Het komt goed

Hoi, ik wil eigenlijk gewoon mijn verhaal met jullie delen, zodat jullie weten dat jullie niet de enige zijn die hier door heen gaan en zodat jullie weten dat het allemaal goedkomt. Vanaf groep 4(als jullie het willen weten ik zit nu in 5vwo) ben ik gepest, eerst was het alleen uitschelden, verder ging het niet. Tot ik in groep 7 vanaf mijn tante naar school fietste, het laatste stuk moest ik altijd via een paadje en in de laatste bocht stonden 4 jongen uit groep 8. Ze hielden mij en mijn fiets vast en maakten foto's en dreigden die bewerkt op internet te zetten. Ik ben daarna zo snel mogelijk naar school gegaan en heb het mijn juf verteld, zij is naar de jongens gegaan maar heeft mij er verder niks meer over verteld. Toen ik uit school kwam heb ik het mijn moeder verteld, die vond dat de maat vol was en heeft de wijkagent gebeld. Ik ben hierna een week niet naar school geweest, omdat ik bang was en daarna heeft het nog een maand geduurd voor ik weer alleen naar school durfde(door dat paadje fiets ik nog steeds niet.) Die jongens hebben een waarschuwing van de politie gekregen en bij een tweede keer zouden ze naar bureau halt moeten. Alles ging beter tot ik in de brugklas kwam. M'n beste vriend werd gepest en ik nam het voor hem op, waardoor ik opnieuw de volle laag kreeg. Na een hoop gedoe en mezelf in slaap huilen regelde m'n mentor hulp. Ik moest op school een SOVA cursus volgen en dat heb ik gedaan tot halverwege de tweede. Mijn ouders en mentor hadden door dat het niet goed ging, ik zelf ook want ik begon mezelf te snijden(wat m'n ouders en mentor niet wisten). In overleg met hun ben ik toen naar de huisarts gegaan en hebben we besloten dat ik weer moest gaan sporten. Het sporten werd voetballen, ik moest daar douchen en dus kon ik niet meer snijden omdat het op zou vallen(het is letterlijk mijn redding geweest). Bij de huisarts hebben we besloten dat ik naar een psycholoog moest en dat ik daar alles zou leren verwerken en er over leren praten, wat ik niet kon zonder in tranen uit te barsten. Ik wilde het niet, maar ben blij dat ik het toch gedaan heb, want het heeft me geholpen. De laatste keer bij de psycholoog is 2,5 jaar geleden en ik voetbal nog steeds. Ik ben iedereen die me geholpen heeft heel erg dankbaar. En ik weet dat als je maar lang genoeg volhoud het goed komt. StayStrong x