..

Hey jongen van 18 jaar,

Ik kan het best begrijpen dat je heel erg er tegenop ziet. Ik ben nu ook langzaam iedereen aan het vertellen dat ik homo ben, maar je ouders vertellen is weer een flinke stap verder dan je vrienden.

Mijn ouders weten ook nog van niets, maar daar zal binnenkort verandering in komen.

Ik weet zeker dat mijn Moeder en Vader het geen probleem vinden, maar ikzelf vind het moeilijker om uit de kast te komen voor mijn ouders dan voor mijn vrienden.

Je vrienden zijn toch de mensen waar je het meeste mee doet delen, verhalen, lachen, mischien af en toe huilen. En je accepteerd het als vriend beter omdat je al een sterke band hebt. En mischien zelfs beter hierdoor wordt. 

Maar je ouders, dat is net iets anders.

Als je zeker weet dat het ze helemaal niets uitmaakt, zou ik het zo snel als mogelijk is vertellen. dan zou ik wel het goede moment afwachten, en niet 5minuten voor je naar school gaat. Je ouders zijn toch de mensen wat jou hebben zien opgroeien, wat jou al het langste kennen. en ze zullen zeer zeker vragen hebben. En voor zover als mogelijk is ook eerlijk beantwoorden.

misschien hebben ze eventjes nodig om na te kunnen denken, maar ze zullen uiteindlijk altijd doen wat JOU het gelukkigst maakt!

Groetjes 'C'

Waarom durf ik het niet? Iedereen accepteerd mij..

Ik ben net 17 geworden en nog steeds niet uit de kast! Tenminste niet tegen mijn ouders! Ik heb het bijna al mijn vrienden vertelt en ze hebben zo goed gereageerd (ik heb zelfs een sterkere band gekregen met bijna iedereen).

Ik vind het raar dat ik niet uit de kast ben voor mijn ouders! Ze hebben het minstens 5 keer aan mij gevraagd en steeds ontken ik. Zelfs deze zomer vroegen ze of ik eem vriendin of een vriendje had. Mijn moeder zei zelfs dat ze liever een kind heeft dat homo is, omdat die altijd van jou is. En nog ben ik bang. En dan vraag ik me zelf af WAAROM?

Ik heb lang geworsteld met mezelf en mezelf geaccepteerd. Maar het lijkt wel ofik weer verward ben. Waarom durf ik het niet te zeggen?!?!

'C'

Hey 'D', 

Ik heb een heerlijk weekje vakantie gehad met vrienden, en na de tweede avond heb ik bij een spelletje waarheid, doen of durven gewoon verteld dat ik homo ben. Het is godzijdank goed opgevangen. Ik wist al dat het eigenlijk geen probleem zou mogen worden,  maar toch heb je een kriebel die je eigenlijk een beetje tegenhoudt.

natuurlijk zijn hierna wel de nodige homo grappen verteld geworden, maar dat was meer onder vriendschappelijke bedoellingen en daar kan ik heel goed mee leven en ik doe gezellig mee haha. (ik zie geen flikker hier buiten, oh jawel daar zit 'ie)

Nu weet eigenlijk alleen de vriendengroep wat mee was op vakantie dat ik homo ben, en zal vroeg of (liever niet) laat toch moeten uitkomen voor iedereen wat ik ken, en mijn ouders.

Het voelt als een heerlijke bevrijding nu ik eindelijk niet meer hoef te doen alsof ik hetro ben. Maar aan de andere kant voelt het nu ook alsof ik ieder moment van de dag een opmerking kan krijgen over mijn geaardheid. Tuurlijk zal dat komen, al zijn dat niet mijn echte vrienden maar wel mensen die ik ken.

Ik ga mijn vrienden inderdaad niet vertellen dat ik een oogje op ze heb, maar ik ga zo snel mogelijk uit de kast komen voor iedereen.

Ik laat zeker nog wat van me horen!

Groetjes 'C' !

..

 het is geen goed idee om het aan hem te vertellen dat je op hem valt want dit zal en dat weet ik zeker dat het jullie vriendschap zal kosten.. helaas is dit zo dit heb ik bij meerdere mensen zien gebeuren:( maar je kan hem wel vertellen dat je op mannen valt (zeg dat je geen oogje voor hem hebt want hij is gwn je buddy) dat zal hij wel accepteren anders is hij geen goede vriend;p ik ben uit de kast gekomen toen ik 17 was en was ook eerst naar goede vriend van mij gestapt al was ik niet verlieft op hem xD mijn ouders weten het niet en zal ik ook niet durven te vertellen voorlopig ik overval ze wel een keer ofzo als ik een vriend hebt;p 

Veel geluk C! Groetjes D!