ik heb hetzelfde meegemaakt,maar me oma was niet ziek. me vader werd gebeld dat me oma niet thuis deed voor de thuiszorg dus me vader ging naar me oma's huis toe. ging naar haar kamer en zag de dood liggen. tot vandaag de dag weten we nog steeds de oorzaak niet. er was gelukkig geen bloed van te sprake. ik mis haar nog heel erg. ik zit dit nu gewoon met tranen in me ogen te schrijven. ze zeggen altijd denk aan de mooie dingen die je met haar heb meegemaakt,maar dat maakt nog meer verdrietiger. het is nu 3 jaar geleden en ik ben nog steeds niet naar haar graf geweest,want dan barst ik gewoon uit. dan wil ik het liefst bij haar zijn. bij mij in me jeugd heb ik heel veel verdrietige dingen meegemaakt. ik had bijna 2 jaar geleden me vader niet meer. IK VIND HET IRRITANT DAT IK ZOVEEL PECH HEB!!!!!!!!!!!!!!!

Je hoeft je echt niet schuldig te voelen dat je niet was gegaan. Je oma begrijpt heus wel dat je liever de mooie momenten onthoud dan dat ze zo in het ziekenhuis ligt. Ik ben 4 april 2014 mijn oma verloren. Ze lag al een tijdje in het ziekenhuis en het leek veel beter te gaan. Ze zou zelfs van de IC naar een gewone afdeling gaan maar vlak voordat ze geopereerd zou gaan worden kreeg ze een longontsteking. Zo erg dat ze heel zwak werd ( ze kon niet eens praten of bewegen. Zelfs eten en drinken koste heel veel moeite). Mijn familie ging er elke dag heen maar ik mocht niet. Ik wilde er heel graag heen gaan maar ik mocht niet. Ik wilde eigenlijk stiekem gaan maar ik heb het toch niet gedaan en achteraf heb ik daar heel veel spijt van. Ik had in 6 weken tijd de begrafenis van mijn opa en daarna mijn oma. Nu al ongeveer 5 maanden geleden en ik mis hun nog steeds heel erg. Je hele wereld stort natuurlijk in als je hoort dat iemand overlijd en achteraf heb je altijd spijt dat je niet naar diegene toe bent gegaan maar je hoeft je echt niet schuldig te voelen. Het betekend namelijk dat je het liefst je oma in gedavhten houd zoals ze altijd al was geweest. Mijn oma was eigenlijk mijn stiefoma. Mijn laatste verjaardag had ze in mij kaart oma tussenhaakjes erbij gezet. Ook toen ze in het ziekenhuis lag had ze tegen een verpleegster gezegd dat ze 4 lieve kleinkinderen had (2 echte kleinkinderen en 2 stief kleinkinderen). Ook al was ze niet mijn echte oma, zo voelde het wel. De tijd nadat iemand is gestorven is altijd heel erg pijnlijk. Je wil niks meer doen, je voelt je heel erg verdrietig en je kan ook minder gaan eten. Ga zoveel mogelijk kets leuks doen met vriendinnen. Zeg hun dat je afleiding modig hebt. Ze begrijpen je heus wel. Ga lekker nagels lakken en make-overs doen (kost geen of weinig geld) en geniet van de dingen die er wel nog zijn. Maak iets moois van je leven. Je oma zal altijd bij je zijn. Ik heb bijv. De laatste verjaardagskaart die ze me gegeven heeft op mijn nachtkastje staan. Zo voelt het alsof ze naar me kijkt door de engel die erop staat. Houd iets bij je wat je oma goed kenmerkt. Een van haar kettingen bijvoorbeeld. Of een ring etc. Wat jij het fijnst vind. Nu is de pijn heel groot maar je zult merken dat na een tijdje de pijn steeds minder word. Je vergeet haar absoluut niet maar je verwerkt het en geeft het een plekje in je hart. Je hebt het tot nu toe volgehouden. Go on!! You can do this!!!! X
p.s sorry voor het lange verhaal ;)

heey ,
ik snap je , ik heb hetzefde mee gemaakt (zon 2 maanden geleden). Mijn oma was een hele tijd al ziek , ze ging ziekenhuis in ziekenhuis uit, zo ging dat 3 jaar door. Dus 2 maand geleden was dat weer het geval , ik ben toen niet naar het ziekenhuis gegaan , want ja het kwam vast wel weer goed. Maar nee de volgende dag kreeg ik het nieuws dat ze was overleden. Ik ging door een hel! Ik voelde me schuldig, maar wat heeft het voor zin, je kunt het niet veranderen. Ik weet zeker dat je oma het je niet kwalijk neemt, al helemaal niet als jullie zon goede band hadden. En ik snap dat je bij haar wilt zijn , maar wie zegt dat dat ook werkelijk zo is , en daarbij anders zijn je ouders daar kapot van! Ik denkt persoonlijk dat je oma altijd bij je is , dat ze over je waakt, en ze is natuurlijk in je hart. En je moet niet verdrietig zijn dat ze er niet meer is maar blij zijn dat ze er is geweest en dat je die tijd met haar heb gehad.

xx

Eerste reactie: bedankt, maar mijn familie.. Het is niet echt een familie vind ik. Ze steunen me niet en alles.. Tweente reactie: ik wiat wel dat ze zou overlijden.. Ze lag op sterven.. :( but thankyou xx

Hallo,
Wat ik als eerst wil zeggen; voel je alsjeblieft niet schuldig. Zoals je zei, ze was een goede vriendin, en ze begreep je. Ik kan je dan wel verzekeren dat ze zou begrijpen dat je het moeilijk vond om langs te gaan, en ze zal echt niet teleurgesteld zijn ofzo. Ook weet ik hoe zwaar het kan zijn om iemand die dicht bij je staat te verliezen; wat meer dan een half jaar geleden is een vriend van mij overleden aan kanker, en mijn vrienden en ik waren er kapot van, en ik had het destijds al moeilijk en ik zag het ook niet meer zitten. Maar bedenk dat je nog een heel leven voor je hebt, je hebt nog tijd zat om nieuwe vrienden te vinden, en misschien krijg je later wel een net zo goede band met jou kleindochter als wat hij had met jou oma. Zoek ook steun bij mensen om je heen; je ouders, vrienden, familie, misschien je docent(en) of vertrouwenspersoon op school, misschien zelfs de trainer van je sportclub, zoek iemand, of meerdere mensen, die je vertrouwd en praat hierover met ze, geloof mij, dat helpt echt een hele boel. Ik heb af en toe nog momenten dat ik het om een bepaalde reden niet meer zie zitten, maar als ik er dan over praat, een tijdje over nadenk, of juist wat leuks/afleidends ga doen met vrienden, dan komt het uiteindelijk allemaal weer goed. Jou oma zou willen dat je na een tijdje je leven weer op zou pakken, en weer gelukkig zou zijn. Het komt uiteindelijk allemaal wel goed.

Meid je kunt er niets aan doen ik weet hoe je je voelt mijn oma is gestorven in december vlak voor kerst op zo'n dagen zul je haar natuurlijk missen maar samen met je familie en vrienden komt je er hun hebben bij ook gesteund. Heel erg veel sterkte x en nog gecontroleerd xx

hoi, ik snap dat je je schuldig voelt maar je kon niet weten dat je oma zou dood gaan, je kunt het beste je leven normaal proberen op te pakken dikke kus f