het gaat zo lastig

t gaat zo lastig want mn ouders doen altijd zo moeilijk met alles..ik kan niemand op dit gebied vertrouwen al vertrouw ik mn vriendinnen wel maar ik ben zo bang dat ze dit perongeluk door lullen en dat wil ik liever niet want dan moet ik van mn ouders naar een kliniek heen ik weet zeker daar word ik zeker niet gelukkig van maar ongelukkig kijk wel een documentairs vel over probleem..ik wil dat echt niet lijkt me dood eng dat ze je gaan verplichten om te eten groetjes mij...

Misschien toch maar hulp zoeken?

 Je zegt eigenlijk zelf al dat je door Ana beïnvloed wordt in je dagelijks leven, en dat is niet iets wat hoort (denk ik dan). Als je er na al die jaren nog steeds last van hebt, is het misschien het beste om er wel met je ouders over te praten. Zij kunnen je misschien verder helpen. Het is niet de bedoeling dat je na al die tijd toch ineens anorexia zou krijgen, dat zou ontzettend zonde zijn.

Everything is going to be alright in the end. If it's not alright, it's not the end!

Heel veel succes!

dankjee

het is soms lastig om het allemaal te accpeteren... vooral nu met de feestdagen mn ouders denken namelijk dat ik er van af ben maar ze is en blijft gewoon in mn hoofd soms is ze even weg. dan heb ik rust en wanneer ik ben aangekomen en te veel heb gegeten. dan is ze er zo weer.. ik heb me zelf gedwongen me niet meer te gaan wegen maaar als ik dat niet doe is ze zoo sterk aan wezig. niet dat ik anorexia heb iedergeval het is nooit vast gesteld ik blijf gewoon bang voor haar en stukje bij beetje krijg ik mn oude leventje weer helemaal terug en hopelijk verdwijnt ana voor goed uit mn leven en kan ik gewoon weer een keer gelukkig zijn. en dat ik een mooie toekomst mag hebben zondar haar

Ana

Je geeft het mooi weer, dat er in je hoofd een nooit meer weggaande zogeheten Ana woont die je beheerst. Maar, die Ana is iemand in je hoofd die je zelf gemaakt hebt, die jij zelf de macht hebt gegeven die ze nu tegen je gebruikt. Jij geeft Ana kracht, put daarmee jezelf uit. Eigenlijk is Ana een deel van jezelf, en is haar kracht dus ook jouw kracht. Vergis je niet in jezelf, jij hebt die kracht dus in je. Zoals alle meisjes met anorexia zijn het stuk voor stuk heel krachtige meiden. Wat jij wilt kun je, tot jezelf uithongeren aan toe als het moet. De uitdaging voor jou is om die enorme kracht anders te leren gebruiken, en niet meer 'zomaar' aan Ana weg te geven. Gebruik je kracht voor iets positiefs, laat Ana je niet leegzuigen, daarvoor ben je een veel te leuke meid. Bedenk wat je wilt, en ga daarvoor, steek daar je energie in, en laat Ana. Succes en sterkte.