Ik hou wel van EDM en nightcore muziek en trance en hardstylez enzo.

Bekijk het van de praktische kant. Staar je niet blind op materiele zaken en zogenaamde 'rijkdom'. Jij hebt beide ouders nog die veel om jou geven en van jou houden. Die vriendin kost jou alleen maar energie en tijd, ik zeg dumpen. Besteed je tijd aan school zodat je een diploma haalt, dat geeft jou een goede toekomst. Als het goed gaat op school heb je mss goedkeuring van je ouders en tijd over voor een bijbaantje op een...kartbaan!! Dan kun je vaak én gratis karten terwijl je er nog geld voor vangt ook. Donkere wolken weggetrokken? Succes!

Er zijn waar genoeg mensen die dezelfde hobby's en passies hebben als jij. Ik heb zelf ook hobby's die niemand anders echt heeft maar zoals ik over jou lees delen wij best veel.
Zo luister ik ook naar EDM en een beetje hardstyle. Ik ben 5 weken meegeweest op een zeilschip dus zeilen ligt mij opzich ook wel.

Wat ik je nog kan aanraden, buiten de andere reacties, is om je ouders te vragen je te helpen met een planning en zo te overleggen met ze of werken en karten er wel tussen past. Ik werk nu zelf 9 uur per week en daar kan je toch wel van kopen. Dat is bij de lokale supermarkt en ik denk dat er vast wel een Albert Heijn of Jumbo bij jou in de buurt zit.

Als je nog vragen hebt of iets wilt vertellen hoor ik het wel!

Groetjes

Ja, lastige situatie. Kan me voorstellen dat het vervelend is als je je passie niet kunt uiten.

Ik zou als eerste proberen om eens systematisch voor jezelf op een rijtje te zetten wat je wilt bereiken en hoe je daarheen wilt werken. Probeer een plan op te zetten hoe je bijvoorbeeld naar karten toe wilt bouwen. Stel ook prioriteiten: als je echt naar karten toe wilt bouwen, overweeg dan of je nog wel wilt dansen en zeilen. Daarna is het misschien nuttig om je ideeën met je ouders te bespreken. Karten is inderdaad een dure hobby, maar als je met een concreet plan aankomt waarmee je het uiteindelijk zelf kunt betalen, en als je dat weet te combineren met betere cijfers op school, dan staan ze er hopelijk iets meer voor open en kun je mogelijk compromissen sluiten. Als je een concreet doel voor ogen hebt en ook weet hoe je het wilt gaan bereiken, dan word je hopelijk gemotiveerder en ook minder depri.

Daarnaast: als je dat nog niet doet, probeer goed te leren plannen! En dat wil niet zeggen: plan al je uren tot in de details vol met huiswerk. Integendeel: maak bewust tijd voor jezelf vrij. Dat is een belangrijke en heel nuttig les die ik zelf heb moeten leren en ik ben er heel blij mee dat ik het geleerd heb. Zo zorg je voor meer stabiliteit en rust, terwijl je eventuele stress vermindert (want uit je bericht klinkt het alsof je een vrij druk leven hebt, en het is ontzettend slecht voor je om vaak onder stress te staan - weet ik helaas uit ervaring).

Ga ook eens bij jezelf te rade hoe het eigenlijk komt dat je een voorsprong wilt hebben op de rest. Vraag je af waarom je het eigenlijk erg vindt dat anderen rijker/slimmer zijn (of lijken!) dan jij. Doe dat zonder over jezelf te oordelen, maar ga gewoon neutraal op zoek naar je beweegredenen. Ben je bang voor het oordeel van anderen, bijvoorbeeld, misschien omdat je ooit hebt meegemaakt dat mensen je niet respecteerden omdat ze je niet slim vonden? Maar denk er eens goed over na, want echt, je kunt er heel depri van worden als je voortdurend ontevreden bent met je prestaties.

Het klinkt er ook naar alsof je iemand mist die je steunt in je passies en die je hobby's deelt. Misschien kun je via verenigingen of clubjes contact zoeken met mensen die jouw hobby's delen? Ik raad je in ieder geval aan om gelijkgestemden te zoeken; kijk daarbij desnoods buiten de grenzen van je school.

Ik hoop dat dit je helpt! Veel succes!

Ik was een jaar geleden in een zelfde soort positie. De avond van de dag dat ik op de trein wachtte, en weer in bed lag, aan het bedenken hoe ik het beste zou kunnen gaan, zag ik iets, ik zag een man, een vader, met een kind. Dit zag ik niet gebeuren, het was meer een soort hallicunatie. Ik zag het gezocht van de Vader niet, maar wist direct wie het was. Toen keek ik naar de jongen, die door zijn Vader werd opgetild en ik zag mijzelf. Dit klinkt vast heel spiritueel, maar ik wist dat het God was, die mij liet zien dat hij mij vasthield. Zelfs in mijn donkerste periode. Ik liet het die avond weer varen, en stond de volgende dag bij het spoor, te wachten tot de trein voorbij zou rijden, toen ik me opeeens zo kut voelde dst ik overwoog te springen, toen dscht ik weer aan de vorige avond, en ik deed snel een schietgebedje: 'God, als U naar me luistert, ik weet het niet meer, als U het niet doet, hoeft het van mij niet.meer' daarna kreeg ik.kippenvel en voelde ik me weer beter, toen ben ik langzaamaan weer uit de put gelomen, met vallenen opstaan. Dus voor mij werkte het heel erg om God om hulp te vragen, en jij moet het niet zomaar laten.doorgaan, want zelfs de kleinste puntjes kunnen uiteindelijk.in zelfmoord eindigen, ik ga niet reageren op andere reacties, die niet te maken hebben met dat van de topic starter, dus sceptici en haters, stop.maar met typen. Ik hoop dat ik je heb geholpen, Gods zegen, PJ