@m22 TS hier, ik ‘ontwijk’ niet de belangrijkste vragen. ik heb meestal gewoon geen zin om 1 uur lang een verhaal te typen tegen iemand die bij voorbaat al een oordeel heeft gevestigd en dingen gaat vragen over huidskleur terwijl dat er niks mee te maken heeft. is verspilling van mijn tijd. Ik heb dit topic gestart om mensen respectvol vragen te kunnen laten stellen en jij hebt dat vanaf het begin al niet gedaan. Als je je verhaal korter kunt maken en alleen vragen erin zet waar ik kort antwoord op kan geven, wellicht dat ik dan wel antwoord geef. Ik sta er echt voor open maar ik ga echt niet 1 uur lang een werk typen waar je toch niks mee gaat doen.

vragen over neurologie en breinwerken hoef je me ook niet te stellen want ik ben geen bioloog, ik kan alleen praten uit persoonlijke ervaring.

maak je verhaal wat korter en krachtiger en het liefst ook beetje respectvol, bij voorbaat dank.

Hier weer J18, niet TS
@TS, allereerst, ik hoop dat je het niet erg vindt als/dat ik on-topic reageer op M22, terwijl jouw doel van dit topic wat anders was. Ik hoor het wel als het anders is.
@M22, jouw conclusie die je trekt uit voorbeelden over mensen die in een bepaalde omgeving trans of lesbisch 'werden' is, denk ik, onjuist. Mij lijkt het logischer dat er in principe in alle kringen en tijden evenveel transseksuelen e.d. (laat ik alle LHBTIQ+ mensen nu queer noemen voor het gemak) zitten, alleen dat zij zich niet in alle kringen kunnen uiten. Ik kan me bijvoorbeeld voorstellen dat een lesbienne in een streng conservatieve omgeving enerzijds minder snel zelf wil erkennen dat ze lesbisch is en anderzijds nog minder snel uit de kast zou durven komen, wetende dat het waarschijnlijk niet zou worden geaccepteerd. Er is tegenwoordig veel meer aandacht voor queers, waardoor er wellicht meer mensen zijn die zich hier enerzijds in herkennen en anderzijds ook uit de kast durven te komen.
Daarnaast is het, lijkt mij, ook goed mogelijk dat queers zich in het algemeen tot bepaalde groepen voelen aangetrokken. Om het even heel grof te zeggen, soort zoekt soort (meer dan genoeg uitzonderingen natuurlijk, mijn halve vriendengroep is queer en de helft niet). Dat zou verklaren waarom er in bepaalde groepen meer queers zouden zijn dan in andere.
Je opmerking over huidskleuren en achtergronden snap ik niet helemaal. Het lijkt me vrij evident dat het grootste deel van de verschillen door cultuur komt. Er is volgens mij geen enkele wetenschappelijke basis voor de stelling dat puur de huidskleur hier iets mee te maken heeft.
Gr. J18

Ook als je geen transgender bent, mag je je visie geven op die punten, ik zou dat zelfs waarderen. Anders fiets je ook om de hete brij heen. :-)

Maar een gemiddelde zwarte denkt echt wel heel anders dan een gemiddelde blanke, en dat verschilt weer heel erg van het denken van een gemiddelde oosterling. Blanken denken oorzakelijker, meer probleemoplossend, en veel materialistischer: ze willen alles oplossen met materialistische methodes. Zwarten zijn passiever en denken meer in termen van "wij zijn altijd slachtoffer van de colonisten" (ondanks dat de grootste onderdrukkers zoals Mobutu en Idi Amin ook zwarten waren). En oosterlingen denken veel meer in termen van spiritualiteit, veel minder materialistisch, maar spiritueel oorzakelijker (je leven = je spirituele instelling die zich materialiseert). Gemiddeld, met zeer grote individuele verschillen.

Alleen is dat wellicht voor het grootste deel cultureel. Dus veroorzaakt door de cultuur waarin ze opgegroeid zijn en misschien al vele levens lang leven (in de oosterse visie). Vraag is in hoeverre dat bij transgenders ook niet is? Dat hun hersenen zich aanpassen aan hun manier van denken? Net zoals je spieren zich aanpassen aan je manier van bewegen (je kweekt spieren bij inspanning, of ze kwijnen weg als je ze niet gebruikt). Of zoals je skelet zich vormt naargelang de druk die je erop zet (vb. wie permanent een zware koptelefoon of helm draagt, krijgt daardoor blutsen in zijn schedel). En zoals je immuunsysteem zich aanpast aan de bedreigingen die het moet weerstaan.

Je ziet bijvoorbeeld dat er veel meer transgenders zijn in woke kringen, dan in conservatieve christelijke kringen. Omdat ze heel hun leven door hun cultuur gevormd of gebrainwashed worden. En dat begint al vanaf de geboorte en peutertijd.

Kijk bijvoorbeeld naar Anuna De Wever, vroeger een beeldmooi en vrouwelijk uitziend meisje, nu een halve vent. Opgegroeid bij haar moeder die naar eigen zeggen gespecialiseerd is in 'genderstudies' (geen idee wat dat inhoudt), en die gesponsord wordt door buitenlandse, linkse, woke kringen om die ideologie te pushen. Dus de vraag is: is Anuna vandaag een lesbishe halve man door die opvoeding? Of zou ze dat anders ook geweest zijn? Haar uiterlijk heeft zich al gevormd naar haar denken. Haar hersenen misschien ook?

Dus het zou kunnen dat je oorzaak en gevolg moet omwisselen?

Overigens, terzijde: de woorden 'cisman' en 'cisvrouw' bestaan eigenlijk niet. De juiste woorden zijn: man en vrouw. Die cis-termen zijn scheldwoorden die door transgenders (of hun handlers) bewust gebruikt worden om normale mannen en vrouwen te bestempelen als marginalen, en om hun ideologie - transgenderisme - als norm te promoten, als normaal. Die termen cisman en cisvrouw zitten in dezelfde categorie als: nikker, janet, pot, nen bruine, vuile rosse, mongool, marginaal, enz. Erg negatief. Ik zou ze niet gebruiken.

@M22, ik ben niet TS, gewoon een andere J18
Ik ga niet op al je punten reageren, want ik ben geen transgender.
Het is wetenschappelijk bewezen dat wanneer je een hersenscan (of iets in die richting) van een cisman en een transman naast elkaar legt, daar een heel stuk meer overeenkomst tussen is dan wanneer je die van een cisman en cisvrouw naast elkaar legt. Daar heb je je wetenschap (bron: oa https://www.nu.nl/wetenschap/2432773/transseksueel-herkennen-hersenscan--.html)
Het is dus niet alleen gevoel, het heeft een wetenschappelijke basis.
Volgens mij ben jij een redelijke slimme meid, dus je zou zelf ook moeten begrijpen dat de vergelijking met huidskleur en gewicht nergens op slaat. Die hebben in principe namelijk niks te maken met de hersenen en/of de manier van denken. En we weten allebei dat hersenen van mannen en vrouwen anders werken. Die van witten en zwarten doen dat niet.
@TS, wat een prachtige initiatief om dit topic te starten.
Gr. J18

Beste, je ontwijkt telkens de belangrijkste vragen, de kern van de zaak:

- Hoe kan je weten of je je 'man' voelt, als je nooit man geweest bent? Is dat dan niet alleen inbeelding? Extreem voorbeeld: stel dat iemand zich een kat voelt. Nu, hoe kan die weten hoe een kat zich voelt, als hij nooit een kat geweest is? Dus is dat puur inbeelding, een roll-playing game?

- Is 'jezelf identificeren met iets', hetzelfde als dat echt zijn? Of zit daar verschil tussen? Leg uit.

- Stel dat een gewone, slanke, blanke vrouw identificeer als een grote, massieve, zwarte vrouw. Is zij dan echt zwart? Is haar blanke huidskleur dan een soort van zwart? Is ze dan groot en massief, ook al weegt ze 55kg en is ze 1,6m? Zo ja, waarom? Zo nee, waarom niet?

- Wat met de bewezen wetenschappen biologie en biochemie, over erfelijkheidsleer, genen en chromosomen: bestaan die dan niet meer? Ondanks dat je tegenwoordig genen op maat kan laten maken? Je kan bij een gentech bedrijf opgeven welke gen-sequenties je wil hebben, dus welke aminozuren aan elkaar geplakt moeten worden. Dan betalen, en hops, twee dagen later krijg je een kleine tube (een 'eppje') met die genen. Dat wordt iedere dag gedaan in onderzoekslaboratoria, ook bij ons aan de unif. In jouw visie, bestaat die gen-technologie dan niet?

- Je moet in een vorig leven al een kat geweest zijn, en je moet je dat goed kunnen herinneren, om echt te weten hoe een kat zich voelt. Idem met m/v: je moet deze in een vorig leven al geweest zijn, om echt te weten hoe het voelt. Bv. hoe prostaatschokjes voelen, of een eisprong, jezelf vingeren, jezelf afrukken, een baby baren,... Maar als je weet dat je vorige levens gehad hebt, dan weet je ook dat je geen lichaam bent maar hebt. Je vorige lichamen zijn nu dood, maar jijzelf leeft nog, maar met een nieuw lichaam. Dus je loopt met lichamen rond, je bent er geen. Maar eens je dat ten volle beseft, hoe kan je dan nog zeggen dat je echt 'man' bent? Of echt 'vrouw'? Hoe houdt dat steek? En wat maakt het dan nog uit met welk lichaam je rondloopt?

- De belangrijkste vraag. In jouw ogen: Wat is een vrouw? Wat is een man? Geef niet het voorgekauwde antwoord uit de boekjes. Maar wat geloof je zelf echt, diep in je hart als je heel eerlijk bent?

- Hoe denk je aan een stabiele relatie te geraken? Lesbische meisjes willen een echte vrouw. Hetero meisjes willen een echte man, geen omgebouwde vrouw. Homo mannen willen een man, geen vrouw die zich als man voordoet. Dat is niet hetzelfde. Hetero mannen willen een echte vrouw. Hoogbewuste mensen die geloven dat ze een bewustzijn zijn, willen iemand die zich ook op dat niveau bevindt. Natuurlijk gaan er wel freaks zijn die je willen uitproberen. Maar eens hun perverse kick bevredigd is, en ze daarover kunnen pochen, gaan ze je dumpen.

Blijven enkel een kleine categorie M-F transgenders om te passen bij jouw F-M transitie. Dus hoe zie je je toekomst op relatie-vlak?

Als je van het ene naar andere wil overgaan, definitief, dan moet je over al deze vragen toch echt goed nagedacht hebben? Dus je moet een goed antwoord kunnen geven?

Ik heb nog altijd het gevoel dat je blindelings achter een dwanggedachte aanloopt. Zoals sommigen dwangmatig achter een sterke sexuele fetish aanlopen, zonder de realiteit van de consequenties goed te overwegen? Anders zou je steekhoudende antwoorden kunnen geven over deze kern van de zaak?

Nu van mij mag je doen wat je wilt, daar niet van. Ik snap alleen niet dat je deze aspecten niet wil zien?

Dag TS, Ik waardeer het heel erg dat je de moeite hebt genomen om zo uitvoerig te antwoorden op mijn reactie. Het is mij nu duidelijker hoe sterk het verlangen bij jou is om ook uiterlijk te worden zoals jij je emotioneel voelt. Je moet daar voor mijn gevoel hele grote offers voor brengen maar ik heb de indruk dat jij dat niet zo voelt.

Wat jouw motief is om dit topic te starten weet ik niet. Het kan van alles zijn. Misschien wil je weten hoe anderen er over denken, misschien had je graag een reactie gehad van iemand die het al achter de rug heeft, misschien dat je toch nog wat tegen een en ander opziet.

Zelf heb ik niet het verlangen om van een ander geslacht te zijn dan waar ik mee geboren ben. Echt mij inleven in jouw situatie is dus moeilijk.
Ik heb wel eens een animatie gezien van hoe de operatie van jongen naar meisje gaat en dat gaf mij toch een heel onbehaaglijk gevoel. Voor jou situatie zal het waarschijnlijk nog ingewikkelder zijn.
Je zal neem ik aan een hysterectomie en een mastectomie willen ondergaan om alle vrouwelijkheid uit je systeem te laten verwijderen. Je hebt een groot verlangen te worden wat je wilt zijn, maar je hebt daar voor mijn gevoel ook heel veel moed voor nodig.
Sommige gelovige mensen wijzen het af, maar wat moet je denken van een god die mensen met zo'n last geboren laat worden? God is liefde zegt men vaak. Ik zie hier weinig liefde in.

Ik heb wat gezocht naar hoeveel mensen spijt hadden van hun transitie maar dat schijnt nog niet zo simpel objectief vast te stellen te zijn. Het zijn gevoelige zaken voor alle betrokkenen, transseksuelen en behandelaars. Het meest wordt genoemd 0,5 tot 1 % voor transities van man naar vrouw en 1% tot 2% voor transities van vrouw naar man. Dat laatste is zoals ik al eerder zei voor mijn gevoel toch lastiger. Dat jij al een mannelijk voorkomen hebt is wel een voordeel.
De informatie die mij het meest betrouwbaar leek heb ik gevonden op deze website: ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC8099405/

Ongetwijfeld heb jij zelf al heel wat informatie verzameld dus of je er behoefte aan hebt betwijfel ik, maar ik geef het maar.

Je hebt nog een lange weg te gaan en het leven zal toch wat ingewikkelder zijn dan wanneer je in het gewenste geslacht geboren zou zijn. Je hebt eicellen laten invriezen dus dat aspect van je transitie is voor jou toch wel een punt.
Ik hoop voor jou dat je liefde en geluk in je nieuwe gedaante zal vinden en ik wens je veel sterkte en het allerbeste.

@J23, TS hier, met antwoorden op je vragen.
(ik ben van plan om te antwoorden op de meeste mensen, maar het beantwoorden van de vragen duurt vrij lang aangezien de meeste van die lange boekwerken zijn)


‘Het is niet echt en werkt niet echt.’
De penis is na de geslachtsoperatie (als alles goed gaat, met ELKE medische ingreep is er kans dat het fout gaat) volledig functioneel, je bent alleen ontvruchtbaar omdat je geen zaad kan spuiten. Voor de rest werkt het zoals gebruikelijk en kan je op dezelfde manier een vrouw penetreren als een normale penis dat doet. uiteraard kun je ook normaal urineren.




‘Vraag jij jezelf nooit eens af hoe een eventuele partner daar naar gaat kijken?’
Tuurlijk denk ik daar over na, het zou gek zijn als ik dat niet doe. Voor nu is het nog niet relevant op het gebied van een ‘neppe penis’ want die heb ik nog niet.
Als ik een relatie begin met een vrouw of eventueel een seks partner heb gevonden, laat ik zeker weten wat ze in m’n broek zullen aantreffen. Je zult verbaasd zijn hoeveel mensen hier oké mee zijn, de meeste vinden het wel interessant en spannend, en daardoor ook geil.
Als ik uiteindelijk een geslachtsoperatie heb ondergaan en het is volledig geheeld zodat je het niet meer ziet. Hoef ik met sekspartners niks ‘toe te geven’ want het hele zaakje is compleet wat ze verwacht hadden. Bij relaties die dieper gaan zal ik uiteraard wel het hele verhaal vertellen.
De mensen met wie ik mij omring denken minder linear, zij kunnen op een dronke avond mijn kut binnenstebuiten vouwen en mij morgen nog steeds voor de volle 100% zien en behandelen als man. Als ik een (seks)partner tegen zou komen die bij voorbaat al zou twijfelen of ze me daarna nog als kan man zien, begin ik er niet aan.
Ja ik denk na over partners en seks, maar deze uitkomsten belemmeren mijn leven totaal niet, niet op de manier zoals jij misschien denkt. seks is overigens niet alleen penetratie.




‘Na jouw operatie ben jij je vrouwelijke onderdelen kwijt, maar je hebt nog steeds het figuur van een meisje.’
Dit is zeker niet waar, de hormonen veranderen ook vetverdeling en spiermassa. Mijn heupen zijn niet meer rond, maar recht als een man. Ik had van mezelf al brede schouders maar ook deze zijn breder geworden. en je spieren nemen een andere mannelijkere houding aan.
Bij transgenders die op een latere leeftijd aan hormonen beginnen of van henzelf vrij dik zijn, gaat dit uiteraard minder effect hebben, maar bij mij is het perfect aangezien ik nog half in de puberteit zat en dun ben.




‘dan is het in mijn ogen toch niet helemaal overtuigend. Van jongen naar meisje dat gaat enerzijds veel gemakkelijker en anderzijds is het resultaat toch overtuigender.’
Dit verschilt per transgender, ik had gisteren mijn eerste consult bij de genderpoli in NL (mijn zorg ging via engeland eerst) en de behandelaar moest dubbel kijken of ik wel de goeie was aangezien ze dacht dat ik voor een MtF (male to female) traject kwam.
De meeste mensen die ik vertel dat ik transgender ben krijgen eerst hele wijde ogen en dan zeggen ze ‘WAT?’. Ik ben hier heel dankbaar voor want het had idd ook anders kunnen zijn.




‘Hoe zal zij reageren als zij merkt dat jij vroeger een meisje was en haar niet kan geven wat een geboren jongen haar kan geven?’
Hoe ze zal reageren is met iedereen verschillend. Zij zal dit niet zomaar ‘merken’. Als iemand op romantisch
/seksueel gebied interesse in mij toont, zeg ik het meteen. Als zij dan gelijk denkt ‘alsjeblieft niet’ jammer dan, volgende!
Het enige wat ik haar niet kan geven dat een geboren jongen haar kan geven nu, is een penis, maar dit zal later veranderen. (Met een strap-on kan de dame zelf kiezen hoe groot ;))
Mijn penis is dan ontvruchtbaar, maar mijn eicellen zijn ingevroren dus mijn kinderen zullen mijn eigen DNA bevatten




‘Denk je daar wel eens over na of is jouw verlangen een jongen te zijn zo groot dat jij dat terzijde schuift?’
Je zegt zo vaak denk je daar wel eens over na alsof ik op een dag wakker werd en dacht; ‘hey weetje wat, laat ik vandaag eens lekker transgender worden’ tuurlijk niet.
Ja ik denk over dingen na, ja het is een heftige ingreep, ja ik weet heus wat het traject inhoud. Als het mij niet positief had beïnvloed had ik het toch niet gedaan?




‘Als die operatie niet zou kunnen, stel je dat voor, kan jij jezelf dan als jongensachtig meisje zien dat zich mannelijk kleedt, mannelijke dingen doet, en een vriendin heeft die op jou valt zoals je bent, een stoere mannelijke meid of is dat onmogelijk, ondenkbaar?’
Als ik de geslachtsoperatie niet zou kunnen, zou ik nu nog steeds door het leven gaan als man. Op sociaal gebied ben ik overtuigend man. mensen die vrienden met mij worden nu weten niet beter dan dat ik een jongen ben, zij hebben niks te maken met wat er in mijn broek hangt. Vreemdelingen op straat zeggen ‘meneer’ Callcenters die mij bellen zeggen ‘meneer’. Op sociaal gebied heb ik daar dus geen penis voor nodig.
Het lineaire denken over als ik geen penis zou kunnen krijgen dat ik dan maar als mannelijke vrouw door het leven zou moeten gaan is vrij apart, ik ben namelijk helemaal niet zo mannelijk. Daar gaat het ook niet om, het is puur lichamelijk en de sociale erkenning van als man leven.



‘De offers die jij moet gaan brengen om op een jongen te lijken, meer zal het niet worden, zijn zo groot dat ik mij afvraag of dat wat je krijgt wel opweegt tegen wat je kwijtraakt. Denk je daar nooit eens over na?’
Ik raak niks kwijt.
Het enige dat ik kwijt raak zijn suïcidale gedachtes en een lichaam waarin ik mij niet thuis voel, een lichaam die mij belemmert om te genieten van het leven, een lichaam die meer voelt als een gevangenis dan een lijf

Ik kan kinderen op de wereld zetten met mijn eigen DNA, ik kan gelukkig leven als wie ik ben en mijzelf omringen met mensen die ik liefheb.
Wat heb ik nog meer nodig? niks :)

@j23 Dit soort mensen hebben alle beschaving al de deur uitgegooid joh. Ze lezen ‘transgender’ en het enige dat in ze opkomt is “WATT?!?! MAAR DAT WIL IK NIET!!!” Een open dialoog, eerlijke vragen of een oprecht gesprek kennen ze niet. En feiten duidelijk ook niet.

@j17, jij hebt het over biologie. Ik had het over neurologie. Mannelijke en vrouwelijke hersenen hebben een andere structuur, en uit onderzoek blijkt nou juist dat die van transgenders dichterbij het geslacht zitten waar zij zich mee identificeren.

Wat boeit het of de chromosomen dan XX of XY zijn? Het zijn ‘vrouwelijke hersenen’ in hun structuur.

Stelletje reageerders, hebben jullie niet soms het idee dat jullie de TS best wel kwetsen met jullie vragen? Ik kan me best wel indenken dat het voor TS best wel behoorlijk stevig lastig is om de transitie te doorgaan. Het is allemaal niet niks!

Ik zou eigenlijk ook wel antwoorden willen horen van TS op al die vragen. Die komen immers altijd opnieuw terug in discussies.

Maar die woke lieden en transgenders geven nooit een eerlijk antwoord. Ze draaien maar rond de pot, of ze dreunen hun tekst op uit hun boekjes, of ze lopen weg, of ze beginnen te krijsen en je uit te schelden. Maar nooit eerlijke antwoorden. Ik zou ook wel eens willen weten wat ze ECHT zelf geloven, heel eerlijk?

@j23: vrouwelijke hersenen in een mannelijk lichaam? Dus iemand met XX-chromosomen in de hersenen, en XY-chromosomen in de rest van het lichaam? Dat geloof je zelf toch niet? Misschien heb jij op school nooit over chromosomen en DNA geleerd, maar wij wel. En we hebben er microscoopfoto's van gezien. De hersenen hebben hetzelfde DNA en chromosomen als de rest van het lichaam. Alleen in eicellen zit alleen een X-chromosoom, en in sperma alleen een X of Y. (Ik heb het even alleen over de geslachtsbepalende chromosomen, niet over de rest.)

En wij hebben in de lessen biologie ook over primaire en secundaire geslachtskenmerken geleerd, en over de verschillen in anatomie en skeletvorm tussen man en vrouw. Weet je, daar bestaan wezenlijke verschillen tussen. :-)

@m22, het is eigenlijk heel simpel: mannelijke en vrouwelijke hersenen verschillen wezenlijk. Soms komen vrouwelijke hersenen in een mannelijk lichaam of andersom. Kinderen die dat ervaren, raken verward wanneer zij als hun lichamelijke geslacht aangesproken worden.

Eigenlijk best logisch: als je een jongetje van jongs af aan opvoedt als meisje, gaat hij zich geen meisje voelen. Voor zijn gevoel blijft hij een jongen. Zo is het ook met transgenders.

Weet je, ik zou graag een eerlijk antwoord hebben op volgende vragen:

- Als transgender F to M, ben je er dan voor jezelf echt van overtuigd dat je man *bent*? Dus man in het verkeerde lichaam?

- Of geloof je diep in je hart dat je vrouw bent, maar *voel* je je meer man dan vrouw?

- Hoe kan je weten of je je man voelt, als je dat fysiek nooit geweest bent? Hoe kan je zeker weten dat het geen fantasie is? We fantaseren allemaal wel eens dat we koning zijn, of sprookjesprinces, of piloot, ruimtevaarder, een oude middeleeuwse adelijke, topsporter, racer? Maar we zijn het niet, dus we weten niet echt hoe het is, we beelden ons dat maar in.

- Is voor jou 'jezelf identificeren' met iets of iemand, gelijk aan dat echt zijn? Of zit daar nog een onderscheid tussen?

- Dus wanneer een kleine blanke man (niet jij, maar algemeen gesproken) zich volledig identificeert als grote zwarte man, is hij dan ook een grote zwarte man? Is hij dan echt fysiek van het zwarte ras? Is zijn huidskleur dan een soort zwart?

- Wanneer een oude man van 50+ zich identificeert als tienermeisje van 13, hij gelooft dat hij dat is, is hij dat dan ook echt? En mag hij zich dan omkleden en naakt douchen samen met hen, bij sport? En op sportkamp samen met die meisjes van 13 slapen? Mag hij dan samen met hen competitie doen, op hetzelfde niveau? Bijvoorbeeld vechtsport? Immers, in de USA zijn er vandaag verschillende zulke gevallen waarover discussie is, en waarover de meningen heel verdeeld zijn.

- Wat met de natuurwetten van de biologie en biochemie, over DNA, geslachtskenmerken, chromosomen, hormonen, bloedbeeld, skelet,...? Zijn die dan niet geldig?

- Wat bij relaties? Hoe en wanneer ga je aan kandidaat-vriendinnen uitleggen dat je geen 'echte' jongen bent, maar transgender? Immers, dat is hoe zij het zien. En hoe ga je hen bevredingen als ze een grote, warme, kloppende penis in zich willen? Vrees je niet dat het je kansen op de markt erg beperkt? Want veel mensen staan daar niet voor open. Voor velen zit dat in dezelfde categorie als mensen die zich bewust laten verminken, of bomvol tatoos zetten. Hoe ga je daarmee om?

- Stel dat na een aantal jaar blijkt dat het toch niet is wat je ervan gehoopt had, wat dan? Als bv. blijkt dat je niet veranderd bent naar iemand anders, maar dat je nog steeds identiek dezelfde persoon bent, met hetzelfde denken? Tatoos kan je nog laten weghalen. Maar operaties onderaan zijn wellicht definitief, en afgesneden borsten gaan ook niet terugkomen?

- Wat met de Verre-Oosterse levensfilosofie die zegt dat wij geen lichamen zijn, maar een lichaam *hebben*? We zijn een niet-materieel bewustzijn, een ziel of geest, en besturen een lichaam, volgens hen. Als het lichaam dood gaat, zoeken we een nieuw lichaam en doen we voort. Staat ook in de Bijbel trouwens, in een evangelie (Johannes, denk ik?). Er zijn in de wetenschap meer en meer aanwijzingen dat deze visie wel eens technisch juist zou kunnen zijn, zowel in de kernenergie als in de psychologie. Deze filosofie houdt in dat wij sowieso geen 'echte' mannen of vrouwen zijn, dus niemand van ons. We lopen alleen met die lichamen rond. Hoe past dit in jouw visie?

Zie je, daarover zou ik graag een oprecht antwoord krijgen. Niet het politiek correcte antwoord uit de boekjes. Maar hoe je dat echt diep in je hart ziet en voelt, als je heel eerlijk bent.

Dag TS, Jij bent geboren als meisje maar jij voelt je een jongen. Dat kan ik begrijpen, dat komt meer voor. Nu zou jij het liefst het lichaam van een jongen hebben en ook dat kan ik begrijpen. Wat ik dan zie, en lees in jouw verhaal over die penis is dat jij daar heel veel offers voor moet brengen maar dat je toch nooit wat dat onderdeel betreft zal worden zoals dat bij een geboren jongen is. Het is niet echt en werkt niet echt.

Vraag jij jezelf nooit eens af hoe een eventuele partner daar naar gaat kijken? Er zijn meisjes die vallen op meisjes. Meisjes die vallen op zachte meisjes en meisjes die vallen op stoere jongensachtig meisjes. In jouw huidige fysieke verschijning denk ik dat jij zo'n stoer jongensachtig meisje bent.

Na jouw operatie ben jij je vrouwelijke onderdelen kwijt, maar je hebt nog steeds het figuur van een meisje. Breder in de heupen dan de meeste jongens veronderstel ik, smallere schouders. Je kan haar op je gezicht krijgen, maar als ik een jongen zie die eerst een meisje was dan is het in mijn ogen toch niet helemaal overtuigend. Van jongen naar meisje dat gaat enerzijds veel gemakkelijker en anderzijds is het resultaat toch overtuigender.

Dan een partner. Jij valt op meisjes. Het meisje waar jij verliefd op wordt zal een meisje zijn dat op jongens valt. Hoe zal zij reageren als zij merkt dat jij vroeger een meisje was en haar niet kan geven wat een geboren jongen haar kan geven? Ik denk aan seks en ik denk aan eventuele kinderen. Denk je daar wel eens over na of is jouw verlangen een jongen te zijn zo groot dat jij dat terzijde schuift?

Als die operatie niet zou kunnen, stel je dat voor, kan jij jezelf dan als jongensachtig meisje zien dat zich mannelijk kleedt, mannelijke dingen doet, en een vriendin heeft die op jou valt zoals je bent, een stoere mannelijke meid of is dat onmogelijk, ondenkbaar?

Ik begrijp jouw verlangen, maar niet altijd kunnen verlangens uitkomen en moet je daar mee leren leven. De offers die jij moet gaan brengen om op een jongen te lijken, meer zal het niet worden, zijn zo groot dat ik mij afvraag of dat wat je krijgt wel opweegt tegen wat je kwijtraakt. Denk je daar nooit eens over na?
Ben je niet bang dat als je straks bevriend raakt met een meisje dat zij zegt, sorry, ik heb liever een echte jongen, als zij te weten komt hoe het met jou zit en wat jouw beperkingen zijn?

De Chinezen hebben een gezegde: "Wees voorzichtig met wat je wenst, je wens zou kunnen uitkomen".

J21, TS hier,

Ik draag zelf boxers.
als ik aan mijn nieuwe opleiding begin wil ik stealth gaan. dit betekent dat ik niet meer zeg dat ik transgender ben tenzij het die persoon aangaat. denk aan bv. een sekspartner of iemand die een relatie met mij wilt beginnen.
ik zal dan ook een packer dragen, dit is een penis-prothese waardoor je de outline door mijn broek kan zien zitten.

ik droeg nu soms nog vrouwen broeken omdat die wat wijder zaten in de pijpen, maar tegenwoordig doen veel mannenbroeken dat ook. een vrouwenbroek zat vaak bovenaan te strak bij de rits om een penis in te passen en in de zomer werd zo’n prothese vrij warm waardoor ik het vermeed.

na de zomervakantie word het dus een boxer + packer.

ik droeg als meisjes eigenlijk ook altijd al boxers, gewoon omdat ik dat het lekkerst vond zitten. nooit een string aangehad überhaupt.

J16, TS hier,

ik heb door de hormonen het libido van een tienerjongen die net begint met puberen dus ik ‘vinger’ mijzelf elke dag. ik doe enkel aan clitoris stimulatie met mijn onderbroek aan en penetreer mezelf niet met m’n vingers. ik vind het niet fijn om mijn huid daar beneden aan te raken en te voelen, vandaar dat ik het met m’n onderbroek aan doe. als ik dan de draai beweging maak voel ik mijn clit op en neer gaan en kan ik me goed inbeelden dat ik een penis heb. soms mastrubeer ik ook met een strap-on aan, dan trek ik met glijmiddel de siliconen lul af en kan ik alsnog zelf klaar komen. dit heet ‘phantom fapping’ je houd dan eigenlijk je brein voor de gek.

ik val zelf op vrouwen dus ik mastrubeer op vrouwen. ik heb wel een relatie gehad met een jongen nog voordat ik aan de hormonen ging, maar dit was niks voor mij. ik ben dus hetero.

Draag je dames ondergoed of heren ondergoed en wat voor soort dan? String, slip of boxer?

Hoe vaak vinger je?
Vinger je op jongens of op meisjes?

M21, TS hier, ik heb zelf jammer genoeg nog geen geslachtsoperatie ondergaan.

Je hebt 2 soorten geslachtsoperaties voor een vagina naar een penis, een phalloplastiek en een metoidioplastiek.

bij een phalloplastiek word er een penis gemaakt van huid en weefels uit je arm of been. met deze ingreep kun je zelf bepalen hoe groot je je penis wilt aangezien ze altijd meer of minder huid en weefsels uit je arm of been kunnen halen. je krijgt dan een flink litteken op je arm/been in de vorm van een blok. als de operatie net klaar is is de kleur van de huid uiteraard heel vreemd en niet penis-achtig, de verkleuring hiervan duurt meestal langer dan een jaar. als je een fikse bos groeit en een paar jaar geduld hebt kun je het vaak niet onderscheiden van een ‘echte’ penis

bij een metoidioplasty word er een penis gemaakt van het huid wat je bij je vagina hebt, hier maken ze eigenlijk een verlenging van de clitoris. het nadeel van deze ingreep is dat je penis net zo lang word als ze huid hebben om mee te werken, vaak kom je dan niet verder dan 4/6cm en hangt het er echt bij als micropenis aangezien hij dan ook niet zo dik word

bij beide ingrepen worden er uiteraard ook ballen gemaakt met siliconen er in, jammer genoeg kun je dan niet spuiten aangezien siliconen geen sperma aanmaken. je kan zeker wel klaarkomen maar wit zaad zal er nooit uitkomen.

bij beide ingrepen (als de operatie goed verloopt) is het zeker de bedoeling dat de penis na herstel erect kan worden als een normale penis, aangezien ze de zenuwen ook ‘vastbinden’. ook kun je normaal urineren.

door testosteron te nemen zoals ik al 2 jaar doe, is het eerste verschil wat je merkt een fenomeen wat ‘bottom growth’ word genoemd. dit is het uitgroeien van de clitoris, dit kan de eerste paar weken erg pijnlijk en oncomfortabel zijn. de clitoris werkt na een bepaalde tijd hetzelfde als een penis en groeit ook als hij hard word. (je kan hem alleen nergens insteken want hij is te klein en er zit vaak huid omheen tenzij je het als een soort ‘voorhuid’ naar achter trekt, de voorkant van de clitoris ziet er ook echt uit als een eikel). de eerste paar weken/maanden is de groei heftig, daarna gaat het geleidelijk. hij kan uitgroeien tot wel 5/7cm en word meestal niet dikker dan 1/1,5cm. de clitoris steekt dan niet 5/7cm uit, maar zit als een soort cocon binnenin de schaamlippen, als hij erect word kan je meestal het topje wel goed zien, dit is heel erg gevoelig als je het aanraakt. de schaamlippen groeien vaak ook mee. de clitoris word hard op dezelfde manier als dat dat bij een penis gebeurd, dit gebeurd bij vrouwen ook maar omdat het een stuk kleiner is voel/zie je het vaak niet.

van al deze dingen zijn echter ook genoeg plaatjes te vinden op het internet, sommige zijn vrij extreem en op de operatietafel genomen. dit kan als schokkend worden ervaren en is zeker niet smakelijk. voor een realistischer resultaat kun je beter (jammer genoeg) op pornosites kijken.

lang verhaal kort;
ja het kan erect worden, je hebt hier geen medicatie voor nodig (tenzij je van jezelf al een laag libido/opwindingsproblemen hebt, of medicatie neemt wat dit veroorzaakt)
nee je kunt niet ejaculeren, echter is een plus daarvan wel dat je geen condoom hoeft te gebruiken :) je moet uiteraard wel oppassen voor soa’s want daar is hij zeker niet immuun voor.

Heb je een volledig functionerende penis en kun je op natuurlijke wijzen een erectie krijgen en ejaculeren?