Ik snap het helemaal. Ik zit zo ongeveer in dezelfde situatie als jou, maar snij mezelf niet. Ik zit op therapie en uiteindelijk moet ik het wel gaan vertellen maar ik durf het niet. Ik ben ook heel bang voor de reactie, maar ik denk dat het beter is als je het vertelt in plaats van dat ze er achterkomen. Ik hbe het nog niet verteld en wil het ook niet doen, maar kies een manier die jij fijn vind. Bijvoorbeeld rustig praten of een brief schrijven.

Mijn eigen ervaring met depressie is dat mijn ouders niet raar reageerden. Toen ze hoorden wat er met me aan de hand was, begrepen ze juist beter waarom ik me zo slecht voelde. Een depressie is een ziekte en daarom niet iets om je voor te schamen! Misschien kan het ook helpen om hier eens met je psychologen over te praten?

Je zegt trouwens dat je jezelf snijdt. Weet je psycholoog daarvan? Die kan je als het goed is helpen om dat af te leren. Een tip die ik gehoord heb is om aan een elastiekje om je pols te trekken als je wilt snijden: zo voel je pijn, maar verwondt je jezelf niet zo. Zo blijf je veilig als het je niet lukt om in één keer te stoppen.

Veel sterkte!