ja
ik weet hoe je voelt
ik op de forum heb ook al geplaats
dat ik nooit kind heb kunnen zijn
de drank problemen ja die hadden mijn echte ouders ook
sigarette enzo het werdt me ook aan geboden
en nog zoveel meer
even over mij
en dat die drank probleem ergens vandaan komt hoeft niet perse zo te zijn
het is en blijft een MENS
NEE monsters beesten dat ze zijn
5 jaar en onschuldig kindje daar de dupe van worden als er ouders niks en liever willen lui zijn en je alle hoeken van het huis laat zien
thja diegene blijft ook maar een MENS
ik vind erg voor je meid 14 jaar en het mee maken en voor hoelang
ik heb het geluk gehad dat ze me op die dag in bad deden
en het ondekt werd
het enigste wat ik jouw kan meegeven is
als uw vader iets doet wat jezelf niet meer aankan
dat het afgelopen moet zijn:
therapie kan helpen
een praatgroep,
en of bij je zus van 18 gaan bij wonen of logeren
ik weet niet in hoe verre je vader is?
misschien een brief schrijven waarop jij je niet fijn voelt
en hoe je er verder over denkt(toekomst)
ik kon dit allemaal niet op vijf jarige leeftijd
misschien heeft mijn gedrag op school dat toen laten blijken
dit is nog maar stukje van de sluier dat ik schrijf
sterkte verders ik hoop je hier mee geholpen te hebben met de tips
laat je hoofd niet hangen
maar op geheven
het leven bied je meer
dan je denkt ;) xxx

Misschien moet je iemand zoeken die je kan vertrouwen en die je helpt met beslissingen nemen. Ik zou je wel kunnen helpen hoor.

Waar is de moeder?? wat is haar rol in dit verhaal???
En waarom zit je vader aan de drank? want hij grijpt niet naar de drank voor de lol... Wat er ook aan de hand is, ik vind dat de dochters de vader moeten steunen. Want hij heeft ook problemen, en niet alleen jij. Want het is en blijft een mens.
Want de negatieve gedachten zijn ergens vandaan gekomen toch?? en hij drinkt het weg met behulp van alcohol. En jullie zijn daar de dupe van.

Maar goed, wie ben ik om te zeggen dat je hieraan iets moet doen?? als ik zelf hier geen ervaring mee hebt. Zoals de andere al zeggen zoek naar je geluk, de lach op je gezicht en de betrouwbare mensen.

En misschien is het toch niet zo slecht om aandacht te geven aan je pa, om je eigen in te leven in zijn pijn en verhaal. Hij kan wel steun gebruiken in zijn leven, je kan hem je begrip, hand en schouder geven. Want niemand verdient het om zo een leven.

Zoek een groep vrienden waar je jezelf kan zijn waarmee je kan lachen en die je kan vertrouwen heeft mij ook geholpen.

En als je niet sport ga sporten geeft een stofje die je blij maakt lfz

hoi, het is al erg dapper van je dat je naar een vertrouwenspersoon op school bent gegaan.

Als jij het gevoel hebt dat jij daar niets mee opschiet, zeg dat dan ook tegen die persoon.

Je kunt ook gewoon eens de kindertelefoon bellen.

Ook zou ik je willen adviseren om dit eens met je huisarts te gaan bespreken.

Die weet veel beter hoe die jou kan helpen en heeft daar ook veel mogelijkheden voor.

Het is goed om hulp te zoeken, en de eerste stap heb je al gezet.

Ga zo door, en je zult dan wel gaan merken dat het beter zal gaan worden.

Heel veel sterkte.

Zielig... ik denk dat je moet stoppen met roken, met iemand praten die je vertrouwd en misschien niet meer (vaak) met je vader omgaan? Sterkte