broer verloren...

ik ben ongeveer 4 jaar geleden mijn broer verloren (zelfmoord). hij was mijn vaderfiguur, ik zit er nogsteeds elke dag mee. ik wil er graag over kunnen praten met mijn moeder, net als hoe moeder en dochter dat altijd met elkaar doen, toch? helaas kan ik dat niet. mijn moeder heeft borderline... k kan niet heel erg gemakkelijk praten met mijn vader. het voelt alsof ik vast zit. en dit gevoel kilt me. ik moest dit even ergens kwijt, zonder dat iemand weet wie ik ben. ik had dagelijks wel suicidal thoughts. maar het is gelukkig niet zo ver gekomen. ik krijg nu hulp. ik ga binnenkort voor het eerst naar een KOPP groep :) ik begin me met de dag beter te voelen. voor iedereen die dit leest, en zich hierin herkent, het komt goed! ookal lijkt het de einde van de wereld, geef niet op. er zijn altijd mensen die om je geven!