Hoi meisje van 11,
Dat vind ik heel erg voor je! Probeer er toch met iemand over te blijven praten, alleen zo kan je het goed verwerken. Misschien met je moeder en probeer het anders eens met een goede vriendin, die je vertrouwt. Probeer er op een rustig moment eens over te beginnen, als er geen anderen bij zijn. Misschien weet ze niet precies wat ze moet zeggen maar meestal is het al heel fijn als er iemand naar je luistert en met je meeleeft.
Verder kun je misschien dingen opschrijven in een dagboek ofzo, bijvoorbeeld leuke herinneringen aan je vader zodat je ze niet vergeet. Die kun je dan later teruglezen als je bijvoorbeeld verdrietig bent.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt, ik ben natuurlijk geen expert op dit gebied.
Veel liefs!