help! ik voel me alleen

Hey mensen Ik ben een 16 jarig meisje en voel me zwaar klote. Ik zal even vertellen hoe het komt. In klas 1 deed ik niet heel goed mijn beste ik probeerde er meer bij te horen en liet mijn school maar een beetje links liggen. Door dat ik weinig aan mn school deed moest ik naar een andere school. Na de zomer vakantie ging ik met vol goede moed naar mijn nieuwe school. Ik kwam in een supper hechte klas maar ik hoorde er niet bij. Als we moesten samen werken moest ik altijd alleen. En ook in de pauze zat ik altijd alleen. 1 keer toen we moesten samen werken vroeg ik of ik bij het groepje mocht waar ik meestal bij ging (omdat ik in de groepjes mee moest doen van de docenten) ze zeiden kan je niet een keer bij hun, je zit altijd bij ons wij willen ook een keer met zn tweeen. Ik ging naar het andere groep maar zij wilde mij er ook niet bij. Blijkbaar was ik gewoon een grote last voor hun. Aan het eind van het jaar moesten we aan geven bij wie we in de klas wilde in klas 3. Toen ik zij dat het me niet boeide werd mijn mentor boos op me en noemde ze me een jankwijf (ofzo ik weet het niet meer precies).

Gelukig kwam ik in een heel andere klas. Zonder mensen uit mijn tweede klas. Ik sloot me aan bij een groepje en ze accepteerde me alleen heb ik me nooit echt erbij horen voelen. Het jaar ging voor bij en ik mocht over naar mn examen jaar. Toen de klassen bekend waren zag ik dat ik bij niemand uit mijn derde klas was geplaatst en dat er in de klas waar ik in was geplaatst wel heel veel mensen zaten uit mn tweede klas. Gelukkig werd ik over geplaatst. Alleen er zitten nu twee meisjes in de klas die me niet mogen en ook omgaan met dat vriende groepje uit de derde. Daarom sta ik altijd in de pauze bij andere mensen. Ook weer het zelfde verhaal ik voel me wel geaccepteerd maar ik voel soms ook dat ik teveel ben.

 

Tijdens deze jaren ben ik me steeds kutter gaan voelen en steeds eenzamer. Ook heb ik de laatste tijd heel veel ruzie met mijn ouders. Het liefst zou ik weggaan. Weg van thuis of misschien wel helemaal van hier. Al deze jaren heb ik er nooit met iemand in mijn omgving over gepraat maar ik ben een poosje terug naar mn mentor gegaan en nu moet ik naar zoon vrouw bij ons op school. Ook weten een paar mensen uit het groepje van klas 3 het. En mn beste vruend weet het. Alleen ik vind dat teveel mensen het weten en daardoor voel ik me nog rotter. Af en toe ik snijd ik mezelf wel eens, ik weet dat het dom is maar het geeft zoon opgelucht gevoel. Ik zou zo graag willen dat ik me weer better ga voelen en gewoon weer gelukkig kan voelen. Weet iemand wat ik kan doen. Groetjes een Meisje van 16 Jaar