Ik denk dat TS juist wil weten hoe ze met het hebben van epilepsie zelf om moet gaan, los of ze wel of niet aanvallen heeft of krijgt. Daar zijn dokters en medische begeleiding voor. Met de juiste medicatie is er namelijk wel mee te leven, maar aan de andere kant zijn er wel wat dingen waar je rekening mee moet houden en is de maaatschappij niet altijd even begripvol. Ik heb van anderen wel begrepen dat medici daar niet altijd goed raad mee weten. Misschien kan TS haar vraag nog iets verduidelijken: gaat je vraag over de aandoening zelf of over hoe je er mee om kunt gaan?

Zelf geen ervaring, maar ik heb het ooit wel bij iemand gezien: plots lag hij daar op de grond te spartelen en te schokken. Dat kwam voor iedereen als een schok, want niemand wist wat er gebeurde. Was hij aan het doodvallen? Beroerte? Overdosis drugs? Niemand wist het.

Dus ik denk dat het belangrijk is dat je de anderen in je omgeving op voorhand inlicht dat je epilepsie hebt: hoe dat eruit ziet, wat de verschijnselen zijn, wat de toeschouwers mogen of moeten doen, en wat ze zeker niet mogen doen. Wel of geen ziekenwagen bellen, wel of niet iets tussen je tanden steken (tegen op de tong bijten), enz...

Dus minstens al je klasgenoten, leerkrachten, directie en hulpverleners op school, evtl. jaargenoten op schoolreizen, vrienden, jeugdbeweging, sportclubs, enz..., goed inlichten.

Dat gaat al veel helpen en paniekreacties vermijden, denk ik. Je wilt bijvoorbeeld niet dat ze je gaan reanimeren als dat niet nodig is, want foute reanimatie kan je net wel ernstige schade toebrengen.

Ik heb vroeger kinder epilepsie gehad ik had absences en dan was ik hellemaal in me zelf gekeerd en mensen om je heen krijgen dan even geen contact met mij en dat duurde dan 3 seconden. Ik had kinder epilepsie en nu ben ik volwassen en ik ben er over heen gegroeid en dat stofje wat die kortsluiting maakte die is nu zo minimaal klein dat er geen epilepsie aanval meer kan veroorzaken. Ik had er ook medicijnen voor dat waren van die grote witte pillen die ik moest slikken. Hoe ging ik er mee om ja gewoon me leven leiden en me medicijnen op tijd in nemen want een epilepsie aanval kan je niet volkomen en Je bent na een epilepsie aanval heel moe omdat het heel veel energie kost. Ik heb een maatje die heeft ook epilepsie maar die heeft weer een helle andere vorm van epilepsie. Ik heb veel verschillende epilepsie aanvalen mee gemaakt van andere mensen op de voetbal G team

Dat zou je eigenlijk aan de dokter moeten vragen, of aan een club voor epilepsie patienten. Wellicht zijn er wel zulke clubs? Net zoals er zijn voor slachtoffers van brandwonden, en zo.

Ik weet niemand die epilepsie heeft, dus wij kunnen daar niet veel zinnigs over zeggen.

Misschien: laat grondig onderzoeken of het iets te maken heeft met voeding: bijvoorbeeld als je te weinig mineralen en zouten zou binnenkrijgen om je zenuwen en hersenen goed te laten werken. Of als ze niet opgenomen zouden worden. Of te weinig suikers, proteinen, of vocht, of zo? Ik weet niet of dat invloed heeft bij jou. Dus sowieso toch dokter vragen.

Hallo sorry maar ik weet ook niks van epilepsie maar misschien kun je wel hier uitleggen wat een ander per juist wel en juist niet moet doen als ze iemand zien die een aanval krijgt