Het beste is denk ik toch om er met iemand over te praten. Dat hoeven niet je ouders te zijn; je kunt ook nog een keer naar je mentor gaan (ik zou dan wel je excuses aanbieden voor dat slaan: leg uit dat je gefrustreerd was en dat je er spijt van hebt), maar misschien heeft je school ook nog wel een vetrouwenspersoon met wie je kunt praten. Ook kun je bellen met de Kindertelefoon.

Daarnaast adviseer ik je om te kijken of je professionele hulp kunt krijgen. Ik heb daar toen ik zelf depressief was ontzettend veel aan gehad. Ik heb daar geleerd om op een andere manier met mijn depressieve gedachten om te gaan.

Een tip: probeer je je depressie voor te stellen als een of ander vervelend klein figuurtje dat in je hoofd zit en je ellendige gedachten influistert. Dat klinkt misschien vreemd, maar door onderscheid te maken tussen je depressieve gedachten en je eigen gedachten, kun je je denkpatronen veranderen. Je bént dan niet meer je depressie; je hébt dan een depressie. En vanuit die positie is het gemakkelijker om te genezen. Want je kunt genezen, echt waar. Er is hoop: ik heb het zelf meegemaakt.

Wat dat snijden betreft: ik heb een keer als tip gehoord om een elastiekje om je pols te doen en daaraan te trekken in plaats van te snijden. Dan voel je wel pijn, maar breng je jezelf niet zo'n schade toe. Probeer het dan af te bouwen, totdat je het niet meer doet. Je brengt jezelf door te snijden namelijk echt schade toe.

Ik wens je heel veel sterkte en geluk toe! Je kunt je depressie overwinnen, echt!