Uit de kast komen. Sommigen vinden dat onzin, maar dat is het eigenlijk niet. Enerzijds is het van uw eigen aanvaarden dat ge homo zijt, en anderzijds weten andere jongens-die-voor-de-jongens-zijn dat dan ook van u. Het kan u helpen met een vriend te vinden, of uw vriend vind u op die manier. Als niemand het weet, kan niemand u benaderen. Een vriend van mij heeft dit ondervonden. Hij wou niet uit de kast komen en zat compleet met zichzelf in de knoop. Op mijn aanraden is hij uit de kast gekomen, en daardoor heeft zijn vriend hem gevonden. Ze zijn nog steeds samen :-) .

Ikke wist al redelijk lang dat ik voor de jongens was, en toen broer me op mijn dertiende leerde aftrekken wist ik het helemaal! Maar zelfs met dat broer en mama het wisten, was het uit de kast komen toch nog moeilijk. Omdat ik dan wel van mijn eigen moest aanvaarden dat ik 'anders' was. Bij het avondeten heb ik het aan mama verteld, toen ik 14 was. Broer wist het al langer. Mama had het al lang vermoed, zei ze, en het was helemaal niet erg. Toch heb ik nog goed moeten huilen. Ook ergens omdat ik zo opgelucht was dat het er uit was.
Mijn vriend is toen ook uit de kast gekomen, we kennen elkaar al van in de lagere school. Maar we hebben moeten wachten tot we alletwee 16 waren vooraleer we meer mochten doen als wat aftrekken alleen :-) .

Succes, en ik hoop dat ge vlug uw vriend vindt :-) .

Ik heb het eerste tegen een beste vriendin verteld, ik was toen ongeveer 15 denk ik, daarna tegen de rest van mijn vrienden. Toen de rest van mijn vrienden het wisten was het eigenlijk op school geen geheim meer. Niemand zei er ook wat over, ik heb nooit nare reacties gehad eigenlijk. Daarna, toen ik bijna 16 was heb ik het ook tegen mijn ouders verteld maar dat ging minder makkelijk