Ben je lid bij een vereniging? Sport of hobby?

Dag TS, Wat autisme is weet ik wel maar pdd-nos kende ik niet. Na wat zoekwerk blijkt dat et geen diagnose meer is die vastgesteld zal worden. Men heeft het nu over een autismespectrumstoornis. Ik weet niet of dat voor jou wat uitmaakt, ik zeg het maar. Dan weet je dat ook weer.

Jouw probleem, je eenzaamheid, is niet iets waar je gemakkelijk wat aan kan doen. Je bent iemand om zo te zeggen met een gebruiksaanwijzing. Van weinig mensen kan je verwachten dat ze de moeite willen doen om jouw gebruiksaanwijzing te willen leren kennen en de moeite willen doen om vrienden met je te worden.
Dat is geen leuke gedachte en ik kan mij heel goed voorstellen dat het leven voor jou niet altijd plezierig is. Wat ik weet is dat sociale contacten voor jou moeizaam verlopen. Jij begrijpt de ander niet altijd, je weet niet altijd hoe je met de ander moet omgaan, en de ander begrijpt jou ook niet altijd.

Voor een vriendschappelijke relatie, voor elke relatie in het algemeen, is van belang dat jullie wat gemeenschappelijks hebben waar je over kan praten en ervaringen kan delen. De vraag is dus heb jij bepaalde interesses? Zijn er dingen die jij graag doet? Zijn er dingen die jij wel zou willen proberen?
Sommige mensen doen aan sport, sommigen verzamelen dingen, sommigen vinden het leuk om planten te kweken, te tekenen of te schilderen, met dieren om te gaan, computers programmeren, noem maar op. Aan dat soort dingen kan je eens denken en dan kijken of er verenigingen of zo iets zijn waar jij je bij kan aansluiten.
Anderen vinden weer collega's op hun werk of medestudenten waar ze goed mee om kunnen gaan.

Je zegt dat je autisme pd-nos hebt. Dat heb jij niet zelf bedacht, dus in jouw verleden is er aanleiding geweest om professionele hulp te zoeken. Soms wordt de diagnose gesteld en zoek het dan verder zelf maar uit, soms is er een vervolgtraject van begeleiding.
Ik denk dat het goed zou zijn als jij wat ondersteuning had om iets te doen met je leven en om te leren gaan met anderen als je daar nu problemen mee zou hebben. Van anderen kan je niet direct verwachten dat ze veel moeite zullen doen om met jou om te leren gaan, dus zal jij de taal van de anderen moeten leren en weten wat je moeilijke punten zijn in het contact met anderen.
Misschien heb je die begeleiding al (gehad) of is dat er niet van gekomen.

Ik neem aan dat je nog thuis woont, misschien met broers en/of zusters. Dan ben je niet echt allen, maar je kan eenzaam zijn zonder alleen te zijn, net zoals je alleen kan zijn zonder je eenzaam te voelen.
Een huisdier kan de eenzaamheid wat verlichten. Met een hond kan je wandelingen maken en andere mensen ontmoeten. Als je hobby's hebt en je doet daar wat mee in verenigings- of groepsverband, dan scheelt dat ook al.

Voor sommige mensen is het leven wat moeilijker dan voor anderen. Dat wil niet zeggen dat jij altijd eenzaam zal moeten blijven. Met een beetje geluk kom je op een gegeven moment wel iemand tegen voor wie je wat kan betekenen en die wat voor jou kan betekenen. Probeer iemand te zijn die luistert. Mensen vinden het altijd fijn als er naar ze geluisterd wordt. Iedereen heeft zo af en toe wel zijn moeilijke momenten of teleurstellingen in het leven.