Hoi meisje17

Wat gebeurt er veel. Wat spannend dat je een opname krijgt. Weet je al meer? Ben je vandaag weer gewogen? Ik hoop dat het meeviel en je snel plek hebt

@j23 dank je voor je bericht. Ik hoop ook echt dat mn conditie beter wordt want ik heb er nu echt last van dat ik kortademig ben en moeite met stukken rennen of snel wandelen of zoals vandaag met tegenwind fietsen. Merk dat dat wel erger wordt en vooral op de dag van een eetbui heb ik daar meer last van.
In de spiegel zien hoop ik misschien nog het meest verschil te zien want dan is mijn buik dunner geworden dat is ook iets wat steeds meer in de weg zit. Ik denk dat ik daar nog het meest last van heb. Met je conditie kun je rekening houden. Tijdens trappen lopen even op adem komen en een electrische fiets ipv gewone en lopen ipv rennen maar die buik is niet zomaar weg als je je teennagels wil knippen, je schoenen aan wil trekken of iets van de grond snel op wil raken
Als ik het zo lees dan zou je denken doe er wat aan genoeg redenen maar was het maar zo simpel .
Ik denk dat je gelijk hebt qua verslaving. Alleen als je aan alcohol of drugs verslaafd bent is het "makkelijk" want dat kun je laten staan en hoef je nooit mee te gebruiken. Je kunt zonder. Met eten kan dat helaas niet.
Ik hoop dat er snel plek is en dat ik ook af ga vallen want voor mn gevoel kom ik een kilo per dag aan.

@m17 ik vrees dat het ook zoiets als een verslaving is voor je, je lichaam went immers aan steeds meer eten. Dat dan ook nog eens gecombineerd met een mentale trigger en het wordt helemaal een flinke uitdaging, helemaal als je bedenkt dat het blijkbaar al zolang ingebakken zit in je systeem, incl. het proberen verborgen te houden. Hartstikke lastig en rot en ook iets wat gewoon heel veel tijd en moeite kost om van af te komen. Ik kan me ook best voorstellen dat je je rot voelt over dat je er nu zo dik uitziet, maar probeer daar niet te negatief over te denken. Dikker zijn hoeft niet lelijk te zijn en je gaat er nu iets aan proberen te doen en dat ga je sowieso merken/zien, aan je conditie, en met een beetje ‘geluk’ straks ook in de spiegel. Probeer voor ogen te houden dat het, als je doorzet, anders wordt. Je schrijft er op een heel volwassen/doordachte manier over en dat is al een goed teken.

@j23

Ik heb na zitten denken over hoe het verborgen houden ik zal je een voorbeeld geven van alleen thuis zijn

Ik eet op school rond 15.00 mijn lunch, haal in de kantine een kaasbroodjes en sauzijce broodje en uit de automaat 2 marsen, die eet ik in de bus op. De bus stopt hij het winkelcentrum en ik haal bij de supermarkt een zak drop en chocolade pepernoten. De drop eet ik onderweg naar huis al op en thuis neem ik een paar handen pepernoten. Ik ben rond 16 uur thuis van school. 16.30 ga ik naar de snackbar en haal een grote friet mayo pindasaus, kaassouffle, berenhap en milkshake banaan op. Lopend naar huis eet ik alvast de kaassouffle op. Thuis ligt alleen de verpakking van patat en niemand ziet dat het een grote is, van 1 snack en een milkshake. Een normale avondmaaltijd als je patat eet. Vaak gaat die zak pepernoten ook nog leeg (en de zak gaat ik mijn etui in mn schooltas) achter de patat aan en dan zit ik zo vol dat ik wel moet stoppen met eten. Soms moet ik overgeven maar ik wek het nooit op. Daarom valt het niet onder boulimia.

Zolang je geen verpakking van eten laat slingeren heet niemand iets door.
Ik heb ook wel eens dat ik een pot chocopasta op ontbijtkoek smeer. Ik pak altijd de volle pot en de ontbijtkoek uit de voorraadkast. De volgende dag vul ik het al weer aan.. Niemand heeft zo door dat ik zoveel heb gegeten. Nu weten sowieso maar ze zien het want ik ben ook zichtbaar veel aangekomen en pas de broeken die ik nieuw heb gekocht niet meer aan. Dat ik nu zo dik eruit zie vind het i het ergst

@j23 als je het zo zegt is het inderdaad wel veel.
Ik voel me nu echt helemaal open liggen. De behandelaar prikt overal doorheen. Het is zoveel zwaarder dan ik had gedacht.

Ik vind het heel lastig in te schatten hoe lang ik al echt eetbuien heb. Als ik nu terug kijk eet ik al heel lang stiekem. Op de basisschool at ik al stiekem snoep en pakte ik stiekem koekjes. Het werd alleen steeds meer.
Ik hield het verborgen door op mn kamer te eten, onderweg buiten, in de bus, op school.. zolang er geen verpakkingen waren had niemand iets door behalve dat ik dikker en dikker werd.
Ik hoop ook echt dat er snel plek is want zo gaat het echt niet goed. Ik probeer alle tips uit en me aan de afspraken te houden maar het voelt echt als een verslaving. Elke keer gaat het weer mis.
Ik vond het wel fijn dat het nu is. Als ik opgenomen ben heb ik ook niet continu die verleiding van marsepein en chocolade pepernoten.

Ik wacht af. Meer kan ik niet doen

@m17 Voor een buitenstaander klinkt 6 kg erbij in een maand als best veel. Houd dat een jaar vol en je bent ruim 70 kg zwaarder immers. Maar goed, ik heb je eetbuien natuurlijk niet meegekregen en misschien valt het dan best mee. Sowieso is dit geen gewone tijd natuurlijk nu je bezig gaat met heftige dingen bespreken en verwerken en nu je het niet meer geheim hoeft te houden. Als je nu terugkijkt, hoe lang heb je dan eigenlijk al eetbuien en hoe heb je dat eerst verborgen gehouden? Ik hoop echt voor je dat er, hoe naar het ook is dat je dat nodig hebt, snel een plekje vrij is voor behandeling van die eetbuien, want dat moet natuurlijk niet nog verder uit de hand lopen als je met de andere problemen aan de slag gaat. Wat dat betreft wel een lastige tijd om te beginnen, zo vlak voor de feestdagen en zo.

@j23 het is de laatste paar weken ook best wel uit de hand gelopen. Alsof ik het nu niet meer geheim hoef te houden dus dan hoeft het ook minder stiekem en we praten over lastige dingen en die stress eet ik weg

Ik dacht dat het aankomen relatief gezien nog wel meeviel, in een maand maar iets van 6 kg terwijl ik echt forse eetbuien had.

@m14 dank je. Lief wat je zegt.

Ik weet hier niets van, maar ik wilde even zeggen dat ik dit heel heftig voor je vind. Maar als ik dit zo lees ben je een hele sterke meid, dus ik geloof in je! Je kan het!

@m17 Leuk dat je hier af en toe nog een update deelt. Zo te lezen ga je een pittig traject in, maar wel heel goed dat je het gaat doen. De spanning van zo’n traject ingaan heeft vast bijgedragen aan het aankomen, maar het is de laatste weken wel flink hard gegaan en dus is het volgens mij heel goed dat je juist nu begint met het aanpakken van de problemen, voordat het nog erger wordt en je er nog meer last van krijgt. Ik hoop voor je dat het allemaal gaat lukken. Doe het vooral stap voor stap, stress niet gelijk als het een dag of week niet helemaal lukt en als het mag, laat dan gerust nog eens weten hoe het gaat. Zoiets kan anderen die ook zulke problemen hebben enorm helpen. Zet hem op!

@meisje 21 ik heb het van de metformine nagevraagd. Ik heb het gekregen omdat mijn hba1c te hoog was. Ze legden uit dat door de eetbuien mijn lichaam overdag de suikers niet verwerkt krijgt en door de hele dag eten dat getal te hoog is omdat dit een gemiddelde is van 3 maanden lang 24 uur.
Mijn nuchtere glucose was met 6,4 in het grijze gebied. Onder de 6 is wat ze willen, boven de 7 suikerziekte. Alleen dit getal mogen ze gebruiken voor een.diagnose. omdat dit getal bij mijn nog goed is, dat komt vaker voor als je jong bent krijg ik wel de medicatie om te zorgen dat het overdag lager is en het kan er voor zorgen dat je iets afvalt.

Gister ben ik gewogen en het viel relatief mee (110,7) omdat ik de eetbuien niet mocht tegenhouden is het best wel erg geweer sinds woensdag en we hebben gister al besloten alles door te lezen. Ik had het duidelijk opgeschreven en de sociotherapeut baalde zo een patroon eruit wat ik niet zag. Ik heb het daarna met de psycholoog er over gehad en dit onderwerp gaan we gelijk met emdr aanpakken en ik ga op de wachtlijst voor een klinische behandeling omdat ze weten dat het veel op gaat roepen als we daar mee aan de slag gaan. Waarschijnlijk is er. Over 5 weken plek.

Ik zal een ander topic openen en specifiek mijn vraag daarover stellen.

@meisje21 ik heb de eerste week er op zitten.
Komende week mag ik gewoon eetbuien hebben en ik mag ze niet proberen te voorkomen. Ik heb 1 product afgesproken en alleen dat mag ik eten. Ik moet wel opschrijven wanneer die eetdrang begon en proberen een wekker te zetten en elke 10 minuten in te vullen hoe hoog mijn spanning is.

Woensdag heb ik na therapie en deze afspraak 1 eetbui gehad. Donderdag 2 en vanmiddag toen ik thuis kwam 1. Gelukkig is de spanning wel wat gezakt. Maandag worden we weer gewogen.

Na deze week gaan we kijken wanneer ik die eetbuien heb en gaan we een afbouw plan maken .

De fluoxetine heb ik gekregen als anti depressiva en de metformine omdat er iets in mijn bloed wel te hoog was maar die waarde telt niet om een diagnose te geven en het moet me gaan helpen wat af te vallen

@j18 ik mag ivm de behandeling geen kauwgom en. Moet me aan de eetlijt en tijden houden. Wel lief dat je meedenkt. Ik moet me alleen aan de regels houden

Het meeste wat ze zeggen zit gewoon tussen je ?? probeer gewoon als je dorst heb drink water. En als je. Echt neigt naar eten probeer kauwgom te hebben wel suiker vrij dan het helpt een beetje en lichamelijke oefening en probeer ook niet te snel af te vallen want wat j23 ofzo net zei over zijn vriend die 190kg woog als je te snel doet krijg je van dat losse vel hangen

He meisje 17

Heb je de metformine niet voor suikerziekte gekregen? Daar wordt het meestal voor gebruikt. Hoe is het nu met je? Lijkt me best lastig om ineens naar 0 eetbuien te moeten omdat je behandeling hebt. Of hoeft dat niet? Gaat je gewicht al naar beneden?

@m21 bedankt voor je interesse

Het zijn echt even zware dagen geweest. Maandag heb ik van ,14.00-17.00 alleen maar gesprekken en onderzoeken gehad en ik heb thuis nog bijna een uur aan vragenlijsten ingevuld. Ik ben bij een soort huisarts daar geweest en een psychiater.

Ik heb als diagnose BED gekregen. Klasse 3 ernstig 8-13 eetbuien per week. Ik vind het niet helemaal eerlijk omdat het een maand geleden echt niet zoveel was.
Verder maken ze zich zorgen om mijn gewicht in relatie tot mijn gezondheid. Ik woog aan het eind van de dag, met kleren 107,8 kg en ben 1,64 lang. Mn bmi is dus 40,1. Ik schaam me dood want nu staat er dat ik morbide obesitas heb terwijl het eerst alleen maar obesitas was.
Ook was mn buikomvang flink te groot en waren de labwaardes op dezelfde punten nog steeds niet goed. Sommige zelfs iets hoger.

Behalve BED denken ze dat er misschien ook sprake is van borderline. Ik ga hier ook een onderzoek voor krijgen.
Hun voorstel is om een 3 daagse deeltijd behandeling te volgen en als dat niet voldoende is een "boosteropname" maandag is mn eerste dag in de groep

Verder heb ik metformine van de arts en fluoxetine van de psychiater gekregen. Als ik het goed onthouden heb helpt het tegen eetbuien en vaak ook wat tegen een sombete stemming

 

Succes vandaag m17

Ik hoop dat ze je kunnen helpen. Hoe gaat het met de eetbuien? Is het.al gelukt wat af te vallen?

Ik heb gister onverwacht een telefoontje gehad dat er maandag aan het eind van de middag een plek is voor een intake in de eetstoornis kliniek. Omdat mensen hebben afgezegd en veel niet voor de kerst willen starten ben ik nu al aan de beurt. Ik heb een formulier op de mail gekregen en moet maandag om 7.30 uur bloed laten prikken en Ik moet mijn eetdagboek meenemen, krijg een gesprek met een psycholoog, een gesprek met een diëtiste en psychiater, met een arts van daar en een bewegingstherapeut die ook fysiotherapeut is.
Dinsdag word ik in het team besproken en woensdag ochtend heb ik om 9 uur een gesprek en krijg ik een advies. Ik vind het super eng.

@j23 bedankt voor je reactie!

Ik ga zien hoe het gaat lopen.

Ik heb nu 2x een gesprek met de psychotherapeut gehad en afgelopen week was het echt zwaar en heb ik veel en grote eetbuien gehad. Ik schaamde me enorm, helemaal omdat de afspraak is dat ik 1x per week bij haar weeg en 105,9 kg woog.
Zij keek er alleen heel anders tegenaan en zei dat wat er nu gebeurde positief was want we zien nu heel duidelijk dat we het over het goede onderwerp hebben en ik veel moeite heb om met spanning en emoties om te gaan en dat weg eet.
Daar moeten we mee aan de slag en de eetbuien gaan niet in 1 week over zijn maar we gaan stap voor stap afbouwen.

Hey TS ik ben zelf niet zo zwaar maar ik heb het van dichtbij wel bij een vriend van me gezien. Die had geen last van eetbuien maar hij woog op een gegeven moment wel haast 190 kg bij een lengte van 2 meter. Bij hem was het een kwestie van een knop die bij hem zelf echt om moest. We zeiden allemaal al tijden dat hij voorzichtig moest doen maar pas toen hij dat zelf inzag lukte het. Bij hem is het een kwestie van regelmatig eten en weinig koolhydraten nemen. In zijn geval betekent dat goed ontbijten, lunchen en avondeten maar daarbij het brood, de aardappels, patat, reguliere pasta en rijst laten staan maar in plaats daarvan veel zuivel, groente/fruit/noten/zaden en vlees/kaas eten, zo min mogelijk in bewerkte vorm. Tussendoor heeft hij tegenwoordig altijd komkommers en dat soort dingen mee. Bewegen was bij hem lang niet bespreekbaar, op zwemmen na, maar nu hij steeds verder afvalt merkt hij zelf dat bewegen weer gemakkelijker gaat en ondertussen worden er al wandelingen tot 15 km gemaakt. De conditie wordt daardoor dus ook steeds beter. Voor hem werkt dat heel goed, maar hij had dan ook geen eetstoornis en dit is in zijn leefpatroon relatief eenvoudig in te passen. Je zou zoiets kunnen proberen, maar iedereen is anders en omdat ze bij jou al wel spreken van een wat bredere problematiek is het misschien voor jou juist wel beter om wel zo’n behandeling te ondergaan. Juist op zo’n plek kun je goed ervaringen uitwisselen en denken hulpverleners goed met je mee.

@meisje21 bedankt voor je reactie. Ik snap helemaal wat je schrijft maar het is zo lastig. Sowieso is de wachtlijst 6 tot 9 maanden en ik wil zo graag dat het nu al stopt omdat ik alleen maar zwaarder wordt en de weg terug groter is en ik er ook last van heb.
Ik heb met een diëtiste gesproken en ga nu toch wekelijks gesprekken krijgen met een psychotherapeut en dan op de wachtlijst voor een echte BED behandeling.

@m19 bedankt voor je reactie. Ik vind het gewoon zo eng. Ik houd niet zo van groepen. Ik sta op de wachtlijst maar hoop nog steeds dat het voor die tijd beter gaat

@j16 ik vind het jammer dat je zo reageert. Ik stel een vraag omdat ik ergens mee zit en er juist heel graag wat aan wil doen. Pas als jezelf eetbuien hebt weet je hoe rot dat is. De eerste keer meer dan 100 kilo wegen is zo erg. Dat dit slecht is voormij lichaam weet ik zelf ook wel, daarom mijn vraag hier.
Misschien kun je opbouwende kritiek of reacties geven. Jouw reactie is totaal niet helpend

damn

ik denk dat beter is dat jij naar kliniek gaat wat dat kan je afvallen en dat is wat je wil, nou denk ik dan want ik denk niet dat jij op je 50e dood wil gaan aan hartaanval

-j

Juist wel naar kliniek als het simpel was dat een tienerforum het zou kunnen oplossen met je bestond die niet. Tuurlijk is het spannend maar het is voor je gezondheid belangrijk, succes

@j16

Als het zo makkelijk is had ik dat wel gedaan. Ik vraag juist tips aan mensen met ervaring omdat ik heel graag wil dat het beter gaat maar het mij niet lukt.

Verantwoordelijkheid nemen, wil zeggen: er zelf voor zorgen dat alles goed gaat. Zelf. Niet afschuiven op een ander, niet "de bal in het andere kamp leggen" (zoals domme politici doen), want dan krijg je een tegengoal binnen. Je moet zelf aan de bal blijven, zelf controle nemen en houden.

Ik heb soms de indruk dat je ertoe neigt de verantwoordelijkheid op anderen af te schuiven, ook hier op het forum: "jullie moeten mij zeggen wat ik moet doen"?

Van zodra je de verantwoordelijkheid afschuift op anderen, geef je hen de controle over jou. Inplaats van oorzakelijk te blijven, plaats je jezelf in de slachtoffer rol, je wordt een speelbal. Dus dan gaan die anderen met jou doen wat zij denken te moeten doen: je open snijden en stukken van je lichaam wegsnijden, giftige pillen geven, dicteren wat je moet doen en laten, je opsluiten in een instelling, veel geld verdienen aan jou, enz... Alles met mogelijk zware nevenwerkingen.

Achteraf, als je verminkt, doodziek, depressief, en van al je geld beroofd in een rolstoel zit, ga je je afvragen: wat was nu eigenlijk het oorspronkelijke probleem? "Dat ik geen zin had om tegen mijn weerzin op te boksen, om zelf iets aan mijn gezondheid te doen?"

En dan ga je je afvragen: wat had ik eigenlijk van in het begin zelf beter kunnen doen? Dus begin vandaag met dat te doen.

Informeer je via zoveel mogelijk kanalen, overweeg de zin en onzin van alle beweringen. Maar bepaal zelf, stuur zelf, zorg zelf dat het goed gaat, dus neem zelf de verantwoordelijkheid.

Zoiets zit tussen je oren. Wij kunnen wel zeggen dat je moet stoppen met vreetbuien maar het zou vanuit je zelf moeten komen. Ik denk als je je eigen tekst leest toch ook moet schrikken? Zo wil je toch niet verder leven? Als je zo door gaat dan zijn de gevolgen niet te overzien.