In de eerste plaats gecondoleerd met het verlies van je oma. Heel veel sterkte. Veel praten met de mensen om je heen, dat helpt zeker ook veel. Wat ik heb geleerd toen mijn opa overleed was, dat gehoor en gevoel als laatste uitvalt. Jouw oma heeft geweten dat je bij haar was en gehoord wat je zei. Dat heeft haar waarschijnlijk veel troost gegeven en ik hoop dat jij je hier ook wat beter van kan voelen.

Heel veel sterkte met dit verlies

Hey meisje van 16

Mijn opa is ondertussen ook al meer dan 2 jaar overleden. Ook vrij onverwacht langs de ene kant, maar langs de andere kant hadden we het ook wel kunnen voorspellen. Hij was 96, wel een stuk ouder dan jou oma vermoed ik. Hij was de laatste jaren al achteruit gegaan zoals een rollator en rolstoel en huishulp,.... Maar vooral die laatste week... Door een aantal herseninfarctjes zagen we dat hij opeens niet meer kon praten, niks meer kon vasthouden, niet meer kon zien,... Mijn opa overleed helaas uiteindelijk op 25 januari 2019 rond 06:00 uur in de ochtend. Gelukkig was hij niet alleen. Wat ik hieruit geleerd heb is dat ik vooral mijn goede herinneringen moet bovenhalen van mijn opa. En ik heb die eerste week elke dag zitten huilen, 's avonds in bed, langs hem bij de begrafenisondernemer, bij hem thuis (wij woonden boven hem). Ik hoop dat ik je hiermee heb kunnen helpen?

Gecondoleerd, en heel veel sterkte. Ik heb in een vergelijkbare situatie gezeten, en wat mij toen vooral hielp was familie. Zowel praten over het overlijden maar ook al vrij snel herinneringen ophalen. Maar ook gewoon samen het verdriet kunnen delen zonder te hoeven praten. En zoek ook vooral afleiding. Heel veel sterkte

Hey meisje, allereerst gecondoleerd. Ik snap ontzettend goed dat je het hier moeilijk mee hebt, zeker als het zo snel is gegaan. Na het overlijden van een voor jou dierbaar persoon maak je een rouwproces door en het is dan ook zeker niet vreemd dat je het hier lastig mee hebt (het zou eerder raar zijn als je hier geen gevoelens bij zou hebben). Mijn opa is 2,5 jaar geleden ook overleden. Weliswaar niet zo plotseling als bij jouw oma, maar toch heb ik het hier, zeker in het begin, best moeilijk mee gehad. Op lange termijn wordt dit echter zeker beter en zal ook jij er waarschijnlijk meer vrede mee kunnen hebben. Misschien helpt het als je er met iemand over kan praten die haar ook heeft gekend, bijvoorbeeld met je vader of moeder of een broer of zus (als je die hebt). Zij maken op dit moment hetzelfde rouwproces door. Ook helpt het misschien om vooral te denken aan de leuke dingen die je met jouw oma hebt meegemaakt. Ik heb hier ook nog een site gevonden met een aantal tips voor tijdens het rouwproces, wellicht dat dit je verder kan helpen. https://www.psyned.nl/rouwverwerking/omgaan-met-rouw-en-verlies/ Ik wens je veel sterkte met het verwerken van dit verlies en hopelijk reageren er nog andere mensen.