Skip to content
3 reacties
643 weergaves

door depressie in instelling

hallo allemaal ik wil graag mijn verhaal delen met andere en vooral kwijt omdat deze heftig is en ik er eigenlijk met niemand over kan praten.

het begon allemaal 2 weken terug op 2de kerstdag... ik raakte met mezelf in de knoei en wist eigenlijk geen raad meer.. ik besloot toch om door te zetten en de maandag erop de huisarts te bellen. toen ik deze belde was er geen plek juist nu ik dat echt nodig had... maar gaf nog niet op. smiddags bij de revalidatie aangegeven hoe ik me voelde en toen... toen veranderde alles. mocht ik toch naar de huisarts enzo... bij de huisarts doorgestuurd naar de crisisdienst (iets wat ik zelf eigenlijk al niet wilde.) maar ging toch erheen samen met me moeder en uiteindelijk naar huis gestuurd met wat pillen om rustiger te worden... het ging enkele dagen goed tot zaterdag 2 januari.. ik raakte mezelf letterlijk kwijt en liep weg van huis.. me moeder was ongerust en belde de politie. deze ging mij uiteraard zoeken en bellen. nadat ze mij vonden werd de ambu opgeroepen om mij naar een psygisch centrum te brengen... ik voelde me bedreigd in zoon kleine ruimte en pakte een plastic lepel... de ambulancebroeder wilde deze afpakken en zat aan me... ik raakte in paniek... hij wilde me helpen uiteraard maar doordat ie aan me zat sloeg in in paniek stand en begon om me heen te schoppen en slaan.. de politie er ter asistentie opnieuw bij en met handboeien en met agenten en ambubroeder op me verder... het was heel beangstigernd en het enigste wat mij dan nog kan helpen is muziek... maar me koptelefoon werd van me hoofd gehaald.... ik begon te schreeuwen want dat washet enigste stukje veiligheid dat ik dan nog net even wel had... gelukkig kreeg ik hem snel terug.. en kon ik opnieuw in gesprek met de crisisdienst en werd weer gekozen voor een naar huis met pillen keuze... thuis direct in slaap gevallen door alle stress en de volgende ovhtend begon alles opnieuw... ik liep weg... politie vond mij ambu erbij en dit maal moest ik deze man aankijken... iets wat vanwege mijn autisme niet lukt.. dit kreeg op een rustige manier met de ambu naar het psygisch centrum... en dit maal een korte 1 nachts opname... na een hele nacht wakker te hebben gezet mocht ik sochtens dan eindelijk naar huis...en waren mijn eigenbehandelaren er weer... dinsdag zo tegen 3 uur ben ik bij me eigen behandelaar en deze vertrouwd het niet en beld opnieuw met de crisisdienst (deze wilde eigenlijk een opname) maar kreeg pillen en naar huis...thuis gegeten en naar boven en opnieuw sloeg de paniek toe.. de deur zat op slot ik had geen sleutel en raakte volledig van het pad (weet oprecht niet wat er gebeurt is) het enigste wat ik weet is dat ik opnieuw met de ambu naar het psygisch centrum moest... en hier al vanaf dinsdag avond op een gesloten afdeling zit. nergens heen kan en hele dagen achter me laptop zit... ik durf niet naar de andere (ik ben hier als 19 jarige zeer zekker de aller jongste omdat de gemiddelde leeftijdsgenoten ruim 20 jaar ouder zijn) en dat voelt niet fijn... maandag krijg ik te horen hoelang ik hier moet blijven

19 jaar
4 jaren geleden

3 Reacties

  • Beste X, Je bent nooit te dom om te leren. Misschien dat ingenieur of dokter worden te hoog gegrepen is, maar iedereen kan en moet leren. Niet leren is achteruit gaan.
    Verhalen schrijven is heel goed. Schrijf over je leven en hoe jij alles wat je meemaakt ervaart. Jij bent een speciaal iemand en het is heel interessant voor anderen om te zien hoe jij tegen het leven aankijkt. Wat je onder computeren verstaat weet ik niet, maar je moet natuurlijk niet de hele tijd binnen naar dat schermpje zitten kijken, dat is niet wat jongens (of X-en) horen te doen, daar zijn ze niet voor gemaakt.

    Op dit moment zit je min of meer opgesloten, maar dat is maar tijdelijk verwacht je. Je hebt nog een heel leven voor je en het is wel fijn als je dat in eigen hand hebt. Heb je zelf ideeen over hoe het met jou zal zijn over vijf, over tien jaar of nog verder? Of denk je daar helemaal niet over na?

    Misschien dat begeleiding voor jou altijd nodig zal zijn, maar misschien ook is het mogelijk om veel zelfstandiger te worden en te leren om met andere mensen om te gaan. Zelf voel ik mij soms ook meer waarnemer dan deelnemer in de samenleving, en voor jou zal dat nog sterker zijn.
    Ik denk dat jij moet leren begrijpen hoe andere mensen zijn en hoe ze met elkaar omgaan. Zo kan je leren hoe je in de maatschappij een plaats kan hebben en min of meer meedoen in het leven. De hele tijd jezelf opsluiten of opgesloten worden is toch niet echt een leuk vooruitzicht als je 19 bent!

    Er wordt ongetwijfeld met je gepraat door behandelaars en andere mensen die het goed met je menen. Luister naar ze en wees er van overtuigd dat ze het beste met je voorhebben. Je moet proberen sterk te zijn en de moed te hebben om soms de confrontatie aan te gaan met zaken waar je moeite mee hebt.
    Je wilt niet aangeraakt worden, maar soms moet het, bij de dokter, bij de tandarts, bij de kapper. Misschien voelt het niet prettig, maar je overleeft het wel.
    Kom je wel eens zelfstandig buiten, om wat te kopen, of zomaar om wat te lopen in een park of op straat om te kijken naar wat er allemaal gebeurt? Er is veel te beleven buiten en er zijn heel veel hele aardige mensen die best vrienden kunnen zijn als jij ze de kans geeft. Denk er eens over na en geef ze eens die kans!

    22 jaar
    4 jaren geleden
  • hoi jongen 22, ik ben helaas niet geheel goed inteligent...
    ik studeer nooit.... ik ben er niet inteligent genoeg voor..

    ik computer graag en schrijf graag verhalen. dit is een manier om mezelf te uiten en geen andere mensen om me heen heb.

    het opsluiten is zoizo tijdelijk omdat deze plek zoizo niks voor mij is...

    19 jaar
    4 jaren geleden
  • Beste X, (Ik denk dat je een jongen bent), Blijkbaar ben jij iemand die als het om je geestelijke gezondheid gaat over een heel smal pad wandelt. Er hoeft maar heel weinig te gebeuren en je raakt van dat pad af. Dat is voor jou natuurlijk heel naar, maar ook voor de mensen om je heen.
    Jij bent iemand met een gebruiksaanwijzing waar men zich strikt aan moet houden. Dat maakt het leven voor zowel jou als voor de mensen waar je mee omgaat heel moeilijk.
    Je bent autistisch zoals je zegt en zelf heb ik ook wel iets van autisme in mij, maar ik kan normaal functioneren, dus voor mij valt het wel mee. Voor jou niet begrijp ik. Ik herken wel bepaalde dingen in je verhaal.

    Wat mij opgevallen is dat is dat je behoorlijk in de war bent geweest maar dat je toch in staat bent een heel duidelijk verhaal te schrijven over wat je is overkomen. Daar concludeer ik uit dat je behoorlijk intelligent bent en goed begrepen hebt wat er aan de hand was.
    Nu weet ik dat het geestelijk gezond zijn erg er van afhangt of de hormonale balans in je hersenen in evenwicht is en dat medicijnen kunnen helpen als dat niet zo is. Blijkbaar heb jij die medicijnen (soms?) nodig.
    Daarnaast vraagt jou karakter een bepaalde omgeving en benadering. Jij wilt regelmaat en kan niet goed tegen teveel prikkels als het gaat om mensen en dingen. Misschien was het kerstgedoe je teveel geworden en ben je daardoor uit je evenwicht gebracht.

    Hoe het verder met je zal gaan dat weet ik natuurlijk niet, maar voor mijn gevoel ben jij intelligent genoeg om naar jezelf te kijken en te zien wat jij wel en wat jij niet aankan. Studeer jij nog of is dat mentaal gezien te lastig voor je? Heb je bepaalde liefhebberijen? Planten kweken is bijvoorbeeld iets dat heel rustgevend kan zijn. Jij hebt de volledige controle en planten zeuren niet. Hebben jullie thuis een tuin en doe je daar wel eens wat in?
    Misschien is mediteren iets voor jou. Je maakt je dan helemaal los van je omgeving en komt volledig tot rust.

    Je zit nu feitelijk fysiek opgesloten, maar dat is natuurlijk maar tijdelijk (hoop ik). Misschien moet je gewoon zelf eens gaan nadenken over wat jij wilt met je leven en wat je wel en wat je niet aankan. Misschien kun jij zelf manieren te bedenken waarop jij kan functioneren en om kan leren gaan met de uitdagingen die contacten met andere mensen en veranderingen voor jou zijn. Het is echt belangrijk dat jij zelf de controle krijgt over je leven, want als dat jou niet lukt dan nemen anderen de controle over en dat wil jij niet.

    Voorlopig heb je veel tijd om na te denken en er zullen ook welk behandelaars zijn die met je komen praten. Ze doen hun best voor jou en proberen je te helpen. Probeer het zo te zien en er zo op te reageren. Gebruik de tijd die je nu hebt nuttig. Het kan met jou twee kanten opgaan. Laat het de goede kant opgaan! Doe je best, gebruik je tijd nuttig en stel je open voor mensen die het goed met je menen. Sterkte en succes!

    22 jaar
    4 jaren geleden

Plaats een reactie

Je kunt niet meer reageren. Deze discussie is op 10-10-2021 om 01:00 gesloten.

Anoniem en gratis hulp of advies?

Jongerenwebsite JouwGGD.nl

Op JouwGGD.nl vind je betrouwbare informatie over gezondheid, relaties, lichaam, seks, gevoel, alcohol roken drugs en media. De informatie is gecheckt door (medische) professionals.

Lees meer over Jongerenwebsite JouwGGD.nl

Bekijk ook

Online zelfhulptraining - Wie ben ik?

Weet jij wie je bent? In deze online training leer je hoe jij denkt, doet en voelt. Wat is jouw identiteit?

Lees meer over Online zelfhulptraining - Wie ben ik?

Ben jij digitaal in balans?

Scrollen, liken, appen, swipen, gamen en bingen: (online) media lijken onlosmakelijk verbonden met je offline leven. Heb jij het allemaal onder controle? Doe de zelftest

Lees meer over Ben jij digitaal in balans?

Vriendschap

Wil je graag andere jongeren ontmoeten, maar vind je dat lastig? Geef je leven een sociale boost, kijk eens op join-us.nu!

Lees meer over Vriendschap