Onschuldig vast gezeten door je oma, hoe hiermee om te gaan?

Hallo, Ik ben een jongen van 17 jaar. Sinds vorig jaar September staat mijn leven op z'n kop. Ik heb gescheiden ouders en een broertje van 13 jaar oud. Hij wil sinds vorig jaar Maart mijn moeder niet meer wil zien. Ik en mijn broertje zagen onze ouders week om week, dit ging tot vorig jaar maart goed. Totdat mijn broertje mijn moeder niet meer wilde zien. (Rede onbekend) Op een gegeven moment ging mijn broertje niet meer mee naar mijn moeder als het de week van mijn moeder was. In September vorig jaar vond ik het genoeg geweest en vond ik dat mijn broertje moest gaan praten met mijn moeder over wat er aan de hand was. In de week van mijn vader op een vrijdag heb ik mijn broertje 2 uur voor het wisselmoment van mijn vader naar mijn moeder meegenomen naar mijn moeder om te praten. Deze vrijdag veranserde mijn leven in een hel. Bij mijn moeder aangekomen heb ik mijn broertje aan het praten gezet met mijn moeder.

 

Intussen was mijn vader thuis van zijn werk gekomen en de politie ingeschakeld. Deze zijn langsgekomen bij mijn moeder en na een uur praten hadden de agenten besloten om mijn broertje bij mijn moeder te laten omdat de week van mijn moeder was aangebroken. De spullen van mij en mijn broertje lagen nog bij onze vader en deze mochten we van de agenten op gaan halen nadat hun mijn vader op de hoogte gebracht hadden dat mijn broertje bij mijn moeder bleef. Ik, mijn broertje en mijn moeder achter de politie aangereden naar het huis van mijn vader. Daar waren de agenten net klaar toen wij aankwamen. Echter was mijn vader toen nog niet thuis, alleen wel mijn oma (vaders kant). Van haar mocht ik niet naar binnen om de spullen van mij en mijn broertje op te halen, hierop heb ik een paar keer hard op de ramen gebonst omdat ik mijn spullen wilde hebben. Toen ik weer even bij de poort stond kwam mijn oma naar buiten waardoor ik mijn kans zag naar binnen te komen omdat de deur openstond. Dit zag mijn oma natuurlijk en wilde de deur dichtdoen.

 

Ik heb nog net mijn voet tussen de deur kunnen zetten en de deur door middel van mijn voet, knie en lichaam open weten te krijgen en naar binnen te glippen. Hierbij heeft mijn oma op een een of andere manier een wondje op haar arm opgelopen en zei begon toen hard te gillen. Ik ben uit schrikreactie naar boven gerend om mijn spullen te pakken. Die lagen er niet meer, die had mijn vader al verstopt. Ik ben terug naar beneden gerend en daar stonden mijn vader en mijn opa 112 te bellen en te schreeuwen "mishandeling, snel komen" ik schrok me rot en kon niet naar buiten komen door de achterdeur, die werd dichtgehouden door hun. Ik ben toen door de voordeur naar buiten gevlucht, ik was totaal in paniek. Ik heb even voor het huis van mijn vader gelopen en nagedacht. Intussen kwam na een kwartiertje een mororagent mij tegemoet en werd ik om 10 uir 's avonds aangehouden voor mishandeling, ik wist niet wat ik hoorde en schrok me rot. Mijn oma had zelfs aangifte gedaan van mishandeling en ze had letsel werd mij medegedeeld. Ik moest mee naar het bureau en daar kreeg ik om 11 uur 's avonds te horen in de cel waar ik in gestopt was dat ze me een nacht zouden houden en dat ze morgen verder zouden kijken. Op dat moment zakte de moed in mijn schoenen.

 

Die nacht was een hel, een ware hel. Alleen maar huilen, piekeren en nadenken, ik voelde me zo machteloos. De volgende dag werd mij rond 11 uur 's ochtends medegedeeld dat ik in verzekering werd gesteld en dat ze me maximaal 3 dagen vast konden houden, hier schrok ik echt ontzettend van, de moet zakte me wederom weer enorm in de schoenen, huilen, paniekaanvallen en piekeren is het enige wat ik kon doen. Rond 1 uur 's middags werd ik verhoord, daarna nog een uur met de raad van de kinderbescherming moeten praten. Toen hebben ze me terug gedaan in de cel met de mededeling dat de officier van justitie vanavond een uitspraak zou doen. Toen begon om 4 uur het wachten, huilen, piekeren en nadenken weer opnieuw. Uiteindelijk mocht ik om 9 uur 's avonds naar huis, de zaak was geseponeerd door de ovj. Ik wist niet hoe blij ik moest zijn, maar van korte duur. 2 dagen later is mijn broertje voor een maand uit huis geplaatst door bjz en sindsdien is het een opeenstapeling van rechtszaken, advocaten en bjz, wat een ellende. Uitspraak van de rechter was dat mijn broertje een half jaar bij mijn vader ging wonen en toen heeft mijn vader het adres van mijn broertje gewijzigd bij de gemeente.

 

Nadat ik vrij was, heb ik tot op heden elke minuut last van deze ellende, op school krijg ik hulp van een schoolpsychologe maar ik voel me zo ontzettend vies bij het idee ik heb vast gezeten. Ik weet niet hoe ik hiermee om moet gaan. Mijn vader heeft 3 maanden niks van zich laten horen, geen spijt, geen excuus niks, nu heeft hij via whatsapp gevraagd om contact maar dit heb ik geweigerd, ik heb mijn adres bij de gemeente laten veranderen en hem geblokkeerd net als ik dat al gedaan had bij mijn oma en alle dichtbijstaanden van mijn vader. Ik heb nu geen contact met mijn vader en ook niet met mijn broertje, ik mis ze geen van beiden, gek genoeg ook mijn broertje niet. Dit is voor mij een enorm ingrijpende gebeurtenis geweest en ik heb hier nog altijd last van, gelukkig heb ik wel goede vrienden die me steunen maar als nog weet ik niet goed hier mee om te gaan en denk ik wel eens aan zelfmoord. Kan iemand mij misschien helpen door het geven van je mening, tips, advies?? Ik ben een beetje ten einde raad.