Sommige mensen zeggen tegen mij dat ze het raar vinden als ik met een knuffel slaap ook al ben ik veertien. Ik praat er verder niet tegen maar ik ben het gewoon gewend en kan ik dus ook niet zo goed zonder slapen en ik heb verder ook geen zin om het afteleren.

Broertje en ik hebben ook nog alletwee onze knuffel. Soms staan ze op het nachtkastje, soms op de boekenplank, en soms nog eens in bed gewoon omdat dat plezant is. Weg doen kunnen we ze echt niet.Twee jaar geleden op zwemkamp zijn ze gewoon mee de koffer in gegaan, en we waren heus niet de enigen.

Niks mis mee hoor. Ik heb ook nog dat ik met een aapje slaap. Dat aapje kreeg ik als kado van mijn oom toen ik geboren werd.

Cute dat je nog met een teddybeer slaapt. Ik slaap niet meer met een knuffel maar vroeger wel op mijn 11de ik prate dan ook altijd tegen hun???

Ik heb een rotjeugd gehad met junk ouders en politie enzo en mijn knuffelbeer was eigenlijk me enige (bed) maatje. Nu woon ik op mezelf. Maar ik heb Brownie nog altijd . We slapen niet meer samen. Hij zit in me boekenkast maar in lastige tijden zoals nu praat ik vaak met hem. En dat lucht enorm op. Je moet weten dat ik een potige bouwvakker ben en dat is echt niet normaal voor ons lui. Maar ik kan niet zonder Brownie. We zijn straks 20 jaar de beste maatjes en we hebben samen zoveel beleefd en als ie ooit van ouderdom uiteen valt, laat ik hem restaureren door een top vakman.

Ik slaap soms met mijn oude knuffelbeer.

Ik heb een hele knuffelverzameling. Allemaal van mijn ouders gekregen toen ik nog een klein meisje was. Bij ieder uitje (dierentuin of pretpark of museum) mocht ik een souvenir uitzoeken en dat was meestal een knuffel. Er zitten knuffels tussen van 5 euro maar ook een paar van 100 euro. Ik ben gehecht aan mijn knuffels, ik hou ze als teken van waardering van mijn ouders ben er nog steeds heel blij mee.