Nee, zelfmoord is nooit de uitweg! De beste en makkelijkste plek om geluk te vinden, is hier op aarde. Zelfs Christenen die in het paradijs geloven, zullen dit bevestigen.

Het is vreselijk wat je beschrijft. Heb je dat al op school verteld aan een mentor/conrector/vertrouwenspersoon? Niet dat dat altijd alles oplost: school is vooral met je resultaten bezig en bijna niet met jouw gevoelens, althans dat is mijn ervaring. Als het echt te erg wordt, is een andere school misschien een optie?

Om lekkerder in je vel te zitten, is praten echt de oplossing. Praat je al met een psycholoog? Zo nee, dan kan je dit via je huisarts regelen. Zelfs buiten je ouders om als je dat wilt. Je bent zeker niet de enige die met een psycholoog praat en je bent natuurlijk ook helemaal niet gek als een psycholoog je helpt om je toekomstbeeld weer helder te krijgen. Mocht het je helpen: ik heb ook psychologische hulp gehad. Geloof mij, dat is voor een jongen nog moeilijker om te zeggen dat voor een meisje.

Dwing jezelf om vooruit te kijken, hoe k*t de situatie nu ook is. Waar sta je over 5 jaar? Dan heb je je middelbare schooldiploma op zak, ben je volwassen en kan je gaan en staan waar je wil. Ikzelf ben in de week dat ik 18 werd direct naar de andere kant van het land verhuisd. Nieuwe vrienden gemaakt, nieuwe studie, nieuw werk. Kortom, een complete nieuwe start gemaakt. Dit kan jij ook! Gun jezelf de tijd om dit geluk te ervaren! Er is altijd licht aan het einde van de tunnel!

Praten, praten, praten is echt de oplossing. Niet alleen met een psycholoog, maar ook met vriendinnen of familie? Je kan ook op dit forum blijven posten. Je ziet dat we je serieus nemen. Andere tik ik dit hele stuk tekst niet. We vinden je dus belangrijk! Benut deze dopaminekicks: is makkelijke manier om je gelukkiger te voelen 😘

Dag meisje, In zekere zin is zelfmoord wel een uitweg, maar alleen voor jou. En wat bereik je er mee? Dat jij misschien wel 70 of meer jaren van je leven weg gooit en van alles mist. Vervelende dingen, maar ook leuke en fijne dingen. Je kan vriendschappen hebben, liefdes, kinderen misschien voor wie jij de belangrijkste persoon op aarde bent, en nog veel meer. Wil jij dat niet meer beleven?

Als jij niet meer leeft dan weet je niets meer en voel je niets meer maar de mensen die achterblijven, mensen die om je geven, die van je houden, zelfs voor mensen die alleen maar weten wie jij bent is het een van de ergste dingen die ze kunnen ervaren. Iemand verliezen door ziekte, door een ongeluk, dat kan je accepteren. Iemand verliezen door zelfmoord kan je nooit accepteren. Je gaat je zelf schuldig voelen.
Je kan zeggen, wat kan mij dat schelen? Ik geloof niet dat er nog een fijn leven kan zijn voor mij en verdriet van anderen daar weet ik toch niets meer van. Dat kan je zeggen, maar is dat eerlijk naar al die mensen die om jou geven?

Je werd gepest. Waarom? omdat die pesters iemand zochten die ze konden treiteren zodat zij zichzelf beter konden voelen. Pesters zijn vaak kinderen die zelf met problemen zitten. Ze proberen met dat pesten populair te worden en dan zijn daar altijd van die stomme koeien die mee gaan doen. Omdat ze bang zijn anders ook gepest te worden, omdat ze het misschien wel leuk vinden.

Ik kan mij voorstellen dat jij het vertrouwen in de mensen kwijt bent geraakt. Het doet ook jou je vertrouwen in jezelf verliezen. Je leeft in angst en je denkt dat jij minder bent dan anderen.
Je hebt het over elastiekjes en lange mouwen. Is dat omdat jij jezelf hebt zitten snijden en zijn die elastiekjes er voor om jezelf pijn te doen als je aan snijden denkt?

Je zegt dat je nu niet gepest wordt maar je bent bang dat het weer gaat gebeuren. Je durft jezelf niet te zijn.
Hoe uit zich dat? Ben jij stil en teruggetrokken? Praat je niet of bijna niet met klasgenoten?
Als jij wel jezelf zou zijn, wat is er dan anders dan hoe het nu is? Hoe gedragen je klasgenoten zich naar jou? Denken zij, dat is dat rare meisje, laat ze maar?

Naarmate je ouder wordt ga je ook volwassener worden. Dat geldt natuurlijk ook voor je klasgenoten. Pesten gaat dan minder voorkomen. Jongens en meisjes gaan aan andere dingen denken. Als je naar het MBO gaat zal je merken dat daar helemaal niet meer gepest wordt. Daar is een andere sfeer. Leerkrachten en leerlingen werken meer samen aan een doel, jullie opleiden voor een mooi diploma en jullie een vak leren. Pesten wordt daar niet geaccepteerd en had ook op jouw school niet geaccepteerd mogen worden.

Is zelfmoord een oplossing? Nee! je ontneemt jezelf zo veel mooie dingen. Er is misschien iemand die op jou wacht en voor wie jij het liefste meisje van de wereld gaat zijn. Jullie kennen elkaar nog niet, maar het gaat komen. Iedereen maakt dat mee, jij ook. Daar moet je over dromen. Dromen is goed, het helpt je door moeilijke perioden
Is er iemand waarmee je over jouw narigheid en onzekerheid kan praten? Heb je misschien vrienden of vriendinnen waar je leuke dingen mee doet en die naar je luisteren? Kijk vooruit. Pesten is iets dat heel veel jongeren meemaken, maar bijna altijd is het maar een tijdelijk iets. Jij wordt nu niet meer gepest begrijp ik. Misschien is het voor jou voorgoed voorbij.

Probeer vooruit te kijken en tegeloven dat het beter wordt. Er zijn altijd mensen die om je geven en blij zijn dat jij er bent.

Hey M13, wat vervelend dat jij je zo voelt! Allereerst wil ik zeggen dat jij niet de enige bent en er heel veel jongens en meisjes zich zo voelen en zeker na de sprong naar de middelbare. Alles is nieuw en er zijn bijna altijd mensen die willen bewijzen hoe stoer ze zijn en zichzelf omhoog proberen te halen ten koste van anderen. Ook al is het nu beter, zeg het allereerst tegen je ouders, broers, zussen of andere mensen die je vetrouwt en vertel het ook op school aan je mentor en leraren. Hoe moeilijk dit ook lijkt, doe het wel want achteraf zal je blij zijn dit gedaan te hebben al is het alleen maar om het met anderen te delen en voor een luisterend oor. Verder moet je ook weten dat er na een dal altijd weer een berg in je leven zal zijn en jij je beter gaat voelen. Er zijn altijd meer mensen om je heen die om je geven dan jij je beseft en het zal altijd ongelooflijk veel pijn voor hun blijven doen als jij zelfmoord zou plegen. Dit is nooit een uitweg dus praat met mensen thuis, op school of ergens anders en dat kan ook hier of door bijvoorbeeld 113 of de kindertelefoon te bellen. Dan nog over het snijden van jezelf, doe dit alsjeblieft niet want hiermee vermink jij jezelf alleen maar en laat je littekens voor de rest van je leven achter waar je later veel spijt van kan hebben. Ook lost dit natuurlijk niks op en kan het alleen maar gevaarlijk zijn, zeker bij je polsen. Zoals ik al zei ben ik er zeker van dat dit voorbij gaat en er betere en leukere tijden voor je komen dus snij jezelf niet en doe jezelf geen pijn. Als je wil praten ben ik of zijn anderen er altijd voor je :)

Heb je over dit ook met je mentor gesproken? En met je ouders of zussen en broers en met een vriendin?

Germ, nee dat is zeker geen uitweg. Ik heb ook iets ergs meegemaakt hoe moeilijk het ook is probeer hulp te zoeken: je ouders/verzorgers, je huisarts of een docent. Maar blijf er zelf niet mee zitten, zelf kun je het niet oplossen een ander misschien wel