@jongen 18 Wat naar voor je. Kun je hier met je ouders over praten? Dat kan helpen. Je kunt ook terecht bij je mentor op school of bij iemand anders die je vertrouwt. Ook professionele hulp kan heel nuttig zijn, zoals ik TS ook aanraadde. Veel sterkte.

Ik heb dit ook vaak dat ik eigenlijk niks leuk vindt, als ik naar school ga is het kut, als ik naar werk ga is het kut en als ik thuiskom is het deels kut omdat ik me vaak zo eenzaam voel. Maar internet helpt voor mij wel deels om me op te vrolijken; echt had ik wel ergens gelezen dat hoe meer je op internet zit, hoe depressiever je wordt. Je moet zelf maar kijken wat je ermee doet, maar voor mij helpt het om afleiding te zoeken op internet en daar hou ik ook soms plezier uit.

Hé jongen 16, wat zwaar voor je, zeg. Wat meisje 18 zegt, klopt: als je depressief bent, lijkt het inderdaad soms of er geen uitweg is. Maar ik kan je beloven dat dat je depressie is die spreekt, en je depressie liegt tegen je. Er is echt hoop om uit je depressie te komen en weer gelukkig te worden, weet ik uit ervaring.

Je hoeft hier niet alleen mee rond te blijven lopen. Er zijn mensen die je hierover kunt vertellen en die je willen helpen; depressie en ongelukkige gevoelens zijn niets om je voor te schamen. Misschien kun je er met je ouders over praten? Of met iemand anders die je vertrouwt? Je kunt er ook op school over praten, bijvoorbeeld met je mentor of een vertrouwenspersoon, en zelfs anoniem met de Kindertelefoon.

Voor mij heeft het ook veel geholpen om professionele hulp te zoeken. Je kunt eens met je huisarts praten over je gevoelens; die kan je doorverwijzen.

Heel veel sterkte; reageer gerust als ik je nog ergens mee kan helpen of als je het van je af wilt schrijven.

Op het moment dat je in een depressie ziet, dan kun je het licht ook niet zien aan het eind van de tunnel. Dat is juist zo naar eraan. Je weet wel dat je je eerder zo hebt gevoeld en dat het daarna ook weer anders en beter is geweest. Wat je kunt doen is dat je voor jezelf een soort afspraak maakt, bijvoorbeeld dat je pas van jezelf in paniek mag raken als je je nog zo voelt over 10 maand. En dan ook een afspraak met jezelf maken wat je dan gaat doen (bijvoorbeeld dat je dan naar een oom die je vertrouwd toegaat en het hele verhaal gaat vertellen en hopen dat hij iets weet te veranderen). Maar wat je in ieder geval niet moet doen is nu de hele tijd denken dat het nu erger is dan de vorige keer en dat er nu echt geen licht meer is. Dan praat jejezelf alleen maar de diepte in. Ik hoop dat je hier iets aan hebt. En hou anders een dagboek bij waarin je je hele zwarte dagen kunt beschrijven maar ook opschrijft elke keer als je je een keer beter voelt. Misschien wel met een andere kleur pen. Dan kun je soms kiezen om alleen de stukken te lezen waarin je je beter voelde en een andere keer lees je juist de zwarte stukken.

Ik zou zeggen praat met mensen. Of iig iemand. Verder is wordT ik zonder T?? ik wens je veel suc6 met je probleem hoop dat het goed komt!