Ja ik heb een bal
en slecht horend

@ jongen 15 goh heel herkenbaar. Dit is trouwens mijn 2e bericht op dit onderwerp.

Ik denk dat ik ook sinds mijn 6e ongeveer met mijn incontinentie bezig ben. Daarvoor ook al waarschijnlijk maar dan deden we het in huis af als een ongelukje en voelde ik me zelfs voor mijn 6e jaar al vies en nat als het gebeurde. Ik weet alleen de diagnoses niet meer, ik ben tussen 6 en 12 jaar 3x bij de huisarts geweest voor dat. Er was altijd een stuk waar mijn moeder bij was en een privé gesprek tussen m'n moeder en de huisarts. Ik moest juist om het half uur plassen (aandrang) maar had dagelijks meerdere natte onderbroeken, zover dat je wel zag dat ik een nat kruis had. Als kind van 6 moest ik een lange tijd naar fysio voor de motoriek en de bekkenbodem trainen (incontinentie)

Toen fysio voorbij was ongeveer op me 7e was het minder maar had er nog steeds last van. Toen begon ik steeds meer een meningsvershil met mijn moeder te krijgen, die wist van mijn natte bedden en broeken af maar ze hield bijvoorbeeld vol als ik in me broek had geplast dat ik te laat naar de wc ging. Zelf dacht ik: ik kan er niks aan doen en mijn moeder: hield vol dat ik te laat naar de wc ging. Dat ging zoo door tot mijn 12e, een mentor van school had toen in de 1e middelbaar mijn moeder ingelicht dat ik plasongelukjes had op school. Toen moest ik wel weer voor het eerst naar de huisarts in opdracht van mijn moeder, dit keer alleen.

Ik heb toen daar bij de huisarts de diagnose overactieve blaas gehad op me 12e maar eigenlijk was dat dus mijn hele leven al. Waar ik wel van schrok is dat me voor het eerst een luier werd aangeraden door de huisarts, ik wist niet dat het bestond. Ik werd doorverwezen naar de apotheek de volgende dag waar een verpleegkundige werkt. (Bij ons zit de huisarts, apotheek, fysio in 1 gebouw) toevallig vroeg in de ochtend en was de eerste 3 lesuren vrij. Ik kreeg in de apotheek een gesprek met een vrouw in een witte jas. Buiten mijn ouders om. Was een aardig vrouw die alles vroeg. Ging ook over luiers, inclusief 1 laten, ik had dat nog nooit gezien zo'n enorm wit ding. Ik wist niet eens dat incontinentie ondergoed bestond.

Sindsdien heb ik luiers gekregen via de verzekering van de apotheek op doktersrecept. Nu op me 17e heb ik er nog last van maar draag incontinentie ondergoed met een inlegger erin.

Op mijn 6de is bij mij een luie blaas geconstateerd. Ik had regelmatig natte plekken in mijn onderbroek en ging bijna nooit naar de wc om te plassen, dus mijn ouders hadden mij meegenomen naar de huisarts, die mij dan weer doorstuurde naar een specialist in het ziekenhuis. Die constateerde dus een luie blaas. Mijn blaas geeft dus geen "seintje" als die vol is, met als gevolg dat hij overstroomd waardoor er natte plekken in mijn onderbroek komen (niet echt nat zoals wanneer je in je broek hebt geplast, maar wel redelijke natte plekken. Ook wordt mijn blaas niet goed geleegd, waardoor ik een hoger risico heb op blaasontstekingen.
Destijds heb ik plas therapie gehad. Ik moest dus leren plassen. Hoe neem je een goede houding aan, hoe zit je ontspannen op het toilet, allemaal van dat soort dingen. Ik moest elke 2 uur naar de wc om zo mijn blaas redelijk leeg te houden. Na elke keer moest ik noteren of ik geplast had en of ik nog droog was of niet.
Om die natte onderbroeken te verhullen werd mij aangeraden om incontinentie ondergoed te gaan dragen. Lijkt op gewoon ondergoed, dus valt verder niet op. Al waren de eerste onderbroeken die mijn ouders gekocht hadden grijze slips. Vanaf mijn 6de verjaardag mocht ik van mijn ouders "grote jongens onderbroeken" (boxershorts) dragen, dus je snapt waarschijnlijk wel dat ik in het begin weigerde om die slips aan te trekken. Gelukkig was dit maar van korte duur, want mijn ouders hadden relatief snel incontinentie boxershorts besteld. Hierdoor zag je dus niet meer dat ik gelekt had, dus kreeg ook iets meer zelfvertrouwen om gewoon om te kleden.
Om in de nachten droog te blijven was iets lastiger. Ik werd snachts heel slecht wakker met als gevolg dat mijn nachtluier (want die droeg ik toen nog) nogsteeds nat was. Wel minder nat dan voor het begin van de therapie, maar nogsteeds zaten er kleine plasjes in. En als ik wel wakker werd, dan kwam ik niet meer in slaap met als gevolg dat ik dus de halve nacht wakker was, en de dag erna meer/nattere broeken had. In overleg met de behandelend atrs besloten om de nachttherapie uit te stellen tot mijn 10de. Toen was het wel iets effectiever, maar nog niet helemaal het gewenste resultaat. Als ik thuis sliep ging het goed, dan kon ik snachts met het incontinentie ondergoed redelijk droog blijven. Maar als ik ergens anders sliep dan bleef ik natte broeken houden. Ook als ik overdag redelijk vaak naar de wc ging. Hierdoor moest ik als ik buitenshuis sliep dus altijd een luier aan. Dit vond ik vooral beschamend toen ik op scouting ging. Alleen al vanwege het idee dat alle jongens zouden zien dat ik een luier droeg maakte al dat ik niet mee wilde op kampen. Uiteindelijk heeft het een jaar geduurd en een aantal gesprekken met mijn ouders en de leiding gekost voor ik een nachtje mee ging. Uiteindelijk heeft niemand er iets van gezegd. Al kwam ik er vorig jaar achter dat de leiding destijds alles heeft uitgelegd aan de rest van de groep toen ik er nog niet was met daarbij de boodschap dat ze er niks tegen mij over mochten zeggen. Iets wat ik destijds absoluut niet wilde dat anderen wisten dat ik nog luiers droeg.

Inmiddeld gaat het gelukkug stukken beter en heb ik alles aardig onder controle. Zolag ik met enig regelmaat maar naar de wc ga dan blijf ik gewoon de hele dag droog. Draag wel nogsteeds uitsluitend incontinentie ondergoed. Maar dat is meer uit voorzorg dan dat ik het echt nodig heb. Alleen als ik hele drukke dagen heb waardoor ik mijzelf geen tijd gun om rustig op de wc te gaan zitten wordt ik nog nat, maar doorgaans blijft mijj onderbroek gelukkig droog. Wat betreft de nachten is er niet heel veel veranderd. Thuis slaap ik gewoon "normaal" met alleen een onderbroek. Als ik ergens anders slaap dan heb ik nogsteeds een luier aan. Inmiddels voel ik mij er redelijk comfortabel bij dat de jongens op scouting weten dat ik luiers draag en durf ik dat ook wel te laten zien. Io stop ze niet meer geheimzinnig in mijn toilettas, maar haal ze gewoon uit mijn tas en neem ze gewoon in een appart tasje mee naar het toiletgebouw. Merk wel dat nu ik ouder ben dat mijn luiers steeds vaker droog blijven. Maar zo nu en dan is hij toch nog nat sochtends, dus durf nog niet met alleen een onderbroek te slapen

Er was eens op de radio een interview met een wetenschapper van de Universiteit Twente over tinnitus. Zij vertelde dat het ontstaat doordat de kleine haartjes in je oren die de geluidsignalen moeten omzetten in elektrische signalen niet meer werken. Bijvoorbeeld door blootstelling aan harde geluiden. Daardoor breken die haartjes af, net zoals bomen in een harde storm en ze doen niets meer. Ze groeien niet meer terug.
Het gedeelte van de hersenen dat die signalen moet verwerken krijgen dan geen informatie meer en gaan zelf maar wat geluiden produceren. Dat is dus het tinnitusgeluid wat je hoort. Vooral koptelefoons zijn wat dat betreft heel berucht. Je merkt zelf niet dat ze je gehoor kapot maken.
De wetenschapper vertelde men bezig was met een therapie om het te leren maskeren.
Zoek eens op 'Therapie tinnitus'. Ik las onder andere: "Met EMDR-therapie zijn de eerste positieve resultaten behaald."

Soms hoor je een pieptoon zonder dat er wat aan de hand is. Je kan het stoppen door een vinger in je oor te stoppen zodat het luchtdicht afgesloten is en hem er dan met een ruk, een plop, uit te trekken.

Op YouTube staan testen om je gehoor te testen. Deze bijvoorbeeld: youtube.com/watch?v=H-iCZElJ8m0 of deze online toongenerator: onlinetonegenerator.com/multiple-tone-generator.html Daar kan je zelf een bepaalde toon instellen. Op de forumleeftijd moet je gemakkelijk een toon van 15.000 Hz kunnen horen. Je speakers moeten het natuurlijk wel kunnen weergeven.

Met je gehoor is het zo dat wat je kwijtraakt voorgoed is, het komt niet meer terug. Wees er dus zuinig op!

Ik heb ongeveer 5 maanden geleden tinnitus gekregen, na een feestje. Ik heb het gelukkig best mild, hoor het alleen in stilte en kan het best goed verbergen met achtergrondgeluid. De eerste weken waar heel zwaar: het maakte me heel angstig, ik ging er heel hard op letten en verloor veel slaap. Nu ik er gewend aan geraakt ben leef ik er ook veel beter mee, maar soms is het nog moeilijk. Helaas is het permanent. Draag altijd je oordoppen bij uitgaan!

Ik kan mijn gevoelens niet tonen en heel moeilijk contacten leggen. Sommige van ons klas zwaaien enthousiast van de ene kant van de straat naar de andere kant als ze iemand zien die ze kennen. Of ze roepen opgewekt hallo als ze binnenkomen. Ze vragen hoe het gaat, alles goed? Of ze geven een complimentje: je ziet er goed uit vandaag. Ze vragen iemand om mee uit te gaan. Of ze babbelen openlijk over hun gevoelens en problemen. Al dat soort dingen. Ze zijn open en extravert. Ik ben daar stikjaloers op. Want ik kan dat niet: bij mij blokkeert het, ik verkramp en ik klap dicht zonder dat ik het wil. De mensen denken dikwijls dat ik arrogant en onvriendelijk ben, maar dat is het niet, ik klap gewoon dicht. Heel vervelend. Want als ik verliefd ben op een ander meisje, durf ik dat dus ook niet zeggen. In de klas is het een hel als ik voor het bord moet komen en iets uitleggen, of een spreekbeurt houden.

Vervelend voor je, mijn broertje en zusje hebben zwaar eczeem gehad. Vooral mijn jongste broertje heb ik zwaar zien lijden aan eczeem. Hij was niet te stoppen met krabben soms. Bij alle 2 komt het soms licht terug. Licht astma heb ikzelf ook gehad toen ik jonger was. Behalve bij katten dan had ik zware astma. Alleen ik (de oudste) na mijn broertje en zusje heeft totaal geen eczeem. Maar ik heb altijd al moeilijk mijn plas kunnen ophouden, dat is een lichamelijk probleem. Incontinentie dus.

Ik zou vooral positief blijven denken, voor je eczeem moet je waarschijnlijk volledig van suiker afblijven, dat gaf snel positieve verandering voor mijn broertje en zusje.

Kun je echt niks voor sport doen? Als je conditie beter is ben je minder gevoelig voor astma

Ik heb psoriasis, dat zijn rode huidvlekken met schilfers, is niet besmettelijk, wel erfelijk, en ziet er niet uit, ik heb jeugdreuma en kan daardoor sommige bewegingen maar met veel moeite maken, en ik ben intersekse ( met m en v geslachtskenmerken ) en biseksueel. Daarnaast heb ik een erg hoog IQ waardoor ik eerst alles beredeneer. Dat remt een spontaan gedrag enorm af. Toch geniet ik wel van het leven.