Ja, ik begrijp precies wat je bedoelt. Ik heb dat vroeger ook gehad rond mijn 13 - 14 jaar. Al mijn vriendinnen hadden al borsten, haartjes vanonder, een vrouwelijk gezicht, en een mooi vrouwenfiguur. In mijn ogen toen toch, nu zou ik het misschien anders zien. Ze droegen make-up en sierraden, en modieuze kledij. En ze praatten over make-up, kleding, jongens, filmsterren, uitgaan... Maar ik had nog altijd mijn kinderfiguur en kindergezicht, helemaal geen borsten, een kaal kinderkutje, en ik plaste nog eens per maand in bed. Ik voelde mij tussen hen als het kleine zusje dat probeert mee te praten met de grote mensen, maar dat niet ernstig genomen werd. Een beetje een overbodig aanhangsel.

Maar achteraf gezien denk ik dat er bij hen ook veel fake bij was: het was misschien meer verlangen, dromen en hunkering dan realiteit denk ik. Maar toen besefte ik dat nog niet.

Ik zou zeggen: blijf regelmatig vriendelijk luisteren en kijken, ook al boeit het je niet echt. Gun hen die dromen, en probeer dat gevoel ook naar hen uit te stralen, zonder woorden, alleen in gedachten. Dat helpt echt, zij voelen dat. Als sommige van je vriendinnen toch teveel naar het hoerige zouden afglijden, ik heb zo meisjes gezien, zoek dan geleidelijk andere vriendinnen die meer zijn zoals jij, maar die je vroeger misschien niet opmerkte. Maar sla liever geen deuren dicht. Dan komt het na een tijdje vanzelf wel goed: zij normaliseren zich wat meer, en jij groeit er geleidelijk ook in. Hopelijk toch.

Maak je geen zorgen. Het komt vanzelf allemaal wel goed hoor. Ik heb deze fase ook gehad dat ik totaal geen interesse in meiden en relaties enz had.