Beste M15, Ik begrijp waar jouw redenering vandaan komt. Je denkt: Iemand heeft een lengte, een dikte en een breedte, dus moet je daar rekening mee houden als je kijkt of iemand te zwaar of te licht is. Het product van lengte, breedte en dikte is je volume en dat komt vrijwel overeen met je massa in kilo's.

Nu is het zo dat er een relatie is tussen hoe lang iemand is en hoe groot het volume, dus de massa is, van een persoon. De dikte en breedte van iemand heeft ook een relatie met de lengte van die persoon. Om dat samen te vatten neemt men de lengte in het kwadraat en dat blijkt een aardige indicatie te geven van hoe gezond het gewicht van iemand is.
Het is geen wetenschappelijke formule, het is een indicatief getal.

Een deskundige, zoals een dokter, kijkt naar het individu en kan dan wel zeggen hoe het er mee gesteld is.
Die kan zeggen: Jij bent veel te dik, jij gaat problemen krijgen met je hart en met je gewrichten, of jij bent te dun en jij gaat problemen krijgen als je eens ziek wordt want dan heb je geen reserves. Misschien zijn er nog andere gevaren, maar ik ben geen dokter en niet te dun, dus dat weet ik niet.

Wat ik wel weet is dat bijvoorbeeld meisjes met anorexia een groot probleem hebben dat kan eindigen met overlijden. Als je te weinig eet dan gaat het lichaam eerst het vet opeten en begint dan aan het spierweefsel en tenslotte wordt ook het hart aangetast en is het afgelopen.
Jij zegt dat zichtbare ribben en uitstekende heupbeenderen best aantrekkelijk kunnen zijn. Dat vind je alleen als je een bepaalde visie hebt op wat aantrekkelijk is, zoals die anorexia patienten, maar dat is niet wat de dokter mooi vindt want die weet waar dat toe leidt. Voor de rest moet je zelf maar weten wat je doet, mij maakt het niet uit.

@ j22: je quote: "In je gewicht, ..., zit alles al verrekend. Je volume is vrijwel recht evenredig met je gewicht."

Precies, dat is wat ik bedoelde. Gewicht is gerelateerd aan volume, en volume gaat volgens derde machten. Je kan nooit een derde macht van iets (in dit geval je lichaamsvolume of gewicht) delen door een kwadraat van iets dat daaraan gerelateerd is (je lengte), en dan hopen dat je een constant getal krijgt, je BMI-getal. Dat is onzin.

Om geldig te zijn, zou er in die BMI-formule ergens een derde macht van je lengte moeten voorkomen, geen kwadraat. En dan zou je, als je lichamelijk dezelfde proporties zou behouden tijdens je groei, altijd een constant BMI moeten hebben. Dat is niet zo: je BMI vertoont grote golven als bij storm op zee. Het ene moment moet je een BMI hebben van 15 om "normaal" te zijn, en ben je al overgewicht bij een BMI van 18. En een paar jaar later moet je een BMI hebben van 22 om "normaal" te zijn, en ben je pas overgewicht bij een BMI van 32. Dat noem ik onzin en willekeur, geen wetenschap.

Dus nee, BMI is niet betrouwbaar als referentie in mijn ogen.

Als er geen simpele formule kan gemaakt worden die in de praktijk werkt, dan ben je beter af zonder formule. Meet dan in een bepaald land gewoon een miljoen mensen doorheen hun hele leven, en maak daarvan tabellen en grafieken. Met daarin: een lijn met het precieze gemiddelde, en daarrond de grenzen waarbinnen 50% van de bevolking valt, die waarbinnen 80% valt, 90%, 95% en 99%, of zoiets.

En teken op die grafiek ook de lijnen waarbij mensen in de praktijk(!!!) ziek blijken te worden door onder- of overgewicht. Dan kan je op die grafiek direct zien waar je zit: gemiddeld, aan de hoge kant, aan de lage kant, en hoever vanwaar men gewoonlijk ziek wordt.

Dus een grafiek met op de X-as de leeftijd van 0 tot 100 jaar. En op de eerste Y-as het gewicht, en op de tweede Y-as de lengte, met al die bovengenoemde verdelingen.

Zo zou ik het doen, gewoon op basis van nuchter gezond verstand.

Beste meid, de eerste helft van je verhaal is totale onzin. Ik ben bang dat je het zelf allemaal niet zo goed begrijpt. In je gewicht, je massa zoals natuurkundigen dat noemen, zit alles al verrekend. Je volume is vrijwel recht evenredig met je gewicht.
Dat van die zware botten is ook geklets. Je gewicht aan botten is maar heel weinig vergeleken met het totaal. Zwaardere botten krijg je als je veel aan lichaamsbeweging doet, dan worden ze compacter, maar dat scheelt heel weinig.
Zo kun je uitrekenen hoeveel je botten wegen: “Je totale botmassa in kilogram blijkt ongeveer gelijk te zijn aan -0,25 kilogram plus 0,046 keer je lengte in centimeter plus 0,036 keer je lichaamsgewicht in kilogram minus 0,012 keer je leeftijd in jaren.”

Je BMI geeft een indicatie. Inderdaad, spieren wegen zwaarder dan vet, maar als je voor de spiegel staat dan zie je echt wel waar die hoge BMI vandaan komt. Bij een BMI van boven de 30 moet je toch echt rekening gaan houden met voortijdig overlijden.

Wat je verder zegt over dat gezond zijn en je goed voelen als je BMI wat hoger of wat lager is dan als ideaal wordt gezien, daar ben ik het wel mee eens. Gezond eten en gezond leven, daar gaat het om.
Of zichtbare ribben en uitstekende heupbotten nu zo mooi zijn, dat is een kwestie van smaak. Naar mijn idee ben je dan toch wel iets aan de te dunne kant. Soms moet je mensen die ergens lang voor gestudeerd hebben, zoals dokters, toch af en toe serieus nemen.
Een te laag gewicht geeft bijvoorbeeld meer kans op botontkalking.

De formule is: "BMI = gewicht (in kg) gedeeld door lengte (in meter) in het kwadraat". Ik vind dat onzin: je gewicht heeft te maken met je VOLUME aan botten, spieren, vetten, vloeistoffen. Volumes gaan volgens derde machten: lengte x breedte x hoogte. Dus om geldig te zijn, zouden er ergens in die BMI-formule derde machten moeten voorkomen. Dat is wiskunde niveau lager onderwijs, van ergens rond je 11-12 jaar.

Verder wegen botten en spieren zwaarder dan vet. Als je zware botten hebt, zegt die BMI soms al dat je een dikzak bent, terwijl je heel normaal bent. Of hij zegt dat je normaal bent, terwijl je veel te mager bent. En omgekeerd.

Websites over BMI zeggen zelf dat die formule niet geldig is voor baby's, kinderen, jongeren, en ouderen. Ook niet voor speciale gevallen. Dus je moet eerst al perfect normaal zijn, voor je met die BMI-formule kan berekenen of je normaal bent?

Dus ik vind die BMI's onzin. Laat je geen angst en depressies aanpraten door zulke nonsens. Ze begrijpen niet eens wiskunde niveau lager onderwijs.

Bij mij zitten ze bij ieder medisch onderzoek altijd te zeveren dat ik "te mager" ben, terwijl ik net goed ben. Iedereen in onze familie is zo.

Wat telt is of je gezond bent, en of je je goed voelt. Als je van nature heel dun bent, maar vol energie en perfect gezond en gelukkig, waarom zou je dan moeten aankomen? En omgekeerd: als je van nature mollig bent, maar ook gezond, vol energie en gelukkig, waarom zou je dan moeten afvallen, voedingstekorten krijgen, eetstoornissen ontwikkelen, en ziek en ongelukkig worden? Maar aan gezonde en gelukkige mensen verdient de dieet-industrie en farma-industrie natuurlijk niets. Ze moeten je eerst ziek maken voor ze je pillen kunnen verkopen. Dat moet je ook in gedachten houden.

Het is pas als je ziek wordt door te dun of te dik zijn, dat je er iets aan moet doen. En dan wel aan de oorzaken, niet aan de gevolgen. Vb. voeding met een juistere balans, of natuurlijkere voedingsstoffen inplaats van kunstmatige. Geen pillen met laxeermiddelen waarvan je nog zieker wordt.

Trouwens, ik vind al die afwisseling in mensen wel mooi: mollig met vloeiende golvingen. En dun met zichtbare heupbotjes en ribben. Of gewoon "normaal" tussenin. Ze hebben allemaal iets mooi en artistiek. Misschien niet "standaard fotomodellen-mooi", maar wel "anders-mooi".

Ik sport normaal heel veel nu met corona wat minder maar normaal zo'n 5 keer per week. En toen ik nog bij sportschool kwam deden ze om de 6 weken lichaamsmetingen en ik had echt heel weinig vetpercentage maar als ik keek naar me BMI kwam ik net in de zone overgewicht.

Ts hier. Ik ben 1.60 en weeg ergens tussen de 70 en 75

Wat J17 zegt is niet helemaal waar. Natuurlijk, de BMI is wetenschappelijk vastgesteld, maar het is, zoals hiervoor al door anderen is gezegd, een gemiddelde en daarmee niet helemaal vergelijkbaar met zoiets als de temperatuur in graden c, wat iets exacts is. Het is denk ik goed om te weten dat de BMI uitgaat van een gemiddeld lichaam. Die gemiddelden zijn niet goed te gebruiken als je nog in de groei bent of als je zelf niet gemiddeld bent. Heb je een afwijkende bouw of ben je bijvoorbeeld heel gespierd dan gaan de getallen van de BMI niet helemaal voor je op. Natuurlijk, als de BMI op 12 of 35 uitkomt en je bovendien niet bepaald gezond leeft dan is het vrij zeker dat er iets niet goed zit, maar als die iets afwijkt van het gemiddelde dan is het heel belangrijk om ook naar andere dingen te kijken. Je vetpercentage, buikomtrek, dat soort dingen. De BMI is dus een goede indicatie, zeker als je niet meer in de groei bent, maar vaar er dus niet blind op. @ts als ik vragen mag, hoe lang en zwaar ben je?

Hier j17 nogmaals, @ j15, de schaal van de BMI kun je niet ter discussie stellen, het is een gegeven net zoals de thermometer graden heeft en iedereen weet dat bij 0 graden het koud is en bij 35 graden het als warm wordt aangemerkt. Een berekening van je BMI is gewoon hetzelfde, kom je boven de 25 dan moet je gaan oppassen. Een graadmager persoon heeft dat probleem niet zo snel, een persoon die als dik wordt aangemerkt natuurlijk veel sneller. En als je jouw BMI als onbetrouwbaar wil bestempelen dan kan dit alleen voortkomen uit een foute berekeningen. Grootste probleem is natuurlijk dat niemand een slechte BMI index (boven de 25 punten) wil hebben!!!!

Mijn persoonlijke ervaring is dat bmi niet echt betrouwbaar is. Ik ben ik groep 8 naar de school dokter geweest. Doe zij dit ik op een gezond gewicht zot en dat ik zo door moet blijven gaan. Toen ging ik dat een paar dagen later zelf berekenen met een bmi test, en toen had ik ineens overgewicht. Ik heb toen maar dat van de school dokter aangehouden. Je moet ook weten dat je bmi niet alles zegt. Die houd geen rekening met vet of spiermassa.

BMI zegt niet alles. Spieren bijvoorbeeld wegen zwaarder dan vet. Dus als je flink gepierd bent dan kun je een hoge BMI hebben maar niet te dik zijn. Je weet zelf wel hoe het met jou zit. Als je een paar trappen oploopt en bovenaan sta je te hijgen dan is er iets mis. Voor tieners gelden overigens lagere waarden dan voor volwassenen.

In een folder van Lidl zag ik een weegschaal die een lichaamsanalyse doet. Kost een tientje. Geeft aan je vetpercentage, spierpercentage, vochtpercentage, BMI en hoeveel kCal je nodig hebt. Je moet invoeren hoe oud je bent en hoelang je bent.

Als het niet te gek wordt met je gewicht zou ik niet te moeilijk doen. Gezond leven, gezond eten en veel bewegen, dat is het belangrijkste. En of je een beetje gelukkig bent met je leven natuurlijk.

BMI’s zijn betrouwbaar, het is eren index dat vanuit de wetenschap is opgesteld, alleen is ook mijn ervaring dat ze nogal snel overgewicht aangeven. Boven de 25 moet je gaan opletten op je gewicht, zelf heb ik een BMI van 27, ja ik ben niet graadmager, maar zie toch ook wel dat ik moet opletten met wat ik allemaal doe (eten, drinken, sporten). Succes

Ik heb al mijn hele leven obesitas. Ik ben aan de lijn. Maar je moet niet vergeten als je bijvoorbeeld als sporter zwaar bent (spiermassa is zwaarder dan vetmassa) dat je niet gelijk obesitas hebt. BMI houdt geen rekening met je verhouding spier- en vetmassa, en ook niet op erfelijkheid. Ik heb obesitas, maar ik ben kerngezond. Ik ben bijna nooit ziek (afkloppen maar), ik heb een normale bloeddruk (meestal in rust tussen 100/120 over 40/80). Dus ik denk dat BMI alleen maar een richtlijn is over je gewicht. Je voelt het beste aan jezelf of je je goed voelt of niet.

Ik ben vrij dun maar volgens BMI ben ik precies goed, ik denk ook niet dat ze het precies goed kunnen berekenen dus ik zou je er niet al te veel van aantrekken :)