Dankje mensen voor al die tips na een week dat ik dit bericht haalf jaar geleden typte ben ik me moeder helemaal vergeten uit me leven, de enige dingen waar ik aan nog denk zijn leuke gedachtes met mijn moeder.

Sterkte

Gecondoleerd ik heb het zelfde een paar jaar terug meegemaakt en ik weet dat het pijn doet en je zal haar nooit vergeten maar denk eraan dat ze wil dat jij gelukkig wordt en ga juist presteren om haar te laten zien dat je het wel kan en dat ze je goed heeft opgevoed. Ik eb het er de eerste paar maanden ook heel moeilijk mee gehad omdat mn ouders gescheiden zijn en ik geen contact met mn pa meer heb. Dus ik viel in een diep gat maar wees sterk je komt er uit en zal haar nooit vergeten.

Terwijl ik dit lees, krijg ik zelf al tranen in mijn ogen! Ik kan er niet aan denken om hetzelfde mee te maken, maar toch is het jou wel overkomen :( Heel veel sterkte met het verlies! En zoals ze zei: ze is voor altijd in je hart. Ik geloof , dat er ooit een dag is , dat iedereen elkaar weer zal zien. En tot dan denk ik er elke avond aan en dan kijk ik naar de sterren en dan vraag ik mij af hoe ik mijn beste vriend verloren ben. Maar ooit komt die dag :-)

Gecondoleerd. Je moeder is altijd bij je. Als je haar mist moet je gewoon tegen haar praten. En dat is niet raar. Zij ziet dat jij het heel moeilijk hebt met haar verlies. En jouw moeder heeft hier ook geen rust in. Zij heeft haar kinderen hierzo niet op zo'n manier willen achterlaten. Als jij je moeder oproept zal zij jouw het gevoel geven dat ze bij jouw is. Ik geef jou en jouw familie de kracht en steun (ik ben paranormaal begaafd) van boven uit om hier overheen te komen. En heb een kaarsje aangestoken om jouw en je familie enige rust te brengen. Heel veel sterke, liefde en geluk toegewenst. Xxx

pffffffffffffffff sterkte ik heb ook veel mensen verloren die dichtbij me stonden het duurde heel lang totdat ik het had verwerkt en dat zal ook zo bij je moeder zijn probeer gewoon veel te plannen en afleiding te zoeken

Gecondoleerd met je verlies. Wat heftig dat je dit meemaakt. Je hoeft je er echt niet voor te schamen dat je het niet los kunt laten: het is heel normaal om te rouwen, zeker als je zo'n belangrijk iemand verliest. Wat misschien kan helpen is je gevoelens niet weg te drukken, maar ze je ook niet te laten beheersen: erken dat ze er zijn, maar bedenk dat je rouwgevoelens hebt en dat je ze niet bent. Maar het is best moeilijk om dat te doen.

Je zou eens online kunnen zoeken naar advies bij rouwverwerking. Als je merkt dat je het echt niet meer trekt, kun je ook in therapie gaan.

Ik wens jou en je familie heel veel sterkte in deze tijd. Hopelijk vinden jullie steun bij elkaar.