Hey TS hier,

Bedankt voor jullie uitgebreide reacties!

En ja J23, Ik ben licht-autistisch na een onderzoek bij de psycholoog, maar ik die zelf de connectie niet echt tussen autisme en seksueel gedrag. Ik weet wel van na wat te Googlen dat mensen die 'autistisch' zijn, eerder gay/bi/queer/lesbisch/aseksueel etc zijn. Dus ik weet wel dat er een link is tsussen autisme en seksualiteit.

Verder klopt het wel dat ik gewoon flink aan men zelfvertrouwen moet werken. Ik heb altijd dingen alleen moeten doen en heb veel meegemaakt, dus dat maakt het altijd zwaarder en zeker heeft mijn autisme ook invloed op de manier hoe ik dingen interpreteer + hoe ik actie moet ondernemen (negatief altijd).

Ik had het nog met men moeder over gehad afgelopen weekend toen ik naar huis ging en ze snapt het wel. Ik ben altijd iemand die zich nergens helemaal thuis voelt. Ik voel me niet thuis bij mensen van de LGBTQ+ community, bij gelovige mensen, bij linkse/rechtse mensen (politiek spectrum) of bij mensen die echt opstap/festivals leuk vinden. Dus ben ik vaak een loner die interesse heeft in dieren, muziek, bepaalde sporten en koken en met een paar individuen het goed mee kan vinden. Dus dat maakt me vaak onzeker en misschien ook een verklaring waarom ik me ook niet meer echt biseksueel meer 'voel'.

Vandaag was ik ook in de stad en alleen vrouwen interesseerde me. Ik heb wel ooit gelezen dat mensen met autisme van voorkeuren/interesses kunnen switchen en misschien is dat nu aan de hand? Ik heb geen idee.

Bedankt voor jullie reacties

Hey jongen, een deel van je verhaal is herkenbaar. Ook ik heb moeite met genieten van intimiteit, ik ben wel een seksueel persoon. Ik kijk porno, raak opgewonden en masturbeer zonder problemen, dan ben ik denk ik niet aseksueel. Ik heb echter ook veel moeite met seks intimiteit, ik verlies vaak mijn erectie (als ik er al eentje krijg) en voel me ongemakkelijk. Omdat ik wel seksuele opwinging ervaar zie ik mezelf dus niet als asekseel, ik weet ook niet of ik een laag libido heb, maar ik weet wel dat ik weinig seks heb omdat ik door mijn onzekerheid, stress en prestratiedruk moeilijk geniet in de slaapkamer. Ik denk dat het bij mij meer een psychologisch probleem is, en dat ik werk aan mijn zelfbeeld ook meer ga kunnen genieten van seks en daardoor ook meer seks ga hebben.

Je kan iemand mooi vinden en je kan iemand aantrekkelijk vinden. Bij het aantrekkelijk vinden gaat het in feite er toch om of je die iemand seksueel aantrekkelijk vindt. Iemand alleen maar mooi vinden is iets esthetisch.
Iemand die niet op vrouwen valt kan heel goed zien of een vrouw wel of niet knap is zonder erotische gevoelens te ervaren.

Jij vindt noch vrouwen noch mannen echt aantrekkelijk. Dat wijst er naar mijn idee op dat je niet zo veel seksuele belangstelling voor ze hebt. Je denkt zelf aan a seksualiteit. Dat zou natuurlijk kunnen.
Het kan een hormonale kwestie zijn, maar de dokter zegt na onderzoek dat er wat dat betreft niets aan de hand is.

Uit je verhaal begrijp ik dat je verschillende seksuele contacten hebt gehad. Je noemt dat experimenteren. Wat dreef je daar toe? Wilde je iets testen of jezelf iets bewijzen? Had je ook het verlangen om seks te hebben met die personen of ging het je gewoon om het ervaren en het weten?
Hoe was verder je emotionele relatie met die personen. Waren het vrienden? Had je gevoelens van genegenheid, voor, tijdens of na de seks, of was het gewoon een fysieke ervaring zonder veel diepere emoties?

Het zou kunnen zijn dat er iets van autisme in je zit en dat je gewoon weinig behoefte hebt aan sociale contacten. Bij mensen met autisme in zich zie je vaak verminderde empathische vermogens. Emoties en gevoelens bij de ander worden minder goed herkend. Sommige mensen hebben aan een half woord, een gebaar, bepaald gedrag, genoeg om gevoelens en verlangens bij de ander te herkennen. Bij autisten moet het luid en duidelijk uitgesproken worden voor ze het herkennen.

Wat het bij jou is kan ik natuurlijk niet zeggen. Ik ben geen dokter en geen psycholoog. De vraag is wat jou dwars zit? Dat je seks niet zo interessant vindt? Dat je niet echt behoefte hebt om een relatie met iemand m/v aan te gaan? Dat je anders bent dan anderen die wel een relatie hebben en sociale contacten hebben?
Leid je er onder als je alleen bent, voel jij je dan eenzaam, of heb je verder een gewoon sociaal leven met vrienden en kennissen?

Jezelf leren kennen en je mogelijkheden en beperkingen weten en accepteren is het belangrijkste in je leven. Iets of iemand willen zijn die je niet bent maakt ongelukkig. Accepteren dat je bent wie je bent geeft rust en een basis om daar op een leven dat voldoening geeft te bouwen.

Weet jij niet wie je bent of wil jij niet zijn wie je bent, dat is de vraag waar je antwoord op moet vinden.

Het is normaal dat ja vanaf de pubertijd op zoek gaat naar je (sexuele) identiteit. Veel jongens experimenteren met zowel jongens als meisjes en komen vaak tot de conclusie dat (als de "schaamte" met een andere jongen eenmaal weg is) ze van beide geslachten opgewonden kunnen raken en ook kunnen klaarkomen. Op het emotionele vlak ligt dat vaak anders, ze kunnen geen emotionele relatie met een jongen opbouwen maar wel met een meisje. Dus worden ze verliefd op een meisje maar kunnen daarbij nog wel behoefte hebben aan sex met een jongen.

Eigenlijk moet je de emotionele band (verliefdheid/houden van) los zien van de fysieke (sexuele) band. Ook het hetero - homo - bi zijn moet je niet zwart-wit zien maar als een schaalverdeling. Ik ben homo en weet dat ik geen emotionele band met een meisje kan hebben anders dan vriendschap, maar desondanks zou ik best sex met een meisje kunnen hebben. Ik zie mezelf dan ook eerder als 80-85% homo en het restant bo/hetero. Het zou best kunnen zijn dat jij ergens rond de 50-60% hetero/bi zit maar gewoon wat onzeker bent over je eigen prestaties in bed. Als je alleen bent heb je geen probleem, wat al aangeeft dat er fysiek niets mis is met je. Sex is maar een beperkt onderdeel van een (emotionele) relatie. Het zou zo maar kunnen zijn dat je gewoon nog nooit echt verliefd geweest bent, ook al denk je van wel. Ik dacht ook dat ik rond mijn 15e en later rond mijn 18e echt verliefd was op een jongen, totdat ik iemand tegenkwam waarvan mijn hart even oversloeg en het gevoel van verliefdheid veel intenser was dan het bij de eerdere 2 keer geweest was. Met hem was de emotionele band veel sterker en daardoor de sex ook 100x beter dan daarvoor met anderen.

Je geeft al aan dat je niet aan een relatie/sex wilt beginnen omdat je de andere persoon niet wilt kwetsen. Geloof mij, als je eenmaal ECHT verliefd bent komen dat soort twijfels/gedachten niet in je op maar ga je er 100% voor, ongeacht of dat een jongen of een meisje is. Ik denk dat jij die persoon gewoon nog niet bent tegengekomen. Je kunt alleen zelf voelen/ervaren of je op jongens of meiden valt maar geloof me, als het zover is weet en voel je dat!

Probeer er niet teveel aan te denken maar geniet van alle mooie mensen van onze leeftijd om je heen en hopelijk kom je de juiste jongen/meid tegen. Het kan best zo zijn dat je verliefd wordt op een meid maar toch behoefte blijft houden aan sex met een jongen. Daar is op zich niks mis mee zolang je er maar over blijft praten met je vriendin.

Een vriend van mij is getrouwd en inmiddels vader maar heeft de afgelopen jaren meerdere keren sex met jongens gehad (waaronder ik) en die behoefte soms nog steeds. Zijn vrouw weet er van en was er niet blij mee maar heeft inmiddels geaccepteerd dat de relatie en de sex beter is als hij eens in de zoveel tijd een uitstapje maakt met een jongen. Bijzonder? ja, maar er is op zich niets mis mee als beide partijen daar vrede mee hebben.

Succes en hou ons op de hoogte!