er van alles aan je wordt gevraagd en je niet eens weet waarvoor je het doet… voor jezelf of voor iemand anders? Ik wil erachter komen, maar hoe. De enige keuzes die ik kan bedenken wil in niet maken. Wat nou als ik wat opsteek van die opendagen en weet wat ik wil doen voor opleiding, dan moet ik weer mbo gaan doen. Of als ik bij de politie wil, moet ik overgaan, mentaal en fysiek in orde zijn en ga zo maar door. Ik voel mij onzeker, verdrietig maar kan niet huilen, ik irriteer mij aan alles, ontwijk mijn ouders. Mijn vrienden negeren mij, ik kan niet met die andere groep mee, omdat mijn ouders teveel zeiken over tijden en ik mij uiteindelijk toch weer als een idioot terug zie op filmpjes waar ik ook niet gelukkig van wordt. Hoe valt dit op te lossen, waar komen deze gevoelens vandaan en hoe gaan ze weg. Op deze manier zie ik voor mijzelf geen toekomst en kan ik nooit doen wat alle andere jongeren van mijn leeftijd nu wel doen.