Zolang ik mij kan herinneren heb ik de diagnose DCD Mijn schoolperiode was daardoor heel moeizaam zowel als de basisschool en de middelbare school. Ik had wel meer het gevoel dat ik op de basisschool meer geaccepteerd werd dan op de middelbare omdat ik veel gepest ben in de 1 en 2de klas en wanneer ik het eindelijk durfde te vertellen gaf ik voor mijn gevoel juist nog een manier om mij te pesten. Momenteel merk ik er niet veel meer van behalve mijn handschrift want die blijft onduidelijk. Groeten, B

Bedplassen vind ik zelf het vervelendste wat bij dit onderwerp kan horen. Maar hoeft niet persee bij een stoornis te horen. Ik heb ondekt dat een neefje er ook last van heeft en die voetbalt bij het hoogste van het hoogste (junior) die heeft geen etiket. Ikzelf kan niet voetballen ik val over mijn eigen benen. Op je 14e nog geen haartjes had ik ook maar toen ik op de middelbare school kwam was ik echt de allerlangste van de klas, van de school eigenlijk onder de rest van de kinderen. Ik heb echt zelf gezien en gemerkt dat mijn lichaam anders groeit dan anderen, zit in de familie. Ik kon m'n hand op het hoofd van m'n klasgenoten leggen. Ik vind die etiketten en labels ook niet leuk.

@meisje 14. Ja ik herken het heel goed. Dit is wel mn 3e bericht. Labels zeggen ook niet alles. Voor zwemmen heb je iemand nodig met erg veel geduld. Vroeger had ik ook wat achterstanden. Geloof dat ik op mn 7e het label autisme kreeg, wilde er eerst niks van weten. Voelde me verraden door mn ouders dat ik naar iemand toe moest die verstand heeft van zulke dingen. Mijn moeder gelooft wel wat in labels, ik vindt soms als ik normaal boos ben dat ze het een beetje gebruikt. Van je bent boos omdat je dat hebt (label). Ik heb een tijd veel moeite gehad als iemand het woord autist gebruikte, dan voelde ik me waardeloos. Niet eens gericht tegen mij maar ik voelde me minder als een ander. En ja voor de rest vertelde een huisarts me op mijn 12e dat je ongeveer vanaf je 11e ook heel onhandig kan worden omdat dan je lichaam erg hard gaat groeien rond die leeftijd. Ik plas soms ook nog in bed en overdag lekken naar de wc daarom was ik op mijn 12e bij een huisarts. Het eerste wat hij zij is dat ik te lang was voor mijn leeftijd, de huisarts praatte ook over mijn label. Klopt dat je in een database staat dan als ze je op je 7e een etiket of label geven. Ik kwam juist meer in aanmerking voor dingen. bij mij schreef de huisarts me luiers voor op mn 12e. Dat houd in dat je elke maand 2 pakken speciale inco luiers vergoed krijgt van de verzekering. Dat komt gewoon thuis bij je. Was eerst stomverbaasd dat het kan en bestaat op 12 jaar. Dus eigenlijk viel alles pas op zijn plek rond mijn 12e. vond het vreselijk om een label te krijgen rond mijn 7e. 5 jaar later is het gebruikt om me in luiers te krijgen. en dat is iets waart ik vrede mee heb. Dat helpt echt wel bij waar ik mijn hele leven al last van heb. Dus bij mij hielp het label pas na 5 jaar eigenlijk.

Ik heb ook zo'n dingen: bij ping-pong is het balletje al lang voorbij voordat ik in de juiste richting begin te bewegen. Ik heb daar geen gevoel voor. Ik moet eerst het traject analyseren om te weten waar die naartoe zal gaan, maar tegen die tijd is het natuurlijk te laat. Fietsen ging ook pas twee jaar later dan bij de anderen. Veters knopen ook. Ik kan nog steeds niet zwemmen, want mijn hoofd zinkt direct. Ze vinden mij houterig, en rennen gaat ook een stuk trager dan bij de anderen van mijn klas. Ik heb ook nog altijd geen haartjes en geen borsten. En ik plas soms nog in bed. Al dat soort dingen ontwikkelt trager bij mij. Maar ik kan dan weer wel superfijn werken, tot op 1/10e van een millimeter, als ik er maar heel veel tijd voor krijg. Daar kwamen al de juffrouwen al in de kleuterklas naar kijken. En ik haal altijd heel goede punten.

Mijn ouders willen niet weten van etiketten zoals DCD of wat dan ook. Ze zeggen dat eens je zo'n label hebt, dan sleur je dat je hele leven mee. Je krijgt dat label niet meer weg uit hun database. Dan kunnen ze binnen 20 jaar nog zeggen: "Kijk eens, je hebt al DCD sinds je kindertijd, dus je komt niet in aanmerking voor dit of dat".

hee ik herken het heel goed, enorm veel schaamte naar iedereen. ik wou eigenlijk ook na mijn 12e niet meer naar de dokter voor dat probleem. Maar bij mij werd dat probleem op mn 12e steeds erger. Ik verstopte het ook voor mijn ouders. ik had ook een hekel aan gym op school omdat je dan omkleed in de kleedkamer. angst eigenlijk. Als ik mijn spijkerbroek uitdeed had ik vaak zichtbaar een natte vlek in mijn onderbroek. Toch nog blijven verstoppen. Het ging bij mij mis in de 1e van de middelbare toen ik onder lestijd vaak naar de wc moest, een paar keer kwam ik onder lestijd terug de les in en had ik een natte plek in mijn kruis, ik verstopte het door zoo snel mogelijk naar mijn plekje te lopen en soms mijn tas ervoor te houden. Op een dag kwam 1 leraar recht voor me met zijn ellenbogen op mijn tafel leunen, zeggen dat hij gezien heeft dat ik nat was. Vreselijk schamen maar hij kwam me zeggen dat ik dat thuis moet vertellen. Ik kan mijn plas ophouden maar als ik moet dan moet ik meteen super nodig en kan niet stilstaan. Op school was ik het stukje van het lokaal naar de wc al nat aan het worden steeds. Ik heb het toen op me 12e toch maar thuis verteld aan me ouders want die leraar op school zou er toch weer naar vragen of ik wat gedaan heb ermee. En snel moest ik toch naar de dokter alleen niet wetend wat er zou gebeuren. Ik heb bij de dokter ook het hele verhaal van school verteld. En hij wist ook van mijn diagnose licht autisme af en problemen met de motoriek (misschien wel dcd) De dokter keek meer naar hoelang ik was, ik was wel bijzonder lang voor mijn leeftijd, te snel gegroeid, ik was in de 1e de langste van de klas. Dat schijnt er ook effect op te hebben en hij zij ook dat pubers onhandig worden in de puber. Voor het probleem op school bood hij onverwachts luiers aan, ik had niet verwacht dat woord te horen op me 12e bij de dokter. Eerst dacht ik dat hij een grapje maakte maar was serieus en legde uit van waarom. Ik vond het moeilijk maar ik heb toegezegd dat ik dat wilde. Dat heeft alles thuis en op school beter gemaakt. Mijn moeder zij dat ik gewoon altijd te laat naar de wc ging als ik in me broek plaste maar ik vond: ik kon er niks aan doen. Doordat de dokter luiers voor me regelde was het voor mn moeder ook ok van hij kan er niks aan doen.

Een kinesist is ook een soort therapeut . En ik had die schaamte ook heel erg naar iedereen eigenlijk, naa me 11 de wou ik gewoon niet meer naar de dokter voor dat probleem ,en begon ik het ook steeds meer te verstoppen voor mijn ouders ,zodat ik maar niet naar de dokter moest ,maar ben nu wel blij dat mijn ouders zijn blijven aandringen om toch naar de dokter te gaan ,anders had ik er nog veel langer mee gelopen

Ooh ik ken kine niet. Ik ben puur voor het lekken welleens bij de huisarts geweest. Die heeft me onderzocht. Eerst was het verkeerd aangepakt denk ik. Ik moest zelf oefeningen doen overdag met mijn blaas die ik 1 keer geleerd heb. Mijn moeder hield vol dat ik gewoon te laat naar de wc ga en ik dacht het zelf ook wel maar achteraf was dat niet zoo. Elke dag dacht ik: ik houd mijn onderbroek droog maar lukte niet. Voor de rest is het ook elke keer schamen als je nat bent ook voor de dokter en ik ook voor mijn ouders dus ik liep er lang mee rond. Pas na 4 jaar ofzoo kwam ik terug bij de huisarts en maakte ik kennis met luiers.

Ja ik heb en had ook problemen met plassen (het inhouden ervan),maar ik heb nu een jaartje kine om mijn bekkebodem spier onder controle te krijgen ,je plas op houden is iets wat normaal vanzelf gaat /je vanzelf leert maar bij mij natuurlijk weer niet ,mijn kinesinst heeft stapje voor stapje moeten uitleggen je je bekkebodemspier op een bepaalde manier opspant en er controle over houd , ik doe nu een jaar bijna elke dag oefeningen daarvoor ,en nu kan ik het ,maar vanzelf gaat het nog steets niet ,ik hen er nu ook geen kine meer voor omdat ik het wel kan , , ,ik heb eerst baastraingen gehad toen ik 9-10 was denk maar dat hielp niet ,omdat ik toen dus niet wist hoe je controle over je bekkebodem spier krijgt . Eigenlijk vind ik het ook wel fijn hoe blij ik kan zijn om kleine dingen ,met b.v . Dat ik nu mijn plas kan ophouden ,dat is iets wat zo simpel klinkt en voor vele mensen gewoon een reflex is ,maar voor mij is het heel speciaal om dat te kunnen ,het is een soort overwinning voor mij . Dat is een van de posetieve dingen aan dvd vind ik ,dat ik heel blij kan zijn met dingen die voor vele maar kleine dingen zijn

Ja precies m16. Ik had precies hetzelfde. Ik denk dat ik eerst niks gedaan heb met die diagnose. Het was ook meer iets dat ze vertellen aan je ouders zelf deed ik er eerst niks mee of ik vergelijk me eigenlijk altijd met anderen. Ik vond het niet leuk dat ik dus minder was dan alle andere jongens van school of familie. Zoo dacht ik. Ik wil gewoon normaal zijn. Ik ben ook te stoer geweest denk ik. Mijn grootste probleem verstopte ik eigenlijk. Ik plas ook al mijn hele leven in mijn broek. Eerst voelde ik me goed en stoer dat ik van speciaal onderwijs naar de normale middelbare school ging. Maar daar kreeg steeds meer gedoe met broekplassen. Ik heb het wel moeilijk gehad. Ik heb eigenlijk die diagnose eigenlijk pas vanaf mijn 13e geaccepteerd. Denk pas 6 jaar later ofzoo. Ik draag sinds mijn 12e bijna 13 luiers. Sinds de 1e van middelbaar dus. Tegen mij is vooral slechte motoriek gezegd en licht autisme maar broek plassen tegen je zin hoort er ook bij. Die diagnose is eigenlijk gebruik nu om me in luiers te krijgen. Ikzelf heb het gevoel nu: ja nu heb ik er wat aan dat een therapeut dat gedaan heeft.

Ik heb voor ik wist dat ik dcd had .me heel afgevraagt wat er met me was ik snapte het gewoon niet .zien dat iedereen van je klas ,en vrienden dingen kunnen of ze bijna vanzelf leren en het zelf niet kunnen of er veel meer moeite voor moeten doen . En niet weten hoe dat komt . Heeft er voor gezocht dat ik faalangst kreeg ,en ik voelde me ook dom ,terwijl dcd idd niks met IQ temaken heeft . Die diagnose was echt een opluchting voor mij . Want met een diagnose kan je veel makelijker hulp zoeken ,en was,het voor mij ook wat makkelijker om er mee om te leren gaan .

Ik heb voor ik wist dat ik dcd had .me heel afgevraagt wat er met me was ik snapte het gewoon niet .zien dat iedereen van je klas ,en vrienden dingen kunnen of ze bijna vanzelf leren en het zelf niet kunnen of er veel meer moeite voor moeten doen . En niet weten hoe dat komt . Heeft er voor gezocht dat ik faalangst kreeg ,en ik voelde me ook dom ,terwijl dcd idd niks met IQ temaken heeft . Die diagnose was echt een opluchting voor mij . Want met een diagnose kan je veel makelijker hulp zoeken ,en was,het voor mij ook wat makkelijker om er mee om te leren gaan .

Ik herken me heel goed in DCD m14. Ik had ook altijd een hekel aan gym. Ik vond het vooral vervelend dat de hele klas dingen kon en ik als enigste niet. Veel met bewegen lukte me niet. Ik ben uitgebreid getest. Ik ging al vrij snel van de normale basisschool af naar speciaal onderwijs voor dit soort dingen. Voelde toen al rot. Ik moest welleens naar een therapeut toe en had al goed door dat ze me aan het testen waren. Niet eens omdat ik het zelf wou. Volgens mij werd ik gewoon boos en dacht ik het is niet zoo. Volgens mij heb ik ontwikkelings stoornis welleens gehoord. Maar die uitslag vertellen ze meer aan mijn ouders. Vooral heb ik gehoord dat ik autistisch ben. Ik heb ook 2 onderzoeken gehad, IQ was dan weer ver boven gemiddelde.

Bedank voor je reactie J16 (ik ben de schrijver trouwens ) Ja ,dat met een bal vangen herken ik helemaal . Daardoor heb altijd al een hekel gehad aan gym les . Maar ik leer dat soort dingen nou eenmaal trager ,maar het moelijk aan dcd is is dat het niet "zichtbaar" is . Mensen zien enkel dat je die bal niet vangt ,of hem niet vangt hoe je hem hoord te kunnen vangen. Dus mensen gaan (Denk ik ) al snel denken "zij doet haar best niet" of " ze kan dat niet " of " ze is lui " maar ik kan me zo hard inzetten als ik wil ,maar ik geen extra tijd krijg om die coördinatie onder te krijgen ( Want er zit echt veel coördinatie in een bal vangen ,maar dat hebben de meesten niet door omdat het bij hun bijna vanzelf gaat ) dan gaat het me ook niet lukken . Ik kan alles leren , maar ik zal er meer energie ,tijd en motievatie in moeten stoppen . En ja ik heb idd ook niet alles wat op Google staat ,bij wat dcd is . Maar J16 heb jij ooit testen moeten doen bij een soort therapeut ? Want ik wel ,en door die testen hebben ze de diagnose dcd en dyslexie gekregen .

Ik heb even opgezocht wat het betekent dcd. Ik schrok er van. Ik heb altijd al een probleem gehad met de motoriek (motorisch) als iemand me een bal toegooide bij gym miste ik hem altijd en belande de bal in m'n gezicht. Ik heb daar lang 1 uur per week een speciale Les voor gehad. Niemand heeft zoo gezegd tegen me dat het dcd is. Jij zal ook niet alles hebben zoals het staat in Google. Probeer je niet minderwaardig te voelen.