Misschien kun je via internet in contact komen met mensen die net zoiets doen als jij? Of misschien zijn er wel organisaties waarvoor je dit als vrijwilligerswerk kunt doen... Ik wil je niets opdringen, hoor, ik probeer alleen wat manieren te verzinnen waarop je die mensen kunt helpen zonder de complete verantwoordelijkheid alleen te hoeven dragen.

- m19 nummer 2 :-)

Hey, 2e meisje van 19 :) Ik heb niet bepaald veel vrienden en die hebben hun eigen mentale problemen, en voor de rest ken ik geen mensen die ervaring hebben met dit zoort dingen.. Helaas, maar ook wel weer goed!

Ik snap...kunnen bieden. Ik snap wat he bedoelt en je hebt gelijk, maar ik krijg alsnog het gevoel dat ik er dan niet voor die mensen ben, ondanks dat ik weet dat ik het zelf niet bepaald aankan.

Ik snap wel dat je die mensen niet wilt laten stikken als ze je appen, inderdaad. Dat zou ik dan ook niet doen, want daar ga je je niet beter van voelen. Maar misschien is het inderdaad wel een idee om mensen die om hulp vragen door te verwijzen naar andere instanties en uit te leggen dat het met jou nu niet goed genoeg gaat om zelf de steun te bieden die je wilt kunnen bieden.

En wat ik me nu ineens nog zit te bedenken: je zou misschien ook eens op zoek kunnen gaan naar anderen van jouw leeftijd die soortgelijk werk doen. Dan kun je afspraken maken en misschien elkaar afwisselen. Ik weet niet of dat lukt, maar misschien is het het proberen waard. Dan heb je niet meer het gevoel dat je alle verantwoordelijkheid alleen hoeft te dragen.

Ik ben trouwens dat tweede meisje van negentien, om verwarring te voorkomen. :-)

Ik werk uit eigen initiatief, maar uit eigen ervaring weet ik dat 113 soms heel veel tijd nodig heeft om te antwoorden en sommige mensen hebben iemand van hun leeftijd nodig om er voorheen te zijn. Ik doe het meer, omdat niemand anders het doet. Ik weet hoe het is om alleen te staan, en uit instinct wil ik het voorkomen voor andere mensen. Heel erg thnx voor je reactie tho, en ik zal er zeker aan denken als er weer iemand appt!

@jongen 15 Help je die mensen met zelfmoordgedachten binnen een organisatie of doe je dat op eigen initiatief? Als je binnen een organisatie werkt, bedenk dan dat anderen je in je afwezigheid wel even kunnen vervangen. Als je het alleen doet: je hoeft die last niet alleen te dragen, en het is vaak juist verstandig om mensen met problemen door te verwijzen naar professionele hulpverleners en diensten als 113.

MEisje 19 1: I know. Het is alleen lastig, omdat ik mensen hun leven niet in gevaar wil brengen.. Maar ik weet dat je gelijk hebt, dat het niet egoïstisch is, maar op een manier voelt het wel zo..

Meisje 19 2: Het valt wel mee, in vergelijking met.. Ik hoop dat je gelijk hebt, dan gaat het er al beter uitzien, later!

Heel erg bedankt dat jullie die tekst daadwerkelijk hebben gelezen en zulke lieve en motiverende comments hebben achtergelaten!!

-J

Hé jongen 15, wat heb jij veel heftigs meegemaakt, zeg. Wat meisje 19 hierboven zegt, erg indrukwekkend dat je dit werk doet! Maar overweeg inderdaad om misschien even een pauze ervan te nemen om voor jezelf te zorgen.

Onthoud dat artsen je nooit kunnen dwingen om medicijnen te nemen. Je hebt zelf zeggenschap over hoe je behandeld wordt. En ze zullen ook niet zomaar zeggen dat je hallucineert, dat zullen ze eerst grondig onderzoeken. En mocht je toch medicatie voorgeschreven krijgen, dan mag je altijd vragen stellen. In ieder geval wil die psychotherapeut je in de eerste plaats helpen om te verwerken wat je allemaal hebt meegemaakt en je beter te voelen. Ik denk dat hij/zij je zelfs kan helpen met je genderidentiteit: het is bijvoorbeeld mogelijk om hiervoor hormonen te krijgen die je lichaam mannelijker maken of door operaties zelfs helemaal van geslacht te veranderen.

Heel veel sterkte en succes bij je therapeut!

J. je doet mooi werk en zelf heb ik het ook al nodig gehad. Maar stop er even mee en zorg even voor jezelf. Als je jezelf niet goed voelt is het niet goed anderen hun problemen erbij te nemen. Dit is niet egoïstisch ofzo, dit is jezelf even helpen!